-αν- Αρχική Σελίδα

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Συνέντευξη του Σάββα με αφορμή την απόδραση του αδελφού του Χριστόδουλου Ξηρού

Ο πολυτραυματίας αδελφός του Χριστόδουλου Ξηρού, Σάββας, σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό Alpha 98,9 δήλωσε πικραμένος απ΄την κίνηση του αδελφού του να "ανεβάσει" video για την συνέχιση της ένοπλης πάλης.


Μεταξύ άλλων ο Σάββας Ξηρός είπε στην συνέντευξή του



"Η κατάσταση της υγείας μου δεν είναι συμβατή με την κράτηση, δεν υπάρχουν συνθήκες αντίστοιχες για τα προβλήματα μου.
Τα τελευταία χρόνια είμαι σε θάλαμο απομόνωσης γιατί όταν πάω σε πτέρυγα κινδυνεύω λόγω των αναπηριών μου. Δεν μπορώ να είμαι σε χώρο όπου δεν μπορώ να καταλάβω τους άλλους και με τι πρόθεση έρχονται προς εμένα.
Έχω πρόβλημα με την όραση και την ακοή. Έχω να βγω στο προαύλιο απ το 2005. Έχω τη φοβία και προτιμώ να είμαι μέσα. Από το 2009 έχουν αρχίσει και πρήζονται τα πόδια μου χωρίς να χουμε βρει την αιτιολογία. Αυτό με περιορίζει στην κίνηση.
Έχω κάποιο αναπνευστικό πρόβλημα όπου κατά καιρούς πνίγομαι και αναγκάζομαι να κοιμάμαι καθιστός. Αυτά τα προβλήματα επρόκειτο να αντιμετωπιστούν στη Λάρισα που πήγα και η νοσηλεία μου διεκόπη βίαια. Έπρεπε να έχουν γίνει κάποια χειρουργεία αλλά δεν ξεκίνησαν γιατί υπήρχε πίεση χρόνου και δεν με κράτησαν άλλο.
Μου είπαν οι γιατροί ότι δεν εξαρτάται πλέον από αυτούς. Εκείνοι ήθελαν να ολοκληρώσουν τη νοσηλεία. Μου έδωσαν εξιτήριο μέρα Σάββατογια να με στείλουν πίσω με τη διερεύνηση των προβλημάτων μου σε αρχικό στάδιο.
Δεν υπήρχε κίνδυνος. Θα μπορούσαν να υπάρχουν 2 άτομα να μην πέσω από σκάλα. Ποιος μπορεί να κινδυνεύσει από μένα; Συκοφαντούμαι. Με εντάσσουν σε μια κατάσταση στην οποία δεν ανήκω.
Με ονομάζουν τρομοκράτη, έχω καταδικαστεί και είμαι κρατούμενος ανάπηρος, δεν έχω ούτε γιάφκες ούτε όπλα. Όταν πήγα στο δικαστήριο καταδικάστηκα, είμαι κρατούμενος εδώ, η παρανομία δεν είναι ιδιότητα ενός ανθρώπου.
Όλες μου οι άμυνες βασίζονται απόλυτα σε νόμο, ούτε σε εκβιασμούς ούτε σε οποιαδήποτε πράξη βίας. Όταν με πιάσανε όλοι λέγανε ότι είχα ένα 5% για να επιβιώσω. Δεν με έστειλαν στο ΚΑΤ που ήταν το αρμοδιότερο.
Τις 2 πρώτες μέρες μου βάζανε κάποια πράγματα από τα οποία έβλεπα παραισθήσεις. Μου αφαίρεσαν τον αναπνευστήρα.
Μου κάνανε τις ανακρίσεις πάντα μεσάνυχτα. Ήταν ο εισαγγελέας Διώτης και ο αρχηγός της αντιτρομοκρατικής ο Σύρος. Όταν συνήλθα από το κόμμα είχα δεμένα χέρια πόδια, μου είχαν αφαιρέσει όλα τα ρούχα και με είχαν έτσι εκτεθειμένο.
Τις πρώτες 4 μέρες με άφηναν άυπνο κάθε βράδυ με ανακρίσεις. Μισή ώρα ανάκριση, δυο ώρες απομόνωση. Ο Διώτης το έχει μαρτυρήσει ότι έχει κρατήσει κάποια σημειώματα κωδικοποιημένα τα οποία μόνο εκείνος γνωρίζει.
Αυτά τα σημειώματα σημαίνουν αποσπασματικές πληροφορίες, δηλαδή προϊόντα βασανιστηρίων καθαρά. Έπρεπε πρώτα να γίνω καλά και μετά να εφαρμόσουν τον νόμο, δεν ήταν κάτι που έπρεπε να κάνουν εκείνη τη στιγμή. Αν η οργάνωση είχε σκοπό τους φόνους τότε είχε αποτύχει οικτρά.
Αυτό γίνεται μετά από εσωτερική σύγκρουση. Δεν ήταν ο σκοπός οι φόνοι, δεν είναι ιδιότητα ούτε διαλέγει κάποιος αυτό με καθαρή σκέψη. Έκανα αυτή την επιλογή για κάποιους λόγους που δεν είναι της ώρας αλλά γι' αυτά όλα υπάρχει ο νόμος κ οι ποινές.
"Εγώ δεν είπα ότι είμαι αθώος,τους ζήτησα να πετάξουν τα προϊόντα βασανιστηρίων και θα τους έλεγα τι έχω κάνει. Προτίμησαν να μην το κάνουν και να μας δικάσουν σ' ένα δικαστήριο χωρίς ενόρκους, από ένα νόμο του 2001. Αν καταδικαζόμασταν με τον κανονικό νόμο με ενόρκους δεν θα είχαν διαφορές οι ποινές",
"Διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο ο Χριστόδουλος"
"Ο Χριστόδουλος διατρέχει έναν θανάσιμο κίνδυνο, δεν μπορώ να πω τίποτα, δεν είναι σωστό να πω κάτι, είναι ένα ζήτημα που με έχει πικράνει..."δεν μπορώ να πω τους λόγους ούτε να κρίνω κάτι", είπε, αναφερόμενος στο βίντεο του Χριστόδουλου.
"Η οργάνωση δεν υπάρχει, υπάρχει το δεξί μου χέρι που δεν έχει συλληφθεί γιατί το ακρωτηρίασαν και το πέταξαν...Τέλειωσε αυτό το παραμύθι, σκόρπισε, δεν υπάρχει αυτή η ομάδα που είχε μια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση. Τότε δεν ήταν οργάνωση λαϊκών τιμωρών που προσπαθούσε να αντικαταστήσει τη δικαιοσύνη, ήταν μια ένοπλη προπαγάνδα", τόνισε.
"Είμαι κρατούμενος, προσπαθώ να αντεπεξέλθω στο ρόλο αυτό, δεν είμαι ούτε πολιτικό πρόσωπο, ούτε δημόσιο,τίποτα. Ο καθένας έχει διαλέξει τον δρόμο του. Στο δικαστήριο φάνηκε μια διαλυμένη ομάδα, ο καθένας πήρε μια απόφαση.
Εγώ παρότι δεν ήμουν απ τα αρχαιότερα στελέχη αναγκάστηκα να σηκώσω περισσότερο βάρος απ' ότι μου αναλογούσε. Δεν ήθελα να συκοφαντούνται οι προθέσεις μου, ο λόγος για τον οποίο συμμετείχα σε μια τέτοια οργάνωση... Δεν θέλω να ζω στο παρελθόν, δεν το πετάω, δεν θέλω να καθορίσει το μέλλον μου και την υπόλοιπη ζωή μου. Κανένας σκοπός δεν μπορεί να αγιάσει βάρβαρα μέσα γι αυτό είχα στείλει επιστολή χωρίς να υπάρχει ούτε ένα "αλλά".
"Ας ακούσει την συνείδηση του ο Χριστόδουλος,δε μπορώ να του πω εγώ τίποτα, μακάρι να συνέλθει και να κάνει το σωστό", τόνισε. 'Ποιος δεν επηρεάζεται από το περιβάλλον του; Αν ήταν 12 χρόνια μέσα και κάνει αυτά ας το δει το σωφρονιστικό σύστημα.
Ο Χριστόδουλος ζήτησε την άδεια για να πάει στην αγροτική φυλακή του λέγανε στην άλλη άδεια, στην άλλη κλπ. Ο Χριστόδουλος αν είχε πάει εκεί θα έπαιρνε λίγο ανάσα από το βάρος της κράτησης και θα είχε αντέξει παραπάνω...
"Οι συνθήκες είναι αθλιότατες, όταν ρίχνουν στο σωρό ανθρώπους όλους μαζί τι περιμένουν ούτι θα βγει από δω μέσα. Εδώ αναβαθμίζονται γίνονται συμμορίες βγαίνουν έξω και κάνουν τα χειρότερα. Για ποιο λόγο υπάρχει το σωφρονιστικό; Αν προτιμούν να γίνουν όλοι καταδότες όπως την εποχή της χούντας, άμα γίνει μια αρχή δεν έχει τέλος μετά αυτό", 

Επιστολή Κουφοντίνα με αφορμή την "δημόσια" εμφάνιση του Χριστόδουλου Ξηρού

 "Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ", στην 10η σελίδα της σημερινής έντυπης έκδοσής της, δημοσιεύει επιστολή του "Λουκά" κατά κόσμον Δημήτρη Κουφοντίνα, με χτεσινή ημερομηνία, μετά την παραληρηματική επιστολή του "ψηλού" ή "Λάμπρου", κατά κόσμον Αλέξανδρου Γιωτόπουλου στην "Ελευθεροτυπία"  με αφορμή την "δημόσια" εμφάνιση του Χριστόδουλου Ξηρού μετά την εξαφάνισή του απ τις φυλακές.
Και οι δύο επιστολές, γραμμένες με διαφορετικό ύφος και, κυρίως, ήθος, δείχνουν, προς τα έξω τουλάχιστον, τις σημαντικές διαφοροποιήσεις και την ρήξη που έχει επέλθει πια στις σχέσεις των μελών της σημαντικότερης, μεταπολεμικής, οργάνωσης ένοπλης πάλης.


«Όπως έχω πει ξανά, ο ιστορικός κύκλος της 17Ν έχει κλείσει. Το έχω δηλώσει από το 2002, όταν υπεράσπιζα την τιμή της οργάνωσης και τις επαναστατικές αξίες που ευτελίζονταν από τις ομολογίες και τραυματίζονταν από το κενό της σιωπής.
Η 17Ν έκλεισε τον κύκλο της. Τα τελευταία χρόνια όμως στη χώρα μας στα πλαίσια του πολύμορφου κινήματος αντίστασης, αναπτύσσεται ένα άλλο αντάρτικο. Νέου τύπου, πιο μητροπολιτικό, με χαρακτηριστικά διαφορετικά από το δικό μας. Το οποίο αναπόφευκτα θα πρέπει να λάβει υπόψη τη δική μας εμπειρία, όπως δοκιμάστηκε στην ιστορική της διαδρομή.
Η κάθε προσωπική επιλογή σε αυτό το νέο αντάρτικο κρίνεται και θα κριθεί από αυτήν που ήταν πάντα ο πραγματικός αποδέκτης του λόγου μας, από την αγωνιζόμενη κοινωνία. Και το κίνημα, στην ώρα του, θα αξιολογήσει τις διαφορετικές εκφάνσεις του και θα μετρήσει τις δυναμικές, τις προεκτάσεις και τις επιπτώσεις.
Εγώ, όμως, σήμερα, από τη δική μου μεριά, οφείλω να προειδοποιήσω προς κάθε κατεύθυνση και προς οποιονδήποτε επίδοξο διεκδικητή, ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί και να καπηλεύεται το όνομα και την ιστορία της 17Ν, πολύ περισσότερο να δηλώνει συνεχιστής της.
Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να ξανακουστεί βάσιμα η γνωστή ρήση του Μαρξ για την φάρσα της ιστορίας!»

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Επιστολή Γιωτόπουλου για απόδραση Ξηρού

Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, που ποτέ δεν παραδέχτηκε την συμμετοχή του στην Ε.Ο 17Ν αλλά παράλληλα χαρακτήριζε ρουφιάνους τους Ξηρούς και τον Κουφοντίνα, ενώ είχε πάρει υπό την "προστασία" του τον Βασίλη Τζωρτάτο, παίρνει θέση, με επιστολή του στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, για την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού, χαρακτηρίζοντας τον, ενεργούμενο από μυστικές υπηρεσίες ΕΥΠ και λοιπά ευαγή ιδρύματα, ενισχύοντας έτσι την πρακτορολογία και συνομωσιολογία, που εύκολα οι έλληνες υιοθετούν. 





