-αν- Αρχική Σελίδα

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Οι μεταξικοί μύθοι και ο βελούδινος εθνικισμός – το ΙΚΑ και το 8ωρο

Κατά τη διάρκεια της τετραετούς διακυβερνήσεώς του αρκετοί φιλεργατικοί νόμοι θεσπίστηκαν που ισχύουν έως τις μέρες μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΙΚΑ είναι δημιούργημα του Ιω. Μεταξά. Livepedia.gr

Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, προσπαθώντας να κατευνάσει την κοινωνική αναταραχή, προώθησε κάποια φιλολαϊκά μέτρα, όπως το 8ωρο και κάποιες υποχρεωτικές βελτιώσεις στο εργατικό περιβάλλον, ενώ επένδυσε στην άμυνα, όσο αυτό του επιτρεπόταν από τις μεγάλες δυνάμεις. el.wikipedia.org

Η λήψη, για πρώτη φορά, σοβαρών μέτρων στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης -όπως ιδιαίτερα η σύσταση του ΙΚΑ, το 1937- προσφερόταν για να αμβλύνει την κοινωνική αντίδραση, χωρίς όμως να μπορέσει να την εξαλείψει.Σχολικό βιβλίο της Γ' Λυκείου, σελ 107


Δύο από τις πιο έγκριτες, υποτίθεται, ιστοσελίδες εγκυκλοπαιδικού χαρακτήρα κι ένα έγκριτο, υποτίθεται πάλι, σχολικό βιβλίο αναπαράγουν τους αγαπημένους μύθους των εθνικιστών για να εξωραΐσουν το φασιστικό πρόσωπο του Ιωάννη Μεταξά, τον παρουσιάζουν ως ένα φιλολαϊκό κυβερνήτη με μεγάλη απήχηση στην ελληνική κοινωνία απαλύνοντας τις κοινωνικές και τις πολιτικές επιπτώσεις από το στυγνό καθεστώς . Όμως, όπως συμβαίνει πάντοτε σε αυτές τις περιστάσεις, η επιλεκτική άγνοια στοιχειωδών πτυχών της νεοελληνικής ιστορίας καταρρίπτει με πάταγο κάθε απόπειρα διαστρέβλωσής της αν και φαίνεται πως με βάση τις συγκεκριμένες ιστοσελίδες, κάποια επετειακά άρθρα της Καθημερινής, μια επίσης επετειακή εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά και το σχολικό βιβλίο της Γ' Λυκείου, η συστηματική απάλειψη σκοτεινών πλευρών της μεταξικής ιστορίας κερδίζει έδαφος προς όφελος της καλλιέργειας ενός σύγχρονου «βελούδινου» εθνικισμού χωρίς τις ακρότητες του παρελθόντος.

                                                                                  σπάνια φωτογραφία από τα γεγονότα το Μάη 1936 στη Θεσσαλονίκη
Για να κατανοήσουμε το εύρος της ιστορικής διαστρέβλωσης πρέπει πρώτα να κάνουμε μια αναδρομή σε ένα γεγονός που τα σχολικά κυρίως βιβλία, αλλά και πολλά «ιστορικά», δηλαδή γραμμένα από ιστορικούς αμφιβόλου πολιτικής αξιοπιστίας, αποφεύγουν να αναφερθούν σε αυτό. Πρόκειται για την αιματηρή απεργία των καπνεργατών το Μάη του 1936, που προέκρινε την εγκαθίδρυση της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου παρασύροντας την Ελλάδα στον άξονα του ευρωπαϊκού φασισμού. Ο προάγγελος της μεταξικής δικτατορίας ήταν ο διορισμός του Ιωάννη Μεταξά από το βασιλιά Γεώργιο Β' ως υπουργό Στρατιωτικών στις 9 Μαρτίου 1936 και ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Δεμερτζή. Στις 13 Απριλίου πεθαίνει ο Δεμερτζής και διορίζεται στη θέση του από το βασιλιά ο Μεταξάς. Μπροστά στο κίνδυνο του φασισμού, οι εργαζόμενοι κατεβαίνουν σε μαζικές απεργίες, Στο Σουφλί απεργούν 10.000 μεταξοπαραγωγοί, ξεσπούν αγροτικά συλλαλητήρια στη Μακεδονία και οι καπνοπαραγωγοί της Καβάλας κάνουν 24ωρη προειδοποιητική απεργία με αιτήματα τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, καλύτερα μεροκάματα, καλύτερη ασφάλιση, περισσότερες πολιτικές ελευθερίες και φυσικά, φραγμό στον επερχόμενο φασισμό. Στις 29 Απριλίου αρχίζει η μεγαλύτερη απεργία διαρκείας στη Θεσσαλονίκη από τους καπνεργάτες και που επεκτείνεται στις Σέρρες, το Λαγκαδά, το Βόλο, τη Δράμα, την Ξάνθη και στην Καρδίτσα. Την Πρωτομαγιά, σύσσωμος ο εργατικός κόσμος της Θεσσαλονίκης, παρά την απαγόρευση του γενικού αστυνομικού διευθυντή Ντάκου, συγκεντρώνεται και την γιορτάζει με πορείες και διαμαρτυρίες. Οι μέρες που ακολουθούν είναι τραγικές. Η αστυνομική βία που ξεσπά και με τη βοήθεια του στρατού ξεπερνάει κάθε όριο σε σημείο που κατεβαίνουν για συμπαράσταση στους καπνεργάτες και πολλοί κλάδοι εργαζόμενων. Η γενικευμένη εξέγερση παραλύει κάθε επαγγελματική δραστηριότητα με αποτέλεσμα η αστυνομία αλλά και ο στρατός να ταμπουρωθούν στα τμήματα και στα στρατόπεδα. Κομβικό σημείο της εξέργεσης είναι και η λιποτάκτηση σημαντικού δημοκρατικού μέρους του στρατού προς τους απεργούς, κάτι που κάνει τον Μεταξά να λάβει περισσότερα δραστικά μέτρα. Στέλνει το στόλο και μια μεραρχία στρατού από τη Λάρισα και το εργατικό κίνημα καταστέλλεται βίαια στις 9 Μαΐου αφήνοντας πίσω 12 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Η 24ωρη πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ την 13η Μαΐου, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, οδήγησε στις συλλήψεις τόσο των απεργών της Θεσσαλονίκης όσο και της ΓΣΕΕ με συνέπεια να φυλακιστούν και να εκτοπιστούν εκατοντάδες κορυφαία στελέχη του εργατικού κινήματος. Ο δρόμος προς την 4η Αυγούστου είναι πλέον ανοιχτός. [Παράρτημα 1].

η συγκλονιστική φωτογραφία με τον δολοφονημένο απεργό Τάσο Τούση και τη μάνα του
Σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο θα κατανοήσουμε καλύτερα την καλλιέργεια των μεταξικών μύθων για το ΙΚΑ και το 8ωρο. Τα γεγονότα του Μάη στη Θεσσαλονίκη και η εγκαθίδρυση της μεταξικής δικτατορίας έφεραν πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια στον ελληνικό λαό, όπως ήταν αναμενόμενο αφού ήταν μοιρασμένος ανάμεσα τους βενιζελικούς και τους μοναρχικούς. Πώς ένας φασίστας μπορούσε να παρεμβληθεί σφήνα στην πολιτική πόλωση χωρίς να διαφανεί ότι τελικά υποκινήθηκε από το συμφέρον του; Τη λύση έδωσε ο βασιλιάς Γεώργιος Β' που πραξικοπηματικά διάλυσε τη Βουλή καταργώντας τον κοινοβουλευτισμό και παραχωρώντας την αμέριστη εμπιστοσύνη του στον Μεταξά. Επειδή όμως η λαϊκή δυσαρέσκεια είχε ως φυσική συνέπεια να διογκώνεται, ο δικτάτορας πλέον έδρασε με φιλολαϊκά μέτρα που αφορούσαν την κοινωνική ασφάλιση και την ποιότητα της εργασίας. Εδώ λοιπόν εισέρχεται ο μύθος που θέλει τον Μεταξά να επινοεί το 8ωρο και να ιδρύει το ΙΚΑ μόνο που η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική γιατί αυτά τα μέτρα προϋπήρχαν ήδη με νομοσχέδια και προεδρικά διατάγματα από τις κυβερνήσεις του Βενιζέλου και του Τσαλδάρη!


Ας δούμε κατ' αρχήν τι συνέβει με το 8ωρο. Το 1931 ιδρύεται η Εργατική Εστία, το 1932 ψηφίζεται το 8ωρο, το 1934 ψηφίζεται ο νόμος περί κοινωνικών ασφαλίσεων (ΙΚΑ), ενώ από το 1935 εφαρμόζονται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Πριν την αποφράδα ημέρα της 4ης Αυγούστου 1936. Έτσι έχουμε για κυβερνήσεις [Παράρτημα 2]:
1931: κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου
1932: ως άνω
1934: κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη
1935: ως άνω
Για να τα ξεκαθαρίζουμε τώρα, το 8ωρο δεν καθιερώθηκε επί Μεταξά αλλά με το Προεδρικό Διάταγμα της 27ης Ιουνίου 1932, δηλαδή επί κυβέρνησης Ελευθέριου Βενιζέλου. Έχουμε το σχετικό ΠΔ στα χέρια μας - με τίτλο: Περί κωδικοποιήσεως και συμπληρώσεως των περί 8ώρου εργασίας διατάξεων:
το προοίμιο του Προεδρικού Διατάγματος

ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, το άρθρο 7, που καταρρίπτει τους ισχυρισμούς των φιλομεταξικών και των "ανορθωτών" της εθνικά ορθής ιστοριογραφίας

Κατά τα άλλα, ο αγαπημένος μύθος των εθνικιστών λέει ότι ο Μεταξάς καθιέρωσε το 8ωρο. Το πλήρες ΠΔ είναι διαθέσιμο σε google doc. Η ιστορία δεν σβήνεται.

Η ίδρυση του ΙΚΑ, μας λένε, έγινε από τον Ιωάννη Μεταξά. Η Χαλιμά λέει πιο πιστευτά παραμύθια, ο Νόμος 6298/1934 διαψεύδει κι αυτό το εθνικιστικό σενάριο που παρεσείφρησε και στο βιβλίο της Γ' Λυκείου. Έχουμε το νόμο αυτόν στα χέρια μας – με τίτλο: Περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων:
η επικεφαλίδα...


Προσέξτε τη λεπτομέρεια: "Παρά τω ιδρύματι των Κοινωνικών Ασφαλίσεων". Μιλάει λοιπόν ξεκάθαρα για Ίδρυμα εν έτει 1934, δύο χρόνια πριν την επιβολή της δικτατορίας!

Προσέξτε εδώ τις χρονολογίες, η "ίδρυση" του ΙΚΑ λοιπόν δεν είναι τίποτε άλλο από μια τροποποίηση του νόμου το 1937 για να βάλει χέρι ο Μεταξάς στα αποθεματικά προετοιμάζοντας την αμυντική γραμμή στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Όμως, ο πόλεμος ξεκίνησε από την ελληνοαλβανική μεθόριο... Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία του ΓΕΣ, ξοδεύτηκαν δύο δισεκατομμύρια δραχμές για τη δημιουργία της "γραμμής Μεταξά" στην Ανατολική Μακεδονία και μόλις δύο εκατομμύρια (!) δαπανήθηκαν στα σύνορα με την Αλβανία. Διορατικός ο στρατάρχης αν μη τι άλλο.

Ο πλήρης Νόμος 6298 είναι κι αυτός διαθέσιμος σε google doc. Η ιστορία δεν σβήνεται κι ας σκούζουν όσο θέλουν οι λάτρεις του Μεταξά, το βιβλίο της Γ' Λυκείου, η Wikipedia, η Livepedia, μερικά «παπαγαλάκια» της μεγαλοδημοσιογραφίας και δυστυχώς, οι αφελείς που καταπίνουν αμάσητο το φασιστικό παραμύθι.

Αν πάτε στην ιστοσελίδα του ΙΚΑ θα δείτε ότι ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Ποιά περίοδο; 1934 – 1935! Την περίοδο 1936 – 1941 πρόεδρος χρημάτισε, ο διορισμένος από τον δικτάτορα Μεταξά, ο Σπύρος Κορώνης. Στην προσπάθεια να χαλιναγωγηθεί το συνδικαλιστικό κίνημα και να ελέγχεται μέσω της «φιλεργατικής» δικτατορικής κυβέρνησης, πρόεδρος της ΓΣΕΕ διορίζεται ο Αριστείδης Δημητράτος που ήταν ταυτόχρονα και υπουργός Εργασίας. Η ειρωνεία είναι ότι ο Δημητράτος προερχόταν από τους ηγετικούς κόλπους του ΚΚΕ για να καταλήξει στην άκρα δεξιά. Κάτι που το βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα με ένα άλλο κόμμα που προσπαθεί να αντλήσει πρόσωπα από τη δεξαμενή των σκληροπυρηνικών της ακροαριστεράς, το ΛΑ.Ο.Σ. Έχει πολύ ενδιαφέρον τώρα να παρατηρήσουμε πως οικειοποιήθηκε ο Νόμος 6298 από τον Μεταξά. Με μια τροποποίηση:

δ) Α.Ν. 694 της 4/12 Μαίου 1937 περί αυθεντικής ερμηνείας, συμπληρώσεως και τροποποιήσεως διατάξεων τινών της ασφαλιστικής νομοθεσίας.

«Αυθεντική ερμηνεία», τα λέει όλα ο χαρακτηρισμός αυτός. Στην πορεία βέβαια καταργήθηκαν οι περισσότερες διατάξεις του νόμου για να εκσυγχρονιστεί και να εκδημοκρατιστεί, έτσι δεν γνωρίζουμε σε τι ακριβώς συνίστατο η «αυθεντική ερμηνεία» μα η Ιστορία μπορεί κι εκδικείται τους παραχαράκτες της αρκεί να παρουσιαστούν ορθά κοφτά τα πιο ανελέητα τεκμήρια της: τους Νόμους.

Γίνεται προφανές γιατί ο βελούδινος εθνικισμός των κηνσόρων της εθνικά ορθής ιστοριογραφίας έχει το άγχος να απαλλάξει τον Μεταξά από το βάρος των εγκλημάτων του, και τα έχουν μισοκαταφέρει μέχρι στιγμής. Ο δικτάτορας οικειοποιήθηκε το 8ωρο και το ΙΚΑ, σαν αυτούς τους αστείους πολιτικούς και δημάρχους που εγκαινιάζουν έργα που ξεκίνησαν οι προκάτοχοί τους, για να κατευνάσει την κοινή γνώμη που είχε νωπή τη μνήμη για τα αιματηρά γεγονότα της Θεσσαλονίκης. Αλλά, όπως είδαμε, ο σύγχρονος βελούδινος εθνικισμός, που δεν στηρίζεται πλέον στη βία και το παρακράτος αλλά στη διείσδυση στα κρίσιμα πεδία της έντυπης και διαδικτυακής ενημέρωσης, της ιστοριογραφίας και της παιδείας, βρίσκει προφάσεις και ευκαιρίες για να καθοδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε ένα πολιτισμικό αυτισμό όπου κάθε εθνικά ορθή ανοητολογία σερβίρεται ως ναρκωτική ουσία που αποκοιμίζει τη σκέψη και την ηθική.

Γιατί, μην το ξεχνάμε, ο εχθρός του ελληνορθόδοξου αιματολάγνου εθνικισμού είναι ο σκεπτικισμός και η γνώση.

Και για τα όσα γράψαμε μέχρι τώρα, οι ψαγμένοι σωστά υποψιάζεστε, σε όλες τις αναφερόμενες πηγές στην επικεφαλίδα του ποστ δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στα γεγονότα της Θεσσαλονίκης το Μάη του 1936. Εκτός από μια πολύ απαλή, σχεδόν ξυστά περνάει, νύξη της Wikipedia στο λήμμα για τον υπέροχο Ιωάννη Μεταξά: Το 1936, κατόπιν διαφόρων συγκυριών, διορίστηκε Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Μνήμη κοντή κι αλλήθωρη.
ΥΓ. Με αυτό το ποστ, ξεκινάει ένα αφιέρωμα στους μεταξικούς μύθους καθώς είναι κοντά η δυσώδης επέτειος. Το υλικό που μαζεύεται έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη και είναι κρίμα να πάει χαμένο. Αναμείνατε στις οθόνες σας.
_______________________
*Ευχαριστούμε θερμά τον elawyer για την πολύτιμη συνεισφορά του με το ΠΔ του 1932 και και το ν.6298.
_______________________

Παράρτημα 1

σπάνια φωτογραφία, η κηδεία του Τάσου Τούση

Οι νεκροί από την τελευταία μέρα των γεγονότων της Θεσσαλονίκης αξίζουν τη μνεία:
Τάσος Τούσης, 25 χρόνων, οδηγός από το Ασβεστοχώρι. Αναστασία Καρανικόλα, 23 χρόνων, καπνεργάτρια. Ίντο Σρενόρ, νικελωτής. Δημήτρης Αγλαμίδης, 26 χρόνων, σωφέρ. Γιάννης Πανόπουλος, 23 χρόνων, καπνεργάτης. Σαλβατόρ Ματαράσσο, 25 χρόνων, καπνεργάτης. Δημήτρης Λαϊλάνης, καπνεργάτης. Σταύρος Διαμαντόπουλος, 23 χρόνων. Μανώλης Ζαχαρίου, 26 χρόνων. (πηγή: Δημήτρης Α. Κατσορίδας, Βασικοί σταθμοί του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα 1870-2001) Επίσης, μνημονεύονται ως θύματα και οι Β. Σταύρου, Ιωάννης Πιτάρης, Ευθύμης Μάνος. (πηγή: το Ποντίκι)

Παράρτημα 2Προσέξτε πόσο ωραία τα μπερδεύει η "αξιόπιστη" Wikipedia:
Στο λήμμα Παναγής Τσαλδάρης διαβάζουμε:
Το Μάρτιο του 1933 ο Τσαλδάρης σχημάτισε νέα κυβέρνηση με τον Κονδύλη υπό τη δική του προεδρία.
Το 1935 ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα υπό των αντιστρατήγων Παπάγο και Ρέππα.
ενώ στο λήμμα Αλέξανδρος Οθωναίος:
Ηγήθηκε της στρατιωτικής κυβέρνησης η οποία σχηματίστηκε μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Μαρτίου του 1933 και απομακρύνθηκε το 1935, μετά την επικράτηση της αντιβενιζελικής παράταξης και τη Βασιλική Παλινόρθωση.
Στο λήμμα Κωνσταντίνος Δεμερτζής διαβάζουμε:
Το 1935 μετά τη παλινόρθωση της Βασιλείας στην Ελλάδα ο Κωνσταντίνος Δεμερτζής ως ευρισκόμενος πλέον υπεράνω των πολιτικών κομμάτων της εποχής (σ.σ. η "αντιβενιζελική παράταξη" που αναφέρεται πιο πάνω για τον Οθωναίο) κλήθηκε από τον Βασιλέα Γεώργιο Β' όπως αναλάβει Πρωθυπουργός και σχηματίσει "άχρουν κυβέρνηση" διαδεχόμενος τον Γεώργιο Κονδύλη. Έτσι στις 30 Νοεμβρίου του 1935 ορκίσθηκε Πρόεδρος της Κυβέρνησης.
που ο Γεώργιος Κονδύλης:
Τον Οκτώβριο οργάνωσε το Κίνημα της 10ης Οκτωβρίου (σ.σ. 1935) το οποίο επανέφερε τη Μοναρχία και έγινε Πρωθυπουργός... παραιτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1935.

