-αν- Αρχική Σελίδα

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Μετά από 31 μέρες σκληρού και ανυποχώρητου αγώνα σταματάω την απεργία πείνας έχοντας σημειώσει μια σημαντική νίκη.
 
Η τροπολογία που ψηφίστηκε στην Βουλή με μοναδικό αποδέκτη εμένα, είχε μεγάλες διαφορές από τις αρχικές εξαγγελίες του Υπουργού Δικαιοσύνης κάνοντας εν τέλει αποδεκτή την απαίτηση μου ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται το να "φοράω βραχιολάκι".
 
Το μόνο σιγουρο ειναι οτι αυτη η νικη ηταν αποτελεσμα της πολιτικης πιεσης που ασκησαμε για αυτο και ο κοσμος του αγωνα και η Μαχητικη Αναρχια ειναι αδιαμφισβήτητα ηθικα,πολιτικα και πρακτικα οι μεγαλοι νικητες.
 
Ο πολυμορφος επαναστατικος αγωνας και εμεις ως πολιτικοι κρατουμενοι,βγαινουμε πιο δυνατοι απο αυτην την μαχη.
 
Υψώνω την γροθιά μου στέλνοντας τους πιο θερμούς χαιρετισμούς και την απεριόριστη αγάπη μου σε όλους εκείνους τους συντρόφους που στάθηκαν δίπλα μου ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ!
 
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
 
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
 
ΥΓ1: Θα ακολουθήσει αναλυτικό κείμενο τις επόμενες μέρες
 
ΥΓ2: Θελω να ευχαριστησω επισης ολους τους γιατρους του νοσοκομειου που αρνηθηκαν να υποκυψουν στις εισαγγελικες πιεσεις για αναγκαστικη σίτιση και με στήριξαν οσο μπορουσαν
 

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Ο Διευθυντής του Σχολείου των Φυλακών Αυλώνα για το Νίκο Ρωμανό

«Ο Νίκος ήταν μαθητής μου στο Γυμνάσιο Λύκειο που λειτουργεί εντός του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα. Όλοι παρακολουθούμε και μετράμε με αγωνία τις ημέρες απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού, με αίτημα την φοίτηση του στην ανώτατη σχολή στην οποία εισήχθη.
Η επιτυχία του όμως δεν έχει ολοκληρωθεί, αφού μέχρι σήμερα δεν του έχει δοθεί η απαιτούμενη άδεια, προκειμένου να παρακολουθεί μαζί με τους συμφοιτητές του τα μαθήματα της Σχολής του.
Επειδή η παιδεία προσφέρεται στους ναούς της, τα σχολεία.
Επειδή η εκπαίδευση στις φυλακές έχει ανάγκη από δημιουργικά κίνητρα, για να λειτουργήσει ως παράδειγμα στους επόμενους μαθητές.
Επειδή είναι υγεία για μια κοινωνία, να διαθέτει νέους οι οποίοι αγωνίζονται.
Επειδή η παιδεία είναι αναφαίρετο δικαίωμα, γιατί αποδεδειγμένα βοηθά στην ανάπτυξη και την ολοκλήρωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα του ανθρώπου.
Και επειδή ο Νίκος Ρωμανός, διεκδικεί με κίνδυνο της ζωής του τα παραπάνω δικαιώματα, απευθύνω ανοιχτή πρόταση-έκκληση, αποκλειστικά ως δάσκαλος, για να του δοθεί η δυνατότητα με τη φυσική παρουσία του, να παρακολουθεί τα μαθήματα και τα εργαστήρια, με την συνοδεία μου. Ας αφήσουμε την ιδιαίτερη σχέση του δάσκαλου με τον μαθητή του να λύσει το πρόβλημα. Ας επιτρέψουμε την εμπιστοσύνη του δάσκαλου προς τον μαθητή του και την εμπιστοσύνη του μαθητή προς τον δάσκαλο του, να εγγυηθούν την επιστροφή του Νίκου Ρωμανού στη Δικαστική Φυλακή Κορυδαλλού. Μετά από είκοσι (20) χρόνια στην εκπαίδευση νέων στη φυλακή, μπορώ να εγγυηθώ μια ''επιστροφή''.
Είναι μια λύση εφικτή, γιατί και στο παρελθόν έχω συνοδεύσει επιτυχώς μαθητή μου, με ποινή μεγαλύτερη από αυτή του Νίκου. Είναι μια λύση χωρίς νικητές και ηττημένους. Είναι μια λύση από την οποία όλοι μας έχουμε να μάθουμε πολλά.
Πέτρος Δαμιανός
Διευθυντής του Γυμνασίου-Λυκείου
του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα».

