-αν- Αρχική Σελίδα

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Δήλωση του Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκου κατά την έναρξη της δίκης του


Ο Α.Δ. Μπουρζούκος είναι ένας απ΄τους κακοποιημένους συλληφθέντες του Βελβεντού



"Ο λόγος που βρίσκομαι εδώ- απέναντί σας- δεν είναι σε καμία περίπτωση για να 

εκμαιεύσω τη συμπόνια σας, να ζητήσω συγχώρεση ή να διεκδικήσω μία δίκαιη 

δίκη. Λέξεις και έννοιες όπως δίκαιο και άδικο, το σύστημα που υπηρετείτε έχει 

φροντίσει να τις εκφυλίσει και να τις απονοηματοδοτήσει πλήρως. Δε δέχομαι 

κανένα φρουρό της αστικής νομιμότητας , κανένα σκλάβο της εξουσίας να με 

κρίνει και να με καταδικάσει. Βρίσκομαι, εδώ, σήμερα, σε αυτό το θέατρο 

συμβολισμών, για να σας υπενθυμίσω ότι πάντοτε θα υπάρχουν άνθρωποι 

αποφασισμένοι, άνθρωποι του αγώνα που δεν υποτάσσονται στη φαινομενική 

παντοδυναμία σας. Βρίσκομαι εδώ, ως αναρχικός, πολέμιος και εχθρός σας, για να

 αντιστρέψω τους όρους της μάχης, για να βγω από τη θέση άμυνας που εσείς 

θέλετε να είμαι και να περάσω στην επίθεση. Για να τονίσω τη διαχωριστική 

γραμμή ανάμεσα σε δύο κόσμους. Σε αυτόν της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης 

και της εξουσίας που εσείς εκπροσωπείτε και σε αυτόν του αγώνα, της 

αλληλεγγύης, της επανάστασης που κομμάτι του είμαι κι εγώ.

Άλλη μία μάχη στον αιώνιο πόλεμο των επαναστατών ενάντια στην κυριαρχία. 


Και όπως σε κάθε μάχη, δεν είμαστε μόνοι μας, έχουμε δίπλα μας, νοητά και 

φυσικά, συντρόφους, αγωνιστές, ανθρώπους που συνθέτουν τον κόσμο του 

αγώνα. Βρίσκομαι εδώ για εμένα, για όσους συντρόφους έχουν βρεθεί στη θέση 

μου πριν από εμένα αλλά και για όσους θα βρεθούν στο μέλλον. Προσθέτοντας 

μια στιγμή αγώνα στη συλλογική μνήμη.

Μπορεί, λοιπόν, για τώρα να βρίσκομαι εγώ εδώ και εσείς να κανονίζετε τα 


χρόνια που θα μου φορτώσετε, χρόνια που για εσάς δεν είναι παρά άλλο ένα 

νούμερο που έρχεται να προστεθεί στα χιλιάδες που με ευκολία μοιράζετε- είναι 

βλέπεις πιο ελαφρύ το “ηθικό” βάρος έτσι και σας προσφέρει έναν ήσυχο ύπνο τα

 βράδια. Μπορεί, λοιπόν, για τώρα να έχουν μοιραστεί έτσι οι ρόλοι, όμως 

σίγουρα θα έρθει η στιγμή- αν όχι για εσάς, για αυτούς που θα ακολουθήσουν το 

βρώμικο έργο σας- που θα γεμίσουμε τα όνειρά σας εφιάλτες. Που οι φωνές 

χιλιάδων εξεγερμένων θα αντηχούν ταράζοντας τη φαινομενική σας γαλήνη. Και 

τότε οι ρόλοι δε θα έχουν πλέον καμία σημασία, τότε η εξουσία και η δύναμή σας 

θα τσαλακωθούν και οι επιλογές σας θα σας βαραίνουν. Ίσως αυτή η μέρα να 

αργήσει, το πιο πιθανό είναι να μην προλάβω καν να τη ζήσω. Παρόλαυτά, όσο 

περνάει αέρας από τα πνευμόνια μου και αίμα από τις φλέβες μου δε θα 

σταματήσω να αγωνίζομαι γι αυτό. Για την επανάσταση, για την ελευθερία.



ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ"

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Μια επιστολή απ το παρελθόν, προς τους νεότερους Αναρχικούς (του χτες, του σήμερα, του αύριο)

Η παρακάτω επιστολή που συντάχθηκε από τον Ελιζέ Ρεκλύ απευθυνόταν στους συντάκτες της εφημερίδας la Huelga General της Βαρκελώνης, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να απευθύνεται σε κάθε νεότερο αναρχικό/αντιεξουσιαστή.


Πριν την παράθεση της επιστολής όμως, λίγα βιογραφικά στοιχεία...
Tο όνομα του Ελιζέ Ρεκλύ δεν είναι σίγουρα το πρώτο που συναντά κάποιος ο οποίος μελετά τον αναρχισμό. Ενώ κυκλοφορούν σε πάρα πολλές γλώσσες μεταφρασμένα κείμενα των Μπακούνιν και Κροπότκιν, δεν συμβαίνει το ίδιο με του Ρεκλύ. Ακόμα και οι μελετητές της αναρχικής σκέψης και δράσης ελάχιστα έχουν ασχοληθεί με τον Ρεκλύ, σε σχέση με τους δύο ρώσους αναρχικούς. Το κενό αυτό φαίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστούμε ότι ο Ελιζέ Ρεκλύ συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που γοητεύουν: θεωρητικός, οργανωτής, επαναστάτης του οδοφράγματος, επιστήμονας διεθνούς κύρους. Μια απάντηση γύρω από την παραμέληση του γάλλου αναρχικού δίνει ο ιστορικός του αναρχισμού George Woodcock, γράφοντας ότι ο Ρεκλύ απέφυγε επιμελώς να γίνει έμβλημα του αναρχισμού όπως άλλοι, διατηρώντας πάντα ένα χαμη-λό προφίλ και παραμένοντας ένας σύντροφος ανάμεσα σε άλλους συντρόφους.Σ’ αυτό συναινούν πολλές μαρτυρίες, οι οποίες αναφέρουν ότι επρόκειτο για έναν σεμνό αγωνιστή, που προσπαθούσε να αποφεύγει την αυτοπροβολή και αναλάμβανε την οποιαδήποτε αποστολή, όσο ασήμαντη κι αν ήταν.
Αντιγραφή από  Ελευθεριακή σκέψη 
 Ο Ελίζε Ρεκλύ γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου στο Σαν Φόυ λα Γκράντ στη νοτιοδυτική Γαλλία . Ο πατέρας του ήταν προτεστάντης πάστορας, έτσι ο Ρεκλύ. ήρθε από νωρίς σε επαφή με τη θρησκεία . Σε νεαρή ηλικία και μετά από φοίτηση σε θρησκευτική σχολή επέλεξε να γίνει πάστορας .