Ολόκληρη η επιστολή Γιωτόπουλου
"Ανάμεσα στα τεκμήρια που παρουσιάστηκαν εναντίον μου το 2002 υπήρχε και ένα τυφλό δακτυλικό αποτύπωμα. Βρέθηκε, είπανε, στο σπίτι της συντρόφου μου στους Λειψούς, αλλά και στο εσωτερικό μιας γιάφκας.
Δεδομένου ότι με κατηγορούσαν΄ότι ήμουν ο αρχηγός της 17Ν, θα έπρεπε να κάνουν τα πάντα για να βρουν σε ποιον ανήκε το αποτύπωμα. Αυτό ήταν εύκολο, αφού διαθέτουν την τελευταία τεχνολογία, θα έψαχναν σε μικρό ηλικιακό εύρος, αλλά κυρίως γιατί οι επισκέπτες του σπιτιού στους Λειψούς μέχρι το 2002 ήταν ελάχιστοι και θα μπορούσαν να τους βρουν, ρωτώντας απλώς τους κατοίκους. (Λειψιώτης ψαράς είπε στη σύντροφό μου: "Ας με ρωτούσαν εμένα και θα τους έλεγα ποιος πήγε και ποιος δεν πήγε στο σπίτι της Μαϊτέ").
Δώδεκα χρόνια μετά, δεν βρήκαν τίποτε. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπήρχε αποτύπωμα. Ήταν κατασκευασμένο στοιχείο εναντίον μου από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ή από την ΕΥΠ. Και αντί να σωπαίνουν το χρησιμοποιούν σήμερα τα κανάλια για να αποδείξουν... ότι υπάρχουν ασύλληπτα μέλη της 17Ν.
Και επειδή στην προσπάθειά τους να μεγαλοποιήσουν την τρομοκρατική "απειλή", μας έχουν φλομώσει στα ψέματα, με τα οποία γελάνε οι πάντες μέσα στη φυλακή οφείλω να ρωτήσω: Αφού ο Χριστόδουλος είναι τόσο επικίνδυνος τρομοκράτης, γιατί όταν το 2011 έβαλε φωτιά στο κελί του, αντί να τον τιμωρήσουν όπως θα όφειλαν, τον επιβράβευσαν ικανοποιώντας και τα τρία αιτήματά του, μεταφέροντάς τον στις πτέρυγες; Γιατί του έδωσαν το ελεύθερο να πηγαίνει καθημερινά όπου θέλει, στο αρχιφυλακείο, στους πυρήνες, στους σημαντικότερους ποινικούς; Ποιος έδωσε τη διαταγή; Όχι βέβαια η διευθύντρια ούτε κάποιος αρχιφύλακας. Δεν έχουν τέτοια εξουσία και ούτε θα αναλάμβαναν τέτοια ευθύνη.
Η διαταγή ήρθε από τα πάνω. Από την Αντιτρομοκρατική, την ΕΥΠ και άρα από την κυβέρνηση που την εποπτεύει Ας μην προσπαθούν λοιπόν να τα ρίξουν στους φύλακες που απλώς εκτελούν διαταγές. Υπεύθυνοι είναι οι υπουργοί που σήμερα ωρύονται και κραυγάζουν με υποκρισία, ενώ η κατάστασή τους βολεύει. Κόβουν τις άδειες στη λεπτή περίοδο της προεδρίας και προετοιμάζουν την αυριανή ουσιαστική κατάργησή τους.
Γιατί στις δύο άδειες του Βασ. Τζωρτζάτου με κατ' οίκον περιορισμό, έξι αυτοκίνητα της Αντιτρομοκρατικής ήταν κάτω από το σπίτι του (τρία στο δρόμο και τρία στους παράδρομους) και τον παρακολουθούσαν, ενώ στον Χριστόδουλο, που ήταν σε χωριό δεν ήταν κανείς;
Τέλος, όλοι αυτοί οι κύριο της Αντιτρομοκρατικής, της ΕΥΠ, της κυβέρνησης αλλά και της CIA δεν γνώριζαν ότι ο Χριστόδουλος εδώ και ενάμιση χρόνο είχε πάρει έξι άδειες; Τι έκαναν για να αποτρέψουν την ενδεχόμενη εξαφάνισή του; Τίποτε.
Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, Φυλακές Κορυδαλλού, 20 Ιανουαρίου 2014"


Το Βίντεο και οι δύο επιστολές του Χριστόδουλου Ξηρού

Με μια εντυπωσιακή κίνηση, αυτή της αποστολής δύο επιστολών (η μια γραμμένη παραμονή πρωτοχρονιάς μέσα απ΄την φυλακή και η άλλη μετά την εξαφάνισή του) και κυρίως του video στο   Athens Indymedia.ο Χριστόδουλος Ξηρός κάνει "δημόσια" εμφάνιση. Στο video που έστειλε, αναπαραγάγει μέρος της πρώτης του επιστολής...

Επιστολή Πρώτη με ημερομηνία 31 Δεκέμβρη 2013
Ο λαβών δικαίαν αφορμήν και μη οργιζόμενος, ανήθικος εστί.
Αριστοτέλης
Εβάλθηκαν όλοι τούτοι οι 'αρχοντολαοί' να δημιουργήσουν 'νέα τάξη' πραγμάτων, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος και είναι γνωστή με την αληθινή της λέξη: σκλαβιά.”
Δ. Γληνός – Τι είναι και τι θέλει το Ε.Α.Μ.