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, 6 μ.μ.

"Η κοινωνική επανάσταση είναι επίκαιρη"

Το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
είν' ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είν' ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Ναζίμ Χικμέτ

Η κοινωνική επανάσταση είναι επίκαιρη
Για όλους τους λόγους του κόσμου, το πολιτικοοικονομικό καθεστώς κάτω από το οποίο ζούμε δεν είναι απλώς άδικο, αυταρχικό και εκφασισμένο, είναι παντελώς σάπιο και χρεοκοπημένο.
- Η επένδυση στην κρατική καταστολή (με την οικοδόμηση ενός διαρκούς καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, την ανάπτυξη αστυνομικού στρατού κατοχής ενόψει κινητοποιήσεων, το βίαιο χτύπημα διαδηλώσεων, απεργιών και αγώνων όπως αυτού των καθαριστριών, τους βαρύτατους τραυματισμούς διαδηλωτών όπως του Γ. Καυκά, το λοκ άουτ στα πανεπιστήμια, τη δίωξη ολόκληρων χωριών με τον τρομονόμο, όπως στη Χαλκιδική, τις εισβολές και τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων αγώνα, τους βασανισμούς συλληφθέντων αγωνιστών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, τα ρατσιστικά πογκρόμ αστυνομίας και παρακρατικών της χρυσής αυγής, την κατάργηση του πολιτικού ασύλου το οποίο διεκδικούν με τον αγώνα τους οι Σύριοι πρόσφυγες, τις ειδικές φυλακές απομόνωσης τύπου Γ για τους πολιτικούς και τους απείθαρχους κρατούμενους, μέχρι την άρνηση χορήγησης εκπαιδευτικών αδειών στον Ηρακλή Κωστάρη και τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό)
- η καπιταλιστική λεηλασία σε βάρος της κοινωνίας και της φύσης σε συνθήκες υπερεθνικού πολιτικού και οικονομικού ελέγχου (η άγρια επίθεση στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, ο μαζικός αποκλεισμός από την πρόσβαση στην υγεία, τη στέγαση και την παιδεία, οι απολύσεις, η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση που επιτείνονται με νέα μέτρα)
είναι όψεις ενός πολιτικοοικονομικού συστήματος που δεν βρίσκεται απλώς σε κρίση αλλά σε σήψη.
Το ζήτημα δεν είναι η πτώση της σημερινής κυβέρνησης μέσα από εκλογές -όπως ευαγγελίζεται η καθεστωτική Αριστερά- και η αντικατάστασή της από μια άλλη για την εναλλακτική διαχείριση της κρίσης και της χρεοκοπίας του συστήματος, αλλά η επαναστατική ανατροπή του από τα κάτω, από την πληβειακή βάση της κοινωνίας.
Αυτή την προοπτική προσπαθούν να καταπνίξουν με τη βία οι φασίστες που μας κυβερνούν, απόγονοι χιτών και ταγματασφαλιτών, μαζί με τα νεοφιλελεύθερα ράκη της πάλαι ποτέ μεταπολιτευτικής σοσιαλδημοκρατίας, παραπαίοντας ανάμεσα στο φόβο για τα προνόμιά τους και την περιφρόνησή τους για την κοινωνία, ανάμεσα στην ανασφάλεια και την αλαζονεία της εξουσίας που τους διακατέχει.
Αυτή την προοπτική αναλαμβάνει να αποσοβήσει η καθεστωτική Αριστερά, επιχειρώντας σταθερά τη χειραγώγηση και την καπήλευση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, παρουσιάζοντας ως δήθεν δικαίωσή τους την ανάληψη της διακυβέρνησης από την ίδια. Γι' αυτό με περισσή υποκρισία εμφανίζεται σήμερα ως διαπρύσιος υπερασπιστής του δικαιώματος στη μόρφωση για τον Ν. Ρωμανό -σε αντίθεση με τη σιωπηρή στάση της στον αγώνα που έδωσε ακριβώς με το ίδιο αίτημα ο Ηρ. Κωστάρης- ενώ με αφορμή την απεργία πείνας του Ν. Ρωμανού συνεχίζει τη διαστρέβλωση και απονοηματοδότηση της εξέγερσης τον Δεκέμβρη του '08, προβάλλοντας μια βολική γι' αυτήν εικόνα περί «θυμωμένων παιδιών». Αυτή άλλωστε είναι η πολιτική της για κάθε αγώνα, μικρό ή μεγάλο: εμφανίζεται ως σωτήρας όσων υποφέρουν από την κρατική και καπιταλιστική κτηνωδία. Στο βαθμό όμως που οι αγωνιζόμενοι αμφισβητούν το ρόλο της ως φέρελπι σωτήρα και αυτοοργανώνονται, δρουν αδιαμεσολάβητα και αντιθεσμικά, όταν όχι μόνο πλημμυρίζουν τους δρόμους αλλά θέτουν και πολιτικά περιεχόμενα που δεν υπακούν στους σχεδιασμούς της, όπως κάνουν οι αναρχικοί, τότε μιλά για «προβοκάτορες» και δεν διστάζει ακόμα και να βαφτίζει διαδηλωτές ως «ασφαλίτες» (όπως έκανε πρόσφατα στην αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα).