Παρόλα αυτά η επαφή του με τις προυντονικές και σοσιαλιστικές ιδέες όπως και το έντονο ενδιαφέρον για τις επιστήμες τον οδήγησαν σχετικά γρήγορα στο δρόμο της επιστήμης. Η σχέση του πάντως με τη θρησκεία αξίζει να σημειωθεί διότι μας δείχνει πως ο Ρεκλύ ήταν βαθύς γνώστης της χριστιανικής θεολογίας και επομένως η έντονη κριτική του προς το χριστιανισμό και γενικότερα τη θρησκεία δεν ήταν αποτέλεσμα επιφανειακής και πρόσκαιρης αντίδρασης , αλλά αντίθετα προϊόν σοβαρής κριτικής και προβληματισμού.
Πέρα από αυτά πρέπει επίσης να πούμε πως από μικρός ήρθε σε επαφή με τη φύση την οποία λάτρευε και εξερευνούσε όλα τα χρόνια της ζωής του. Η οικειότητά του με τη φύση και η αγάπη του για τις επιστημονικές μελέτες τον έφερε σε επαφή με τη νεοεμφανιζόμενη τότε γεωγραφική επιστήμη. Για πολλά χρόνια δούλεψε ως δάσκαλος και ως συγγραφέας τουριστικών οδηγών γεωγραφικού περιεχομένου. Με αφορμή αυτά ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου (Λατ. Αμερική , Η.Π.Α κλ) τα οποία και μελέτησε . Τα αποτελέσματα των επιστημονικών του μελετών και η σταδιακή έκδοση των ογκωδών του έργων του πρόσφερε κύρος στους επιστημονικούς κύκλους της Ευρώπης και μεγάλη αναγνώριση από το αναγνωστικό κοινό (μιας και τα έργα του έχαιραν μεγάλης αποδοχής ). Μεταξύ των σπουδαιότερων έργων του ήταν η «Παγκόσμια Γεωγραφία» και το «ο Άνθρωπος και η Γη».
Με το αναρχικό κίνημα ο Ρεκλύ συνδέθηκε πριν ακόμη αυτό συγκροτηθεί καλά καλά ως τέτοιο. Συμμετείχε ενεργά στις διεργασίες της Α Διέθνους στην γαλλική της πτέρυγα καθώς και στη Διεθνή Συμμαχία (την αδελφότητα που είχε ιδρύσει ο Μιχαήλ Μπακούνιν τη δεκαετία του 1860). Πήρε ενεργό μέρος στην Παρισινή Κομμούνα του 1871. Με την καταστολή της φυλακίσθηκε για αρκετό καιρό πληρώνοντας ακριβό τίμημα. Ήταν από τους λίγους επιζήσαντες κομμουνάρους που δεν αποκήρυξαν την πίστη τους στην Κομμούνα . Όταν αποφυλακίσθηκε βοήθησε και μέσω του επιστημονικού του κύρους και μέσω διαλέξεων ώστε να απελευθερωθούν όλοι οι κομμουνάροι και να μην ξεχαστεί το έργο τους. Μέχρι τα τελευταία του παρέμεινε πιστός στις αναρχικές ιδέες τις οποίες δεν παρέλειπε να διαδίδει δημοσίως.
Πέθανε το 1905
Αντιγραφή από : Βραχόκηπος