όταν στο λήμμα Τσαλδάρης, υπενθυμίζουμε, αναγράφεται συμπληρωματικά:

Το 1935 ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα υπό των αντιστρατήγων Παπάγο και Ρέππα.
Μάθατε ιστορία; Μπάχαλο! Αλλά αν θέλετε να μάθετε για τις εκλογικές αναμετρήσεις της Β' Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτή η ιστοσελίδα κι αυτή με τον κατάλογο των πρωθυπουργών λύνει πολλές από τις απορίες και αποδίδουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι τα δήθεν "φιλολαϊκά φιλεργατικά μέτρα" του Μεταξά.
Το θέμα λοιπόν δεν είναι ότι τα λένε όλα λάθος αλλά μισά και ατσούμπαλα χωρίς να διαφωτίζουν πως, που και ποιος έκανε τι και πότε. Αλλά και μόνο η χονδροειδής αντίφαση μεταξύ Τσαλδάρη και Οθωναίου δείχνει την χαμηλή αξιοπιστία της εν λόγω ιστοσελίδας καθώς δεν διευκρινίζεται επαρκώς και ο ρόλος του Νικόλαου Πλαστήρα το 1933. Αλλά είπαμε, είναι πιο εύκολο να υιοθετήσουμε ως ιστορικό γεγονός ότι ο Μεταξάς ήταν ο αρχιτέκτονας του 8ώρου και του ΙΚΑ παρά να παρακολουθήσουμε αυτό το απίστευτο μπουρδούκλωμα αλληλοσυγκρουόμενων "ιστορικών" δημοσιεύσεων.
Παράρτημα 3


Η ανακοίνωση της πραξικοπηματικής κυβέρνησης:«Eπικειμένης γενικής στασιαστικής κινήσεως των κομμουνιστών της οποίας σοβαρά εκδήλωσις μετά ταραχών είχε οργανωθεί και προκηρυχθεί διά σήμερον, Κυβέρνησις τη εγκρίσει της A.M. του Βασιλέως, όπως προλάβη την αιματοχυσίαν και επιβάλη το κράτος του Νόμου, εκήρυξε χθες την εσπέραν τον Στρατιωτικόν Νόμον και διέλυσε την βουλήν . Εκλογαί ανεβλήθησαν επ' αόριστον. Επικρατεί απόλυτος ησυχία. Κυβέρνησις τελείως Κυρία της καταστάσεως. Κοινή γνώμη επικροτεί γενικώς μέτρα κυβερνήσεως».
Παράρτημα 4:

ενδεικτικές ιστοσελίδες

*Αποσπάσματα από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου που γράφτηκε για τον Τάσο Τούση και τη χαροκαμένη μάνα του.
*Το Ποντίκι: Η τελευταία αναλαμπή πριν απ το βαθύ σκοτάδι.
*blog Ιστορία, αφιερωμένο στα λάθη του βιβλίου ιστορίας της Γ' Λυκείου. Το σχετικό ποστ.
*blog Λαβύρινθος: τα γεγονότα του Μάη 1936 μέσα από το ημερολόγιο του Γιάννη Ταμτάκου.
*blog Ab irato: "Ιστορική συνέχεια"
*ΙΚΑ-ΕΤΑΜ: ο κατάλογος με τους προέδρους του Ιδρύματος
*Η πονηρή "αγιογραφία" ενός δικτάτορα από τους
Φακέλους του Αλ. Παπαχελά σε συνέχειες 1, 2, 3, 4, 5
*Χρονολόγιο κυβερνήσεων από το Ινστιτούτο Πολιτιστικής και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας (το site της Βουλής δεν έχει ανάλογο κατάλογο!)
*Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μια ιστορική σύνοψη για την κοινωνική ασφάλιση στην Ελλάδα.


Βασική βιβλιογραφία
*Δημήτρης Α. Κατσορίδας, Βασικοί σταθμοί του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα 1870-2001
*Γιάννης Λιάσκος, Η ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος των δημοσίων υπαλλήλων
*Αντώνης Λιάκος, Η «κοινωνική πολιτική» της 4ης Αυγούστου, άρθρο στο ΒΗΜΑ
*Σπύρος Λιναρδάτος, Η εξωτερική πολιτική της 4ης Αυγούστου


Αναδημοσίευση απόjungle report

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Τήρηση των νόμων κατά το δοκούν. Προστασία προσωπικών δεδομένων (λέμε τώρα)

Ο Λοβέρδος έβγαζε στην φόρα τα πρόσωπα και τα ονόματα μερικών  ιερόδουλων φορέων του ιού HIV, οι περισσότερες εκ των οποίων εκπορνευόντουσαν για την δόση τους. (Φυσικά τα ονόματα και οι φάτσες των ηλιθίων που πήγαιναν επί πληρωμή μαζί τους και μάλιστα χωρίς προφύλαξη ενώ ήταν σαφές ακόμα και στο σκοτάδι, ακόμα και μ όλο τον μπετόν του κόσμου να είχαν βάλει τα κορίτσια πάνω τους, ότι κα΄τι δεν πάει καλά με την υγεία τους, ούτε λόγος). Φυσικά έγινε για το κοινό καλό. Ούτε λόγος για παραβίαση προσωπικών δεδομένων.
Αθηναική εφημερίδα, μεγάλου εκδοτικού συγκροτήματος, δημοσιοποιεί ονόματα απ΄την λεγόμεη show bizzzzzzz.....ως φοροφυγάδες.
Καμμιά αντίδραση για την παραβίαση προσωπικών δεδομένων.
Οι "αρχές" σε κάθε σύλληψη  διαδηλωτών, βγάζει στην δημοσιότητα τα ονόματα και τα πρόσωπά τους, πριν κάν τους απαγγελθεί κατηγορητήριο... Καμμιά ευαισθησία για την παραβίαση προσωπικών δεδομένων.
Δεν θεωρώ δεδομένο ότι η λίστα που έβγαλε ο Βαξεβάνης στην δημοσιότητα είναι ντε και καλά η λίστα Λαγκαρτ. Μπορεί και να είναι. Μπορεί να είναι χαλκευμένη και να την "πάτησε" (σε καμμιά περίπτωση δεν την θεωρώ φτιαχτή απ΄τον δημοσιογράφο).
Φυσικά, ακόμα κι αν είναι αληθινή η Λίστα, δεν σημαίνει ότι όσοι είναι καταγεγραμμένοι εκεί μέσα, είναι και φοροφυγάδες ή έχουν βγάλει τα χρήματα τους με δόλιο τρόπο. Η ουσία όμως ποιά είναι;
Ο Βαξεβάνης που "τόλμησε" να δημοσιοποιήσει την λίστα ή ο έλεγχος όλων όσοι είναι στην λίστα (και όχι μόνο σ΄αυτήν) για να δούμε επιτέλους ποιός είναι τι και όχι φυσικά για λόγους κουτσομπολίστικης διάθεσης αλλά για να αποδωθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να πάψει επιτέλους η εικοτολογία.; Το αυτονόητο δεν είναι πάντα αυτονόητο. Και η Δημοκρατία δυστυχώς είναι ΠΑΝΤΑ φενάκη.
Καλά κουράγια Βαξεβάνη. Καλά Κουράγια σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους. (μέσα και έξω απ΄τις φυλακές)

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Βουλευτής χαρίζει το μισθό του σε σύλλογο γονέων παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες

  O βουλευτής Βοιωτίας του ΣυΡιζΑ χαρίζει το μισθό του σε σύλλογο γονέων παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες

Αρνήθηκε επίσης βουλευτικό αυτοκίνητο και φύλαξη

 

Στον  Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια "Φλόγα". προσφέρει κάθε μήνα τη βουλευτική του αποζημίωση  ο βουλευτής Βοιωτίας του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Σταθάς.

Σύμφωνα με τα ΝΕΑ που δημοσιεύουν την είδηση, ο κ. Σταθάς έχει αρνηθεί και το βουλευτικό αυτοκίνητο του ενώ  δεν δέχτηκε και τη φύλαξη που παρέχεται σε βουλευτές. Μάλιστα για το θέμα είχε στείλει και επιστολή στον κ. Δένδια, ζητώντας οι αστυνομικοί που δικαιούτο να υπηρετήσουν στο Α.Τ. Αλιάρτου.

Βουλευτής χαρίζει το μισθό του σε σύλλογο γονέων παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες
Ακολουθεί η επιστολή του κ. Σταθά προς τον κ. Δένδια:

"ΠΡΟΣ: Αρχηγό ΕΛ.ΑΣ
Κον Παπαγιαννόπουλο
Κοιν: Υπουργό Δημόσιας Τάξης
Κον Δένδια
Στις Βουλευτικές εκλογές Ιουνίου τρέχοντος έτους, εξελέγην Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Ε.Κ.Μ. Από τον κανονισμό της Βουλής μου παρέχεται η δυνατότητα επιλογής και προσκόλλησης ως φρουρά δύο (2) Αστυνομικών για την προσωπική μου ασφάλεια.

Όπως καλύτερα γνωρίζετε από εμένα η αύξηση της εγκληματικότητας τόσο στην επικράτεια όσο και στην Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας όπου εξελέγην Βουλευτής δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο. Αυτό διαφαίνεται στην καθημερινότητα των πολιτών η οποία ανακλάται και στο ίδιο το πολιτικό σύστημα.

Για τον εξαιρετικό αυτό λόγο θα ήθελα να κάνετε δεκτό το αίτημά μου, όπως εξαιρεθώ του ευεργετήματος αυτού και την παροχή αντί σε εμένα των δύο (2) αστυνομικών να τους προσκολλήσει το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ στον Αστυνομικό Σταθμό Αλιάρτου, ο οποίος είναι κατά εμένα το κέντρο του νομού με λιγοστή δύναμη καθόσον είναι Α.Σ. και όχι Διοίκηση Αξιωματικού, με μέγιστα συσσωρευμένα προ-βλήματα ( εγκατάσταση ΡΟΜΑ, αλλοδαποί κ.λ.π.).

Ευελπιστώ μελλοντικά να επανεξετάσετε και το πάγιο αίτημα των κατοίκων της πόλεως αυτή όπως εκφράζεται από την Τοπική αυτοδιοίκηση για αναβάθμιση του Αστυνομικού Σταθμού σε Αστυνομικό Τμήμα Αλιάρτου.

Με τιμή
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΘΑΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΟΜΟΥ ΒΟΙΩΤΙΑΣ",

Αναδημοσίευση από : lifo

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Σκουριές: Έμφανίστηκε νέο είδος θηλαστικού

του Νίκου Καρανίκα
Την Κυριακή 21/10/12 στο βουνό Κάκαβο της Χαλκιδικής έκανε την εμφάνισή του ένα νέο είδος θηλαστικού που μετά από κάποια χρόνια εκπαίδευσης στα ανθρώπινα κορμιά των διαδηλωτών, με αίμα και χημικά, κατέληξε να κανιβαλίζει.
Ο κανιβαλισμός αυτών των θηλαστικών δεν έχει κανόνες, αξίες, ιδανικά. Δεν συμπεριφέρεται με όρους πολεμικούς, εχθρότητας και αντιπάθειας.
Έχει χαρακτηριστικά τυφλής βίας, ωμής έκφρασης της επιθυμίας για πόνο από βασανισμό με συνοδεία προσβολής της αξιοπρέπειας και αδιαφορία για τον θάνατο- λόγω της απόλαυσης των πράξεων.
Δεν συμπεριφέρθηκαν ούτε ως πολεμιστές σε πόλεμο, που σέβονται την ήττα του εχθρού που υποχώρησε μεταφέροντας τα θύματά του.
 
Η διαμαρτυρία των κατοίκων της Χαλκιδικής, μαζί με ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής, έλαβε τέλος λόγω της στρατιωτικής υπεροχής των ΜΑΤ και των χημικών που έριχναν, μαζί με σφαίρες πλαστικές και καπνογόνα.
Αρχίσαμε να φεύγουμε υποχωρώντας, μαζεύοντας ανθρώπους κάθε ηλικίας που έπεφταν στο χωματόδρομο αλλά και στις φυλλωσιές μέσα στο δάσος.
Ένα τόσο όμορφο μέρος άρχισε να γίνεται πεδίο βαρβαρισμού από τα θηλαστικά του κράτους. Έριχναν τις σφαίρες λες και είναι ευχές, λόγια και βρισιές και όχι κάτι που οδήγησε κόσμο σε νοσοκομεία, με ράμματα, λάμες και γύψους.
Τα περισσότερα καπνογόνα, που εκτοξεύονταν από όπλα και όχι από φαντασία, ρίχνανε οριζόντια κατευθείαν επάνω μας, στα κορμιά μας και μόνο χάριν της ανθρωπιάς που αψηφούσε τον κίνδυνο και σταμάταγε να τρέχει για να σωθεί σηκώνοντας τραυματίες, κουβαλώντας λιπόθυμα άτομα είτε από τα χημικά είτε από το χτύπημα του καπνογόνου στο κεφάλι.
Τα έβλεπα να γίνονται και δεν προλάβαινα να τα αντιμετωπίσω. Ανάλογα πράγματα ξαναζήσαμε και σε άλλες διαδηλώσεις και η ψυχραιμία μου με συνόδευε, μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχει χειρότερα αλλά όχι κάτι τόσο διαφοροποιημένο, τόσο απάνθρωπο.
 
Είχαμε τελειώσει, φεύγαμε με τα πόδια και κατευθυνόμασταν στα παρκαρισμένα οχήματα και μόλις βγήκαμε στο δημόσιο δρόμο αρχίσαμε να βάζουμε τραυματίες στα αυτοκίνητα που ήταν εκεί παρκαρισμένα.
Κοιτάγαμε να δούμε απώλειες, μετράγαμε χαμένους στο δάσος, υποθέταμε συλλήψεις και έμπαιναν όλοι στα αυτοκίνητα και στις καρότσες τους.
Είχε τελειώσει νομίζαμε η μάχη, η διαδήλωση, η κατάσταση με τα ΜΑΤ και φεύγαμε, όλος ο κόσμος, μέχρι που είδαμε τους κανιβάλους να πηδάνε στον δρόμο...αφού μας ακολουθούσαν εφτάμιση χιλιόμετρα, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, σαν ύαινες περιμένοντας να ξαποστάσουμε αμέριμνοι.
 
Πρώτη φορά είδα και έζησα τέτοια βια, τέτοια βαρβαρότητα.
Δεν το πίστευα, ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο και μάλιστα από κρατικούς υπαλλήλους. Πέταγαν ασταμάτητα τα χημικά και τα καπνογόνα πάνω μας και όρμησαν στα αυτοκίνητα και τράβαγαν τον κόσμο έξω και τον χτύπαγαν πριν τον συλλάβουν.
Κόσμος πάνω σε καρότσες των αγροτικών αυτοκινήτων βρέθηκαν αντιμέτωποι με κανιβάλους που τους έριχναν καπνογόνα, πριν τους βασανίσουν.
Σπάσανε τα παρμπρίζ και πετάξανε μέσα στα αμάξια χημικά καπνογόνα οδηγώντας τον κόσμο που ήταν μέσα σε ασφυξία και σύγκρουση με άλλα αυτοκίνητα αφού τίποτα δεν βλέπανε και δεν μπορούσαν να κάνουν.
Έτσι είδα και τις συντρόφισσες να πετάγονται και να χάνονται από το οπτικό πεδίο μου και με το ζόρι σκεφτόμουνα τι να κάνω μέσα στην αδυναμία μου να περπατήσω προς το μέρος τους λόγω των χημικών.
Σ' αυτό το αγροτικό ο οδηγός, ένας ηλικιωμένος, πάλευε μέσα στην ασφυξία του να μη πατήσει άνθρωπο , να μην τρακάρει σε αυτοκίνητο, να μη σκοτώσει και σκοτωθεί. Το έβλεπα και δεν μπορούσα να κάνω κάτι, όταν είδα τους κανιβάλους να τρέχουν επάνω του και κατάλαβα ότι θα συλληφθεί αλλά που να φανταστώ ότι θα του απαγγείλουν και κατηγορία ανθρωποκτονίας αρχικά και μετά για σωματική βλάβη.
Ακινητοποίησαν αυτοκίνητο, έβγαλαν ηλικιωμένη γυναίκα, την έσυραν με βία, την διέταξαν ουρλιάζοντας να γονατίσει και της σπάσανε το πόδι πατώντας την με την μπότα του ο κανίβαλος ματατζής.
 