Για το πέρασμα από την εξέγερση στην κοινωνική επανάσταση
Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη είναι ζωντανή ως πρόταγμα, όχι για την επανάληψή της αλλά για την υπέρβασή της από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους σε μια επαναστατική προοπτική.
Ο Δεκέμβρης μάς έδειξε ότι δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, να παραιτούμαστε ή να εξατομικευόμαστε, ούτε αρκεί απλώς να διαμαρτυρόμαστε, μπορούμε και πρέπει να ξεσηκωθούμε και να αντεπιτεθούμε συλλογικά και αποφασιστικά. Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από την αστυνομία πυροδότησε την έκρηξη της κοινωνικής οργής για όλη τη βία, την αδικία και τις ταπεινώσεις που επιφυλάσσουν στους καταπιεσμένους τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά. Απέδειξε πως μέσα στην κοινωνία υπάρχουν δυνάμεις υγιείς, ευαίσθητες και ζωντανές, ικανές να επιφέρουν τρόμο στα αφεντικά και τριγμούς στα θεμέλια του καθεστώτος, στέλνοντας στα σκουπίδια αντιλήψεις περί «τέλους της ιστορίας» και γενικεύσεις περί «νεκρής κοινωνίας εθελόδουλων και υποταγμένων». Έδωσε, έστω πρωτόλεια και εμβρυακά, ώθηση και πνοή σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που μετέφεραν την έμπνευση της εξέγερσης στην καθημερινότητα του αγώνα, στα πεδία της εργασίας και της γειτονιάς. Φώτισε μια μακρά διαδρομή κοινωνικών και ταξικών αγώνων στην Ελλάδα, τη σύνδεσή τους με τις αντιστάσεις ανά τον κόσμο, από τους Ζαπατίστας του Μεξικού μέχρι τις δυτικές μητροπόλεις και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για εξεγέρσεις που συνεχίζει να συναντά ως το σήμερα, από την αραβική άνοιξη στην Τύνιδα και το Κάιρο μέχρι την Κωνσταντινούπολη και το Φέργκιουσον των ΗΠΑ.
Ο Δεκέμβρης δικαίωσε το σύνθημα πως «η εξέγερση δεν είναι ουτοπία». Η ουτοπία μας όμως δεν σταματά στο ξέσπασμα της αυθόρμητης εξέγερσης. Δεν δικαιώνεται με τίποτα λιγότερο από την κοινωνική επανάσταση, την καθολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας νέας αταξικής κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη και όλες οι μεγάλες μαχητικές κινητοποιήσεις στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι και το Φλεβάρη του 2012 μας έδειξαν επίσης ότι γι' αυτή την προοπτική δεν αρκούν μόνον τα αυθόρμητα, πρόσκαιρα και ανοργάνωτα ξεσπάσματα της δίκαιης οργής μας, αλλά απαιτείται η πολιτική, κοινωνική και ταξική αυτοοργάνωση για τον σχεδιασμό, την ανάπτυξη και τη συνέχεια των δράσεών μας. Δεν αρκεί η ευκαιριακή συσπείρωση γύρω από ένα μέτωπο αγώνα, αλλά είναι αναγκαία η διάρκεια, η συνεχής συνάντηση των αγώνων από τα κάτω και η δημιουργία νέων μετώπων για την εξάπλωση της σύγκρουσης με κάθε πτυχή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Για να ζήσουμε σε μια κοινωνία χωρίς αφεντικά, μπάτσους και φασίστες, χωρίς φυλακές και σύνορα, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χρειάζεται να πάρουμε ολόπλευρα τη ζωή μας στα χέρια μας. Δεν αρκεί να αντιστεκόμαστε μόνο, πρέπει και να νικήσουμε!
Καλούμε όλους τους αγωνιζόμενους στους δρόμους, εργαζόμενους, νεολαίους, ανέργους, ντόπιους και μετανάστες, να αποκρούσουν κάθε λογική ανάθεσης και κάθε κοινοβουλευτική αυταπάτη, και να αυτοοργανωθούν σε πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές δομές αγώνα (συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς και σωματεία βάσης), με αντιιεραρχικό, οριζόντιο κι αντιθεσμικό χαρακτήρα.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις σε πανεπιστημιακές σχολές, ΓΣΕΕ, δημαρχεία και δημόσια κτήρια, και σε κάθε κατειλημμένο κι αυτοδιαχειριζόμενο χώρο αγώνα. Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας και σε όλους όσοι αγωνίζονται από τα κάτω!
Για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον κομμουνισμό!
Αναρχική συλλογικότητα «Κύκλος της Φωτιάς»
6 Δεκέμβρη 2014
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, 6 μ.μ.