Προς τους συντάκτες της la Huelga General στη Βαρκελώνη
Βρυξέλλες, 4 Δεκ. 1901.
Aλληλογρ. III:238-240.

Αγαπητοί σύντροφοι,
Έχουμε μια βαθιά ριζωμένη συνήθεια να μεγαλοποιούμε τόσο τις δυνάμεις μας όσο και τις αδυναμίες μας. Κατά τη διάρκεια επαναστατικών περιόδων, φαίνεται πως οι περισσότερο μικρές μας ενέργειες έχουν ανυπολόγιστα μεγάλες συνέπειες. Από την άλλη πλευρά, σε περιόδους στασιμότητας, αν και μπορεί να είμαστε εξολοκλήρου αφιερωμένοι στο έργο μας, όλη η ζωή μας φαίνεται άγονη και άχρηστη, και μπορεί ακόμη να αισθανόμαστε παρασυρμένοι από τους ανέμους της αντίδρασης.
Τι πρέπει να κάνουμε τότε προκειμένου να διατηρήσουμε το πνευματικό μας σθένος, την ηθική μας ενέργεια, και την πίστη μας στον καλόν αγώνα;
Έρχεστε σε μένα ελπίζοντας να αξιοποιήσετε την πολύχρονη εμπειρία μου με τους ανθρώπους και τα πράγματα. Έτσι, ως μεγαλύτερος σας δίνω την εξής συμβουλή:
Μην φιλονικείτε ή ασχολήστε με προσωπικές επιθέσεις. Ακούστε τα επιχειρήματα των άλλων ανθρώπων πριν προβάλετε τα δικά σας. Μάθετε πώς να παραμένετε σιωπηλοί και να σκέφτεστε. Μην προσπαθείτε να κερδίσετε σε μια λογομαχία εις βάρος της δικής σας ειλικρίνειας.
Μελετάτε με σύνεση και επιμονή. Ο μεγάλος ενθουσιασμός και η αφοσίωση που φτάνει στο σημείο να διακινδυνεύεται η ζωή κάποιου δεν είναι οι μόνοι τρόποι προκειμένου να υπηρετηθεί μια υπόθεση. Είναι ευκολότερο να θυσιαστεί η ζωή κάποιου από το να γίνει όλη η ζωή του ένα παράδειγμα για τους άλλους. Η συνειδητή επαναστατικότητα δεν είναι μόνο ενός ανθρώπου μόνο συναίσθημα, αλλά και λογικής, για την οποία κάθε προσπάθεια να προωθήσουμε τη δικαιοσύνη και την αλληλεγγύη στηρίζεται σε ακριβή γνώση και εκτενή κατανόηση της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, και της βιολογίας. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να ενσωματώσει τις προσωπικές του ιδέες στο ευρύτερο πλαίσιο των ανθρωπιστικών επιστημών, και διατηρείται στον αγώνα απ’ την τεράστια δύναμη που κερδίζει μέσα από την πλατιά του γνώση.
Αποφύγετε την υπερεξιδίκευση. Oύτε με τις πατρίδες ούτε με τα κόμματα [ni aux patries aux partis]. Μην είστε ούτε Ρώσοι, Πολωνοί ούτε Σλάβοι. Να είστε μάλλον, άνθρωποι της αλήθειας, απαλλαγμένοι από κάθε σκέψη ιδιαίτερων συμφερόντων, και από σπεκουλαδόρικες ιδέες σχετικά με τη φύση των ανθρώπων, είτε Κινέζων, Αφρικανών, είτε Ευρωπαίων. Ο πατριώτης καταλήγει πάντοτε να μισεί τον ξένο, και χάνει την αίσθηση της δικαιοσύνης που άναψε κάποτε τον ενθουσιασμό του.
Μακριά απ’ όλα τα αφεντικά, τους ηγέτες, και εκείνους που αντιμετωπίζουν τη γλώσσα σαν να ήταν Αγία Γραφή. Απορρίψτε τέτοια ειδωλολατρία και δώστε αξία στα λόγια ακόμη και των πιο στενών σας φίλων ή του σοφότερου καθηγητή μονάχα για την αλήθεια που θα βρείτε σ’ αυτούς. Εάν, αφού έχετε ακούσει, έχετε ακόμα κάποιες αμφιβολίες, στραφείτε μέσα σας και επανεξετάστε το θέμα προτού πάρετε την τελική απόφαση.
Έτσι θα πρέπει να απορρίψετε κάθε αυθεντία, αλλά και να τρέφετε ένα βαθύ σεβασμό για όλες τις αληθείς πεποιθήσεις. Ζήστε τη δική σας ζωή, αλλά επιτρέψτε και στους άλλους την απόλυτη ελευθερία να ζήσουν τις δικές τους.
Αν ριχτείτε στη σύγκρουση προκειμένου να θυσιάσετε τον εαυτό σας για λογαριασμό των ταπεινωμένων και των καταπιεσμένων, αυτό είναι ένα πολύ καλό πράγμα, σύντροφοί μου. Αντιμετωπίστε το θάνατο αρχοντικά. Αν προτιμάτε να αναλάβετε αργή και υπομονετική δουλειά για λογαριασμό ενός καλύτερου μέλλοντος, αυτό είναι ακόμα καλύτερο πράγμα. Κάντε το στόχο της κάθε στιγμής μιας γενναιόδωρης ζωής. Αλλά εάν επιλέξετε να παραμείνετε φτωχοί μεταξύ των φτωχών, εν πλήρη αλληλεγγύη μ’ εκείνους που υποφέρουν, ας λάμψει η ζωή σας σαν ευεργετικό φως, ένα τέλειο παράδειγμα, ένα καρποφόρο μάθημα για όλους!
Γειά σας, σύντροφοι.
Ελιζέ Ρεκλύ.
Μετάφρ. aixmi