Η κατάσταση ήταν διαφορετική από κάθε άλλη που είχα ζήσει, όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και σε άλλα κράτη.
Η άμυνά μας στον βρώμικο πόλεμό τους και στην ωμή βία των προηγούμενων διαμαρτυριών μας οδήγησε στην αυτοάμυνα των αντιασφυξιογόνων μασκών, του πετροπόλεμου και των βεγγαλικών σε κοκτέιλ οινοπνεύματος [που πουλιούνται νόμιμα και είναι ακίνδυνα για την ρόμποκοπ εξάρτηση των κανιβάλων ματ] και το αποδείξαμε γιατί όταν βρεθήκαμε σώμα με σώμα και για ώρα μιλώντας τους για το άδικο της εταιρίας που προστατεύουν, λες και είναι ιδιωτική αστυνομία ή ακόμα και όταν τους βρίζαμε που μας μαγνητοσκοπούσαν.
Δεν τους πετάξαμε τίποτα ακόμα και όταν βάλανε μόνοι φωτιά στο δάσος, λίγο πιο δίπλα τους και κυνικά μπροστά στα μάτια μας. Τα χρησιμοποιήσαμε μόνο όταν μας επιτέθηκαν ωμά κατάμουτρα με καπνογόνα, χημικά και πλαστικές πέτρες και πιστεύαμε ότι με βεγγαλικά θα σταματήσουν για λίγα δευτερόλεπτα να μπορέσουμε να φύγουμε και να γλυτώσουμε από την λύσσα τους.
Ξεκίνησαν να μας επιτίθενται γιατί κάποια πέτρα πετάχτηκε σε μια ασπίδα και αυτό, αφού πρώτα έσκασε μισό μέτρο από αυτήν. Τέτοια ήταν η παράβαση που κάναμε και οι ρόμποκοπ κανίβαλοι όρμηξαν σε ηλικιωμένα άτομα, παιδιά, άντρες και γυναίκες.
Ήταν τέτοια η λύσσα τους που βάραγαν εκτός από μας τους ανθρώπους, και τους θάμνους τα δέντρα, τα αυτοκίνητα.
Ο κανιβαλισμός κάποιων μεταλλωρύχων με φόβισε πιο πολύ, αφού εμφανίστηκαν μπροστά από τα ματ, στο τέλος όταν νύχτωσε και είχαν φύγει σχεδόν όλοι οι άνθρωποι. Ψάχνανε στα δρομάκια και στα χωράφια να βρούνε διαδηλωτή που ξέμεινε καθώς προσπαθούσε να γλυτώσει από τα ΜΑΤ και βρωμούσανε ανθρωποφαγία.
 
Ο κανιβαλισμός των ματ της ελληνικής αστυνομίας και κατά επέκταση της ίδιας της αστυνομίας ταιριάζει στην πολιτική της κυβέρνησης που είναι υποτελής στα συμφέροντα των εταιριών, των μνημονίων και υπηρετεί το χρήμα.
Τα ΜΜΕ στην ίδια ρότα, πρόδρομοι του σημερινού κανιβαλισμού, έχουν, στην καλύτερη, αποσιωπήσει το συμβάν στα μεταλλεία -ορυχεία της Χαλκιδικής.
Ο βρώμικος ρόλος τους όμως αποδεικνύεται με την παραποίηση της πραγματικότητας. 
Η κυβέρνηση με την γνωστή της κυνικότητα αντιμετώπισε τα θύματα ως εγκληματίες και εχθρούς της ανάπτυξης. 
 
Αν δεν σπάσουμε την σιωπή, αν δεν σταματήσουμε τα μεταλλεία, τον Μπόμπολα, τον Πάχτα και την καναδική Eldorado, τότε θα καταντήσουμε ζόμπι γιατί θα μας κυβερνάνε κανίβαλοι.
Αυτό που θα διατηρήσει στην ζωή τον κανιβαλισμό των ματ είναι η εξουσία του κράτους που τους έχει παραχωρηθεί και της ανοχής από πλευράς του φορολογούμενου κόσμου, για να μην πω της ανοχής του πολιτικού κόσμου.
Τα χθεσινά στην πανέμορφη Χαλκιδική δεν πρέπει να τα συνηθίσουμε, δεν πρέπει να τα αφήσουμε να καταστρέψουν το αύριο, όλης της περιοχής. 
Δεν θέλω να ξαναζήσω αυτά που έζησα με τους κανιβάλους της αστυνομίας και γιαυτό θα κρατήσω μόνο τις υπέροχες στιγμές αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων που δίχως να γνωρίζονται και μόνο με τον ευγενή σκοπό να σωθεί το μέλλον μας από την περιβαλλοντική καταστροφή έκανε το θαύμα ώστε να μην θρηνούμε θύματα, ανθρώπινες ζωές.
Φτάνει πια με τον δισταγμό μας και την παθητικότητα. Ας βγούμε μπροστά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ας οργανώσουμε την αγριότητα της ανθρωπιάς μας.
 
Η Χαλκιδική είναι όλων μας, εκτός των κανιβάλων και των εταιριών. Να την υπερασπιστούμε τώρα, για να μην πούμε, όπως λέει ένας φίλος μου από τον Γιδά: 'σαν την Χαλκιδική δεν ΕΙΧΕ!'
 

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Σα να μην πέρασε μια μέρα...

"Εδώ δεν υπάρχει κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ' αυτού
υπάρχει μία χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα
Σε ολόκληρη τη χώρα, από τη μία άκρη στην άλλη, κυριαρχ
εί μία γκρίζα ανυπεράσπιστη, βαθιά έλλειψη πίστης για το μέλλον - μία έλλειψη πίστης που οδηγεί σε πλήρη απραξία στο παρόν. Οι άνθρωποι έχουν παραλύσει από την αβεβαιότητα και τον φόβο, οι επιχειρηματίες δεν επενδύουν, οι καταστηματάρχες δεν αποθηκεύουν προμήθειες
Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη.. Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων, χάρη στα οποία μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο από τον βασικό μισθό τους.
Ποτέ άλλοτε δεν έχω δει διοικητική δομή που να είναι τόσο απαράδεκτη. Απλούστατα, δεν είναι δυνατόν να βασιστεί κάνεις ότι η δημόσια διοίκηση θα φέρει εις πέρας ακόμη και τις πιο απλές λειτουργίες μίας κυβέρνησης - την είσπραξη των φόρων, την εφαρμογή οικονομικών κανόνων, την επισκευή δρόμων.
Συνεπώς η δραστική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης αποτελεί συνθήκη εκ των ουκ άνευ για την επίτευξη οποιουδήποτε άλλου αποτελέσματος στην Ελλάδα.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλη πολιτική εκτός από το να εκλιπαρεί για ξένη βοήθεια ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απαριθμώντας θορυβωδώς τις θυσίες της Ελλάδος... στόχος της είναι να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση των προνομιών μίας μικρής κλίκας που αποτελεί την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα.
Τα ναυτιλιακά συμφέροντα βρίσκονται σε ιδιαιτέρα σκανδαλώδη θέση. Σήμερα η ελληνική εμπορική ναυτιλία βρίσκεται σε άνθηση και οι εφοπλιστές καρπώνονται τα κέρδη. Όμως η χρεοκοπημένη ελληνική κυβέρνηση δεν απολαμβάνει κανένα όφελος από όλο αυτό τον πλούτο. Οι αποδοχές των ναυτικών εξακολουθούν να εισρέουν στη χώρα, αλλά τα κέρδη των πλοιοκτητών παραμένουν, στην πλειονότητά τους, στο εξωτερικό.
Η ομάδα πίεσης της καλής κοινωνίας - οι κομψοί κοσμοπολίτες που έχουν την έδρα τους στις Κάννες, στο Σαιν Μόριτς και στην αθηναϊκή πλατεία Κολωνακίου - θα ενεργοποιηθεί. Πολλοί από αυτούς είναι γοητευτικοί άνθρωποι που μιλούν εξαιρετικά αγγλικά και αδημονούν ειλικρινά να παρέχουν κάθε δυνατή βοήθεια στην αμερικανική αποστολή. Εντούτοις θα αποπειραθούν να προσεταιριστούν την αποστολή και να τη μετατρέψουν σε ένα εργαλείο διασφάλισης των προνομιών τους.
Αίσθησή μου είναι ότι το ελληνικό κράτος έχοντας υποβάλει αίτηση βοήθειας και εποπτείας, έχει θέσει, στο μέτρο αυτό, όρια στην ίδια του την εθνική κυριαρχία".

Αρχές του 1947 η αγγλική κυβέρνηση έχει ανακοινώσει στις ΗΠΑ πως αδυνατούσε πλέον να συνεχίσει τον ρόλο που είχε αναλάβει, δηλαδή τον ρόλο της ενίσχυσης της ελληνικής κυβέρνησης στον αγώνα της κατά της κομμουνιστικής επικράτησης στην Ελλάδα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τρούμαν προκειμένου να έχει ιδία άποψη για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα στέλνει το πρώτο τρίμηνο του 1947 τον Paul A. Porter ως επικεφαλής αμερικανικής αποστολής.

Στις 14 Φεβρουαρίου 1947 , μετά από έναν περίπου μήνα παραμονής στην Ελλάδα ο Paul A. Porter στέλνει επιστολή προς τον υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ W.L. Clayton που μεταξύ άλλων έγραφε τα παραπάνω....
 
Σα να μην πέρασε μια μέρα...

Πειθαρχικό για τον καθηγητή που απείλησε μαθητές με τη Χρυσή Αυγή

Tη διεξαγωγή Προκαταρκτικής Εξέτασης για συμβάν στο 46ο Γυμνάσιο Αθήνας, όπου o καθηγητής Βασιλογιάννης Αθανάσιος απείλησε αλλοδαπούς μαθητές ότι θα φέρει τη «Χρυσή Αυγή» προκειμένου να τους εκφοβίσει, διέταξε ο περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης Αττικής, Ιωάννης Κουμέντος.

Tη διεξαγωγή Προκαταρκτικής Εξέτασης για συμβάν στο 46ο Γυμνάσιο Αθήνας, όπου καθηγητής απείλησε αλλοδαπούς μαθητές ότι θα φέρει τη «Χρυσή Αυγή» προκειμένου να τους εκφοβίσει, διέταξε ο περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης Αττικής, Ιωάννης Κουμέντος.
Η έρευνα αφορά την περίπτωση καθηγητή του σχολείου, ο οποίος μετά από διαπληκτισμό με τα παιδιά ανέφερε την παραπάνω φράση, προκαλώντας τις σφοδρές αντιδράσεις και των Ελλήνων μαθητών, που υπερασπίστηκαν τους συμμαθητές τους.
Η υπόθεση έφτασε και στη διευθύντρια του σχολείου, η οποία επιχείρησε να «λύσει» το θέμα εσωτερικά, αλλά τελικά οδηγήθηκε στον περιφερειακό διευθυντή, ο οποίος ζήτησε να διερευνηθεί. Η διευθύντρια του σχολείου χαρακτήρισε το συμβάν μεμονωμένο και τόνισε ότι «η υπερπροβολή του μας αδικεί». Πρόσθεσε μάλιστα ότι «θέλω να βεβαιώσω ότι δεν έχει καμία σχέση η πολιτική του σχολείου με διακρίσεις μεταξύ μαθητών. Αντίθετα προσπαθούμε να εντάξουμε αλλοδαπούς μαθητές στο σχολικό περιβάλλον».
Οσο για τη φράση που ξεστόμισε ο καθηγητής του σχολείου, η διευθύντρια προσπάθησε να τη δικαιολογήσει λέγοντας ότι «υπάρχουν περιπτώσεις που λέγονται άσχημα πράγματα όταν κάποιος βρίσκεται εκτός εαυτού. Γι’ αυτό και δεν τιμωρήσαμε κανέναν. Τους ανθρώπους πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε με επιείκεια και να απομονώνουμε τις ακραίες ιδέες».
Τελικά, ο καθηγητής, μετά και την προτροπή της διευθύντριας, ζήτησε συγγνώμη από τους μαθητές, αλλά το θέμα στο μεταξύ πήρε μεγάλη διάσταση και τώρα ο εκπαιδευτικός θα αντιμετωπίσει από την υπηρεσία του αυτό που προβλέπει ο σχετικός κώδικας.

Αναδημοσίευση από : Κίνηση: Απελάστε τον Ρατσισμό

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Βορίδης και Γιακουμάτος συναγωνίζονται σε αναλγησία

Υπέρ των πλειστηριασμών στην πρώτη κατοικία τάχθηκε μιλώντας στον Real Fm, ο βουλευτής της Ν.Δ. Μάκης Βορίδης γνωστός και ως τσεκουροφόρος, λέγοντας ότι κάποια στιγμή πρέπει να προχωρήσει η πληρωμή των οφειλομένων στις τράπεζες.

«Δεν το γνωρίζω το συγκεκριμένο θέμα, δεν ξέρω ποια είναι η πρόθεση της κυβέρνησης, αλλά, να το πω διαφορετικά, είναι σαφές ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να προχωρήσει εκεί μια διαδικασία αποπληρωμής οφειλών, επομένως πρέπει σιγά-σιγά να μπαίνουμε σε κάποιου είδους ρυθμό, τώρα αν θα το κάνουμε σε ένα χρόνο, ή θα το κάνουμε σε έξι μήνες θα το κάνουμε σε 18 μήνες, αλλά κάποια ώρα πρέπει να γίνει», τόνισε ο Βορίδης
Και πρόσθεσε: «Αυτή τη στιγμή στην πραγματικότητα εξαιτίας της κρίσης και για τους προφανείς λόγους που καταλαβαίνουμε γιατί τα νοικοκυριά είχαν προγραμματίσει με έναν ορισμένο τρόπο κάποια πράγματα στη ζωή τους και τώρα δεν μπορούν να αποπληρώσουν οφειλές, μπήκαν, θωρακίστηκαν αν θέλετε αυτές οι οφειλές ώστε να μη μπορεί να γίνει εκτέλεση σε βάρος περιουσιακών στοιχείων σε ότι αφορά την πρώτη κατοικία. Αλλά, αυτό οδηγεί σε πάγωμα διαδικασίας αποπληρωμής των δανείων, γιατί τώρα με αυτό τον τρόπο εφόσον κάποιος δε μπορεί να εκτελέσει ο άλλος δεν πληρώνει. Αρα λοιπόν κατανοητό το ζήτημα της κοινωνικής επίπτωσης, αλλά ταυτόχρονα κάποια ώρα πρέπει να προχωρήσει κι αυτό. Κάποια ώρα πρέπει να αποπληρωθούν οι οφειλές».

Στον ίδιο ραδιοφωνικό σταθμό, ο άλλος γίγας της δημοκρατίας ο Γεράσιμος Γιακουμάτος δήλωσε

«..δεν μπορεί να υπάρχουν 6 καφετέριεςσε μια κοντινή απόσταση και να δουλεύουν όλες, οι δύο ας κλείσουν ενώ τα μαγαζιά που θα απομείνουν θα πρέπει να δουλεύουν με συνεχές ωράριο». 

 Δεν μπορώ ν αποφασίσω ποιός είναι πιο ανάλγητος απ΄τους δυο.
 Είναι σαφές και γίνεται καθημερινά, σαφέστερο, ότι έχουμε πόλεμο. Πόλεμο απέναντι στα φασιστοειδή, που μερικές χιλιάδες ηλιθίων έστειλαν στην βουλή και πόλεμο απέναντι σ΄ένα καθεστώς που στερεί καθημερινά την αξιοπρέπεια, ακόμα και των αυτιστικών που ψήφισαν τα τρία κόμματα που το στηρίζουν...