Α. Η κατάσταση στη χώρα και παγκόσμια.
Τρία είναι σήμερα τα κύρια χαρακτηριστικά της παγκόσμιας κατάστασης:
  1. Μοίρασμα ενεργειακών πόρων,
  2. Σύγκρουση για παγκόσμια κυριαρχία,
  3. Κατάρρευση παλιών συμμαχιών – δημιουργία νέων.
Ένας νέος μεγάλος πόλεμος βρίσκεται στα τελευταία στάδια της προετοιμασίας του. Στη δίνη αυτών των διεργασιών και ανακατατάξεων βρίσκεται και η χώρα μας.
Η Ελλάδα αλλά και η Ευρωπαϊκή περιφέρεια μετατρέπονται σε νεοποικίες. Μια ιδιότυπη Γερμανική κατοχή με ταυτόχρονη παρουσία του Αμερικάνου επικυρίαρχου. Οι Αμερικάνοι προσβλέπουν κυρίως στον έλεγχο των Αιγαιακών – Κυπριακών υδρογονανθράκων και οι Γερμανοί στην υπόλοιπη χώρα (οικόπεδα – υποδομές – δουλοπάροικοι). Μια κατοχή που έγινε εφικτή με οικονομικό στραγγαλισμό και αποσκοπεί στη μετατροπή μας σε ΕΟΖ (Ελεύθερη Οικονομική Ζώνη).
Η Λ.Μ.Α.Τ. όπως και σε όλη την ιστορία, ενδοτική και δοσίλογη: Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι συνδικαλιστές, οι 'διανοούμενοι', είναι εξαγορασμένοι και πιστοί υπηρέτες του κατακτητή, απολογητές της υποτέλειας και της εθελοδουλίας. Μια κατοχή χωρίς Βέρμαχτ και Πάντσερ, μια άλωση της χώρας με τις ερπύστριες των καναλιών.
Το χρέος: Πρόσχημα – πολιορκητικός κριός στην κυριολεξία – για την άλωση της χώρας.
Τα μνημόνια: Με πιο βαρείς όρους από την συνθήκη της Λωζάνης – τότε είχαμε χάσει πόλεμο, τώρα;
Έτσι, με τρία μόνο χρόνια μνημονίου έχουμε:
Καταστροφή της μεσαίας τάξης, διάλυση των υποδομών, υγεία-παιδεία-κοινωνικό κράτος, κατεδαφίζονται και παραδίδονται στο μεγάλο κεφάλαιο. Εργασιακή νομοθεσία και δικαιώματα δεν υφίστανται πλέον. Η κοινωνία καταρρέει. Χιλιάδες αυτόχειρες, εκατοντάδες χιλιάδες στα συσσίτια, ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι. Όλο και περισσότεροι δουλεύουν χωρίς να πληρώνουνται. Άνθρωποι πεθαίνουν δίπλα μας από την πείνα και το κρύο, κοιμούνται στα παγκάκια και τα πεζοδρόμια, σκουπιδοδίφιση, επαιτεία, εκπόρνευση, τα ναρκωτικά σε υπερπροσφορά καταστρέφουν τη νεολαία μηδενίζοντας την όποια διάθεση αντίστασης.
Λοιπόν τι περιμένουμε;
Αν δεν αντιδράσουμε άμεσα, τώρα, σήμερα, θα πάψουμε να υπάρχουμε σαν λαός και σαν πολιτισμός.
Η επίθεση στη χώρα μας, γίνεται στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής – γεωπολιτικής σύγκρουσης. Δεν αποτελεί στοχευμένη ενέργεια κατά του Ελληνισμού (και Πορτογαλισμού και Ισπανισμού κ.ο.κ) όπως διατείνονται διάφορες ανερμάτιστες θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν ευρύτατα σε κάθε εποχή και κατά κόρον σε περιόδους κρίσης. Βλέπουμε δε, ότι αρκετοί είναι διατεθειμένοι να χάψουν οποιαδήποτε αρλούμπα (μας ψεκάζουν, μας χρωστάνε 600 δισ. από τράπεζα Ανατολής, θα μας σώσουν οι Ελ με διαστημόπλοια ή οι 3Ε με υπερόπλα κ.ο.κ.) προκειμένου να επαναπαυθούν και να μην πράξουν το αυτονόητο: Να παλέψουν για τη ζωή τους και την ελευθερία.
Β. Πολιτική διαχείριση. Οι προδότες και οι χέστες.
Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ κυβέρνησαν σε όλη τη μεταπολίτευση. Καταστροφικές επιλογές αποβιομηχάνιση, καταστροφή της αγροτικής παραγωγής με “εργαλείο” τις “επιδοτήσεις”. Μετατροπή σε χώρα υπηρεσιών, πελατειακό κράτος/λάφυρο, έφτασαν στο σημερινό χάλι. Κορύφωση των δικών τους επιλογών, όχι λάθος. Προδοσία! Είναι η στοχευμένη τους πολιτική διάλυσης, κατεδάφισης και ανοιχτά πια σήμερα, ξεπουλήματος. Οι ίδιοι – φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα – ενδιαφέρονται μόνο για τον προσωπικό τους πλουτισμό, αδιαφορούν για την εξαθλίωση του λαού και την κατάρρευση της κοινωνίας που αυτοί προκάλεσαν.
Το τίμημα της προδοσίας τους, θάνατος!
Οι πτωχολάζαροι της αριστεράς όλο αυτό το διάστημα είχαν κλειστό το στόμα, απασχολημένο γαρ: Μασούλαγαν τα ψίχουλα. Έβλεπαν, δε μίλαγαν, εγκατέλειψαν τον λαό κράτησαν μόνο την δική τους πελατεία. Ακόμα και σήμερα, στην κορύφωση της κρίσης, “αγρόν αγοράζουν” για τα τραγικά αδιέξοδα της νεολαίας, των ανέργων και τα τρομακτικά προβλήματα του λαού. Θλιβεροί νάνοι, με μόνη τους έννοια την ψηφολαγνεία – ψηφοθηρία, αρκούνται σε φραστικές “μάχες”, σε ανόητες και ανούσιες κοκορομαχίες με τους κυβερνητικούς. Αξιοθρήνητοι ευνούχοι που παριστάνουν την αντιπολίτευση, χωρίς καμιά επαφή με τα προβλήματα του λαού. Δεν έχουν καμιά πρόταση, ψελλίζουν μόνο “επαναδιαπραγμάτευση” με τον κατακτητή (Σύριζα) ή “η έξοδος από το Ευρώ είναι καταστροφή” (Παπαρήγα). Φοβερίζουν με “επερχόμενους” αγώνες και αρκούνται σε 24ωρες λιτανείες και περιφορά των εικόνων.
Οι δε “εξωκοινοβουλευτική” αριστερά (από ανικανότητα, όχι από επιλογή) και ο αναρχικός χώρος, παραδειγματικοί χέστες και μωρόλογοι, δέχονται οτιδήποτε, αρκεί να μη βγουν στο δρόμο. Άπραγοι και άκαπνοι, κριτικάρουν αφ' υψηλού, καταδικάζουν, διαφωνούν, κλαψουρίζουν. Αναλίσκονται σε ατέρμονες και ανόητες συζητήσεις για το αν έχουμε κατοχή ή όχι, για το αν το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο έχει τάδε ή δείνα χαρατκήρα, ή για το εκατοστό εικοστό τέταρτο κεφάλαιο εδάφιο 5 των απάντων του Λένιν.
Μωροί και τυφλοί – τενεκέδες ξεγάνωτοι – δεν πήρανε καν χαμπάρι ότι ο τρόπος ζωής που ξέραμε κατέρρευσε οριστικά και μαζί του και οι όποιες “σταθερές” που πορευόντουσαν όλοι τους τόσα χρόνια. Γιατί μια νέα κατάσταση θέλει απαραίτητα και καινούργια εργαλεία ανάλυσης. Τα παλιά αδυνατούν να την ξεκλειδώσουν.
Η απάντηση είναι μια και είναι τόσο απλή όσο ήτανε και η λύση του Γόρδιου Δεσμού!
Σύγκρουση και ανατροπή.
Όλοι αυτοί την ξέρουν φυσικά αλλά την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Όμως δυστυχώς γι αυτούς, δεν είναι πλέον καιρός για πελαγοδρομίες και λεξιμαχίες. Όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι τυφλός. Όποιος δεν την αποδέχεται απλώς θα καταλήξει ραγιάς με τη θέλησή του.
Γ. Για Νενέκους των ΜΜΕ
Τα ΜΜΕ δεν αποτελούν πλέον απλά διαπλεκόμενα συμφέροντα ή σκέτα λιβανιστήρια της εξουσίας. Καναλάρχες – μεγαλοεκδότες μέλοι της Λ.Μ.Α.Τ. καθορίζουν τις εξελίξεις, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις (Παπα-νδρέου-δήμος κ.λ.π.) επιβάλλουν “αρχηγούς” κομμάτων (απέτυχαν μόνο στην κόρη του αποστάτη που τσίνισε ο κόσμος και φορτωθήκαμε άλλον αποτυχημένο). Η ευθύνη τους για τη σημερινή κατάσταση άμεση και μέγιστη, αφού πλέον είναι συνδιαχειριστές της εξουσίας με πολιτικούς – τραπεζίτες 
Η επέλαση του Δ' Ράιχ δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τους Νενέκους των ΜΜΕ. Πρετεντρέμης – Χατζηνικολούλης – Τραγκαφυλόφυλλος – Βλαχοδημητρίου – ακροδεξιός Πρωτοψάλτε και λοιπός συρφετός καλοταϊσμένων δημοσιογράφων, αλλά και οι ρέστοι, οι “μικροί” συνένοχοι, από φυλακής πρωΐας μέχρι νυκτός, όλοι συμφωνούν εν χορώ: “Μνημόνιο ή χρεοκοπία”.
Ακόμα και οι “αντιπολιτευόμενοι” σε ίδιο μήκος κύματος, κατηγορούν ότι δε γίνονται όσο γρήγορα πρέπει οι μεταρρυθμίσεις (κατεδάφιση) οι διαρθρωτικές αλλαγές (διάλυση) και οι αποκρατικοποιήσεις (ξεπούλημα). Βιάζονται κιόλας να μας γαμήσουν!
Όλοι συνένοχοι για κατεδάφιση δικαιωμάτων, για παραπλάνηση – κουκούλωμα ευθυνών. Οι καθημερινές εκπομπές τους για τους γκαβούς της Ζακύνθου και τους επίορκους του ΙΚΑ, θυμίζουν τα “αισχροδικεία” του Τσολάκογλου. Δεν έφταιγε ο ίδιος και η δοσίλογη κυβέρνησή του για το λιμό, αλλά ορισμένοι μαυραγορίτες. Έτσι και σήμερα οι πολιτικοί και η παρέα τους λεηλάτησαν το σύμπαν, η κατοχική κυβέρνηση Παπαδήμου για παράδειγμα ρήμαξε τα ταμεία που έχασαν με το “κούρεμα” πάνω από 15 δισ. για χάρη των τραπεζών και τα “αισχροδικεία” των καναλιών κυνηγάνε τις πενταροδεκάρες των – κατάπτυστων φυσικά – μικρολαμογίων.
Δ. Για φασισμό – παρακράτος
Τεράστιες είναι οι ευθύνες των απατεώνων των ΜΜΕ και για την άνοδο του φασιστικού παρακράτους. Με το προκλητικό και συνεχές αβαντάρισμα/υπερπροβολή (έκλασε ο Κασιδιάρης, φτερνίστηκε ο Λαγός κ.λ.π.) ή με τις – κραυγαλέα – στημένες “δημοσκοπήσεις” δώσανε υπόσταση σε ανύπαρκτους γιατί τους χρειαζότανε. Φανερός ο ρόλος τους, άλλαξαν την ατζέντα: 28 Οκτώβρη του '11 ο λαός ξυλοφορτώνει μαζικά τους πολιτικούς σε όλη τη χώρα. Σήμερα κυνηγάνε Πακιστανούς στα σοκάκια.
Χρυσή εφεδρεία του συστήματος, θα τους βρούμε απέναντί μας στον αγώνα για ανατροπή. Το βλέπουμε ήδη, δολοφόνησαν τον αγωνιστή Φύσσα, δεν άγγιξαν ούτε τρίχα πολιτικού του μνημονίου. Μεγάλες είναι και οι ευθύνες της αριστεράς. Η καραμέλα “για την άνοδο του φασισμού ευθύνεται η οικονομική κρίση” είναι μια απίστευτη βλακεία, με λίγα λόγια η θεωρία μας ακατάλληλη για κρίση, ενδύκνειται μόνο για τις εποχές της ευμάρειας!
Όταν απουσιάζουμε απ' το δρόμο και τις γειτονιές, όταν έχουμε ξεχάσει τη νεολαία και τους ανέργους, όταν έχουμε διαγράψει απ' το λεξιλόγιό μας τη σύγκρουση, όταν ασχολούμαστε μόνο με την πελατεία μας, τότε κάποιος άλλος θα πάρει τη θέση μας.
Στη Βαϊμάρη δεκάδες χιλιάδες νεκροί σε διαδηλώσεις – απεργίες – συγκρούσεις – οδομαχίες. Εκεί, οι αριστεροί πολέμησαν. Εδώ μόνο κλάψες και θεωρίες της πούτσας και όλα για να μη βγούνε στο δρόμο.
Ε. Τα ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε και στους γνωστούς λαδιάρηδες, την “ανεξάρτητη” δικαιοσύνη.
Τόσα χρόνια κατάπιναν αμάσητα τα σκάνδαλα και τις λαμογιές των ισχυρών, εξαντλώντας την αυστηρότητά τους στους φτωχοδιάβολους, βγάζοντας παράλληλα παράνομη κάθε κινητοποίηση. Σήμερα που βλέπουν την κατάρρευση του συστήματος εξουσίας που τόσο πιστά υπηρέτησαν, προσπαθούν να παίξουν τους αδιάφθορους για να σώσουν το τομάρι τους.
Έτσι “καίνε” ορισμένους λεχρίτες προς εντυπωσιασμό του πλήθους, με τη σύμφωνη γνώμη των απατεώνων των ΜΜΕ. Και αυτό χωρίς να αγγίξουν το σκληρό πυρήνα της εγκληματικής οργάνωσης που κυβερνάει την χώρα και κυρίως χωρίς να δημεύσουν τα κλεμμένα για να μη δημιουργήσουν “κακό” προηγούμενο. Και φυσικά συνεχίζουν να νομιμοποιούν τα χαράτσια, τις απολύσεις και γενικά την επίθεση της δοσίλογης κυβέρνησης, δείχνοντας καθαρά ότι παραμένουν αμετακίνητα με το μέρος της εξουσίας και απέναντί μας.
Η πρακτική αυτή είναι άλλη μια – καθημερινή πλέον – επιβεβαίωση της σαπίλας και της κατάρρευσης που δείχνει πεντακάθαρα ότι οι μέρες τους είναι μετρημένες.
Η δικαιοσύνη δεν αποδίδεται δι' αντιπροσώπου, πρέπει να πληρώσουν όλοι όσοι κατέστρεψαν και κατέκλεψαν τη χώρα, και να δημευθούν τα κλεμμένα. Αυτό μόνο η λαϊκή εξουσία μπορεί να το κάνει πράξη.
Σε αυτήν την δύσκολη για την χώρα συγκυρία ακόμα και τα ένοπλα σώματα πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις τους. Οφείλουν να πάψουν να υπηρετούν την προδοτική τάξη και να συντελούν έτσι στη διατήρηση της κατοχής και στον εξανδραποδισμό του λαού.
Τους καλούμε να περάσουν με το μέρος μας, είτε ανοιχτά εγκαταλείποντας τη θέση τους είτε συγκαλυμμένα βοηθώντας με έξυπνο τρόπο τους αυτοοργανωμένους πυρήνες και τις αντάρτικες ομάδες, διευκολύνοντας την διαφυγή τους, δίνοντας πληροφορίες ή παραπλανώντας τις έρευνες.