Αντιγραφή από  : Athens Indymedia

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Subcommandante Marcos: Αναρχικοί καλώς να ορίσετε

Στο τελευταίο ανακοινωθέν του ο Subcommandante Marcos παίρνει λίγο χρόνο για να απαντήσει στην εκστρατεία ενάντια στους αναρχικούς που ξεκίνησε από τα μέσα ενημέρωσης του Μεξικού και από μέρος της αριστεράς. Ο Marcos κάνει σαφές ότι εκείνοι που έχουν εγγραφεί στο Escuelita (μικρό σχολείο) και έχουν ζητήσει από τους Ζαπατίστας να μην αποδεχθούν τους αναρχικούς, και, επιπλέον, «αναμένουν μια συγγνώμη και εκκαθάριση του καταλόγου εγγραφών», δεν είναι ευπρόσδεκτοι στο σχολείο. Οι Ζαπατίστας καλούν τους Μεξικάνους αναρχικούς να στείλουν κείμενα τα οποία θα απαντούν στις κατηγορίες εναντίον τους, και τα οποία θα δημοσιευθούν στην ιστοσελίδα του EZLN. Eagainst.com 15 του Νοέμβρη του 2013
ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ: οι Αναρχικοί
Με δεδομένη την αντι-αναρχική εκστρατεία που ξεκίνησαν οι ευσυνείδητοι και η αριστερά με την «σωστή συμπεριφορά», ενωμένοι σε μια ιερή σταυροφορία βασισμένη στο παραδοσιακό δικαίωμά της να κατηγορεί τους νεαρούς αναρχικούς, αλλά και τους μεγαλύτερους, ότι αμφισβητούν το σύστημα (σαν να είχε άλλη επιλογή ο αναρχισμός) και ότι επιπλέον αποσυνθέτουν τη σκηνογραφία της (το ότι κλείνουμε τα φώτα είναι για να μην βλέπουμε τους αναρχικούς;), μια σταυροφορία που φτάνει στο ντελίριο με επίθετα όπως "αναρχο-σκληροπυρηνικοί", "αναρχο-προβοκάτορες," "αναρχο-κακοποιοί», «αναρχο-κλπ., κλπ.» (κάπου διάβασα το επίθετο «αναρχο-αναρχικός", δεν είναι φοβερό;), οι άνδρες και οι γυναίκες Ζαπατίστας δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το κλίμα υστερίας που τόσο σταθερά απαιτεί σεβασμό στις «κουρτίνες» (που δεν αποκαλύπτουν, αλλά κρύβουν αυτό που συμβαίνει πίσω ακριβώς από τον πάγκο: συνθήκες εργασίας σκλαβιάς, παντελή έλλειψη υγιεινής, κακής ποιότητας και χαμηλής διατροφικής αξίας τροφή, ξέπλυμα χρήματος, φοροδιαφυγή, διαρροή κεφαλαίου).
Γιατί τώρα, αποκαλύπτεται πως αυτές οι ληστείες που ύπουλα ονομάζονται «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», ότι η εργασιακή επίθεση ενάντια στους δασκάλους, ότι η πώληση «κοψοχρονιά» της εθνικής κληρονομιάς, ότι η κλοπή που επιβάλλεται από την κυβέρνηση μέσω της φορολογίας και της δημοσιονομικής ασφυξίας – που ευνοεί μόνο τα μεγάλα μονοπώλια – ότι για όλα αυτά, ευθύνονται οι αναρχικοί.
Το ότι ο κόσμος πλέον, δεν βγαίνει στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί (- ναι αλλά, εκεί είναι οι πορείες, οι συγκεντρώσεις, οι αποκλεισμοί, τα οδοφράγματα, τα φυλλάδια. Σύμφωνοι, όμως είναι των δασκάλων, των οδηγών, των πλανόδιων πωλητών, των φοιτητών, όλων των ανθρώπων της Πόλης του Μεξικού και της επαρχίας. – Α! η μυθική μεσαία τάξη τόσο φιλοφρονημένη και ταυτόχρονα τόσο απαξιωμένη και εξαπατημένη από όλο το πολιτικό και μιντιακό φάσμα), το ότι η καθεστωτική αριστερά επίσης, απογυμνώνει τους χώρους διαμαρτυρίας, το ότι η «μοναδική αντίσταση στο καθεστώς» επισκιάζεται από τους ανώνυμους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το ότι η αυθαίρετη επιβολή ονομάζεται τώρα «διάλογος και διαπραγμάτευση», για τις δολοφονίες μεταναστών, γυναικών, νέων, εργαζόμενων, παιδιών, για όλα αυτά ευθύνονται οι αναρχικοί.