1944-1974 30 ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ (ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο 1967-1974 Η ΕΦΤΑΧΡΟΝΗ ΝΥΧΤΑ)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο
1967-1974 Η ΕΦΤΑΧΡΟΝΗ ΝΥΧΤΑ

     Οι τελικές αποφάσεις για την εφαρμογή του σχεδίου των συνωμοτών του ''μικρού'' Ι.Δ.Ε.Α. πάρθηκαν το απόγευμα της 20ης Απριλίου 1967, στο σπίτι του συνταγματάρχη Μπαλόπουλου. στη Νέα Σμύρνη. Ήταν μέλος του 15μελούς ηγετικού ''Επαναστατικού'' Συμβουλίου της ομάδας του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Ο ''μικρός'' Ι.Δ.Ε.Α., που τους τελευταίους δύο μήνες είχε αναβάλει τρεις φορές το ''κίνημά'' του, απεφάσισε να δράσει τα ξημερώματα της 20ης προς 21ης Απρίλη γιατί υπήρχαν πληροφορίες ότι στις 22, του ίδιου μήνα θα δρούσαν οι στρατηγοί του ''μεγάλου'' Ι.Δ.Ε.Α. υπό τις διαταγές του Α/Γ.Ε.Σ., στρατηγού Σπαντιδάκη και πιθανότατα του ίδιου του Βασιλιά Κωνσταντίνου και ήθελαν να τους προλάβουν. Και το κατάφεραν.
     Η κάθε μέρα της εφτάχρονης χούντας των συνταγματαρχών είναι γεμάτη από τραγικά και φαιδρά γεγονότα που θα μπορούσαν να γεμίσουν πολλές σελίδες. Γι΄ αυτό δε θα ασχολήθω με τα δρώμενα αυτής της περιόδου αλλά θα κάνω μία μικρή αναφορά σε μια πτυχή απ΄το  ''Τρίπτυχο της τραγωδίας'' (Πολυτεχνείο, 25 Νοεμβρίου, Κυπριακό Πραξικόπημα) όπως χαρακτηρίζει την τελευταία τετρετία της δικτατορίας το βιβλίο τσέπης ''ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ'' του περιοδικόυ ΕΠΙΚΑΙΡΑ, την Κυπριακή τραγωδία. 
     Στις 8 Μαρτίου 1970, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, δέχεται δολοφονική επίθεση έξω από το μέγαρο της Αρχιεπισκοπής της Λευκωσίας.
Δεν ήταν η πρώτη απόπειρα κατά του Μακάριου, αλλά ήταν η πρώτη εναέρια. Μόλις είχε ''σηκωθεί'' το ελικόπτερο, που θα μετέφερε τον Εθνάρχη, δέχτηκε καταιγισμό πυρών από τη στέγη του γειτονικού στην Αρχιεπισκοπή Παγκύπριου Γυμνασίου. Ο Μακάριος δεν τραυματίστηκε.
Από τις ανακρίσεις προέκυψε η ανάμιξη του πρώην υπουργού Εσωτερικών της Κύπρου, Πολύκαρπου Γιωρκάτζη κι ορισμένων Ελλήνων αξιωματικών της Κυπριακής εθνουφρουράς.
Οι ανακρίσεις δεν ασχολήθηκαν με τους αξιωματικούς αλλά μόνο με τον πρώην υπουργό. Κι ενώ ήταν όλα έτοιμα για τη σύλληψη του Γιωκαρτζή αυτός βρίσκεται δολοφονημένος μέσα στ΄ αμάξι του σε μία ερημική τοποθεσία κοντά στην Μια Μηλιά στις 13 Μαρτίου.
Την επόμενη της δολοφονίας του Γιωκαρτζή κάποιος φίλος του, παρέδωσε στον Μακάριο ένα φάκελο που είχε το σχέδιο ''ΕΡΜΗΣ'' που προέβλεπε την δολοφονία του Μακάριου και την διενέργεια πραξικοπήματος, από την Κυπριακή Εθνοφρουρά, στις 28 Μαϊου 1978. Μέλος των συνωμοτών ήταν και ο Γιωκαρτζής ο οποίος πιθανότατα θ΄ αναλάμβανε και την προεδρία της Κύπρου.
Ο Μακάριος που δεν ήθελε να κόψει τις γέφυρες με την Αθήνα δήλωσε ότι το έγγραφο ήταν πλαστό. Η γνησιότητα του αποδείχτηκε λίγους μήνες αργότερα.
     Ο Μακάριος που ασκεί την εξουσία ανάμεσα από εχθρούς, προσπαθεί να εξισορροπήσει τις δυνάμεις και να διασφαλίσει το καθεστώς. Συγκροτεί, ένα ακόμη όργανο, εκτός από την Κυπριακή εθνοφρουρά που αποτελούνταν από Έλληνες αξιωματικούς πιστούς στο καθεστώς των Αθηνών, το Εφεδρικό Σώμα, πιστό προς τον Μακάριο. Ήταν μία ημιστρατιωτική αστυνομική δύναμη που στην πρόσπαθειά του ο Αρχιεπίσκοπος να την εξοπλίσει όσον το δυαντόν καλύτερα αγοράζει όπλα από την Τσεχοσλαβακία τον Ιανουάριου του 1972.
Το ''άνοιγμα'' του Μακάριου, δεν είχε σκοπό μόνο την προσωπική του ασφάλεια αλλά και την ενίσχυση της άμυνας του νησιού. Γιατί το κενό που είχε η απόσυρση, το 1967, του Ελληνικού εκτρατευτικού σώματος δεν καλύφθηκε από την νέα εθνοφρουρά.
Η χούντα των συνταγματαρχών δεν ευχαριστήθηκε με αυτήν την πρωτοβουλία του Μακάριου και στις 11 Φεβρουαρίου 1972 στέλνει στην Λευκωσία, τον υφυπουργό Εξωτερικών Παναγιωτάκο, με την αξίωση της χούντας να παραλάβει τα όπλα η Κυπριακή Εθνοφρουρά ή να παραδωθούν στη μικρή διεθνή δύναμη του Ο.Η.Ε. που στάθμευε στην Κύπρο (ΟΥΝΦΙΚΥΠ).
Ο Μακάριος δεν δέχτηκε να περιέλθουν τα όπλα στην εθνοφρουρά κι έτσι τα τσέχικα όπλα κατάληξαν στις αποθήκες της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.
Εκείνη την εποχή κάνει τη δυναμική της εμφάνιση κι η Ε.Ο.Κ.Α  Β. του Γρίβα-Διγενή που στρέφονταν ενάντια Ελληνικών στόχων.
Ενάντια στην Ε.Ο.Κ.Α  Β. στράφηκε ο Μακάριος, έστω και χωρίς τα Τσέχικα όπλα και κατόρθωσε να καταφέρει βαρύτατα πλήγματα εναντίον τους.
Μεταξύ των επιτυχιών του Σώματος ήταν η σύλληψη στην Λεμεσό τον Αύγουστο του 1973 του υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α.Β. του ταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού, Σύρου ή ΑΙΑΝΤΑ, στο κρυσφήγετο του οποίου βρέθηκε ένα σπουδαίο έγγραφο της Ε.Ο.Κ.Α Β. με τίτλο ΣΧΕΔΙΟ ΑΠΟΛΛΩΝ, που ήταν μια βελτιωμένη ''έκδοση'' του ΣΧΕΔΙΟΥ ΕΡΜΗΣ.
Τον Ιανουάριο του 1974 ο Γρίβας βρέθηκε νεκρός. Σύμφωνα με την νεκροψία, πέθανε από καρδιακή
προσβολή.  Σύμφωνα με φήμες ο Γρίβας δολοφονήθηκε από το καθεστώς της Αθήνας επειδή διαφωνούσε με την δολοφονιά του Μακάριου, γιατί πίστευε ότι αυτό θα οδηγούσε σε εμφύλιο.
     Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα γίνονται συγκλονιστικά γεγονότα. Η υπό τον Γεώργιο Παπαδόπουλου ηγεσία στην προσπάθειά της να ''φιλελευθεροποιήσει'' το καθεστώς έρχεται σε ρήξη με τους σκλυροπυρηνικούς του ταξίαρχου Δ. Ιωαννίδη.
Έτσι μετά τις δολοφονίες των εξεγερμένων του Πολυτεχνίου ο Ιωαννίδης ''ρίχνει'' τον Παπαδόπουλο και στις 25 Νοεμβρίου 1973 αναλαμβάνουν οι Ιωαννιδικοί.
     Το ''νέο'' καθεστώς δραστηριοποίησε την επέμβασή του στην Κύπρο για να επιταχυνθεί η διαδικασία της μετατροπής της σε βάση. Ήθελε να πραγματοποιήσει μια διχοτομημένη Ένωση και να ικανοποιήσει τους Αμερικάνους που είχε ανάγκη την υποστήριξή τους.
     Έτσι στις αρχές του 1974 άρχιζε η νέα συνωμοσία που προϋπόθετε και συννενόηση με την Τουρκία.
Τις σχετικές διαπραγματεύσεις τις έκανε ένας πράκτορας της CIA με το ψευδώνυμο ΝΕΦ. Ταυτόχρονα η Κυπριακή Εθνοφρουρά ετοιμάζονταν για το πραξικόπημα που προέβλεπε και την φυσική εξόντωση του Αρχιεπισκόπου.
Ο Μακάριος αντιλήφθηκε τη νέα συνωμοσία. Έξιωξε τον ΝΕΦ από το νησί κι αξίωσε από την Ελληνική κυβέρνηση με επιστολή προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής ''Δημοκρατίας'' στρατηγό Γκιζίκη στις 8 Ιουλίου 1974, να ανακαλέσει όλους τους αξιωματικούς της Κυπριακής Εθνοφρουράς που εμφανίζονταν ως αναμεμιγμένοι στο πραξικόπημα.
Αντί άλλης απάντησης, στις 15 Ιουλίου 1974 η Εθνοφρουρά κινήθηκε ενάντια στις κυβερνητικές δυνάμεις τις οποίες συνέτριψε. Πυρπόλησε το Προεδρικό Μέγαρο, κατέλυσε την εξουσία κι ανακήρυξε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Ν. Σαμψών.
Ο Μακάριος για άλλη μία φορά γλίτωσε το θάνατο από την δολοφονική απόπειρα που έγινε εναντίον του, Όμως η Κύπρος ''μπήκε στον γύψο''. Και παραμένει μέχρι σήμερα. Ενώ ο ΝΕΦ είχε διαβεβαιώσει την Ελληνική πλευρά και τους Κύπριους συνεργάτες της ότι οι Τούρκοι θα μείνουν αμέτοχοι κατά το πραξικόπημα. Βέβαια έγινε ακριβώς το αντίθετο και με δύο απανωτές εισβολές (ΑΤΤΙΛΑΣ Ι  -17 Ιουλίου κι ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ  -23 μέρες μετά την πτώση της δικτατορίας) κατέλαβαν το 40% του νησιού και δημιούργησαν 20.000 πρόσφυγες.  



ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Υπάρχουν πολλές πλευρές της ιστορίας, και γεγονότα  που δεν άγγιξα και που θα μπορούσαν να δώσουν κι άλλες διαστάσεις στην εργασία.
Σίγουρα δεν είναι ολοκληρωμένη. Απλώς ήταν μια προσπάθεια για να δω το τι συνέβει στην νεώτερη Ιστορία της Ελλάδας. Προσπάθησα να μειώσω στο λιγότερο δυνατό σημείο τις προσωπικές μου θέσεις και να φανώ όσο το δυνατόν λιγότερο υποκειμενικός.



Βιβλιογραφία
1.   ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ : Η ΖΩΗ ΤΟΥ
      Κ.Λ . ΚΟΡΕΣΗΣ- Εκδόσεις ΚΑΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
2.    Ο Δεκέμβρης του 1944
      Νίκανδρος Κεπέσης - Εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
3.    Ο Αδελφός μου ο ΑΡΗΣ
       Μπάμπης Δ. Κλάρας- Εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ
4.    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ : Tα δραματικά γεγονότα 1961-1967
       Πότης Παρασκευόπουλος- Εκδόσεις ΦΥΤΡΑΚΗΣ/Ο ΤΥΠΟΣ Α.Ε.
5.    2.650 Μερόνυχτα Συνομωσίας
       [Α-Β τόμοι]
       Νίκος Κακαουνάκης- Εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ
6.    ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ
       Κυριάκος Σιμόπουλος- Εκδόσεις...
7.    ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ  [Το αποκαλυπτικό Χρονικό των Ξένων Επεμβάσεων
                                   Στην Ελλάδα 1944-1974]
      (Έρευνα επιτελείου του περιοδικού ΕΠΙΚΑΙΡΑ υπό την διεύθυνση του JOHN FREEMAN-
        εκδόσεις ΒΙΠΕΡ/ΠΑΠΥΡΟΣ ΓΡΑΦΙΚΑΙ ΤΕΧΝΑΙ Α.Ε.)
8.    Εισαγωγή στην Ελληνική Εξωτερική Πολιτική 1949-1988
        Γ. Βαληνάκης- Εκδόσεις ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Aκόμη, πήρα στοιχεία από τις εφημερίδες
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΒΗΜΑ, ΝΕΑ, ΕΣΤΙΑ, ΑΥΓΗ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, ΠΟΝΤΙΚΙ.
Και το ιστορικό περιοδικό ''ΤΟΤΕ''.
      
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

1944-1974 30 ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ (KΕΦΑΛΑΙΟ 5ο 1965-1967 ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ)

KΕΦΑΛΑΙΟ 5ο
1965-1967 ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

     Το βράδυ της 15ης Ιουλίου 1965 ορκίζεται το τριμελές κυβερνητικό κλιμάκιο του Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα και την επόμενη μέρα ορκίζεται όλη η πρώτη κυβέρνηση των αποστατών. Κι αμέσως αναδεικνύεται ο ιδιαίτερος ρόλος της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Πάνου Κόκκα, και του Υπουργού Συντονισμού των αποστατών Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο οποίος αναλαμβάνει να δώσει την πολιτική ερμηνεία της αποστασίας. Λέει χαρακτηριστικά:
''Δεν είμεθα προδόται. Είμεθα τοποτηρηταί της Ενώσεως Κέντρου ως συνόλου εις την εξουσίαν. Επειδή η λαϊκή εντολή ήτο και παραμένει να κυβερνήση το Κέντρον. Δεν θα αφήναμεν την εξουσίαν έρμαιον των πεζοδρομιών, ούτε θα την εστηρίζαμεν εις τους παντοειδής μνηστήρες της ανωμαλίας''.
     Στις 19 Ιουλίου ο Γεώργιος Παπανδρέου κάνει μία θριαμβευτική ''πορεία'' από το Καστρί προς τα κεντρικά γραφεία της Ένωσης Κέντρου στην οδό Κολοκοτρώνη. Η πορεία αυτή είναι η πρώτη λαϊκή καταδίκη του βασιλικού πραξικοπήματος. Ο Παπανδρέου από το μπαλκόνι των γραφείων της Ε.Κ. είπε στο πλήθος που βρίσκονταν απ΄ έξω:
''Λαέ των Αθηνών!
Σου εκφράζω την ευγνωμοσύνην μου δι΄ αυτήν την καταπληκτικήν και πρωτοφανή εκδήλωσιν της εμπιστοσύνης και της αγάπης σου. Μου εδώσατε σήμερον μίαν από τας μεγαλυτέρας συγκινήσεως της ζωής μου. Σας ευχαριστώ!
Αυτάς τα ημέρας η Δημοκρατία δοξάζεται εις την πατρίδα της...
Απλούν και μέγα είναι το ερώτημα, το οποίον έχει τεθή: Ποιός κυβερνά την Ελλάδα; Ο Βασιλεύς ή ο Λαός; Ημείς, με την επιστολή μας εις τον Ανώτατον Άρχοντα, έχομεν δώσει απάντησιν: Εις το Πολίτευμαν της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, το οποίον είναι το νόμιμον πολίτευμα της χώρας, ο Βασιλεύς συμβουλεύει, η Κυβέρνησις αποφασίζει. Εις το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας τους Αρχηγούς των Κομμάτων και των Κυβερνήσεων δεν ορίζει η εύνοια της Αυλής. Ορίζει μόνο η εύνοιαν του Λαού. Αυτό είναι σήμερον το απλούν και μέγα ερώτημα. Και είναι συγχρόνως το θέμα της διαφωνίας.
Εν ονόματι αυτών των αρχών υψώνομεν πάλιν την σημαίαν του Ανένδοτου Αγώνα. Και είμαι απολύτως βέβαιος, ότι και ο νέος Ανένδοτος Αγών, με την θυελλώση συμπαράστασιν του Λαού, όπως παρέχει σήμερον την απόδειξιν, και με την πρωτοπορίαν της Νεότητος, η οποία δεν είναι από ιδεαλισμόν, ασφαλώς θα ευδωθή. Η δημοκρατία και πάλιν θα νικήση.
Λαέ των Αθηνών, Λαέ της Ελλάδος. Κάτω η Κυβέρνησις των προδοτών. Ζήτω η Δημοκρατία.'' .