Αναδημοσίευση από : Risinggalaxy

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Δήλωση έναρξης απεργίας πείνας από τον Ηλία Καραντουμάν

"Για τις δικές μας ανάσες ελευθερίας"

Ο σύντροφος Νίκος Ρωμανός βάζοντας οδόφραγμα το σώμα του διεκδικεί από τις
10/11 λίγες ανάσες ελευθερίας.

Δεν ξέρω ποσο εύκολα κατανοητό είναι για έναν οποιονδήποτε άνθρωπο που
επιβιώνει με την ψευδαίσθηση πως είναι ελεύθερος, να αναλογιστεί πόσο
πολύτιμες είναι αυτές οι ανάσες ελευθερίας για κάποιον που ζει αιχμάλωτος.
Είτε αυτές οι ανάσες λέγονται εκπαιδευτικές άδειες είτε τακτικές.

Ως αιχμάλωτοι ζούμε μέσα σε καθεστώς εγκλεισμού που κύριο στόχο έχει να μας
εξοντώσει πρώτα σαν ανθρώπους και αμέσως μετά ως αγωνιστές.
Να μας μετατρέψει από ελεύθερα σκεπτόμενους, συνειδητά εξεγερμένους και
αμετανόητους Αναρχικούς σε αμίλητες, συνεργάσιμες και ηττημένες σκιές.