Για εκείνους που αγωνίζονται,  και  διεκδικούν με το «Αλφάδι» , μια σημαία χωρίς έθνος χωρίς σύνορα, και οι οποίοι αποτελούν μέρος της ΕΚΤΗΣ, για εκείνους που πραγματικά αγωνίζονται, και δεν είναι γι΄ αυτούς μία μόδα ή ένα γεγονός λάιφ στάιλ έχουμε, εκτός από μια συντροφική αγκαλιά, να τους ζητήσουμε κάτι ξεχωριστό:
Σύντροφοι Αναρχικοί: Εμείς οι Ζαπατίστας άνδρες και γυναίκες δεν πρόκειται να σας καταλογίσουμε τις δικές μας ελλείψεις (συμπεριλαμβανομένης και την έλλειψη φαντασίας), ούτε θα σας καταστήσουμε υπεύθυνους για τα δικά μας λάθη, πολύ λιγότερο θα σας καταδιώξουμε για αυτό που είσαστε. Είναι και κάτι άλλο, σας λέω ότι  διάφοροι καλεσμένοι ακύρωσαν την παρουσία τους  στο μάθημα του Αύγουστου,  γιατί είπαν, πως δεν θα μπορούσαν να μοιραστούν στην τάξη με «νεαρούς, ρακένδυτους αναρχικούς, punks με πιρσινγκ, και γεμάτους τατουάζ», και ότι περίμεναν (αυτοί που δεν είναι νέοι, ούτε αναρχικοί, ούτε ρακένδυτοι, ούτε πανκ, ούτε έχουν πίρσινγκ, ούτε είναι γεμάτοι τατουάζ) μια συγγνώμη και μια εκκαθάριση του μητρώου. Μάταια, συνεχίζουν να περιμένουν.
Αυτό που θέλουμε να σας ζητήσουμε είναι κατά την εγγραφή σας, να καταθέσετε ένα κείμενο μιας σελίδας τετραδίου το ανώτερο, όπου θα απαντάτε στις επικρίσεις και τις κατηγορίες που έχουν διατυπωθεί εναντίον σας στα κερδοσκοπικά μέσα. Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί σε ειδικό τμήμα της ιστοσελίδας μας (enlacezapatista.ezln.org.mx) και σε ένα περιοδικό-fanzine-ή όπως αλλιώς λέγεται, που θα κυκλοφορήσει σύντομα στον παγκόσμια παγκοσμιοποιημένο κόσμο, και θα είναι γραμένο από τους αυτόχθονες Ζαπατίστας . Θα είναι μεγάλη τιμή για εμάς σ΄ αυτό το πρώτο τεύχος, να έχουμε λόγο σας μαζί με τον δικό μας.
Ε, τι λέτε;
Ναι, ναι, αξίζει ακόμα και μια σελίδα με μία μόνο λέξη που να καταλαμβάνει όλο το χώρο: κάτι σαν "ΨΕΥΤΕΣ!" Ή κάτι πιο μεγάλο, όπως "Θα σας εξηγούσαμε τι είναι ο αναρχισμός, αν πιστεύαμε ότι θα καταλάβετε» Ή «Ο αναρχισμός είναι ακατανόητος για τους νάνους της σκέψης» ή «Οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις εμφανίζονται πρώτα στην κόκκινη υποσημείωση» ή «Σκατά στην αστυνομία της σκέψης» ή την ακόλουθη παραπομπή από το βιβλίο «Golpe y contragolpe» [ΣτΜ: Χτύπημα και αντεπίθεση] του Miguel Amorós: «Όλος ο κόσμος θα έπρεπε να ξέρει ότι το μαύρο μπλοκ δεν είναι μια οργάνωση, αλλά μια τακτική του αγώνα δρόμου παρόμοια με τους «Μαχητές των δρόμων» [Kale Barroka] ότι είναι ένας αστερισμός ελευθεριακών ομάδων «αυτόνομων» ή εναλλακτικών που προέρχονται από τους αγώνες των καταλήψεων στη δεκαετία του 80 σε διάφορες γερμανικές πόλεις»  και να προσθέσετε κάτι σαν, «αν πρόκειται να επικρίνετε κάτι, κάντε πρώτα μια καλή έρευνα. Η καλογραμμένη άγνοια είναι σαν την όμορφα παρουσιασμένη ηλιθιότητα: εξίσου άχρηστη».
Σε κάθε περίπτωση, είμαι βέβαιος ότι δεν θα σας λείπουν οι ιδέες.