     Οι λαϊκές κινητοποιήσεις παίρνουν διαρκώς μεγαλύτερη ένταση και μαχητικότητα. Οι συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία είναι καθημερινές. Στις 21 Ιουλίου γίνοναι 250 συλλήψεις διαδηλωτών, υπάρχουν πάνω από 200 τραυματίες κι ένας νεκρός. Το στέλεχος της ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ, Σωτήρης Πέτρουλας, που η κηδεία του ήταν αφορμή για μεγάλη, ίσως τη μεγαλύτερη λαϊκή κινητοποίηση. Το βράδυ της δολοφονίας του Πέτρουλα, ο Γεώργιος Παπανδρέου δηλώνει:
''Η Κυβέρνησις Νόβα δεν αρκέσθη να είναι κυβέρνησις προδοσίας. Εγινε επίσης και κυβέρνησις του αίματος. Πρέπει να εξαφανισθή από προσώπου γης και να λογοδοτήση δια τα εγκλήματα της''.
     Στις 29 Ιουλίου, συγκαλείται η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ε.Κ. και 143 από τους 145 βουλευτές υπογράφουν πρωτόκολλο καταδίκης της κυβέρνησης Νόβα. Το πρωτόκολλο δεν υπέγραψαν οι βουλευτές Θ. Ρέντης και Α. Λώρας που όμως στην ψηφοφορία της 5ης Αυγούστου καταψήφισαν την κυβέρνηση. Στην ψηφοφορία που έγινε τις πρώτες πρωϊνές ώρες η Κυβέρνηση Νόβα πήρε 131 ψήφους υπέρ (98 της Ε.Ρ.Ε., 8 των ''Προοδευτικών'' και 25 των αποστατών)  και 167 κατά (142 από την Ε.Κ. και 25 της Ε.Δ.Α.).
     Η πρώτη βασιλική κυβέρνηση έχει πέσει κι αυτό φέρνει αμηχανία στο παλάτι.
Ο Γαρουφαλιάς είχε διαβεβαίωσει τον Κωνσταντίνο ότι 70-80 βουλευτές θ΄ αποχωρούσαν από την Ε.Κ. και θα στήριζαν τον Νόβα. Όμως μόνο 25 βουλευτές στήριξαν την κυβέρνηση των αποστατών. Παρ΄ όλ΄ αυτά ο Βασιλιάς ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει την τακτική ''σαλαμοποιήσης'' της Ε.Κ.
     Το απόγευμα της 25ης Αυγούστου, ο Κωνσταντίνος ξεκινά συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς ''για να ξεπεραστεί η κρίση''. Πρώτος καλείται, ο αρχηγός της Ε.Κ., Γεώργιος Παπανδρέου που δηλώνει στον Βασιλιά ότι υπάρχουν μόνο δύο λύσεις. Ή να του ανατεθεί η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ή να προκηρχτούν εκλογές. Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας καλείται ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε., Παναγιώτης Κανελλόπουλος που αρνείται να του δωθεί διευρυνητική εντολή. Την επόμενη μέρα καλείται ο αρχηγός της Ε.Δ.Α.  Γιάννης Πασχαλίδης που είναι υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας πηγαίνει στο παλάτι ο αρχηγός του Κόμματος των Προοδευτικών, Σπύρος Μαρκεζίνης που προτείνει τον σχηματισμό κυβέρνησης όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής χωρίς την Ε.Δ.Α. φυσικά.
     Ο Βασιλιάς αποκλείει και τον σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Παπανδρέου και τις εκλογές. Και στις δύο περιπτώσεις ο Κωνσταντίνος θα έβγαινε χαμένος από την αναμέτρηση με τον γηραιό πολιτικό. Έτσι επιμένει στο αρχικό σχέδιο της διάσπασης της Ε.Κ με νέες αποχωρήσεις βουλευτών. Γι΄ αυτό καλεί ηγετικά στελέχη της Ε.Κ. κι απ΄ τους αποχωρήσαντες κι απ΄ τους ''νομιμόφρονες'' για να τους ΄συμβουλευτεί''. Ανάμεσά τους ήταν οι Στέφανος Στεφανόπουλος, Ηλίας Τσιριμώκος. Σάββας Παπαπολίτης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κ.α.
     Το απόγευμα της 6ης Αυγούστου ο Γ. Παπανδρέου συγκαλεί την Κ.Ο. της Ε.Κ., όχι για να γίνει συζήτηση πάνω στην νέα πολιτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί αλλά για να κάνει αναφορές κι ανακοινώσεις πάνω σ΄ αυτά.
Το βράδυ της ίδια μέρας δέχεται επίσκεψη στο Καστρί από τους βουλευτές Εμ. Μπαλκατζή, Ηλία Τσιριμώκο, Στέφανο Στεφανόπουλο, Σάββα Παπαπολίτη και τους εκδότες της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Ι. Βελλίδη, ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ Ι. Παπαγεωργίου και των εφημεριδών Δ.Ο.Λ. (ΒΗΜΑ- ΝΕΑ) Χρήστο Λαμπράκη. Εκτός από τον Μπαλκατζή, οι υπόλοποι είχαν υπογράψει με πρωτοβουλία του Λαμπράκη, ένα ''πρωτόκολλο'' από τις 26 Ιουλίου που ήταν συμβιβαστική λύση με τ΄ ανάκτορα.
     Χωρίς να είναι γνωστή η ύπαρξη του ''Πρωτοκόλλου'' στον Παπανδρέου, οι επισκέπτες του του μίλησαν για τις λύσεις που αυτό προωθούσε.
Τα κύρια σημεία του ''Πρωτοκόλλου'', που η ύπαρξή του έγινε γνωστή στις 17 Αυγούστου ήταν:
1. Aναμφισβήτως είναι η αναγνώρισις ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου είναι και παραμένει αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου.
2. Η ενότης  του κόμματος δεν πρέπει να διαταραχθή και η Ένωσις Κέντρου οφείλει και πρέπει να παραμείνη εις την εξουσίαν μέχρι πέρατος της τετραετίας.
3. Εφ΄ όσον η εισήγησις του Γεωργίου Παπανδρέου δια την ανάθεσιν εις αυτόν της εντολής ή άλλης διενέργειας εκλογών δεν έγινε αποδεκτή, η Ένωσις Κέντρου έχει υπόχρεωσιν να δώση άλλην κυβέρνησιν εκ των κόλπων της. Προς τούτο εγκρίνει όπως ο Στέφανος Στεφανόπουλος προχωρήση εις τον σχηματισμόν κυβερνήσεως εκ της Ένωσης Κέντρου.
4. Αποκρούεται η υποστήριξις κυβερνήσεως εξωπολιτικής, εφ΄ όσον άλλως το κόμμα είναι σε θέσιν να σχηματίση κυβέρνησιν.
5. Αι εκλογαί είναι ασύμφορν να διεξαχθούν υπό τας παρούσας συνθήκας. ''.

     Το απόγευμα της 8ης Αυγούστου ο Βασιλιάς καλεί και πάλι τον Παπανδρέου για να του ανακοινώσει ότι απορρίπτει και τις δυο προτάσεις του και τον ερωτά αν έχει να προτείνει τρίτη λύση. Ο Παπανδρέου απαντά αρνητικά και το βράδυ της ίδια μέρας, ο Βασιλιάς καλεί τον Στέφανο Στεφανόπουλο,  στον οποίο αναθέτει και διερευνητική εντολή. Ο Στεφανόπουλος δηλώνει ότι θα συνεννοηθεί με τον αρχηγό του και ότι την οριστική απόφαση θα την πάρει η Κ.Ο. του κόμματος.
     Στις 9 Αυγούστου συγκαλείται η Κ.Ο. της Ε.Κ. για ν΄ αποφασίσει επί της διερευνητικής εντολής του Στεφανόπουλου. Η συνεδρίαση έγινε στα γραφεία της Λέσχης των Φιλελεύθερων. Απ΄ έξω είχαν μαζευτεί χιλιάδες λαού που υποστήριζαν τις απόψεις Παπανδρέου. Μάλιστα σ'  ένδειξη διαμαρτυρίας έκαψαν εκατοντάδεις φύλλα των εφημεριδών ΝΕΑ, ΒΗΜΑ και ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ που πίεζαν προς τη λύση Στεφανόπουλου.
Είχε δημιουργηθεί εκρηκτική κατάσταση απ΄ έξω και οι βουλευτές έπρεπε να συζητήσουν ''εις τόνον απολύτου ηρεμίας και περιωπής'' και ν΄  αποφασίσουν. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, στην ομιλία του για την ανάθεση εντολής στον Στέφανο Στεφανόπουλο, είπε προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του:
    ''Ουδέποτε συνέβη εις το παρελθόν ο Βασιλεύς να εισβάλλει εις το κόμμα και να εκλέγη κατ΄ αρέσκειαν μέλη δια να κατασκευάζη κυβερνήσεις, διαλύοντάς τα. Η μέθοδος της κατασκευής πρωθυπουργών από τας τάξεις της Ενώσεως Κέντρου παραβιάζει το Καταστατικόν του Κόμματος, το οποίο ορίζει ότι του κόμματος ηγείται ο αρχηγός, ο οποίος και εκπροσωπεί το κόμμα (...). Όταν έχει την λύσιν των εκλογών ουδέποτε, ούτε ενώπιον της Ιστορίας, ούτε ενώπιον του λαού θα εύρη δικαίωσιν η εκτροπή προς δικτατορίαν (...).
     Εν ονόματι των γενικοτέρων συμφερόντων της χώρας επιβάλλεται να υπάρξη σοβαρά, βιώσιμος, λαοπρόβλητος κυβέρνησις, η οποία ενώπιον αυτής θα έχη τον χρόνον να αντιμετωπίση τα προβλήματα. Ιδού διατί αντίστροφον είανι το επιχείρημα. Κυβέρνησις- ράκος ή κυβέρνησις- τέρας θα είναι η σήψις η οποία θα αποσυνθέσει τη χώρα. Και τότε ο κίνδυνος τον οποίον φοβούνται θα γίνη πραγματικότης. Τότε θα γιγαντωθή η Αριστερά, ενώ σήμερον ημείς την έχομεν περιορίσει. Ημείς σήμερον κυριαρχούμεν εις την ψυχήν του λαού...''.