Προειδοποιούμε τους καραβανάδες, τους μπάτσους και τους κάθε λογής στρατόκαυλους που θα συνεχίσουν να υπηρετούν τις δυνάμεις κατοχής, ότι δεν θα φεισθούμε κανενός. Όποιος σηκώσει χέρι σε διαδηλωτή, απεργό και κάθε αντιστεκόμενο πολίτη, θα του κόβεται από την ρίζα. Όποιος τολμήσει να συγκρουσθεί με αντάρτικη ομάδα να μην περιμένει κανένα έλεος.
Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους διάφορους επίδοξους ρουφιάνους. Ζητάμε από τον λαό να καλύπτει τους αντάρτες, να παρέχει πληροφορίες και ότι άλλο χρειασθούν, να παραπλανεί τις αρχές και να περιφρονεί τους αληταράδες των ΜΜΕ. Να ξέρουν οι κάθε λογής ρουφιάνοι ότι δεν θα έχουν τόπο να κρυφτούν. Όπου και να πάνε, όσος καιρός και να περάσει, εμείς θα τους βρούμε και τότε θα πληρώσουν το τίμημα της προδοσίας τους.
ΣΤ. Έξοδος – προοπτική
Η μόνη προοπτική για έξοδο απ' αυτήν την τραγική κατάσταση είναι σύγκρουση – ανατροπή. Ποτέ και πουθενά καθ' όλη τη διάρκεια του ιστορικού γίγνεσθαι δε χαρίστηκε τίποτα. Όλα κατακτήθηκαν με αγώνες και ποταμούς αίματος.
Αντιθέτως, όποιος λαός απεμπόλησε τα αγωνιστικά αντανακλαστικά του, έχασε τα πάντα. Όποιος δεν αποδέχεται τον αγώνα, όποιος προσπαθεί να αποφύγει τη σύγκρουση – που μας έχει επιβληθεί – τότε απλά θα οδηγηθεί στη δουλεία με τη θέλησή του.
–   Πρώτη προϋπόθεση φυσικά η εκδίωξη του πολιτικού προσωπικού - όλων. Ο αγώνας για την εκδίωξη των προδοτών θα αναδείξει νέα φυσική ηγεσία και νέους τρόπους πραγματικής δημοκρατίας, όχι κοινοβουλευτικά σκουπίδια. –   Παραδειγματική τιμωρία των ενόχων – χρέος απέναντι στην ιστορία και απαραίτητο θεμέλιο για την κοινωνική αναγέννηση. –   Δήμευση περιουσίας τραπεζών, κλεφτών πολιτικών και συγγενών τους. –   Έξοδο από ΕΥΡΩ – ΕΕ και λοιπές συμμαχίες. –   Αναζήτηση – δημιουργία νέων συμμαχιών.
–   Ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους και άρνηση κάθε πληρωμής του. –   Ακύρωση όλων των “συμφωνιών” και “συμβάσεων” που έκαναν οι δοσίλογες κυβερνήσεις. –   Ανάπτυξη με ίδια μέσα, με νέους φορείς χρηματοδότησης και με κοινωνικό έλεγχο. Μπορεί να δυσκολευτούμε και να πεινάσουμε μερικά χρόνια, αλλά μόνο έτσι θα βγούμε νικητές και ανεξάρτητοι. Ενώ με τα δικά τους σχέδια, ούτε σε 50 χρόνια. Και τότε θα είμαστε ένας σωρός ερειπίων. Ήδη ζούμε τα αποτελέσματα της “πρότασής” τους. Χωρίς ανατροπή, υπάρχουν προοπτικές μόνο για τα χειρότερα! –   Οργάνωση εξαρχής υγείας-παιδείας-κοινωνικού κράτους.
Ζ. Για το χτίσιμο του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Μετώπου
Δεν είμαστε οπαδοί της βίας, αλλά δεν δεχόμαστε με κανένα αντάλλαγμα τη σκλαβιά και θα παλέψουμε με κάθε τρόπο και με κάθε τίμημα για τη λευτεριά και για τη ζωή μας.
Η 17Ν αλλά και μετά απ' αυτήν ο Ε.Α., η Σ.Π.Φ., η Σέχτα Επαναστατών και οι νεότεροι, έδειξαν με παραδειγματικές ενέργειες τον τρόπο και κράτησαν αναμμένη τη φλόγα του επαναστατικού δρόμου. Έδειξαν επίσης ότι ο εχθρός σε καμιά περίπτωση δεν είναι παντοδύναμος και ανίκητος. Απλοί αγωνιστές, με απλά μέσα, του καταφέρνουν συντριπτικά χτυπήματα, αρκεί να υπάρχει απόφαση και θέληση.
Σήμερα είναι μια άλλη εποχή. Δεν αρκούν οι παραδειγματικές ενέργειες, χρειάζεται επίθεση και καταστροφή του εχθρού. Δεν είναι η ώρα να δείξουμε τον δρόμο, είναι η ώρα που θα τον πορευθούμε. Ήρθε η στιγμή για την οποία ετοιμαζόμασταν. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν, ας κάτσουν να παίξουν με τις λέξεις (και με το πουλί τους), να αραδιάζουν μπούρδες και να ψάχνουν διάφορους αθώους για να υπερασπιστούν μαζί με τους νερόβραστους Συριζαίους, την “καθωσπρέπει” αναρχία και λοιπούς συγγενείς!
Εμείς δεν είμαστε αθώοι, είμαστε αντάρτες και τέτοιοι θα παραμείνουμε μέχρι τέλους. Είμαστε η βία του πεινασμένου, του περιφρονημένου, του καταπιεσμένου. Η δική μας βία είναι επιβεβλημένη, είναι ο μονόδρομος που οδηγεί στην ελευθερία. Είμαστε η κόψη του σπαθιού η τρομερή.
Και τώρα που είναι η ώρα της επίθεσης, δεν θα ασχοληθούμε άλλο με τους ξοφλημένους επαγγελματίες και τις ξεπερασμένες άχρηστες και επικίνδυνες “θεωρίες” τους.
Η. Πολύμορφο διεκδικητικό κίνημα.
Το ζητούμενο της εποχής δεν είναι άλλη μια αναποτελεσματική πολιτική οντότητα, ούτε φυσικά καμιά λέσχη συζητήσεων. Οι άνεργοι, η νεολαία, οι άστεγοι, πρέπει να διεκδικήσουμε την ζωή μας από όλους όσους μας την κλέψανε, με τον μόνο τρόπο που μας έχει διδάξει μέχρι τώρα η ιστορία. Όχι άμυνα και κλάψες, επίθεση.
Δεν υπάρχουν πια ατομικές λύσεις και “ευκαιρίες”. Δεν υπάρχει φυγή στο εξωτερικό, οι μεταναστευτικοί παράδεισοι του '60 έχουν αποθάνει. Και στα βουνά να καταφύγουμε, αυτοί θα μας βρουν να μας φορολογήσουν – υποδουλώσουν.
Ας λένε ότι θέλουν οι σειρήνες των καναλιών που προσπαθούν με κάθε τέχνασμα και με κάθε ψέμα να μας αποτρέψουν από τη μόνη επιλογή που θα μας δώσει πίσω τη ζωή μας: Σύγκρουση – ανατροπή.
Αυτοοργανωμένοι πυρήνες σε βάση σύγκρουσης, επίθεσης και διεκδίκησης σε κάθε χώρο, σε κάθε περιοχή με μεταξύ τους συντονισμό και συνεργασία.
Η συγκρότηση των ομάδων – πυρήνων θα ξεκινήσει φυσικά πάνω σε απλά και κατανοητά ζητήματα όπως: Περιφρούρηση ρολογιών, διώξιμο φορατζήδων / εισπρακτόρων, τσάκισμα εμπόρων ναρκωτικών κ.α.. Το βασικό είναι ο τρόπος σκέψης μας να είναι ο σωστός. Απαιτούμε, δεν επαιτούμε και θα βρούμε χίλιους τρόπους.
Τέσσερις είναι οι βασικοί άξονες που θα συγκροτηθούν αυτοί οι αυτόνομοι πυρήνες:
  1. Αντιπληροφόρηση,
  2. Λαϊκή Αλληλεγγύη,
  3. Λαϊκή Αντεπίθεση,
  4. Αντάρτικες Ομάδες.
1.  Αντιπληροφόρηση : 
 Ποτέ   στην  Ιστορία  δεν  υπήρξε  τέτοια  καθολική  και μονομερής προπαγάνδα. Όλα τα μέσα προπαγανδίζουν τις θέσεις του εχθρού και μόνο, χωρίς αντίλογο. Κάθε αντίθετη ή απλά διαφορετική άποψη απαγορεύεται ή απαξιώνεται έντεχνα. Πρώτο μας μέλημα η οργάνωση της αντιπληροφόρησης. Θα εκμεταλλευτούμε κάθε μέσο για την σωστή ενημέρωση και πληροφόρηση του λαού. Ραδιοσταθμούς, διαδίκτυο, κινητά κ.λ.π.. Το ΕΑΜ πάλευε με χωνιά και χειρόγραφες εφημερίδες τοίχου.
2. Αλληλεγγύη : 
Σημαντικό καθήκον η στήριξη του λαού. Για να δώσουμε τη μάχη, πρέπει πρώτα να επιβιώσουμε. Αλληλεγγύη, όχι ελεημοσύνες. Να γίνει συνείδηση του καθενός ότι πλέον δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις, όλοι μαζί θα παλέψουμε και θα νικήσουμε!
3. Μαζική Λαϊκή Αντεπίθεση : 
Πρώτα – πρώτα, σταματάμε να τους πληρώνουμε. Ζούμε μια θλιβερή επανάληψη της Ιστορίας. Όπως το '41-'44 μας υποχρέωναν να χρηματοδοτήσουμε τους καταχτητές με τα αναγκαστικά δάνεια κ.λ.π., έτσι και τώρα χρηματοδοτούμε το Δ' Ράιχ με το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, με τις εισφορές, τους φόρους, τα χαράτσια, με το ξεπούλημα των υποδομών και της χώρας. Όλα για την “εξυπηρέτηση του χρέους”. Ούτε ένα ευρώ πλέον σε τράπεζες, εφορίες και λογαριασμούς. Δεν θ' αφήσουμε να πεθάνουν τα παιδιά μας για να πληρώνουμε τους δυνάστες μας.
Ομάδες Περιφρούρησης σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, ενάντια σε κατασχέσεις, κόψιμορολογιών ηλεκτρικού, νερού κ.λ.π.. Με ειδοποίηση μέσω κινητών, διαδικτύου κ.α., να μαζευόμαστε ακαριαία, να τους ξυλοφορτώνουμε και να τους εκδιώκουμε όλοι μαζί.
Οργανωμένες μαζικές επιθέσεις με μπουλντόζες – φορτηγά κ.λ.π. και κατασχέσεις σε Σούπερ Μάρκετ και καταστήματα πολυεθνικών, να πάρουμε πίσω αυτά που μας ληστεύουν τόσα χρόνια. Άμεσο μοίρασμα στις γειτονιές.
Το κίνημά μας θα βρει χιλιάδες τρόπους, αρκεί η σκέψη μας να είναι στην σωστή κατεύθυνση.
Μας ανήκει η ζωή μας και η ελευθερία. Παλεύουμε για αυτά με κάθε τρόπο και κάθε μέσο! Όχι διάλογο με εισπράκτορες του εχθρού, μόνο ξύλο και περιφρόνηση. Έχουμε δικαίωμα στη ζωή, δεν το ζητιανεύουμε σαν τους Συριζαίους και λοιπούς καναπεδόκωλους, το αρπάζουμε.
Ραβδί και φτύσιμο πρώτα-πρώτα σε υπουργούς-βουλευτές-πολιτευτές, σε συνδικαλιστές και δημοσιογράφους, όπου τους πετυχαίνουμε.
Ραβδί και φτύσιμο στους φορατζήδες, στους μπάτσους, στους σεκιουριτάδες, στους ελεγκτές, στους προπαγανδιστές του εχθρού, στους εμπόρους ναρκωτικών, στους εισπράκτορες και σε κάθε πληρωμένο τσανάκι των τραπεζών και του κράτους.
4.   Αντάρτικες Ομάδες : 
Δίνουμε πλέον την τελική μάχη, δεν φειδόμεθα ουδενός. Πραγματική
καταστροφή των υποδομών του εχθρού με κάθε τρόπο και κάθε μέσο. Τσάκισμα των ενόχων που μας οδήγησαν στην κατάρρευση. Κανένα έλεος στους πολιτικούς, στους συνεργάτες και στους προπαγανδιστές του εχθρού, δημοσιογράφους, διανοούμενους και λοιπές σαπιοκοιλιές.
Συνεχή χτυπήματα, πραγματικά, όχι θεωρίες και μπούρδες. Μέσα από την δράση θα βρούμε τον τρόπο ενοποίησης των αυτοοργανωμένων και αντάρτικων ομάδων και το ανέβασμα των δυνατοτήτων για πιο μεγάλα χτυπήματα. Θα χτίσουμε το Ε.Α.Μ. της εποχής μας, όχι με συζητήσεις και συσκέψεις ξοφλημένων “ειδικών”, αλλά επαναλαμβάνω, μέσα από την δράση.
Κάνω έκκληση σε όλους τους συντρόφους που υιοθετούν την αντάρτικη δράση – ελεύθερους και αιχμαλώτους – έκκληση για ενότητα στην πράξη. Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να διαφωνούμε. Έχουμε πόλεμο. Και στον πόλεμο δεν κάνεις ψιλή κουβέντα. Δίνεις μάχες!
Άλλωστε, μεγαλύτερο δοκιμαστήριο των θεωριών είναι η πράξη.
Σύντροφοι της ένοπλης δράσης, ελεύθεροι και αιχμάλωτοι, στηρίξτε και πλαισιώστε το εγχείρημά μας. Βγάλτε ανακοινώσεις υποστήριξης. Βοηθήστε σε επίπεδο αναλύσεων και προτάσεων. Όλοι εμείς που είμαστε βαθιά δημοκράτες ξέρουμε ότι η δημιουργία ενός κινήματος δεν είναι έργο ενός ανδρός, είναι υπόθεση όλων. Κάνετε τις προτάσεις σας, ελάτε να οργανώσουμε αναβαθμισμένα χτυπήματα, κάνετε τα αποφασιστικά βήματα που θα στείλουν το πολυπόθητο μήνυμα της ενότητας στην πράξη.
Πόση ακόμα καταστροφή και κατάρρευση πρέπει να βιώσουμε για να καταλάβουμε ότι απέναντι σε έναν πανίσχυρο εχθρό, πρέπει να είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά;
Σύντροφοι της άκρας αριστεράς και της αναρχίας, όσοι έχετε ακόμα μέσα σας το μικρόβιο της επανάστασης ξεχάστε τις “διαφορές” και τις “οριοθετήσεις”. Δεν είναι καιρός για εσωστρέφεια και αυτοκατανάλωση, είναι η ώρα της μάχης, ο εχθρός είναι απέναντι και εκεί πρέπει να στραφούμε όλοι.
Ξεκινήστε σήμερα, τώρα, πόρτα-πόρτα, γειτονιά-γειτονιά. Δεν έχουμε πλέον καιρό για χάσιμο, δεν θα έρθει ο λαός να μας βρει στα γραφεία μας. Εμείς θα πάμε εκεί. Δική μας δουλειά είναι να ανάψουμε το φιτίλι!
Σύντροφοι της μαζικής και της ένοπλης δράσης, ελεύθεροι και αιχμάλωτοι πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι τώρα είναι η δική μας ώρα, όπως ήταν το '41 του Άρη και το '21 του Καραϊσκάκη. Πρέπει να φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών, να σταθούμε περήφανοι απέναντι στην Ιστορία.
Αν όχι εμείς, τότε ποιός;
Ξέρω, είμαστε λίγοι, είμαστε σκόρπιοι με ελάχιστα μέσα. Αλλά μήπως πάντα έτσι δεν ήταν;
Ο Άρης βγήκε στο βουνό με άλλους οκτώ και με πέντε τουφέκια μόνο. Οι δυο γύρισαν πίσω την άλλη μέρα, δεν άντεξαν. Εμείς είμαστε περισσότεροι και το ίδιο παλαβοί με αυτούς για να τα βάλουμε με έναν εχθρό φαινομενικά παντοδύναμο αλλά και το ίδιο αποφασισμένοι για να νικήσουμε.
Καλή αντάμωση στα γουναράδικα.
31 Δεκ. 13  
ΦυλακέςΚορυδαλλού.