Αντιγραφή από : Antens Indymedia

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Ανακοίνωση της Συσπείρωσης Αναρχικών για τις εκτελέσεις των 2 χρυσαυγιτών έξω απ΄ τα γραφεία τους στο Ν. Ηρακλείου

«Όταν το δάκτυλο δείχνει το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοιτάζει το δάκτυλο»

Πώς αλλοιώς θα μπορούσε να αποδοθεί η πράξη της δολοφονίας δυο μελών του Λαϊκού 


Συνδέσμου Χρυσή Αυγή έξω από τα γραφεία του κόμματος στο Ν. Ηράκλειο Αττικής;

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ποντάρει στο πλαίσιο των ιδεολογικοπολιτικών 


αγκυλώσεων και διαδικασιών που ταλανίζουν για δεκαετίες το κίνημα (μετά ή άνευ 

εισαγωγικών), είτε αυτοπροσδιορίζεται ως επαναστατικό, είτε ως αντιφασιστικό, είτε ως 

ελευθεριακό-αντιεξουσιαστικό. Πρόκειται για πολιτικές εμμονές που επιμένουν να χάνουν 

το δάσος πίσω από το δέντρο, όπου οι δράστες με την λογική των συμμοριτικών 

αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε «φασίστες και αντιφασίστες», προχώρησαν σε μια κίνηση 

αναβάθμισης φαντασιωνόμενοι εμφυλίους πολέμους, αλλά ταυτόχρονα με την 

συμπεριφορά τους και τις πράξεις τους φροντίζουν να απαξιώνουν τις προοπτικές 

απελευθερωτικών δραστηριοτήτων, αναλαμβάνοντας το ρόλο του 

«εκκαθαριστή»-«εκδικητή» και συμπορευόμενοι με τις μύχιες επιθυμίες των κρατιστών.


Δεν χωρά αμφιβολία πως η ενέργεια στο Ν. Ηράκλειο κινείται μέσα στο πλαίσιο μιας 

ενδοεξουσιαστικής διαμάχης, η οποία εντάθηκε με αφορμή τον φόνο του Παύλου Φύσσα 

και όπου όλες οι δυνάμεις του «συνταγματικού»-μνημονιακού και μη τόξου 

αποπροσανατόλισαν και προσπάθησαν να βγάλουν οφέλη (μη εξαιρουμένων και των 

διωκόμενων γι’ αυτήν την υπόθεση). Κι ενώ οι κακοτεχνίες της πολιτικής σπέκουλας 

ξεθυμαίνουν, ενώ οι κρατικοί διαχειριστές έχουν αποκομίσει τα «κέρδη» από την εφαρμογή

 των πλέον ολοκληρωτικών μεθόδων, αλλά και τις ανάλογες ζημιές, ενώ όλοι οι 

εξουσιαστές αναμένουν την κίνηση του «από μηχανής θεού», ο «επί μηχανής» πράγματι 

κάνει την εμφάνισή του τροφοδοτώντας και πάλι την πολιτική σπέκουλα, που είχε αρχίσει 

να αλλάζει ρότα.