     Μετά τον Παπανδρέου πήραν τον λόγο οι Στεφανόπουλος και Τσιριμώκος που ήταν υπέρ της αποδοχής της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης. Αφού μίλησαν κι άλλοι βουλευτές, έγινε ψηφοφορία. Η ''λύση Στεφανόπουλου'' καταψηφίστηκε με 113 ψήφους κατά έναντι 26 υπέρ.
     Μετά την ψηφοφορία ο Στεφανόπουλος καταθέτει την εντολή. Στις 11 Αυγούστου ο Παπανδρέου ζητά ακρόαση από το Βασιλιά που γίνεται στις 12 Αυγούστου, διαρκεί μιάμιση ώρα και σην οποία ο αρχηγός της Ε.Κ. ζητά από τον Κωνσταντίνο να κάνει δεκτή μία από τις δύο προτάσεις του, με την υπόσχεση ότι δεν θα συμπράξει εκλογικά με την Αριστερά κι ότ θα σπάσει το μέτωπο της βάσης Αριστεράς-Κέντρου. Ο Παπανδρέου βλέπει ότι ο Βασιλιάς εμμένει στις θέσεις του και στις 13 του ίδιου μήνα απευθύνει διάγγελμα στον Ελληνικό Λαό, όπου καταγγέλει τ΄ ανάκτορα για εύνοια προς την συντηρητική παράταξη. Αλήθεια τι ''ασθενής'' μνήμη;
O Γεώργιος Παπανδρέου, όπως κι όλοι οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων της χώρας καταγγέλουν την βασιλική εύνοια όταν την χάσουν.
Ο Καραμανλής το 1963 συγκρούστηκε με τ΄ ανάκτορα. Ο Γ. Παπανδρέου τάχθηκε στο πλευρό του Βασιλιά. Στα τέλη του 1963, όταν η βασιλική εύνοια κινήθηκε προς τον Παπανδρέου , ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. κατήγγειλε τ΄ ανάκτορα για απαράδεκτες παρεμβάσεις στον εκλογικό αγώνα υπέρ της Ε.Κ. Τώρα, τον Αύγουστο του 1965, ο Παπανδρέου καταγγέλει την βασιλική εύνοια.
     Στις 14 Αυγούστου, οι Στεφανόπουλος και Τσιριμώκος εγκαταλείπουν την Ε.Κ. και στις 16 του ίδιου μήνα καταθέτουν στο προεδρείο της Βουλής δήλωση με την οποία ενημέρωναν το σώμα για την ''ανεξαρτητοποίησή'' τους απ΄ την Ε.Κ. αλλά ότι παρέμεναν βουλευτές στον χώρο του Κέντρου.
     Σ΄ αυτήν την κίνηση των δύο βουλευτών, ο Παπανδρέου αντιδρά έντονα και ακολουθούν σκληρές, εκατέρωθεν,δηλώσεις, που είναι περισσότερο πολιτικές επιθέσεις παρά πολιτικές αντιπαραθέσεις.
     Στις 18 Αυγούστου ο Βασιλιάς αναθέτει στο Τσιριμώκο εντολή σχηματισμού κυβέρνηση, μετά από συζήτηση που είχε μαζί του και με τον Στεφανόπουλο.
    Όταν έγινε γνωστή η ανάθεση της εντολής, ο Παπανδρέου δήλωσε:
''O Aνώτατος Άρχοντας ουδέποτε μου είχε συγχωρήσει ότι υπέδειξα τον κ. Τσιριμώκο ως υπουργόν των Εσωτερικών. Και όμως του έδωσε σήμερον εντολήν να σχηματίσει κυβέρνησιν. Η Ε.Ρ.Ε. είχε γίνει επιληπτική όταν τον Νοέμβριο του 1963 ο κ. Τσιριμώκος έγινε πρόεδρος της Βουλής. Κι επίσης όταν έγινε υπουργός Εσωτερικών. Και τώρα διακηρύττει χωρίς δισταγμόν ότι θα τον ψηφίση ως πρόεδρον της Κυβερνήσεως. Ο κ. Τσιριμώκος εθεωρείτο δημοκρατικός και αριστερός. Και όμως σπεύδει να γίνει αυλικός θεράπων. Είναι αληθώς καταθλιπτικός ο γενικός εξευτελισμός ιδεών, θεσμών και προσώπων. Οι ανεύθυνοι σύμβουλοι δεν εννοούν επί τέλους που οδηγούν τον τόπον και τον θρόνον;''
     Στις 20 Αυγούστου ορκίζεται η κυβέρνηση Τσιριμώκου και το βράδυ της ίδιας μέρας το κέντρο της Αθήνας φλέγεται. Πύρινα οδοφράγματα, πυρπολήσεις αυτοκινήτων, συγκρούσεις με την αστυνομία, καταστροφές καταστημάτων και πορειές μέχτι τα ξημερώματα.
Ο Τσιριμώκος κάνει έκκληση προς τον Παπανδρέου ''όπως διατάξει την ηγεσία της Ε.Δ.Α. και τον μεγαλύτερον υιό του να σταματήσουν εις τον κατήφορον της ανωμαλίας...'' .
     Όμως για τα γεγονότα της ''ανωμαλίας'' που οδηγούσαν την χώρα στον ''κατήφορο'' δεν ήταν υπεύθυνοι η Ε.Δ.Α. ή ο Ανδρέας Παπανδρέου όπως ήθελαν να παρουσιάσουν η Ε.Ρ.Ε, οι αποστάτες και το παλάτι, αλλά η ΚΥΠ κι οι παρακρατικοί που δρούσαν στα πλαίσια του γενικότερου σχεδίου των φιλοδικτατορικών κύκλων να εμφανίσουν τον ''κομμουνιστικό κίνδυνο'' προ των πυλών.
Στις 21 Αυγούστου η Ε.Δ.Α. με ανακοίνωσή της επισημαίνει:
''H ύπαρξη σκευωρίας, προμελετημένου σχεδίου θεμελιώνεται από μια σειρά στοιχείων. Από την παρουσία πρακτόρων της ασφάλειας που είχαν διεισδύσει ανάμεσα στους διαδηλωτές και όταν συλλαμβάνονταν από αστυνομικούς έλεγαν το ''σύνθημα'' και το ''παρασύνθημα'' και αφήνονταν ελεύθεροι. Από τις φωτιές που ανάφθηκαν κατά ύποπτο τρόπο και με την ανοχή της αστυνομίας, ακριβώς όταν είχε διαλυθή η διαδήλωση (...). Από ορισμένους έξαλλους τύπους, που παριστάνουν τους ''κόκκινους'' Λαμπράκηδες. Από τα καμιόνια που, κατά την αστυνομία, μοίραζαν φιάλες βενζίνης και ξύλα...''.
     Την ύπαρξη των προβοκατόρων διαπίστωσε κι ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος σε κάποιο κείμενό του, λίγα χρόνια αργότερα:
'' Όταν, πριν από τα μεσάνυχτα, πληροφορήθηκα τα επεισόδια, πήρα το αυτοκίνητό μου και οδηγώντας το μόνος μου κατευθύνθηκα στην Ομόνοια (...). Είδα με τα ίδια μου τα μάτια τις φωτιές, ένα πυρπολυμένο φορτηγό σε μια απόμερη συνοικία και επισκέφθηκα τον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών και δυο νοσοκομεία που είχαν μεταφερθεί τραυματίες. Οι εικόνες, που έπιασε η ματιά μου, μου φάνηκαν περίεργες. Δεν επείσθηκα, ότι όσα είχαν συμβεί την βραδιά εκείνη ήταν έργο μόνο των διαδηλωτών."
     Την νύχτα της 20ης προς 21ης Αυγούστου, έγιναν προσπάθειες από το Γ.Ε.Σ. να επιβάλλει στρατιωτικό νόμο αλλά ο Τσιριμώκος αντέδρασε έντονα και γλίτωσε προς στιγμήν την χώρα από την δικτατορία. ''Μόνη'' του παραχώρηση ήταν η αναστολή κάποιων άρθρων το Συντάγματος.
     Στις 21 Αυγούστου ο Παπανδρέου ξεκινά την ''πορεία'' προς τον λαό για ανατροπή της καταστάσεως, με μεγάλη συγκέντρωση στον Βόλο.
     Στις 25 Αυγούστου, η κυβέρνηση Τσιριμώκου ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και στην ψηφοφορία της 28ης Αυγούστου καταψηφίζονται με 159 ψήφους κατά (134 Ε.Κ. -22 Ε.Δ.Α.- 3 από το Κόμμα των Προοδευτικών), με 135 υπέρ (98 Ε.Ρ.Ε.- 37 αποστάτες) και 6 αποχές (5 από το Κόμμα των Προοδευτικών και 1, ο Αχιλλέας Καραμανλής από την Ε.Ρ.Ε.).
     Μέσα σε 10 ημέρες πέφτει και η δεύτερη βασιλική κυβέρνηση.
     Ο Τσιριμώκος προτείνει στον Βασιλιά να συγκαλέσει το Συμβούλιο του Στέμματος κι εκεί να αναζητηθεί λύση εξόδου από την κρίση.
     Πράγματι, την 1η Σεπτέμβρη 1965,ο Βασιλιάς συγκαλεί το Συμβούλιο του Στέμματος αποτελούμενο απ΄ όλους τους πρώην πρωθυπουργούς της χώρας και τους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων, πλην του προέδρου της Ε.Δ.Α. Γιάννη Πασαλίδη που αποκλείστηκε από το Συμβούλιο. Έλαβαν μέρος οι:
-Γεώργιος Παπανδρέου,
-Παναγιώτης Κανελλόπουλος,
-Ηλίας Τσιριμώκος,
-Σπύρος Μαρκεζίνης,
-Γεώργιος Αθανασιάσης-Νόβας,
-Π. Πιπινέλης,
(που λάμβαναν ενεργό μέρος στην πολιτική),
-Κωνσταντίνος Τσαλδάρης,
-Κ. Δόβας,
-Δ. Κιουσόπουλος,
-Ι. Παρασκευόπουλος και
-Στ. Γονατάς.
Ακόμη κλήθηκαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Στ. Μαυρομιχάλης, Κ. Γεωργακόπουλος και Π. Πουλίτσης που δεν έλαβαν μέρος γιατί οι δύο πρώτοι απουσίαζαν στο εξωτερικό ενώ οι δεύτεροι ασθενούσαν.
     Το Συμβούλιο συνεδρίασε δύο μέρες (1-2/9/1965) από 3 1/2 και 7 ώρες αντίστοιχα.
Η σύνθεση του Συμβουλίου του Στέμματος, που δεν ήταν ότι ο Παπανδρέου επιθυμούσε, προεξοφλούσε την επιδοκιμασία των πράξεων του Βασιλιά και υιοθέτηση των μελλοντικών του χειρισμών.
Έπρεπε ο Παπανδρέου να επανασυνδεθεί με την ''εθνικόφρονα οικογένεια'' κι αν δεν το έκανε, να απομονωθεί από τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο.
     Η πρόταση του αρχηγού της Ε.Ρ.Ε., στο Συμβούλιο του Στέμματος, ήταν η διένεργεια εκλογών, από κυβέρνηση της Ε.Ρ.Ε.. Ο Γ. Παπανδρέου δεν απορρίπτει την πρόταση. Αυτό ''πονοκεφαλιάζει'' τον Κωνσταντίνο γιατί, προς στιγμή, δεν μπορεί να εφαρμόσει το σχέδιό του για ''σαλαμοποιήση'' της Ε.Κ. με κυβερνήσεις από τους κόλπους της, μιας και δεν μπορεί να εναντιωθεί, ταυτόχρονα, και στους δύο αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων που θεωρούν ότι η μόνη λύση για έξοδο από την κρίση είναι η προσφυγή στις κάλπες, πράγμα που ο Κωνσταντίνος θέλει ν΄ αποφύγει.
     Στις 3 Σεπτεμβρίου ο Παπανδρέου συγκαλεί την Κ.Ο. της Ε.Κ. και ανακοινώνει ότι δέχεται την πρόταση Κανελλόπουλου με το όρο ότι θα συμφωνηθούν οι προϋποθέσεις για την διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών. Η Ε.Δ.Α., που ζητά κι αυτή εκλογές, διαφωνεί με την διεξαγωγή τους από την Ε.Ρ.Ε. αλλά ζητά να γίνουν από κυβέρνηση κοινής εμπιστοσύνης. Βέβαια ποιος ''ακούει'' την Ε.Δ.Α. ;
     O Bασιλιάς, οι αυλικοί του κι οι ανακτορικοί της Ε.Ρ.Ε. ασκούν πιέσεις στον Κανελλόπουλο για ν΄ αποσύρει την πρότασή του για εκλογές. Ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. την αποσύρει κι ο Βασιλιάς αφού παίρνει την ''έγκριση'' Κανελλόπουλου και Μαρκεζίνη αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Στέφανο Στεφανόπουλο. Εν τω μεταξύ, έχουν αποχωρήσει άλλοι έξι βουλευτές από την Ε.Κ.
     Στις 17 Σεπτεμβρίου το βράδυ, ορκίζεται η νέα κυβέρνηση που στην σύνθεσή της υπάρχουν και στελέχη τόσο της Ε.Ρ.Ε. όσο και των Προοδευτικών. Η σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παπανδρέου απέναντι στον Στεφανόπουλο και τους αποστάτες, την ίδια μέρα, αλλά και στον Βασιλιά, δυο μέρες μετά σε μεγαλειώση συγκέντρωση στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, είναι ουσιαστικά επανάληψη του λόγου που είχε βγάλει στις 29 Ιουλίου, απευθυνόμενος στο συγκεντρωμένο πλήθος έξω από τα κεντρικά γραφεία της Ε.Κ. στην οδό Κολοκοτρώνη.
     Στις 22 Σεπτεμβρίου, ο Στεφανόπουλος ζητά ψήφο εμπιστοσύνης και στις 24 του μήνα την παίρνει με 152 ψήφους (45 αποστάτες, 8 Κ.Π. και 99 Ε.Ρ.Ε.) και 148 κατά (126 Ε.Κ., 22 Ε.Δ.Α.).
     Ο Γ. Παπανδρέου που εξακολουθει να ενθουσιάζει τον λαό του Κέντρου και της Αριστεράς, χάνει τη μάχη της Βουλής αφού έχουν αποσκιρτήσει τα σημαντικότερα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του κόμματός του.
     Από την άλλη, ο Στεφανόπουλος προσπαθεί να δικαιολογήσει την συνεργασία των αποστατών με την Ε.Ρ.Ε. και το Κ.Π. Αλλά δεν έχει καταλάβει ότι η κυβέρνηση του δεν έχει καμμιά πολιτική πρωτοβουλία. ''Οι πολιτικές πρωτοβουλίες είχαν περάσει οριστικά στον Βασιλιά και στις συνωμοτικές δυνάμεις που είχαν εγκατασταθεί στ΄ ανάκτορα''.
Και ιδιαίτερα στις δεύτερες.
     Η κυβέρνηση Στεφανόπουλου στηρίζεται στην κοινοβουλευτική δύναμη της δεξιάς ενώ διακηρύσσει ότι παραμένει πιστή στις αρχές και στο πρόγραμμα της Ε.Κ.
Η λαϊκή βάση είναι οργισμένη με αυτήν την κατάσταση. Μέσα στη Βουλή, τόσο η Ε.Δ.Α όσο κι οι ''νομιμόφρονες'' της Ε.Κ. εξαπολύουν μύδρους ενάντια στην κυβέρνηση και τ΄ ανάκτορα.
     Η πολιτική εξουσία έχει φύγει πλέον, οριστικά, από τα πολιτικά κόμματα κι έχει περάσει σε εξωπολιτικούς παράγοντες. Είναι η κατάλληλη στιγμή για τους συνομότες του Ι.Δ.Ε.Α. να προωθήσουν τις θέσεις τους για τον απόλυτο έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
Στις 7 Οκτωβρίου αλλάζει η στρατιωτική ηγεσία με απόφαση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου. Αποστρατεύεται ο Ι. Γεννηματάς και τοποθετείται στην θέση του Αρχηγού Γ.Ε.Σ. Γρ. Σπαντιδάκης που είναι εκλεκτός των ανακτόρων και υποστηρίζεται από τον ''μικρό'' Ι.Δ.Ε.Α. του Γ. Παπαδόπουλου.
Ίσως, φαίνεται παράξενη η απομάκρυνση του Γεννηματά από την ηγεσία του στρατού, μιας κι είχε παίξει σημαντικό ρόλο στο εκλογικό πραξικόπημα του 1961. Αλλά, σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Γεννηματάς αποτελούσε εμπόδιο για τα σχέδια της χούντας των συνταγματαρχών κι έτσι με χαλκευμένη επιστολή του Ι. Γεννηματά προς τον Γ. Παπανδρέου, που του δηλώνει πίστη και υποταγή, τον βγάζει από την μέση.
Ο ''μικρός'' Ι.Δ.Ε.Α. ''βγάζει'' πολλούς από τους αντιπάλους του από την μέση και προωθεί, με τη βοήθεια των Αμερικάνων, τους δικούς του σε σημαντικές θέσεις στην ηγεσία του στρατεύματος. Κι ενώ ο Στεφανόπουλος αντιδρούσε γι΄ αυτές τις αλλαγές δεν έκανε τίποτα για να τις αποτρέψει.
     Η Ε.Κ. κι η Αριστερά συνεχίσουν τον ανένδοτο αγώνα και τις κινητοποιήσεις των οπαδών του με κύριο αίτημα την προσφυγή στις κάλπες. Η κυβέρνηση όμως εμφανίζεται σταθερή. Δεν σταματά μάλιστα να δηλώνει ότι συνεχίζει το πρόγραμμα της Ε.Κ.
     Ο Στεφανόπουλος προχωρά και στην ίδρυση νέου κόμματος, με διακήρυξη του προς τον Ελληνικό Λαό στις 8 Δεκεμβρίου. Στο νέο αυτό κόμμα που το ονομάζει ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ (ΦΙ.ΔΗ.Κ) δεν προσχωρούν ο Ηλίας Τσιριμώκος κι οι πολιτευτές που επηρεάζονται απ΄ αυτόν.
     Η Πρωτοχρονιά του 1966 είναι η μέρα που η δημοκρατία δέχεται ένα ακόμη πλήγμα.
     Στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του ο Κωνσταντίνος κηρύσσει, ουσιαστικά, την επανέναρξη του αντικομμουνιστικού αγώνα. Λέει χαρακτηριστικά, σ΄ ένα σημείο του διαγγέλματός του:
'' O Κομμουνισμός αποτελεί μίασμα γεννηθέν έξω της Ελλάδος, εμπνεόμενον και κινούμενον έξωθεν. Ηθική του είναι το ψεύδος και η προδοσία. Μολύνει και καθιστά ανύποπτον εχθρόν της Πατρίδος πάντα ερχόμενον εις επαφήν με αυτόν, άτομον ή ομάδα, πάντα καλόν Έλληνα, μη διαβλέποντα τον κίνδυνον.''. 
     Η Ε.Κ. χαρακτήρισε το διάγγελμα ως ''βαρύ λάθος'' και καταλόγισε την ευθύνη στην κυβέρνηση ως συνυπεύθυνη για τις πράξεις του Βασιλιά. Ακόμη και ο Κανελλόπουλος με τον Μαρκεζίνη, ζήτησαν ''διευκρινήσεις'' από την κυβέρνηση. Η Ε.Δ.Α. μ΄ επέρωτησή της, στις 10/1/1966, φέρνει το θέμα στην Βουλή κι ο Στεφανόπουλος αναλαμβάνει την ευθύνη του βασιλικού διαγγέλματος.
Ο Κανελλόπουλος, όχι η Ε.Ρ.Ε.. διαχωρίζει την θέση του από τον Στεφανόπουλο.
     Το διάγγελμα επικρίθηκε και από τις φιλικές εφημερίδες του Τσιριμώκου ΜΑΧΗ και Μητσοτάκη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Παρά τις επικρίσεις το διάγγελμα έδωσε την αφορμή για να τεθεί η Αριστερά πάλι υπό διωγμό.
     Οι πρώτοι μήνες του 1966 θα κυλήσουν σχετικά ήρεμα και ήπια από πλευράς λαϊκών κινητοποιήσεων της βάσης της Ε.Δ.Α. και της Ε.Κ.. Όμως αυτή χρονιά ''κρύβει εκλήξεις'' για την κυβέρνηση.
     Ο Ηλίας Τσιριμώκος, ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Στεφανόπουλου, υποστήριξε την διεθνή θέση της Κύπρου, ως ανέξαρτητου κράτους- μέλους του Ο.Η.Ε.. Οι θέσεις του ταυτίζονται με αυτές του Μακάριου κι είναι αντίθετες με τις θέσεις του Κανελλόπουλου που ήθελε και προωθούσε την ένωση Κύπρου- Ελλάδος μ΄ ανταλλάγματα στην Τουρκία. Πίστευε ακόμη, ο Στεφανόπουλος ότι τον πρώτο και τελευταίο λόγο για το Κυπριακό έπρεπε να έχει η Ελλάδα. Έτσι για να επιβάλλει τις λύσεις που αυτός προωθούσε ανέθεσε στον Γρίβα την διοίκηση της Κυπριακής Εθνοφρουράς και πληροφορεί τον Μακάριο γι'  αυτήν του την επιλογή μ΄ επιστολή που του έστειλε στις 9 Μαρτίου 1966.
     Ο Μακάριος αρνείται να δεχτεί το Γρίβα σ΄ αυτήν τη θέση και αντιπροτείνει τον αντιστράτηγο ε.α. Ι. Γεννηματά με την προϋπόθεση ότι θα υπάγεται και θ΄ αναφέρεται στην Κυπριακή κυβέρνηση κι όχι στο Γ.Ε.Ε.Θ.Α.
Για να υποστηρίξει μάλιστα τις θέσεις του πληροφορεί τον Στεφανόπουλο ότι γνωρίζει την επιστολή. της 26ης Μαρτίου 1966, του Γρίβα προς τον διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Ι. Σωσίδη με την οποία δήλωνε ότι ''ήταν όλα έτοιμα για την επιβολή των αποφάσεων της Αθήνας''.
     Πολλοί θεωρούν ότι την επιστολή του Γρίβα την γνωστοποίησε στον Μακάριο ο Τσιριμώκος μαζί με ''προειδοποιήσεις και συστάσεις για τα σχέδια των κύκλων που θέλουν την ανατροπή'' του Κύπριου Εθνάρχη.
     Στις 9 Απριλίου ο Στεφανόπουλος διαμηνύσει στον Τσιριμώκο μέσω ραδιοφώνου ότι ''το σχέδιον για την Κυπριακή Εθνοφρουρά είναι σχέδιον κυβερνητικόν και εάν θα υπάρξει υπουργός διαφωνών δεν μένει παρά να παραιτηθή.".
Την επόμενη μέρα ο Τσιριμώκος παραιτείται, υπογραμμίζει τις διαφορές του μς την κυβέρνηση για το Κυπριακό και δηλώνει ότι αίρει την εμπιστοσύνη του, και μαζί του άλλοι δύο επηρεαζόμενοι από αυτόν βουλευτές.
     Στις 19 Απριλίου, Ε.Κ. και Ε.Δ.Α. καταθέτον πρόταση δυσπιστίας και στις 25 γίνεται η ψηφοφορία ΄που η κυβέρνηση παίρνει 151 ψήφους αφού αμέσως μετά την αποχώρηση των τριών βουλευτών ''κατέλαβαν'' οι Γιαμάς, βουλευτής Ηλίειας κι Ιγνατιάδης, βουλευτής Πέλλης, και οι δύο της Ε.Κ.
     Όσο προχωρούσε το 1966, ο στρατός περνούσε στον έλεγχο των συνομωτών.
Απειλές για δικτατορία εκτοξεύονταν τόσο από στρατιωτικούς όσο και από πολιτικούς παράγοντες. Ο κρατικός μηχανισμός προβάλλει όλο και πιο έντονα τον κομμουνιστικό κίνδυνο με κατασκευασμένες πληροφορίες.
Ο Στεφανόπουλος κάθε άλλο παρά κυβερνά και είναι έτοιμος να ''πέσει''.
Ο Ανένδοτος Αγώνας του Γ. Παπανδρέου δεν μπορεί να επιβάλλει συνταγματικές και δημοκρατικές λύσεις για έξοδο απο την πολύμηνη κρίση.
     Οι εσωκομματικές διαμάχες δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στα δύο μεγάλα κόμματα.
Από την μια, η Ε.Κ. ''γέρνει'' όλο και πιο αριστερά με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ηγέτη αυτής της μετακίνησης. Από την άλλη, οι ''σκληροί'' της Ε.Ρ.Ε. κατηγορούν τον Κανελλόπουλου ότι υποστηρίζει τον Στεφανόπουλου και δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλία για να περάσει η κυβέρνηση στην Ε.Ρ.Ε.
Τέλος, η μόνη νηφάλια πολιτική δύναμη της εποχής, η Ε.Δ.Α., σε μια προσπάθεια για συμβιβασμό των κομμάτων, αναλαμβάνει πολιτική πρωτοβουλία και κάνει πρόταση πέντε σημείων για την έξοδο από την κρίση. Συνοπτικά τα πέντε αυτά σημεία. όπως τα καταγράφει ο Πότης Παρακευόπουλος στο βιβλίο του ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ : ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ 1961-1967, ήταν:
''1. Καταδίκη απ΄ όλα τα κόμματα οποιασδήποτε απειλής κατά των βουλευτικών θεσμών και κάθε ιδέας γι΄  ανοιχτή ή συγκαλυμμένη δικτατορία.
 2. Να συγκροτηθεί υπηρεσιακή κυβέρνηση κοινής αποδοχής που θα στηριχθεί στην εμπιστοσύνη της  Βουλής και θα διενεργήσει εκλογές αδιάβλητες μέσα σε τρεις μήνες μ΄ εκλογικό σύστημα την απλή  αναλογική.
 3. Να καταργηθούν τα έκτακτα μέτρα της εποχής του εμφυλίου πολέμου και ν΄ αμνηστευθούν τ΄       αδικήματα που συνδέονται με πολιτικούς λόγους.
 4. Να διακηρυχθεί απ΄ όλα τα πολιτικά κόμματα ότι δεν θέτουν πολιτειακό θέμα και να διευκρινιστεί  ότι ο ρόλος του Βασιλιά είναι ρυθμιστικός και ότι το περιβάλλον της Αυλής θα υπάγεται στην ευθύνη της κυβέρνησης.
 5. Ν΄ απαλλαγούν οι ένοπλες δυνάμεις απ΄ τα συνωμοτικά χουντικά στοιχεία και να παύσει με            αμνήστευση η δίωξη εναντίον στρατιωτικών για τις υποθέσεις ''Περικλής'' και ''ΑΣΠΙΔΑ''.
     Η Ε.Δ.Α. με τις προτάσεις της βάζει στο ''τραπέζι'' την ανάγκη του συμβιβασμού. Ανάγκη που την συνειδητοποιούν οι αρχηγοί των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων αλλά δεν συμερίζονται οι ''σκληροί'' της Ε.Ρ.Ε. που επιδιώκουν την επιστροφή του Καραμανλή. Του προτείνουν μάλιστα ν΄ αναλάβει την ηγεσία ενός ευρύτερου συνασπισμού. Ο Καραμανλής μ΄ επιστολή που στέλνει στον στενό του συνεργάτη Κωνσταντίνο Τσάτσο, στις 10 Μαϊου 1966 απαντά αρνητικά στις εκκλήσεις των κομματικών στελεχών της Ε.Ρ.Ε.
Ακόμη κι ο Βασιλιάς προτείνει στον Καραμανλή να επιστρέψει από το Παρίσι και να σχηματίσει κυβέρνηση μ΄ έκτακτες εξουσίες. Αλλά κι αυτή η προσπάθεια επιστροφής του Καραμανλή πέφτει στο κενό.
Απ΄ την πλευρά της Ε.Κ., ο Ανδρέας Παπανδρέου κι οι επηρεαζόμενοι από αυτόν βουλευτές είναι αντίθετοι με τον όποιο συμβιβασμό. Ο Α. Παπανδρέου πίστευε ότι με την τακτική του ''καλλιεργούσε τη μετωπική σύγκρουση με το κατεστημένο''.
     Τέλη Σεπτεμβρίου, αρχές Οκτωβρίου του 1966 έρχονται στο προσκήνιο δύο μεγάλες δίκες. Η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ κι η δίκη των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη.
     Στις 29 Σεπτεμβρίου ο πρόεδρος του διαρκούς στρατοδικείου, Ν. Μπιρμπίλης υπέβαλλε στον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Στ. Κωστόπουλο (που έπραξε σημαντικό ρόλο στην παραίτηση του Τσιριμώκου από το ΥΠ. ΕΞ., όταν μαζί με τον Στεφανόπουλο και τον Γρίβα προωθούσαν την ανατροπή του Μακαρίου) το πόρισμα για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Με το βούλευμα των 475 σελίδων, παραπέμπονται σε δίκη, με την κατηγορία της συμμετοχής σε συνωμοσία ''αποβλέπουσαν εις την ανατροπήν του πολιτεύματος και εγκαθίδρυσιν δικτατορίας νασερικού τύπου'', 28 απ΄ τους 30 προφυλακισμένους για την υπόθεση αξιωματικούς.
     Στο βούλευμα γίνονταν λόγος για ενδείξεις σε βάρος των Γεωργίου κι Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Παύλου Βαρδινογιάννη, Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, Στυλιανού Χούτα, Τ. Γεωργίου για συμμετοχή τους στον ΑΣΠΙΔΑ.
Ειδικά για τον Ανδρέα Παπανδρεόυ το βούλευμα μιλούσε για ''ηγετικό ρόλο στην συνωμοσία'' και για την ''οργανική σχέση του με το στρατιωτικό επειτελείο που διηύθυναν την οργάνωση''.
Για τους μη στρατιωτικούς η υπόθεση διαχωρίστηκε και η ανάκριση ανατέθηκε στον δικαστικό Σωκράτη Σωκρατίδη. Ο Γ. Παπανδρέου χαρακτήρισε το βούλευμα ως '' άθλιον άρθρον του χειροτέρου δεξιού Τύπου'' και τόνισε ότι φανέρωνε ''πρόθεση προγραφής αξιωματικών''.
Ο Κανελλόπουλος από την πλευρά του στάθηκε προσεκτικός κι επιφυλακτικός στις δηλώσεις του και ουδιαστικά ευχήθηκε την πλήρη διελεύκανση της υπόθεσης.
Η δίκη των αξιωματικών ορίσθηκε 14 Νοεμβρίου 1966, όπου αποδείχθηκε, τουλάχιστον, η έλλειψη στοιχείων συμμετοχής των αξιωματικών στην οργάνωση.
     Στις 2 Οκτώβρη αρχίζει και η δίκη των δολοφόνων του βουλευτή της Ε.Δ.Α., Γρηγόρη Λαμπράκη. Στο εδώλιο κάθονται ως φυσικοί αυτουργοί του φόνου ο πολίτες Σπ. Γκοτζαμάνης κι Εμ. Εμμανουηλίδης. Κι ως ηθικοί αυτουργοί ανώτεροι και κατώτεροι αξιωματικοί της χωροφυλακής.
     Στο καθαρά πολιτικό μέρος της εποχής, οι μέρες της είναι μετρημένες. Ο Στεφανόπουλος ομολογεί ότι βρίσκεται σε αδιέξιοδο. Ο βασιλιάς ''ανακαλύπτει'' ότι εκτός από τον ΑΣΠΙΔΑ υπάρχουν και βασιλόφρονες αξιωματικοί που κινούνται για δικτατορία. Υπάρχουν ακόμη και πολιτικοί παράγοντες που τον πιέζουν να πάρει πρωτοβουλία έξοδο από την κρίση με μία νέα αντισυνταγματική εκτροπή.
Η παράταση της ανωμαλίας φοβίζει τον Κωνσταντίνο που καταλαβαίνει ότι, ίσως για πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή του, ότι δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση που ενδεχομένως θα έχει δυσάρεστες συνέπειες και γι΄ αυτόν. '' 'Αλλωστε οι Αμερικάνοι, από τον Ιούλιο του 1963 τον είχαν πληροφορήσει για την χούντα των συνταγματαρχών''.
     Μπροστά στο ολοένα κι εκτεινόμενο αδιέξοδο επιχειρείται μια νέα προσπάθεια συνδιαλλαγής για την αποκατάσταση του ομαλού πολιτικού βίου.
Με πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου, από τις αρχές του Νοεμβρίου 1966 έρχεται σε μυστικές επαφές με το Βασιλιά μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου για ανεύρεση λύσης. Στις 30 Νοεμβρίου ενημερώνονται κι ο Κανελλόπουλος γι΄αυτές τις συναντήσεις, από το Βασιλιά και μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου οι Βασιλιάς, Κανελλόπουλος και Παπανδρέου προσπαθούν να βρουν φόρμουλα. Τελικά καταλήγουν στην υπογραφή μυστικού Μνημονίου, όπου τερματίζεται η κυβέρνηση Στεφανόπουλου. Το Μνημόνιο, που υπέγραψαν οι πολιτικοί αρχηγοί με την σύμφωνη γνώμη του Βασιλιά έχει ως εξής:
'' Aρχομένου του Νοεμβρίου 1966, ο κ. αρχηγός της Ε.Κ. διετύπωσε εις την Α.Μ. τον Βασιλέα ορισμένας απόψεις αποσκοπούσες εις τον κατευνασμον των πολιτικών πραγμάτων της χώρας. Αι προτάσεις του Γ. Παπανδρέου συνωψίζοντο ως κάτωθι:
α)Επί των συμβάντων του παρελθόντος έκαστος διατηρεί τας θέσεις του, θα παύσουν όμως ταύτα να αποτελούν θέματα πολιτικής διαμάχης.
β)Η σημερινή κυβέρνησις να αποχωρήση, να διορισθή νέα κυβέρνησις τύπου Γεωργακόπουλου ήτις να προετοιμάση τη χώραν δι΄ εκλογάς.
γ)Η νέα κυβέρνησις να επιδιώξη την ψήφισιν της απλής αναλογικής. Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν έχει ως Κ.Ε. λόγον να προτιμά την απλήν αναλογικήν την αποδέχεται όμως δυναμένην να συμβάλλη εις τον κατευνασμόν.
δ)Εις περίπτωσιν επιτυχίας της Ε.Κ. ως πρώτου κόμματος αλλά μη συγκεντρούντος απόλυτον πλειψηφίαν, η Ε.Κ. επ΄ αουδενί λόγο θα στηριχθή η συνεργασθή μετά της Ε.Δ.Α.
ε)Εάν ο Βασιλεύς ήθελεν αποδεχθή τας ως άνω απόψεις και αναλάβη πρωτοβουλίαν βάσει αυτών τότε ο κ. αρχηγός της Ε.Κ. θα εξήρε την βασιλικήν πρωτοβουλίαν θα ετίθετο δε τέρμα από πλευράς Ε.Κ. εις πάντα τα συνθήματα τα συνδεόμενα με τον Βασιλέα εν τη ασκήσει των συνταγματικών καθηκόντων του.
Ο κ. αρχηγός της Ε.Κ. ανέπτυξε και προφορικώς τας ως άνω απόψεις του εις τον Βασιλέα παρισταμένου του κ. αρχηγού της Ε.Ρ.Ε.
Ο κ. Κανελλόπουλος αναπτύξας τας δικάς του απόψεις είπε εν συνόψει ότι:
α)Μολονότι η Ε.Ρ.Ε. από στενοτέρας κομματικής απόψεως θα ωφελείτο δια τας εντάσεως της πολιτικής οξύτητος παρά ταύτα ως αρχηγός αυτής και εν συνεπεία της ακολουθηθείσης υπ΄αυτού μέχρι τούδε μετριοπαθούς στάσεως συντάσσεται προς την κατεύθυνσιν τοιούτης καταυναστικής ενεργείας του Βασιλέως.
β)Φρονεί εν τοιούτοις ότι η νεα κυβέρνηση δέον να είναι εξαμήνου διαρκείας και να προεδρεύσει υπό προσώπου κατά πάντα αδιάβλητον. Ως αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. δεν έχει λόγον να προτιμά το σύστημα της απλής αναλογικής, αποδέχεται όμως ως δυνάμενην να συμβάλη εις τον κατευνασμόν.
Η Α.Μ. ο Βασιλεύς ακούσας τους αρχηγους της Ε.Κ. και της Ε.Ρ.Ε. ετόνισεν ότι ο κατευνασμός των πολιτικών πραγμάτων αποτελεί σταθεράν επιθυμίαν του εν τω πνεύματι δε τούτου διεδήλωσεν ότι είναι έτοιμος να αναλάβη πρωτοβουλίαν αναθέσεως εντολής εις προσωπικότηταν ήτις θα εσχημάτιζε κυβέρνησιν τύπου Γεωργακόπουλου. Η κυβέρνησις αυτή εμφανιζομένη ενώπιον της Βουλής θα εδήλου ότι θα οδηγήση την χώραν εις εκλογάς το βραδύτερον τέλη Μαϊου και θα συνίστα την υιοθέτησιν του συστήματος της απλής αναλογικής ως δυναμένου να συμβάλη περαιτέρω εις τον κατευνασμόν και την γαλήνευσιν. Παρακάλεσε τέλος ο Βασιλεύς όπως έχει το συντομώτερον τα τελικάς απόψεις των δύο αρχηγών.
Η απάντησις του κ. αρχηγού της Ε.Κ. διετυπώθη ως κάτωθι:
α)ο κ. Γ. Παπανδρέου ευχαρίστως αποδέχεται την πρότασιν του Βασιλέως.
β)Μετά την παραίτησιν της παρούσης κυβερνήσεως θα προσέλθη καλούμενος υπό του Βασιλέως δια την καθιερωμένην διαβούλευσιν. Εξερχόμενος δε των Ανακτόρων θα αρκεσθή να δηλώση ότι ανέπτυξε εις τον Βασιλέα τας γνωστάς απόψεις της Ε.Κ.. Επίσης ότι ο Βασιλέας διετήρησε την πρωτοβουλίαν των αποφάσεων του.
γ)Η σύνθεσις της νέας κυβερνήσεως πρέπει να παρέχει το εχέγγυον τιμίως διεξαγωγής των εκλογών.
δ)Η νέα κυβέρνησις να ανακοινώση επί τη ορκωμοσία της ότι είναι εξουσιοδοτημένη να οδηγήση των χώραν εις εκλογάς το βραδύτερον τέλη Μαϊου. Επίσης ότι εύχεται την ψήφισιν της απλής αναλογικής ως δυνάμενης να συμβάλη έως τον κατευνασμόν.
ε)Μετά ταύτα ο κ. Παπανδρέου θα συγκελέσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του και θα εξάρη την πρωτοβουλίαν του Βασιλέως, θα ζητήση δε όπως η Ε.Κ. παράσχη ψήφον εμπιστοσύνης εις την νέαν κυβέρνησιν. Επί του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών θα δηλώση ότι καίτοι νομίζει ότι θα συνέφερε την χώραν να γόνουν αυταί ενωρίτερον΄αποδέχεται την προθεσμίαν μέχρι τέλους Μαϊο εφ΄ όσον προκρίνεται.
στ)Μετά ταύτα θα συνέλθη η Βουλή ενώπιον της οποίας ο κ. Παπανδρέου θα ομιλήση υπό το αυτό πνεύμα.
ζ)Η Βουλή αφού παραπέμψη το εκλογικόν νομοσχέδιον εις επιτροπήν θα διακόψη τας εργασίας της επί δεκαπενθήμερον. Θα συνέλθη εκ νέου δια να ακούση το πόρισμα της επιτροπής της, αφού δε ψηφισθή η απλή αναλογική η Βουλή θα διακόψη και πάλι. Η Βουλή δεν θα νομοθετήση κατά την διάρκειαν της θητείας της νέας κυβερνήσεως.
η)Οσάκις παρουσιάζονται προβλήματα ο πρωθυπουργός θα συναντάται μετά των αρχηγών των κομματων κεχωρισμένως.
θ)Τέλος, επειδή η περίοδος αυτή συμπίπτει με την διευκρίνισιν μέσω του Ελληνοτουρκικού διαλόγου των οριστικών απόψεων της Τουρκίας επί του Κυπριακού, η ακολουθητέα γραμμή θα χαραχθή δια Συμβουλίου του Στέμματος στο οποίον θα κληθούν οι αρχηγοί των κομμάτων μόνο, πλην της Ε.Δ.Α. ήτις ακολουθεί ιδιάν εξωτερικήν πολιτικήν.
Ο κ. αρχηγός της Ε.Ρ.Ε απήντησεν ότι μετά την γενομένην και προαναφερόμενην δήλωσιν του είναι αυτονόητον ότι συμφωνεί με την πρότασιν του Βασιλέως. Η Α.Μ. ο Βασιλεύς λαβών γνώσιν των ανωτέρω απαντήσεων εδήλωσεν ότι προτίθεται να αναθέση την προεδρίαν της νέας κυβερνήσεως εις τον κ. Ι. Παρασκευόπουλο ως επίσης και το υπουργείον Εθνικής Αμύνης, εις τον κ. Χρ. Στράτου το υπουργείον Εσωτερικών, εις τον τέως πρόεδρον του Συμβουλίου Επικρατίας κ. Μητρέλιαν το υποργείο Δικαιοσύνης και εις τον κ. Τζανετήν το υπουργείο Δημόσιας Τάξεως.
Εζήτησε ο Βασιλεύς από τους δύο αρρχηγούς όπως συστήσουν εις τας κοινοβουλευτικάς των ομάδας την ψήφισιν της απλάς αναλογικής.
Τέλος συνέστησε όπως το Κυπριακόν μη αποτελέση θέμα πολιτικού ανταγωνισμού και όπως προκειμένου περί του εθνικού αυτού ζητήματος οι αρχηγού κομματων συναντιώνται μετά του πρωθυπουργού οσάκις παρίσταται ανάγκη. Οι κ.κ. αρχηγοί της Ε.Κ. και της Ε.Ρ.Ε. εξεδήλωσαν συμφωνία επί των ανωτέρω. 
                                                                                                           Αθήναι, 18 Δεκεμβρίου 1966  '' 



Ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. με το μυστικό Μνημόνιο υπογεγραμμένο, ζητά συνάντηση με τον Στεφανόπουλο, στις 20 Δεκεμβρίου 1966 όπου και του ανακοινώνει την απόφαση της Ε.Ρ.Ε. ν΄ αποσύρει την εμπιστοσύνη της απ΄ την κυβέρνηση. Το πρωί της 21ης Δεκεμβρίου ο Στεφανόπουλος υποβάλλει την παραίτησή του στο Βασιλιά. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, ο Κωνσταντίνος δίνει την εντολή στον Ιωάννη Παρακευόπουλο και στις 22 ορκίζεται η νέα κυβέρνηση με την συμφωνημένη σύνθεση απ΄ τους αρχηγούς Ε.Κ. και Ε.Ρ.Ε.
     Η 6μηνη περίοδος μέχρι τις εκλογές ήταν περίοδος εκτόνωσης των σχέσεων Ε.Κ.-Βασιλιά αλλά πολλοί πολιτικοί παράγοντες δεν ήθελαν, όχι την εκτόνωση των σχέσεων, αλλά τον συμβιβασμό.
Η Ε.Δ.Α. χαρακτήρισε την κυβέρνηση ως ''τρίτη αυλική κυβέρνηση'' και κατηγόρησε τον Γ. Παπανδρέου ότι υπαναχώρησε απ΄ το περιεχόμενο του Ανένδοτου Αγώνα.
Από την πλευρά του, ο ηγέτης της Αριστερής πτέρυγας της Ε.Κ. και γιος του Γεωργίου, Ανδρέας Παπανδρέου, δηλώνει την αντίθεσή του με τον Παπανδρέου και αρνείται να υποστηρίξει την κυβέρνηση Παρακευόπουλου. Καλεί, μάλιστα, τους βουλευτές της Ε.Κ. να καταψηφίσουν την νέα κυβέρνηση. Λέει στη δήλωσή του:
''...Απευθύνω επίσης έκκληση στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ενώσεως Κέντρου, στους τιμίους άνδρες που έμειναν σταθεροί κατά το σκληρό με ευγενή αγώνα εναντίον του βασιλικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, να καταψηφίσουν την κυβέρνηση Παρασκευοπούλου ώστε να μην δικαιώσουν το πραξικόπημα, να μην υπονομεύσουν τις θέσεις της Ενώσεως Κέντρου, να μην στερήσουν από τον Ελληνικό Λαό τη δημοκρατική του ηγεσία. Η Κίρκη δεν πρέπει να αφεθεί να μαγέψει όλους τους δημοκράτες. Η Ελλάδα δεν πρέπει να χάσει άλλους Οδυσσείς. Υπερψήφιση της κυβερνήσεως Παρασκευόπουλου ισοδυναμεί με πλήρη γελοιοποίηση των θέσεων της Ενώσεως Κέντρου. Σημαίνει υιοθέτηση των θέσεων της δεξιάς. Σημαίνει αποδοχή του βασιλικού πραξικοπήματος. Σημαίνει εγκατάλειψη του βασιλικού συνθήματος πως ΄ Ο Βασιλεύς βασιλεύει, ο λαός κυβερνά΄...''.
     Ο Γ. Παπανδρέου αντιδρά στην ''ανταρσία'' του γιου του με σύγκληση της Κ.Ο της Ε.Κ., στις 4 Ιανουαρίου 1967, για να δωθεί λύση στις εσωτερικές διαφωνίες. Προειδοποιεί τους βουλευτές της Ε.Κ. ότι όσοι δεν πειθαρχήσουν στις αποφάσεις του κόμματος ''τίθονται αυτομάτως εκτός κόμματος''.
     Η κυβέρνηση Παρακευόπουλου δεν δέχεται πυρά μόνο απ΄ τη Ε.Δ.Α. και την αριστερή πτέρυγα της Ε.Κ.. Έμμεση υπονόμευση του ''συμβιβασμού'' έκαναν οι σκληροί της Ε.Ρ.Ε. και ιδιαίτερα ο Παν. Πιπινέλης.
Αλλά και οι εφημερίδες της δεξιάς ήταν εναντίον της λύσης Παρασκεύοπουλου. Μάλιστα στις 27 Δεκεμβρίου 1966, η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ρωτούσε τον αρχηγό της Ε.Ρ.Ε.:
''1ον. Ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. σκοπεύει να συνεργασθή με την Ένωσιν Κέντρου;
 2ον. Έχει κάμει πολιτικήν συμφωνίαν με τον Γ. Παπανδρέου ο κ. Κανελλόπουλος; Και τι περιλαμβάνει  αυτή η συμφωνία;
 3ον. Ο κ. Π. Κανελλόπουλος επιδιώκει να καταστή ενδεχομένως κληρονόμος των πολιτικών δυνάμεων  του Κέντρου;''
     Tην πρωτοχρονιά του 1967 η εφημερίδα ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ΄΄ δημοσιεύει ένα ψεύτικο ''Μνημόνιο'' , που όμως απέδειδε το περιεχόμενο του γνήσιου. Απεκάλυπτε ότι το Μνημόνιο είχε συνταχθεί απ΄ τους Παν. Κανελλόπουλο, Δ. Μπίτσιο, Ελ. Βλάχου, και τον Χρήστο Λαμπράκη εκ μέρους του Γ. Παπανδρέου. Το ''Μνημόνιο της συνομωσίας'' όπως το απεκάλεσε η ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' καταγγέλθηκε ως πλαστό απ΄ τον Παν. Κανελλόπουλο και την Ελένη Βλάχου οι οποίοι κατέθεσαν και μήνυση στον εκδότη της εφημερίδας, Πάνο Κόκκα.
     Μέσα στις αντιδράσεις που προκαλεί η δημοσίευση του Μνημονίου γίνεται και η προαναγγελθείσα συνεδρίαση της Κ.Ο. της Ε.Κ. με αποχή 42 βουλευτών της ομάδας του Ανδρέα Παπανδρέου, που ήθελε ν΄ ασκήσει πίεση στον πατέρα του για μια λιγότερο συμβιβαστική πολιτική του κόμματος.
Τελικά οι ''απειλές'' για διαγραφή απ΄ την Ε.Κ. όποιων δεν υπακούσουν στις εντολές του κόμματος κάνουν τους 42 να υποχωρήσουν και τον Ανδρέα Παπανδρέου να δηλώσει ότι η διαφωνία του με τον πατέρα του ήταν αποτέλεσμα του ότι ήθελε ''να στείλει μήνυμα στο λαό για την πίστη του στην καθαρότητα των σκοπών του ανένδοτου αγώνα''.
     Μέσα, λοιπόν, στις συγκρούσεις που έχουν τα κόμματα τόσο μεταξύ τους όσο και στο εσωτερικό του εμφανίζεται η κυβέρνηση Παρασκευόπουλου, στις 9/1/1967, στην Βουλή και δηλώνει ότι θα διενεργήσει μέχρι τέλη Μαϊου εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής.
     Οι εκλογές ορίζονται για τις 28 Μαϊου και αμέσως αρχίζει ο προεκλογικός αγώνας που ουσιαστικά διεξάγεται απ΄ τους σκληροπηρυνικούς της Ε.Ρ.Ε. και τους συνωμότες της χούντας για την πλευρά της Ε.Ρ.Ε. και απ΄ την ομάδα του Ανδρέα Παπανδρέου για την Ε.Κ.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου προσπαθούσε να υπερκεράσει και την Αριστερά και να δυναμώσει την κεντροαριστερά.
Στην προσπάθειά του αυτή, κηρύσσει τον ''ανυποχώρητο αγώνα κατά του Καταστημένου'' με τα κύρια συνθήματα ''η Ελλάδα στους Έλληνες, ο Στρατός στο Έθνος, ο Λαός κυρίαρχος, ο Βασιλιάς βασιλεύει΄ δεν κυβερνά''. Ακόμα εξαπολύει επίθεση στους ξένους πράκτορες που ελέγχουν τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Επίσης, μιλάει για αστυνομικό κράτος, παρασύνταγμα, παρακράτος και φακέλους φρονημάτων.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε ότι ήταν δυνατόν για να πάει η χώρα στις εκλογές, όχι με βάση το Μνημόνιο αλλά με βάση μια δυναμική αναμέτρηση με το Κατεστημένο. Στις 21 Φεβρουαρίου εξαπολύει νέα, σφοδρή επίθεση στο Μνημόνιο σε ομιλία του στο σύνδεσμο πτυχιούχων ανωτάτων και ανώτερων οικονομικών σχολών.
Από την άλλη πλευρά το Μνημόνιο δέχεται επίθεση και από την χούντα των στρατιωτικών. Στις 24 Φεβρουαρίου, ο Μέραρχος υποστράτηγος Λουμάκης, σε συγκέντρωση αξιωματικών στην Τρίπολη δηλώνει:
''Αυτοί που αποφάσισαν να γίνουν εκλογαί τον Μάϊον θα μετανοήσουν πικρά. Διότι εις τρεις μήνας δε θα υπάρχη Ελληνικόν Έθνος υπό την έννοιαν που σήμερον γνωρίζετε. Εύχομαι ο εκλογαί να αναβληθούν. Προς το σκοπον αυτόν ημείς θα βοηθήσωμεν όσο δυνάμεθα.''
     Την ίδια μέρα η εισαγγελία Αθηνών με προτροπή του εισαγγελέα Αρείου Πάγου, Κ. Κόλλια, πρώτου πρωθυπουργού της δικτατορίας, ζητάει μ΄ έγγραφό της ν΄ αρθεί η βουλευτική ασυλία του Ανδρέα Παπανδρέου και Παύλου Βαρδινογιάννη για ν΄  ασκηθεί δίωξη εναντίον του ''επί συμμετοχή προς εκτέλεσιν πράξεως εσχάτης προδοσίας''.
Η αίτηση της εισαγγελίας πυροδοτεί νέα οξύτητα.
Οι δυο βουλευτές δηλώνουν ότι παραιτούνται της ασυλίας τους για ν΄ αντιμετωπίσουν ''την σκευωρία''. Η Κ.Ο. της Ε.Κ., όμως αποφασίζει να μην επιτρέψει την παραίτηση και παραπέμπει το   θέμα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής η οποία στις 15 Μαρτίου απέρριψε το αίτημα της εισαγγελίας Αθηνών.
     Ο μήνας Μάρτιος ήταν ο τελευταίος μήνας της κυβέρνησης Παρασκευόπουλου. Πολλά γεγονότα οδηγούν στην πτώση της. Από τις 8 μέχρι τις 12 Μαρτίου γίνονται εκρήξεις στην Αθήνα. Ο Τύπος της δεξιάς τις αποδίδει στην αριστερά. Στις 16 Μαρτίου το Στρατοδικείο εκδίδει την απόφαση του για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, καταδικάζοντας 14 αξιωματικούς με ποινές από 2 έως 14 χρόνια. Μέσα από την ίδια ην Ε.Ρ.Ε. ακούγονται φωνές για την αναβολή των εκλογών. Ο πρωθυπουργός πιέζει κι αυτός τον Κανελλόπουλο να συμφωνήσει ώστε να μην γίνουν εκλογές. Στις 27 Μαρτίου, ο Παρασκευόπουλος συγκαλεί το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας. Αντικαθιστά τον Α/Γ.Ε.Σ., Κ. Τσόλακα, ποκαταγγείλει στο στρατοδικείο ως σκευωρία την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, με τον αντιναύαρχο Αυγέρη και τον αρχηγό της χωροφυλακής Ν. Παναγιωτακόπουλο με τον Ν. Παναγόπουλου
Ο Γ. Παπανδρέου κατήγγειλε ότι αυτές οι αλλαγές δεν μπορούσαν να γίνουν από μία υπηρεσιακή κυβέρνηση. Η Ε.Κ. όμως δεν αποσύρει την εμπιστοσύνη της κι ο Γ. Παπανδρέου διευκρινίζει:
''... Και δια να μην ανακόψωμεν την πορείαν προς τας εκλογάς, δια να μην δημιουργήσωμεν μια κυβερνητικήν κρίσιν, η οποία θα παρείχε τας ευκαιρίας εις την χούνταν η οποία και υπάρχει και συνομοτεί και καιροφυλακτεί, εστέρξαμεν να ανεχθώμεν την κυβέρνησιν. ''.
     Στις 29 Μαρτίου η ολομέλεια της βουλής συζητά το εκλογικό νομοσχέδιο και η Ε.Κ. ζητά να υπάρξει προσθήκη στο νομοσχέδιο όπου λέει ότι η ασυλία των βουλευτών δεν στερείται μετά την διάλυση της Βουλής αλλά μετά την εκλογή της νέας , αν κάποιος υπό δίωξη βουλευτής δεν επανεκλεγεί. Επέμενε μάλιστα η ψήφιση της προσθήκης να γίνει πριν ολοκληρωθεί η κατ΄ άρθρον συζήτηση του νομοσχεδίου. Ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. αρνείται με το επιχείρημα ότι ''παραβιάζονται οι καθιερωμένες κοινοβουλευτικές αρχές και ότι είναι διάταξη αντισυνταγματική'', (το Σύνταγμα του 1952 έλεγε ότι η βουλευτική ασυλία παρατείνονταν ως και τέσσερις εβδομάδες μετά την διάλυση της Βουλής).
Μ΄ αυτήν την προσθήκη διαφωνεί κι ο υπουργός Εσωτερικών, Χρ. Στράτος.
Η Κ.Ο. της Ε.Κ. ζητά να γίνει ψηφοφορία. Ο Κανελλόπουλος δηλώνει ότι αν η κυβέρνηση φέρει το θέμα στη Βουλή, η Ε.Ρ.Ε. θ΄ άρει την εμπιστοσύνη της. Η Ε.Κ. επιμένει για την ψηφοφορία και ο Παρασκευόπουλος που βλέπει ότι δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει ν΄ ασκεί τα καθήκοντά του υποβάλλει την παραίτησή της κυβέρνησης του στις 30 Μαρτίου 1967.
     Την πτώση της κυβέρνησης την ήθελε τόσο ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος για ν΄ αναλάβει την εξουσία η Ε.Ρ.Ε. και να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές, όσο κι ο Ανδρέας Παπανδρέου για να ''σπάσει'' την συμφωνία του Μνημονίου και ν΄ αναμετρηθεί δυναμικά με το Κατεστημένο.
     Η πτώση της κυβέρνηση προκαλεό την έντονη αντίδραση του Γ. Παπανδρέου που συγκαλεί αμέσως την Κ.Ο. του κόμματος του και δηλώνει:
''Υπέστημεν βασιλικόν πραξικόπηματην 15ην Ιουλίου 1965. Αλλά δεν ετηρήσαμεν επαναστατικήν γραμμήν. Δεν επέσαμεν καθεστωτικόν. Ηνεχθήκαμεν την δίκην του ΑΣΠΙΔΑ και την συνέχειάν της. Ηνεχθήκαμεν ακόμη και την έφεσιν εναντίον της αθωώσεως ορισμένων αθώων. Αλλά σήμερον ευρισκόμεθα ενώπιον κρίσεως, η οποία δεν είναι συνήθης κυβερνητική κρίσις. Δεν κρίνει την τύχην της Δημοκρατίας. Και δηλούμεν: Δεν θα ανεχθώμεν α΄λλην κυβέρνησιν εκ της παρούσης Βουλής. Αυτή η Βουλή έληξε δι΄ ημάς. Με όσα συνέβησαν ητιμάσθη και ατίμασε την πολιτικήν ιστορίαν της Ελλαδός. Αυτή η Βουλή πρέπει να διαλυθή.
Και ευρίσκεται ο Ανώτατος Άρχων σήμερον ενώπιον του υπέρτατου διλλήματος. Η οδός της Αρετής και η οδός της Κακίας. Η μόνη τίμια δημοκρατική οδός είναι ο σχηματισμός μιας αμερολήπτου υπηρεσιακής κυβερνήσεως και η ενέργεια εκλογών εντός των συνταγματικών προθεσμιών. Με τον τρόπο αυτόν εισερχόμεθα εις τον ομαλόν πολιτικόν βίον της χώρας. Θα κατέλθωμεν εις αυτάς με συνθήματα τα οποία διετηρήσαμεν, παρ΄ όλας τα δοκιμασίας, κατά την διάρκειαν των είκοσι μηνών. Δεν υπάρχει ούτε καθεστωικόν, ούτε λαϊκόν μέτωπον. Εάν τηρηθή αυτή η διαδικασία, ημείς είμεθα οι εγγυηταί του ομαλού πολιτικού βίου...
Αλλά εάν αποφασισθή η άλλη οδός, εάν αποφασισθή η εκτροπή, ειδοποιούμεν. Λήγει πλέον η πολιτική αντιμετώπισις. Εις την εκτροπήν ο Ελληνικός Λαός θα απαντήση με επανάστασιν. Και επικεφαλής της επαναστάσεως θα είμεθα ημείς οι εκπρόσωποι του Έθνουμ, οι βουλευταί με εμένα πρώτον...''.