Επιστολή Δεύτερη με ημερομηνία 14 Γενάρη 2014

Θ. “Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.”
Επειδή οι γνωστοί κροκόδειλοι των ΜΜΕ θ' αρχίσουν τις κλάψες για τα απολεσθέντα δικαιώματα, και θα ζητάνε όπως πάντα αίμα στην αρένα, έχω να πω τα εξής:
Καταρχάς, η δημοκρατία σας έχει αποθάνει προ πολλού και το εξάμβλωμα που έχει απομείνει είναι τόσο εξόφθαλμα φασιστικό που εξέχουν γύρω του οι αγκύλες της σβάστικας. Μην παριστάνετε λοιπόν τους τιμητές και τους προστάτες τη στιγμή που δολοφονείτε τους νέους για 1.40€ και δεν σας καίγεται και καρφί. Όχι σε εμάς, απατεώνες των ΜΜΕ, φερέφωνα των δανειστών, δωσίλογοι του Δ' Ράιχ.
Είναι φυσικό η έξοδός μου να προκαλεί πανικό και τρόμο σε σας και σ' αυτούς που υπηρετείτε! Αλλά όχι στην κοινωνία και στον λαό.
Είστε απέναντί μας, είστε τσανάκια αυτών που μας καταστρέψανε και αυτό είναι πλέον συνείδηση όλων.
Δε μας ξεγελάτε πια.
Δε σας σώζει τίποτα, ούτε τα Νταχάου που σχεδιάζετε, ούτε οι στρατιές των μισθοφόρων. Ότι και να κάνετε πολύ σύντομα το ποτάμι της οργής θα φουντώσει και θα σας πνίξει!
Και σας προειδοποιώ:
Μην τολμήσετε να κανιβαλλίσετε τους συγγενείς μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα, μη φαντασθείτε ότι θα επαναλάβετε τα όργια του 2002, όταν μας είχατε όλους αιχμαλώτους. Τώρα θα λάβετε την απάντηση που σας αξίζει!
Για την ώρα τους αφιερώνω έναν στίχο απ' το τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου “Καραϊσκάκης”.
“Όταν γυρίσω θα σας γαμήσω”
Το αν κατάφερα να πείσω τους δεσμώτες να μου χορηγήσουν άδεια, το θεωρώ προσωπική επιτυχία και θα τους απαντήσω με την φράση που είπε ο Τζαβέλας όταν έπεισε τον Αλή Πασά να τον αφήσει ελεύθερο: “Χαίρομαι που εγέλασα έναν δόλιο”. Πράξη βέβαια που πλήρωσε με την ζωή του παιδιού του, που ήταν όμηρος του Αλή Πασά.
Αν ήσασταν έξυπνοι θα μας είχατε δώσει όχι απλά άδειες αλλά και ελευθερία, όμως φυσικά δεν είστε.
Τώρα την ύστατη ώρα αντί να φωνασκείτε υστερικά, να ετοιμάζετε πιο σκληρούς νόμους και πιο σκληρή καταστολή – που δείχνει και το μέτρο της δημοκρατίας σας – καλύτερα να ετοιμάζετε την ντροπιαστική φυγή σας. Γιατί η βασιλεία σας τελείωσε και δεν το έχετε πάρει χαμπάρι!
Θα μπορούσα να επαναπαυτώ στις δάφνες της προηγούμενης δράσης μου και να επαναλαμβάνω την καραμέλα της εποχής “κάποιος πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι”. Δεν το έπραξα.
Η επιλογή μου να παραβιάσω την άδεια καταστρέφει πρώτα-πρώτα την δική μου “πορεία”. Όμως τι προοπτικές μπορεί να έχει κανείς όταν βλέπει την κοινωνία να καταρρέει, τη χώρα να καταστρέφεται και τον λαό να οδηγείται στον εξανδραποδισμό; Μέχρι πότε θα βλέπουμε εν έτει 2014 ανθρώπους να πεθαίνουν απ' τα μαγκάλια και να μένουμε απαθείς; Εγώ πάντως όχι! Πήρα για άλλη μια φορά την απόφαση, να βροντήξω ξανά το αντάρτικο τουφέκι ενάντια σε αυτούς που μας κλέψαν την ζωή και πούλησαν τα όνειρά μας για να βγάλουν κέρδος.
Δεν θέλουμε τα ευεργετήματά σας, κρατείστε τα να φιλοδωρείτε κανέναν ρουφιάνο σας. Θέλουμε δικαιώματα και θα τα κατακτήσουμε με τ' όπλο στο χέρι. Δε ζητάμε χάρη από κανέναν και ειδικά από σας τους προσκυνημένους. Και καλά θα κάνετε αν ξανασυναντηθούμε που δεν το εύχομαι (ούτε σεις να το εύχεστε) να με σκοτώσετε γιατί αν με πιάσετε αιχμάλωτο πάλι θα ξαναφύγω για να σας πολεμήσω μέχρις εσχάτων.
Θα κλείσω με ένα κομμάτι από την πολιτική μου δήλωση αντί απολογίας στο εφετείο, τον Νοέμβρη του 2006: “Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση αυτό που περιγράφετε, σίγουρα όμως είμαι αυτό που φοβάστε.
Και θα ξαναπώ τον ίδιο στίχο από τον Προμηθέα Δεσμώτη.
'Χτυπάτε, αλυσοδένετε το σώμα σκλάβοι του Δία ο νους – η ψυχή παραμένει λεύτερη'.

 14-1-14                                                                                                                  Χριστόδουλος Ξηρός,
Ελεύθερο μέλος της 17Ν.



Γράμμα του Γεράσιμου Τσάκαλου για τη νέα δίωξη για Σ.Π.Φ.

Μετά την απόδραση του αντάρτη πόλης Χ. Ξηρού, η αντιτρομοκρατική, που εμφανίζεται ως η αστυνομική ελίτ της εξουσίας, εξαπολύει ένα κυνήγι μαγισσών για να πάρει τη ρεβάνς και να αποκαταστήσει το πληγωμένο της γόητρο.
Παράλληλα, τα Μ.Μ.Ε. ως μοναδικοί ιδιοκτήτες και κατασκευαστές της αλήθειας, εδραιώνουν το ψέμα τους μέσα από έναν επικοινωνιακό πόλεμο εναντίον της οργάνωσής μας. Η δημοσιογραφική προπαγάνδα αυτήν τη φορά, επέλεξε να μας εμφανίσει ως “μαφιόζους”, “αρχηγούς της φυλακής”, “κλειδοκράτορες”, εκμεταλλευόμενη μία πράξη αυτοδικίας (του ξυλοδαρμού του συκοφάντη Γ. Ναξάκη), καθώς και κάποια κείμενα συντρόφων του, που εκθέτουν καταστάσεις και γεγονότα, κάνοντάς τα διαθέσιμα προς κάθε υποψήφιο εχθρό (μπάτσους, δικαστές, δημοσιογράφους). Δε θα μιλήσουμε παραπάνω για αυτό κι αν χρειαστεί, τον λόγο πλέον θα τον έχουν οι πράξεις.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, στις 16/01 ενημερωθήκαμε ότι ξανασυνελήφθη ο Κ. Σακκάς, κατηγορούμενος για την υπόθεση Χαλανδρίου για κάποια αποτυπώματά του, που βρέθηκαν σε σακούλες σκουπιδιών.
Από την πρώτη στιγμή, με κάθε τρόπο και σε κάθε τόνο, έχουμε ξεκαθαρίσει πως κανένα από τα άτομα, που έχουν συλληφθεί για τη Σ.Π.Φ. και δεν έχουν αναλάβει την ευθύνη, δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την οργάνωση και τις πρακτικές μας. Το έχουμε δηλώσει στα δικαστήρια, το έχουμε γράψει σε κείμενα και το κυριότερο, φαίνεται από τις διαφορετικές διαδρομές, αξίες και αντιλήψεις, που έχουμε επιλέξει σε αντίθεση με τους περισσότερους από αυτούς.
Ξαναβρισκόμαστε, λοιπόν, πάλι σε μία περίοδο έντασης της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας εναντίον της Σ.Π.Φ.
Οι  μπάτσοι ανακαλύπτουν “τυχαία”, μετά από 4,5 χρόνια, αποτυπώματα του Κ. Σακκά σε σακούλα με υπολείμματα εκρηκτικού μηχανισμού, που σχετίζεται με την υπόθεση της Σ.Π.Φ. Όμως, οι μπάτσοι ξέρουν την αλήθεια, απλά δεν εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς τους.
Η αλήθεια είναι πως ο Κ. Σακκάς ούτε είχε ούτε θα μπορούσε να έχει την οποιαδήποτε σχέση με τη Σ.Π.Φ. Η μόνη σύνδεσή του με όλη αυτήν την ιστορία είναι η παλιά φιλική σύνδεση, που είχε μαζί μου (καθώς αυτή είναι, ούτως ή άλλως, γνωστή και στις αστυνομικές και στις δικαστικές αρχές).
Ο λόγος, λοιπόν, που βρέθηκαν (αν βρέθηκαν) αποτυπώματα του συγκεκριμένου ατόμου στις σακούλες είναι ότι εγώ είχα χρησιμοποιήσει αυτές τις σακούλες, παίρνοντάς τες από το κοινό σπίτι, που συγκατοικούσαμε με τον Κ.  Σακκά. Άρα, είναι πολύ πιθανό να τις είχε ακουμπήσει και ο ίδιος, αφού βρίσκονταν σε κοινόχρηστο χώρο του σπιτιού.
Εγώ, όμως, ήμουν αυτός, ο οποίος τις μετέφερε στο σπίτι στο Χαλάνδρι, που έμεναν οι δύο σύντροφοι της Συνωμοσίας, Χάρης και Γιώργος, και τις χρησιμοποίησα, χωρίς να γνωρίζω ότι το σπίτι παρακολουθούνταν από την αντιτρομοκρατική, για να πεταχτούν κάποια σκουπίδια, που ανάμεσά τους ήταν και κάποια εξαρτήματα από υπολείμματα εκρηκτικού μηχανισμού. Γνωρίζω πως κάθε λέξη έχει τη δικιά της συνέπεια και το αντίστοιχο τίμημα. Γνωρίζω πως με την ανάληψη ευθύνης, που πραγματοποιώ, η “δικαιοσύνη” θα μου “προσφέρει” άλλα 60-70 χρόνια φυλακής. Πόσο μάλλον τη στιγμή που δεν είχαν στοιχεία εις βάρος μου για αυτήν την υπόθεση και για αυτό, άλλωστε, δεν έχω κατηγορηθεί σε αυτήν τη δικογραφία.
Όμως, υπάρχει κάτι που είναι πιο σημαντικό από μία νομική, ανάπηρη και συμβιβασμένη “ελευθερία”. Και αυτά είναι η αναρχική αξιοπρέπεια, που δεν υπολογίζει νομικές συνέπειες. Αν δεν είχε κατηγορηθεί ένα άσχετο άτομο, όπως ο Κ. Σακκάς, για αυτήν την υπόθεση, τότε προφανώς δε θα είχα λόγο να εκθέσω τα στοιχεία της “ενοχής” μου.
Δεν είμαστε οσιομάρτυρες, ώστε να “θυσιάζουμε” τον εαυτό μας. Ούτε αυτή η πράξη μου γίνεται στα πλαίσια κάποιας “καλοσύνης”, ούτε στο όνομα της παλιάς φιλίας με το συγκεκριμένο άτομο. Άλλωστε, έχουμε τοποθετηθεί δημόσια για τον Κ. Σακκά, εξαιτίας της στάσης του στην απεργία πείνας και δεν τον θεωρούμε ούτε σύντροφο, ούτε καν αναρχικό.
Αυτό, όμως, δε σημαίνει πως θα κάτσουμε να παρακολουθούμε αμέτοχοι τους αστυνομικό-δικαστικούς σχεδιασμούς, που χρησιμοποιούν ως ομπρέλα την οργάνωσή μας, για να αιχμαλωτίζουν άλλους Συντρόφους (όπως τον αναρχικό Σ. Μάνδυλα, ο οποίος βρίσκεται προφυλακισμένος για το «Σχέδιο Φοίνικας», μόνο και μόνο επειδή είναι από τους λίγους που στάθηκε αλληλέγγυος δίπλα μας) ή για να αναβαθμίσουν ποινικά υποθέσεις άλλων άσχετων ατόμων και να τους προφυλακίζουν.
Γιατί, πλέον, υπάρχουν ψέματα που ντρέπονται για τον εαυτό τους, αφού δεν ντρέπονται τα στόματα που τα κατασκευάζουν.
Το κείμενο αυτό εκφράζει όλη τη Συνωμοσία, απλά ταυτόχρονα αποτελεί και την προσωπική μου πολιτική δήλωση σχετικά με τη νέα δίωξη για την υπόθεση Χαλανδρίου.
Γεράσιμος Τσάκαλος, μέλος της Σ.Π.Φ.
Υ.Γ.1 Επειδή το τσίρκο δε λέει να τελειώσει, ξεκαθαρίζουμε ανοιχτά και δημόσια (για άλλη μια φορά) πως ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ τα κείμενα του πυρήνα φυλακής να μη δημοσιεύονται στην εναλλακτική – αριστερή σελίδα του athens indymedia, που έχει εξελιχθεί σε ένα διαδικτυακό καφενείο κουτσομπολιών και ανώνυμων συκοφαντικών σχολίων. Τέλος.
Υ.Γ.2 Μπορεί οι λέξεις να διαφοροποιούνται, αλλά οι πράξεις μας ενώνουν. Συντροφικούς χαιρετισμούς στον αντάρτη πόλης Χριστόδουλο Ξηρό.
Πυρήνας Φυλακής Σ.Π.Φ. – FAI / IRF

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Επιστολή του Χριστόδουλου Ξηρού για την απόδρασή του

“Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.”