Δεν έχει καμμία σημασία αν η πράξη θα επενδυθεί με κάποιο «βαθυστόχαστο» κείμενο με 


το οποίο θα αναλαμβάνεται η ευθύνη (όποτε και εάν γίνει αυτό) ή αν θα μιλά στο όνομα 

του λαού, της αριστεράς, του κομμουνισμού, της επανάστασης, της αντιεξουσίας ή ακόμα 

και της αναρχίας. Αυτό που στην πράξη προσπαθεί να σιγοντάρει είναι την εξουσία και 

ιδιαίτερα αυτό το κομμάτι της που ήδη έχει χάσει αρκετά σε επίπεδο πολιτικών χειρισμών. 

Ακόμα και οι πλέον αδαείς περί τα συμβαίνοντα στην πολιτική αντιλαμβάνονται ότι αυτή η 

ενέργεια συντάσσεται –με τον ένα ή τον άλλο τρόπο– με το λεγόμενο συνταγματικό τόξο, 

επιχειρώντας να σπείρει το φόβο στο άλλο εξουσιαστικό κομμάτι. Αυτό αποδεικνύεται και 

από το γεγονός πως στόχο αποτέλεσαν μέλη της περιφρούρησης των κομματικών 

γραφείων. Πρόκειται για μία οπισθοδρομική νοοτροπία την οποία ακόμη και οι σύντροφοι 

αναρχικοί που έδρασαν στα τέλη του 19ου αιώνα είχαν ξεπεράσει. Επειδή, όσο κι αν 

διαφωνήσει κάποιος με τις μεθόδους τους δεν μπορεί να μην τους αναγνωρίσει την 

αυτοθυσία, την ανιδιοτέλεια και το ότι στόχευαν τους τυράννους και όχι τους 

θαλαμηπόλους. Όμως, σύμφωνα με τα όσα είναι γνωστά στον τομέα της κοινωνικής 

ψυχολογίας, τα πράγματα δεν ακολουθούν την πορεία των υπολογισμών (αν πράγματι 

υπάρχουν τέτοιοι) και σε πολλές περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά από τα 

αναμενόμενα. Γι’ αυτό το λόγο η ενέργεια στο Ν. Ηράκλειο μοιάζει περισσότερο με μια 

ζαριά «κι ό,τι κάτσει» ή προσπάθεια εξόφλησης υποχρεώσεων. Όπως να και έχει το θέμα, 

ακόμα και οι πλέον καλά οργανωμένες μυστικές υπηρεσίες θα δυσκολεύονταν ή θα 

δίσταζαν να προβούν σε τέτοιου είδους ενέργεια. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μία 

κατάσταση για την οποία οι αναρχικοί δεν μπορούμε παρά να πούμε τα πράγματα όπως 

έχουν.

Δυστυχώς το κριτήριο τού πότε κάποιος κινείται επ’ ωφελεία της απελευθερωτικής 


διεργασίας και προσπάθειας έχει χαθεί προ πολλού και, φοβούμαστε πως όσο κι αν 

προσπαθήσει κάποιος, δύσκολα θα ανακαλύψει σ’ αυτή την ενέργεια κάποια 

απελευθερωτική ουσία. Αντίθετα, θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί μία ξεδιάντροπη 

εξουσιαστικού περιεχομένου και σκοπιμοτήτων ενέργεια, που βαδίζει στα αχνάρια άλλων 

παρόμοιων που έβλαψαν ανεπανόρθωτα τις ιδέες τις οποίες υποτίθεται πως υποστήριζαν ή 

εκπροσωπούσαν.

Συσπείρωση Αναρχικών


Αθήνα, 2 Νοεμβρίου 2013