     Με την πτώση της κυβερνήσεως Παρασκεύοπουλου ο Βασιλιάς κάλεσε τους αρχηγούς των κομμάτων για να προτείνουν λύσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε την διάλυση της Βουλής κι οι εκλογές να γίνουν από υπηρεσιακή κυβέρνηση κοινής αποδοχής. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ζήτησε να του ανατεθεί η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, με το δικαίωμα να διαλύσει την Βουλή και να διενεργήσει εκλογές στις 28 Μαϊου.
Την 1η Απριλίου πηγαίνει στ΄ανάκτορα κι ο πρόεδρος της Ε.Δ.Α. Γιάννης Πασαλίδης που προτείνει τον σχηματισμό οικομενικής κυβέρνησης.
Ο Γ. Παπανδρέου απορρίπτει την πρόταση της Ε.Δ.Α. με το επιχείρημα ότι οικουμενικές κυβερνήσεις σχηματίζονται σε περίοδο πολέμου. Τελικά στις 3 Απριλίου 1967 ο Βασιλιάς δίνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό της Ε.Ρ.Ε. που ορκίζεται την ίδια μέρα.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου σε δήλωσή του χαρακτήρισε τον Βασιλιά ως κομματάρχη και τη νέα κυβέρνηση αποτέλεσμα ''ενός ακόμα συνταγματικού πραξικοπήματος που η ζωή της θα ήταν ελάχιστη γιατί ο λαός στις εκλογές θα έδινε την απάντησή του''.
Ο Κανελλόπουλος αποφασίζει να εμφανιστεί στη Βουλή στις 14 Απριλίου και να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Όλα, όμως τα κόμματα δήλωσαν ότι θα καταψηφίσουν την κυβέρνηση. Ο Κανελλόπουλος στις 14 Απριλίου δεν εμφανίζεται στη Βουλή και λίγες ώρες αργότερα πριν την συνδρίασή της αναγγέλει- μέσω του Πολιτικού του Γραφείου- την διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών για την Κυριακή 28 Μαϊου 1967.
Με την αναγγελία της ημερομηνίας των εκλογών ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει:
'' Επιτέλους ήρθε η ώρα.''.
Αλλά όπως γράφει ο Πότης Παρασκευόπουλος στο βιβλίο του ''ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ :
TA ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ 1961-1967'' :
''... δεν ήταν η ώρα των εκλογών όπως ήλπιζε ο Γεώργιος Παπανδρέου. Ούτε η ώρα των στρατηγών όπως ευχόταν το Παλάτι και φοβόταν ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος της χώρας. Ήταν η ώρα της χούντας των συνταγματαρχών όπως είχε προειδοποιήσει ο Αμερικανός σύμβουλος του Βασιλιά απ΄τις 16 Ιουλίου 1963. Η κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο πολιτικός κόσμος της χώρας και αυτά τα ανάκτορα βρέθηκαν δεσμώτες της χούντας των συνταγματαρχών τις πρώτες πρωινές ώρες της 21 Απριλίου. Ο Ελληνικός λαός έμπαινε στην εφτάχρονη νύχτα της στρατιωτικής δικτατορίας. Και η Κύπρος στο έλεος του Αττίλα.''



ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