Επειδή οι γνωστοί κροκόδειλοι των ΜΜΕ θ' αρχίσουν τις κλάψες για τα απολεσθέντα
δικαιώματα, και θα ζητάνε όπως πάντα αίμα στην αρένα, έχω να πω τα εξής:
Καταρχάς, η δημοκρατία σας έχει αποθάνει προ πολλού και το εξάμβλωμα που έχει απομείνει είναι τόσο εξόφθαλμα φασιστικό που εξέχουν γύρω του οι αγκύλες της σβάστικας. 
Μην παριστάνετε λοιπόν τους τιμητές και τους προστάτες τη στιγμή που δολοφονείτε τους νέους για 1.40€ και δεν σας καίγεται και καρφί. Όχι σε εμάς, απατεώνες των ΜΜΕ, φερέφωνα των δανειστών, δωσίλογοι του Δ' Ράιχ.
Είναι φυσικό η έξοδός μου να προκαλεί πανικό και τρόμο σε σας και σ' αυτούς που υπηρετείτε!

Αλλά όχι στην κοινωνία και στον λαό.
Είστε απέναντί μας, είστε τσανάκια αυτών που μας καταστρέψανε και αυτό είναι πλέον συνείδηση όλων.
Δε μας ξεγελάτε πια.
Δε σας σώζει τίποτα, ούτε τα Νταχάου που σχεδιάζετε, ούτε οι στρατιές των μισθοφόρων. Ότι και να κάνετε πολύ σύντομα το ποτάμι της οργής θα φουντώσει και θα σας πνίξει!
Και σας προειδοποιώ:
Μην τολμήσετε να κανιβαλλίσετε τους συγγενείς μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα, μη φαντασθείτε ότι θα επαναλάβετε τα όργια του 2002, όταν μας είχατε όλους αιχμαλώτους. Τώρα θα λάβετε την απάντηση που σας αξίζει!

Για την ώρα τους αφιερώνω έναν στίχο απ' το τραγούδι του Β. Παπακωνσταντίνου
“Καραϊσκάκης”.
“Όταν γυρίσω θα σας γαμήσω”

Το αν κατάφερα να πείσω τους δεσμώτες να μου χορηγήσουν άδεια, το θεωρώ προσωπική επιτυχία και θα τους απαντήσω με την φράση που είπε ο Τζαβέλας όταν έπεισε τον Αλή Πασά να τον αφήσει ελεύθερο: “Χαίρομαι που εγέλασα έναν δόλιο”. Πράξη βέβαια που πλήρωσε με την ζωή του παιδιού του, που ήταν όμηρος του Αλή Πασά.
Αν ήσασταν έξυπνοι θα μας είχατε δώσει όχι απλά άδειες αλλά και ελευθερία, όμως φυσικά δεν είστε.
Τώρα την ύστατη ώρα αντί να φωνασκείτε υστερικά, να ετοιμάζετε πιο σκληρούς νόμους και πιο σκληρή καταστολή – που δείχνει και το μέτρο της δημοκρατίας σας – καλύτερα να ετοιμάζετε την ντροπιαστική φυγή σας. Γιατί η βασιλεία σας τελείωσε και δεν το έχετε πάρει χαμπάρι!

Θα μπορούσα να επαναπαυτώ στις δάφνες της προηγούμενης δράσης μου και να
επαναλαμβάνω την καραμέλα της εποχής “κάποιος πρέπει επιτέλους να κάνει κάτι”. Δεν το έπραξα.
Η επιλογή μου να παραβιάσω την άδεια καταστρέφει πρώτα-πρώτα την δική μου “πορεία”.
Όμως τι προοπτικές μπορεί να έχει κανείς όταν βλέπει την κοινωνία να καταρρέει, τη χώρα να καταστρέφεται και τον λαό να οδηγείται στον εξανδραποδισμό; Μέχρι πότε θα βλέπουμε εν έτει 2014 ανθρώπους να πεθαίνουν απ' τα μαγκάλια και να μένουμε απαθείς; Εγώ πάντως όχι! 
Πήρα για άλλη μια φορά την απόφαση, να βροντήξω ξανά το αντάρτικο τουφέκι ενάντια σε αυτούς που μας κλέψαν την ζωή και πούλησαν τα όνειρά μας για να βγάλουν κέρδος.
Δεν θέλουμε τα ευεργετήματά σας, κρατείστε τα να φιλοδωρείτε κανέναν ρουφιάνο σας.
Θέλουμε δικαιώματα και θα τα κατακτήσουμε με τ' όπλο στο χέρι. Δε ζητάμε χάρη από κανέναν και ειδικά από σας τους προσκυνημένους. Και καλά θα κάνετε αν ξανασυναντηθούμε που δεν το εύχομαι (ούτε σεις να το εύχεστε) να με σκοτώσετε γιατί αν με πιάσετε αιχμάλωτο πάλι θα ξαναφύγω για να σας πολεμήσω μέχρις εσχάτων.

Θα κλείσω με ένα κομμάτι από την πολιτική μου δήλωση αντί απολογίας στο εφετείο, τον Νοέμβρη του 2006: “Δεν είμαι σε καμιά περίπτωση αυτό που περιγράφετε, σίγουρα όμως είμαι αυτό που φοβάστε.

Και θα ξαναπώ τον ίδιο στίχο από τον Προμηθέα Δεσμώτη.
'Χτυπάτε, αλυσοδένετε το σώμα
σκλάβοι του Δία
ο νους – η ψυχή παραμένει λεύτερη".
14-1-14 
Χριστόδουλος Ξηρός,
Ελεύθερο μέλος της 17Ν.



Αναδημοσίευση από : Athens Indymedia

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Λόγος και αντίλογος με αφορμή τον Ξυλοδαρμό του Αναρχικού Γιάννη Ναξάκη από τον πυρήνα φυλακών της Σ.Φ.Π

Ανακοίνωση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς σχετικά με τον ξυλοδαρμό του Γ.Ναξάκη


Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται μία επίθεση λάσπης και συκοφαντίας εναντίον της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Κάποιοι, λέγοντας ψέματα εναντίον μας, θέλουν να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα και να ξεγελάσουν την ανυπαρξία τους. Αυτό έκανε ο Γιάννης Ναξάκης. Ο Γιάννης Ναξάκης είναι ένας τιποτένιος συκοφάντης και τίποτα παραπάνω. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για αυτό το υποκείμενο.
Αντιγράφοντας τσιτάτα αντιδικαστικού λόγου και προσθέτοντας λίγο ματσό ύφος, προσπαθεί να φτιάξει την εικόνα ενός δήθεν αναρχικού. Στην πραγματικότητα, κινείται πάντα στα όρια του προσωπικού οφέλους και της καβάντζας.
Όπως γράφει και ο ίδιος, «για μένα μέχρι ένα πρώτο δίχρονο πειθαρχικό είναι αναλήψιμο γιατί δεν μου κοστίζει ουσιαστικά τίποτα εκτός ακραίου απροόπτου σε σχέση με την έκβαση της δίκης».
Πουλάει, λοιπόν, επαναστατικότητα εκεί που τον συμφέρει. Για να φτιάξει και λίγο την εικόνα του στους συντρόφους στο εξωτερικό, που δεν γνωρίζουν πόσο ανύπαρκτος είναι, γράφει ότι στηρίζει τις άτυπες ομαδοποιήσεις. Τι σχέση, όμως, μπορεί να έχει ένας ψεύτης και συκοφάντης με την εξεγερτικότητα μιας άτυπης αναρχικής οργάνωσης;
Στην συνέχεια, κάνει κριτική στους συντρόφους του για τον ξυλοδαρμό ενός δεσμοφύλακα, με απώτερο σκοπό, πίσω απ’ την επίπλαστη πολιτική προσέγγιση του γεγονότος, να αποστασιοποιηθεί. Η συμπεριφορά του μέσα στη φυλακή ήταν άκρως ειρωνική απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις (εκτός υπηρεσίας), εκμεταλλευόμενος την άτυπη ασυλία, που του προσφέραμε.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που με δικιά μας παρέμβαση γλίτωσε το ξύλο και το ξεφτίλισμα (όχι απ’ την υπηρεσία, αλλά από άλλους κρατούμενους).
Του είχαμε εξηγήσει επανειλημμένως ότι η φυλακή δεν είναι τσίρκο για να παίζεις και να πουλάς πνεύμα. Έγιναν αγώνες με αίμα και φωτιά για να κερδηθούν πράγματα μέσα στις φυλακές και οι κρατούμενοι σέβονται τους αναρχικούς, ενώ η υπηρεσία τους φοβάται για τα αντίποινα, που μπορεί να συμβούν εκτός των τειχών. Ο ίδιος, όμως, φερόταν πιο πολύ σαν κακομαθημένο παιδάκι παρά σαν «εξεγερμένος κρατούμενος», όπως θέλει να αυτοπαρουσιάζεται.
Ο τσαμπουκάς και η εξεγερτικότητα φαίνεται πάντα στις πράξεις και όχι στα λόγια.
Η κριτική, λοιπόν, που κάνει σε εμάς, είναι βασισμένη σε ψευτιές και φαντασιοπληξίες. Αυτό το υποκείμενο θέλησε, εν όψει της δίκης του, να δημιουργήσει θόρυβο γύρω απ’ το όνομά του και να ενδυναμώσει την αντι-ΣΠΦ υστερία, που ευδοκιμεί στις μέρες μας. Άλλωστε, δεν είναι αδιάφορο στους δικαστές και στους μπάτσους, όταν κάποιος, λίγο πριν τη δίκη του, βρίζει την άτυπη οργάνωση, για την οποία τον κατηγορούν. Ιδιαίτερα, όταν αυτός ο κάποιος είναι ένας συκοφάντης με ονοματεπώνυμο Γιάννης Ναξάκης.
Χρησιμοποιώντας μέσα στο γράμμα του μια επιθετική γλώσσα αοριστίας και σύγχυσης (αναφορά σε κάποια ανυπόγραφα ιντερνετικά σχόλια, χωρίς να λέει ποια είναι αυτά, λέγοντας απλά «αυτοί που χρειάζεται ξέρουν τι εννοώ…»), καταλήγει να εξαπολύει έναν χείμαρρο προσβολών και ύβρεων εναντίον μας (αηδία, ξεφτίλα, εξουσιαστικές συμπεριφορές και στυλάκι). Καμιά αναφορά σε κανένα πραγματικό γεγονός.
Κι αν η αφορμή για αυτό το ρεσιτάλ ψευτιάς ήταν τα τελευταία γεγονότα με τη μεταφορά του στην Δ’ πτέρυγα, ποια είναι τα πραγματικά περιστατικά και κυρίως, πού ξεκίνησε η ΣΠΦ να «στέκεται αντιθετικά με την αντιεξουσιαστική (τους) στάση»; Γεγονότα και όχι υπονοούμενα βρωμιάς και λάσπης. Όλοι γνωρίζουν, φίλοι και εχθροί, πως όταν θέλουμε να πούμε κάτι, το λέμε ανοιχτά και δημόσια. Ίσως για αυτό συχνά να είμαστε δυσάρεστοι σε κάποιους, αλλά ποτέ ψεύτες.
Είναι αστείο, ακόμα και ο μεγαλύτερος συκοφάντης, να διανοηθεί ότι διαφωνούμε γενικά και αόριστα με τον ξυλοδαρμό ενός δεσμοφύλακα, δηλαδή κάποιου που κλειδώνει ανθρώπους. Το έχουμε κάνει ήδη μια φορά (στην απόπειρα απόδρασης) και σύντομα, θα ξεκινήσει μια νέα δίκη εναντίον μας για όλην αυτήν την υπόθεση. Δεν μιλήσαμε, λοιπόν, για το αυτονόητο (για την ομορφιά του τσαλακώματος μιας στολής) γιατί θα έπρεπε να μιλήσουμε και για τις διαφορετικές στρατηγικές. Για τη στρατηγική του να χτυπήσεις τον αντίπαλο για να καταφέρεις να αποδράσεις και για τη στρατηγική να τον χτυπήσεις γιατί «παραβιάζει την ιδιωτικότητα του χώρου σου (του κελιού σου)». Δεν θέλουμε να συγκρίνουμε αυτές τις 2 στρατηγικές με κριτήρια ανωτερότητας, θεωρώντας τη μία πιο σημαντική από την άλλη, αλλά τις τοποθετούμε σε απόσταση. Αυτήν την απόσταση τη δηλώσαμε με τη στάση μας. Άλλωστε, το πιο σημαντικό είναι πως γνωρίζαμε πως δεν πειράχθηκε ούτε μια τρίχα από τους εμπλεκόμενους στο περιστατικό και είχαμε ξεκαθαρίσει προς την υπηρεσία πως σε αντίθετη περίπτωση θα υπήρχε πρόβλημα. Ποιο είναι, λοιπόν, το γαμημένο ζήτημα;
Ο εμπαθής και συκοφαντικός κατήφορος του Ναξάκη φτάνει στο σημείο να επινοεί ακόμα «βρώμικες» στρατηγικές μεταξύ της αρχηγοφάσης των κρατουμένων (στις οποίες ξεκάθαρα έλεγε πως μας συγκαταλέγει) και την υπηρεσία, σχετικά με ασυλία σε έρευνες στα κελιά. Είναι γνωστό σε όλους πως μας έχουν γίνει επανειλημμένες έρευνες, τόσο από δεσμοφύλακες, όσο και από ΕΚΑΜ. Εδώ φαίνεται πως τα όρια της ηλιθιότητας και της ασυνείδητης κατάδοσης μπλέκονται.
Αν κάποιος φτάνει στο σημείο να θεωρεί ότι η στρατηγική του απέτυχε, καλά θα κάνει να κάτσει να σκεφτεί με τον εαυτό του και όχι να βρίσκει φανταστικούς εχθρούς για να ρίξει το χρέωμα. Επίσης, δε βλάπτει και η αυτοκριτική για το φαντασιακό της παραβατικής κοινότητας των κρατουμένων, που μπορεί να είχε κάποιος στο μυαλό του. Κι αν πάλι θεωρεί ότι η στρατηγική του είναι πετυχημένη, ας την διατηρήσει συνεχίζοντας τον δρόμο του μακριά από αυτούς που διαφωνεί ή δε γουστάρει για τους δικούς του λόγους.
Δεν έχουμε πρόβλημα με τη δημόσια κριτική. Κι ας είναι κακή, ψυχρή κι ανάποδη. Προϋποθέτει, όμως, την ύπαρξη επιχειρημάτων, ακόμα κι αν διαφωνούμε με αυτά. Στα κείμενα, απαντάμε με κείμενο. Όπως πράξαμε στην περίπτωση του Μιχαηλίδη και του Πολίτη, στην άστοχη (κατ’ εμάς) κριτική, που μας έκαναν και στη σωστή επισήμανση τους για την αοριστία, που χρησιμοποιήθηκε σε κείμενο μας (χωρίς ποτέ, βέβαια, να τους βρίσουμε ή να τους συκοφαντήσουμε, όπως έκανε ο Ναξάκης). Άλλωστε, γι’ αυτό, ενώ ο Μιχαηλίδης ήταν παρόν στον ξυλοδαρμό του Ναξάκη, δεν τον ακουμπήσαμε, παρά μόνο τον απωθήσαμε για να μην παρέμβει.
Ακόμα, έχει σημασία η στιγμή που κάνεις την κριτική σου, ακόμα κι αν αυτή είναι πολεμική και υβριστική, όπως στην περίπτωση που επιτεθήκαμε εμείς (στα λόγια) στον ΚΣ και στην «απεργία πείνας» του. Το κείμενο βγήκε, όταν τελείωσε η όλη διαδικασία και αποφυλακίστηκε το συγκεκριμένο άτομο και ό,τι γράφτηκε, είτε συμφωνεί είτε δε συμφωνεί κάποιος, ήταν πάνω σε συγκεκριμένα γεγονότα. Όταν, όμως, κάποιος φτάνει στο κατάπτυστο σημείο να συκοφαντεί ανθρώπους δημόσια, αποκαλώντας τους με αισχρούς χαρακτηρισμούς, χωρίς να παραθέτει ούτε ένα πραγματικό γεγονός, τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Όταν όλοι γνωρίζουν πως εναντίον μας έχουν εφαρμοστεί όλα τα δικαστικά πραξικοπήματα (προφυλακίσεις αορίστου χρόνου για 36 και 38 μήνες, ηθικές αυτουργίες, διώξεις στο εξωτερικό, δεκάδες χρόνια καταδίκη), όταν όλοι γνωρίζουν πως τα χρόνια, που είμαστε στη φυλακή, τίποτα δε μας χαρίστηκε, αλλά φτύσαμε αίμα και μοναξιά με πειθαρχικές μεταγωγές σε όλες τις φυλακές (ο σύντροφος Γιώργος Πολύδωρος σε έξι μήνες είχε μεταχθεί σε 5 διαφορετικές φυλακές λόγω πειθαρχικών και αρκετοί από εμάς σε 2-3), με εμπλοκές με δεσμοφύλακες (περίπτωση Δομοκού), με απομονώσεις (η Όλγα είχε βγάλει πενήντα μέρες απομόνωσης στις φυλακές Διαβατών), με απεργίες πείνας, με κινητοποιήσεις (έστω και γραφικές), με απόπειρα απόδρασης.
Όταν όλοι γνωρίζουν πως σχεδόν κάθε αναρχικό, που μπήκε στη φυλακή όσο είμαστε μέσα, ποτέ δεν τον αφήσαμε μόνο του, ακόμα κι αν ήταν σε άλλη φυλακή (ας το διαψεύσουν ακόμα κι αυτοί που πλεόν δε μας γουστάρουν) και πάντα φροντίζαμε να μην έχει προβλήματα, φέρνοντάς τον σε επαφή με άλλους κρατουμένους για να τον βοηθήσουν και να μην του λείψει τίποτα.
Όταν όλοι γνωρίζουν πως μπορεί να μην είμαστε και οι πιο ευγενικοί και να μην έχουμε τους καλύτερους τρόπους, αλλά σχεδόν καθημερινά έχουμε βοηθήσει άπειρους κρατουμένους σε ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την υπηρεσία και με τις υλικές δυσκολίες, που υπάρχουν στην καθημερινή ζωή στη φυλακή.
Όταν όλοι ξέρουν πως το σεβασμό εδώ μέσα και κάποιες φιλίες τα κερδίσαμε γι΄αυτό που είμαστε και όχι γιατί προσποιούμαστε ή το παίζουμε αρχηγοί.
Όταν ούτε οι χειρότεροι εχθροί μας (μπάτσοι, δικαστές, δημοσιογράφοι) δεν έχουν τολμήσει να μας συκοφαντήσουν έτσι όπως μας συκοφάντησε ο Ναξάκης, τότε η διαλεκτική ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ και υπάρχει χώρος μόνο για ΑΠΟΛΥΤΗ ΒΙΑ.
Δεν έχουμε απολογηθεί στα δικαστήρια του εχθρού και φτάσαμε στο σημείο να απολογούμαστε για τις βρωμιές αυτού του ξεφτίλα.
Είχαμε επιλέξει να συγκρατούμε τη βία μας μέσα στη φυλακή και να την εκφράζουμε μόνο στον εχθρό και στους τυράννους της ζωής μας. Αυτή είναι η επιθυμία μας.
Όμως, ο Ναξάκης, με αυτό το σιχαμερό σκατόχαρτο που έγραψε, φρόντισε να παραβιάσουμε τη συμφωνία, που είχαμε κάνει με τον εαυτό μας. Μας συκοφάντησε, μας έβρισε και διέδωσε δημόσια απίστευτες ψευτιές για εμάς. Γι’ αυτό, του σπάσαμε το κεφάλι στο διάδρομο των φυλακών. Για να τελειώνει, λοιπόν, η δημόσια κατρακύλα. Οι επιλογές και οι στρατηγικές, που δεν ταιριάζουν, ας κρατήσουν τις αποστάσεις τους. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, τα πάντα είναι υποκειμενικά. Το ίδιο ισχύει και με την κριτική. Όμως, όποιος επιλέγει τη λάσπη, την ψευτιά και την προσβολή, για να λερώσει την ιστορία μας, τις αξίες μας, τις προσωπικότητές μας και τη διαδρομή του αγώνα μας, δεν θα έχει την ίδια κατάληξη με το Ναξάκη.
Αυτήν τη φορά, θα τον τελειώσουμε οριστικά… Για να μπει τέλος στη σύφιλη της εσωστρέφειας, που μας δηλητηριάζει, απομακρύνοντάς μας από την πραγματική επίθεση.
ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΠΙΣΩ ΨΕΥΤΕΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF (Πυρήνας Φυλακής)
Αντιγραφρή από : Inter Arma

Κείμενο των αναρχικών κρατουμένων στη Δ΄ πτέρυγα Κορυδαλλού
Με αφορμή κάποια ζητήματα που έχουν προκύψει σε σχέση με τα τελευταία γεγονότα στον Κορυδαλλό πιστεύουμε πως είναι απαραίτητο να γίνουν κάποιες επισημάνσεις.Αυτό που θεωρούμε κομβικό δεν είναι να αποδοκιμαστεί ή να απομονωθεί πολιτικά συγκεκριμένα η Σ.Π.Φ. (αναφερόμαστε στον πυρήνα φυλακισμένων καθότι οι πυρήνες υπογράφουν με το ίδιο όνομα στο εξωτερικό πιθανότατα δεν έχουν επίγνωση, ούτε και ευθύνη για τις πράξεις άλλων ανθρώπων) και ακόμα περισσότερο θεωρούμε πως αυτό δεν πρέπει να γίνει λόγω του θεωρητικού της προσανατολισμού. Είναι η χειρότερη μορφή πολιτικαντισμού να χρεώνεις ένα ολόκληρο αναρχικό ρεύμα συλλήβδην, για πράξεις και επιλογές που αφορούν ένα μέρος του. Είτε πρόκειται για αναρχικοσυνδικαλιστές είτε για αναρχομηδενιστές, η κριτική είναι ανεξάρτητη. Αυτό που πρέπει να απασχολήσει είναι οι εξουσιαστικές συμπεριφορές που υπάρχουν μέσα στον αναρχικό χώρο και που όχι λίγες φορές εκφράζονται μέσα από τη φυσική-λεκτική βία. Θεωρούμε τη βία αναπόσπαστο μέρος της ζωής και της πολιτικής δράσης όταν στρέφεται κατά κράτους, κεφαλαίου και εξουσίας, αλλά άγονη, επιζήμια και αυτοκαταστροφική όταν διαμεσολαβεί στις σχέσεις μεταξύ αναρχικών. Καθότι ο αντικειμενικός της στόχος είναι η επιβολή και επαναφέρει με το χειρότερο τρόπο την εξουσιαστική σχέση ανάμεσα σε ανθρώπους που υποτίθεται ότι την εχθρεύονται. Το μοναδικό της αποτέλεσμα είναι η περιχαράκωση, η καταστροφή της διαλεκτικής και εντέλει η ακύρωση στην πράξη του αναρχικού μας προτάγματος.

Φυσικά όμως δεν αποτελεί παρθενογέννεση. Άλλωστε, η φυσική ροπή για εξουσία και επιβολή, ενυπάρχει στον καθένα μας, όπως αντίστοιχα το πάθος για ελευθερία και επιθυμία για ισότητα στις συντροφικές σχέσεις. Πολλές φορές προκύπτει αυθόρμητα από την έκφραση των αντιφατικών ενστίκτων μας και εκδηλώνεται με ή χωρίς προσχήματα ηθικά και πολιτικά, αλλά τις περισσότερες φορές με προφανή αιτία.

Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε εδώ για τη βία που εκδηλώνεται για προσωπικούς λόγους στις διαπροσωπικές σχέσεις, θα αρκεστούμε να πούμε πως είναι ζήτημα συνείδησης και αξιακής συνέπειας η αποφυγή αυτών των εξουσιαστικών μεθόδων.

Θα μιλήσουμε για τη χρήση της βίας ως εργαλείο πολιτικής επιβολής, το οποίο, όταν δε στοχεύει τους εξουσιαστές και στρέφεται εναντίον αναρχικών, καταστρέφει κυριολεκτικά το νόημα του αναρχικού μας οράματος: είτε ασκείται σε μια πορεία για παράδειγμα, κατά συντρόφων που επιλέγουν μια στρατηγική σύγκρουσης με τους μπάτσους όταν κάποιοι άλλοι έχουν μια διαφορετική στρατηγική, είτε αφορά στην κριτική που κάποιος θεωρεί προσβλητική ή συκοφαντική. Στην πρώτη περίπτωση η μόνη δυνατή λύση είναι η σύνθεση των στρατηγικών και αν αυτό δεν είναι εφικτό λόγω κενού οργάνωσης και κοινότητας, λύση είναι η χάραξη διαφορετικών διαδρομών αγώνα. Στη δεύτερη περίπτωση οι αναλύσεις θα έπρεπε να περισσεύουν. Εφόσον είναι κοινός τόπος ότι ακόμα και αν υπάρχει μια πραγματικότητα, βιώνεται διαφορετικά από τον καθένα οι υποκειμενικές αλήθειες κάθε συντρόφου διαφέρουν. Οπότε, όταν κάποιος ασκεί κριτική το πιθανότερο είναι ο θιγόμενος να αισθανθεί ότι συκοφαντείται. Τα όρια μεταξύ κριτικής και συκοφαντίας είναι από λεπτά εώς ανύπαρκτα. Η μόνη δυνατή αποκατάσταση της υποκειμενικής αλήθειας του θιγόμενου είναι η έκφρασή της μέσω του λόγου. Καμία βίαιη επιβολή δεν μπορεί να υποδείξει ποιός λέει αλήθεια, παρά μόνο ποιός έχει περισσότερη ισχύ (σωματική, οργανωσιακή ή ένοπλη).

Η ουσία όμως είναι πως η επίκληση ενός κώδικα τιμής που θίγεται και μίας εικόνας που τσαλακώνεται δεν μπορεί να έχει σχέση με τον εικονοκλαστικό χαρακτήρα της αναρχικής κριτικής που προωθεί την αέναη αμφισβήτηση και βεβηλώνει τα ιερά απελευθερώνοντας το ανθρώπινο πνεύμα από τις διανοητικές αγκυλώσεις.

Οπότε, να προσπαθείς να δώσεις τέλος στη εσωστρέφεια των αναρχικών με μια πράξη ωμής εξουσιαστική βίας μπορεί να έχει δύο ενδεχόμενα: 1ον την πυροδότηση μιας ακόμα βίαιης σύγκρουσης- σφαγής μεταξύ αναρχικών για την οποία θα χυθεί άφθονο αίμα, σάλιο και μελάνι, ή 2ον την υποταγή όλων στον παραπάνω συντηρητικό κώδικα ιπποτικής τιμής που συνεπάγεται τον ακρωτηριασμό της κριτικής μέσω του φόβου και τον συνακόλουθο ευνουχισμό της αναρχίας από το σημαντικότερο εργαλείο της αυτεξέλιξης

Φυσικά και δεν έχουμε αυταπάτες ότι ο ξυλοδαρμός του συντρόφου μας Γ. Ναξάκη είχε στην πραγματικότητα σκοπό να θεραπεύσει τη<< σύφιλη της εσωστρέφειας>>. Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές όταν η Σ.Π.Φ. Γράφει πως δεν υπάρχει σωστό ή λάθος αλλά τα πάντα είναι υποκειμενικά κάλλιστα μπορούν να βαφτίσουν τη δική μας αλήθεια ψέμμα και άμεσα να μας στοχοποιήσει ως συκοφάντες. Γνωρίζοντας λοιπόν ότι η απειλή της δολοφονίας στοχοποιεί έμμεσα και εμάς θεωρούμε πως η δόλια ενέδρα στο σύντροφό μας, αποτέλεσε μία στιγμή ενός πολιτικοστρατιωτικού σχεδίου επιβολής της σιωπής γύρω από ζητήματα που αφορούν την εν λόγω οργάνωση. Πέραν του ότι ένας, μαφιόζικου χαρακτήρα, εκβιασμός καταστρατηγεί τις αναρχικές αξίες αποτελεί πλέον, όχι μόνο επίδειξη ακραίας εξουσιατικής συμπεριφοράς αλλά και έκφραση ενός επικίνδυνου ολοκληρωτισμού και φετιχισμού της βίας που δυνητικά στρέφεται κατά πάντων και το σχέδιο αυτό ολοκληρώνεται με την απειλή εναντίον του συντρόφου ότι αν δεν ανακαλέσει θα έχει πρόβλημα σε όλες τις φυλακές και θα καταλήξει σε πτέρυγα απομόνωσης- προστασίας.

Και φυσικά ο ολοκληρωτισμός είναι απλά η αναμενόμενη εξέλιξη της χρήσης της βίας σα ρυθμιστή
της επαναστατικής διαλεκτικής. Είναι γνωστό ότι από τους κόλπους του επαναστατικού κινήματος ξεπήδησαν, η τρομοκρατία της δημοκρατικής γκιλοτίνας, η αιματηρή λογοκρισία του σταλινισμού αλλά και ο ίδιος ο φασισμός. Μπορούμε λοιπόν να φανταστούμε όσο οξύμωρο και αν φαντάζει μια “αναρχική” εξουσία που απαιτεί την αποδοχή της αναρχικής της φύσης ως προυπόθεση για να μη χαρακτηριστείς συκοφάντης του αναρχικού κόμματος και οδηγηθείς στην κρεμάλα. Ο χειρότερος εφιάλτης για το αναρχικό πρόταγμα και πραγματικός κίνδυνος όσο βρίσκουν χώρο και αναπτύσσονται σκεπτικά, σαν αυτό που εξέφρασε λόγω και έργω ο πυρήνας φυλακισμένων της Σ.Π.Φ.

Υπάρχουν βέβαια αρκετές προεκτάσεις που καθιστούν ανατριχιαστικό το εν λόγω γεγονός, όπως το ότι επιλέγεις να ρισκάρεις την πυροδότηση ενός κύκλου αίματος μεταξύ των θεωρούμενων ως αναρχικών στον Κορυδαλλό ( μέσα στο εχθρικό περιβάλλον της φυλακής) αφήνοντας το κράτος σε ρόλο διαιτητή να μοιράζει ισόβια σε λευκά κελιά και τα κοράκια των media να συκοφαντούν και να απονοηματοδοτούν τον αγώνα μας στα μη άμεσα σχετιζόμενα με τον αναρχικό χώρο υποκείμενα διάχυσης που μας βλέπουν σαν αδιαίρετο σύνολο στο οποίο οι πράξεις του ενός μας χρεώνουν όλους.

Το ότι πιστεύουμε πως στο εχθρικό περιβάλλον της φυλακής δεν υπάρχει χώρος για επιστροφή της εξουσιαστικής βίας ώς αντιβία, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι θα δεχτούμε τη διέξοδο που στρατηγικά αφήνει το κείμενο της Σ.Π.Φ., αλλά σίγουρα θα σπάσουμε τη σιωπή που πάει να μας επιβληθεί μέσω απειλών όντας έτοιμοι να σηκώσουμε τις συνέπειες των λεγόμενών μας.

Μία άλλη εξοργιστική διάσταση του γεγονότος, είναι ότι οι ξυλοδάρτες προφασίζονται ως αφορμή τη συκοφαντία, μια πρακτική που έχουν εφαρμόσει πολλάκις τόσο εναντίον μας όσο και εναντίον πολλών αναρχικών εγχειρημάτων με τα οποία δε συμφωνούν, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα όπου η σκληρή κριτική αναμειγνύεται με την εμπάθεια και την επιθετική έκφραση. Πόσο μάλλον όταν για να αντιπαρέλθουν τις ( ασαφούς και ως εκ τούτου παρεξηγήσιμης κατεμάς) κριτικής του συντρόφου Ναξάκη ( που στοχεύει και εμάς, όχι για να διαχωριστεί, αλλά για να εκφράσει τη διαφορετική του σκέψη) τον συκοφαντούν ακραία. Ο ανυπόστατος ισχυρισμός ότι ο σύντροφος κριτικάρει τη Σ.Π.Φ. για ευνοϊκότερη μεταχείρηση στο δικαστήριο, σκοντάφτει στο γεγονός ότι έχει επιλέξει τη συνολική άρνηση νομικής υπεράσπισης.Ενώ παράλληλα οι κατηγορίες περί ωφελιμισμού και καβατζώματος διαψεύδονται από την μόνιμα συγκρουσιακή του στάση με την υπηρεσία. Η χρήση φυσικής βίας ως μέσο επιβολής απόψεων στο εσωτερικό του α/α χώρου είναι ακριβώς η συνέπεια της μετατροπής καφενειακών συζητήσεων και προσωπικών εχθροτήτων σε πολιτικά κείμενα, είτε λόγω διανοητικών αγκυλώσεων είτε λόγω ματαιοδοξίας. Η λεκτική βία που χρόνια τώρα ανέχεται και αναπαράγει ο αναρχικός χώρος ξεριζώνει βασικές αναρχικές αξίες όπως ο αλληλοσεβασμός και η συννενόηση έστρωσε το δρόμο για την εφαρμογή τέτοιων πρακτικών.

Εν κατακλείδι, το ζητούμενο για εμάς δεν είναι να μνημονεύσουμε μία ακόμη μάυρη σελίδα στην ιστορία του αναρχικού αγώνα, δεν είναι να απομονώσουμε πολιτικά ρεύματα ή αναρχικές οργανώσεις, αλλά να διαγράψουμε μία για πάντα συμπεριφορές που εκφυλίζουν την ουσία του αγώνα μας. Και φυσικά ας μην υποδυόμαστε τις οσίες παρθένες, οι περισσότεροι έχουμε ανάμιξη σε περιστατικά ενδοαναρχικής βίας.
Η Σ.Π.Φ –πυρήνας φυλακισμένων μας προσέφερε ένα παράδειγμα προς αποφυγήν, που απλά αναδεικνύει ποια ειναι η εξέλιξη της κουλτούρας της βίας. Ας το ξεπεράσουμε.
Δεν είναι επίσης ζητούμενο να εφαρμόσουμε ένα αναρχόμετρο και να κρίνουμε αν και κατά πόσο είναι αναρχικός ο κάθε κρατούμενος· αυτή η λογική οδηγεί στην εύκολη στοχοποίηση συντρόφων. Ζητούμενο είναι η ένταση της βίας (σπασμένο χέρι και πόδι) που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται ως μέσο πίεσης που στοχεύει στην ανάκληση του κειμένου, να προβληματίσει και να επαναφέρει τις αναρχικές αξίες της ευαισθησίας και της επιείκιας που μας οδήγησαν στον να αηδιάσουμε και να πολεμήσουμε το σύστημα εξουσίας.
Για να ξεριζωθεί μία για πάντα η βία ως εργαλείο πολιτικής ενδοαναρχικής επιβολής· και να στραφεί εναντίον κράτους και εξουσίας.
Γιατί η σύφιλη της εσωστρέφειας αντιμετωπίζεται μόνο με τη δράση ενάντια στον πραγματικό εχθρό και όχι με ματσό επιδείξεις πυγμής.
Γιατί την αντικειμενική αλήθεια κατέχουνε μόνο οι ιεροεξεταστές· οι εξεγερμένοι άνθρωποι πάντα θα την αμφισβητούν σηκώνοντας το βάρος των επιλογών τους.

Οι αναρχικοί

Γιάννης Μιχαηλίδης
Μπάμπης Τσιλιανίδης
Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος
Δημήτρης Πολίτης
Τασος Θεοφίλου
Αλέξανδρος Μητρούσιας
Γρηγόρης Σαραφούδης
Γιώργος Καραγιαννίδης
Αργύρης Ντάλιος
Φοίβος Χαρίσης

Υ.Γ.: Το κείμενο αυτό αποτελεί την τοποθέτηση μας όσον αφορά την ενέδρα που στήθηκε στον σύντροφο μας. Δεν επιλέξαμε να μιλήσουμε για τα θέματα που θίγει ο Γιάννης και για την σταση της Σ.Π.Φ μέσα στη φυλακή καθώς πολύ πριν συμβούν τα τελευταία γεγονότα και δημοσιευτούν τα τελευταία κείμενα, είχαμε αποφασίσει να μην το κάνουμε αφού θεωρούμε πως κάτι τέτοιο θα ήταν αντιπαραγωγικό και μη χρηστικό για την δεδομένη χρονική περίοδο. Ούτως η άλλως γνωρίζουμε πως το προσωπικό μας βίωμα πιο εύκολα παρερμηνεύται παρα μεταφέρεται. 

Αντιγραφή από : Athens Indymedia