Δεν θα γίνουμε ποτέ κρατούμενοι του συστήματος! Όσο παραμένουμε αιχμάλωτοι,
θα κρατάμε ζωντανές μνήμες ακροβατώντας στο λεπτό και τεντωμένο σκοινί που
οδηγεί στην λευτεριά.

Δεν θα αφήσουμε τη λήθη να μας σκεπάσει με τον παγωμένο μανδύα της.
Δεν θα χαρίσουμε στον εχθρό ούτε ένα λεπτό ελεύθερης ανάσας που παίρνουμε
από τις ολιγόωρες ή  ολιγοήμερες άδειες.
Θα διεκδικήσουμε αυτές τις ανάσες μέχρι τέλους.
Μέχρι την τελευταία μας ανάσα.

Πολεμάμε το κράτος συθέμελα και εχθρευόμαστε τους σάπιους θεσμούς του, γι
αυτό έχουμε χρέος να το πολεμήσουμε μέχρι εσχάτων.
Ακόμη και με τα ίδια του τα όπλα.

Από τις 5/12 έχω ξεκινήσει 7ημερη απεργία πείνας ως ελάχιστη ένδειξη
αλληλεγγυης και  ενώνω την φωνή μου με την φωνή του Νίκου.
Ενώνω την ανάσα μου με την δική του ανάσα.

Σύντροφε, μας χωρίζουν αρκετά χιλιόμετρα, αδιαπέραστοι όγκοι από μπετό και
σίδερο, αμέτρητοι πάνοπλοι φρουροί, μα οι ιδέες μας είναι αλεξίσφαιρες  και
έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν με αστραπιαία ταχύτητα για να ανταμώσουν
και να σχηματίσουν ασπίδα άρνησης στον παραλογισμό του κράτους.

Η ψυχή μου είναι δίπλα σου!
Ορθώνω πίσω από τα κάγκελα την γροθιά μου και σου στέλνω αγωνιστικούς
χαιρετισμούς.

Κάνοντας στην άκρη συναισθηματισμούς και φτύνοντας κατάμουτρα τα κόμματα
και τους εκπροσώπους τους που πατάνε πάνω στα γεγονότα για να χτίσουν
πολιτικές καριέρες. Χρησιμοποιώ τα δικά σου λόγια για τους "αγωνιστές των
σαλονιών"  και ζητώ ανοιχτά στους επαγγελματίες ανθρωπιστές να πάρουν τις
ευαισθησίες τους και να τις κάνουν θηλιά στον λαιμό τους.

ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΓΕΡΑ!

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ!

Καραντουμάν Ηλίας
Φυλακές Κέρκυρας
6 Δεκέμβρη..
"χρόνια πολλά να πείτε στον Αλέξη"

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
Αναδημοσίευση από : Athens Indymedia 

Κουφοντίνας-Γουρνάς: Εμπρακτη αλληλεγγύη στον Ν. Ρωμανό και σ' όσους παλεύουν

Σήμερα, 6 Δεκέμβρη, αρνούμαστε να μπούμε στα κελιά, σε ένδειξη συμπαράστασης στον Νίκο Ρωμανό και σ' όσους παλεύουν. Θα είμαστε νοερά μαζί τους.
Αυτό τονίζουν σε δήλωσή τους, που μας υπαγόρευσαν τηλεφωνικά πριν από λίγο, οι πολιτικοί κρατούμενοι Δημήτρης Κουφοντίνας και Κώστας Γουρνάς, φυλακισμένοι στην ειδική πτέρυγα του Κορυδαλλού. Ολόκληρη η δήλωσή τους έχει ως εξής:

Δήλωση Δημήτρη Κουφοντίνα και Κώστα Γουρνά

Ο Νίκος Ρωμανός δεν δίνει απλώς μια μάχη για μια εκπαιδευτική άδεια. Ο αγώνας του δεν είναι ένας προσωπικός αγώνας. Πάνω στις νεανικές του πλάτες, αυτές που σμιλεύτηκαν από τη φλόγα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του '08, ακουμπούν οι πόθοι όλων εκείνων που αντιστέκονται, αλλά και όσων δεν τολμούν ακόμα ν' αντισταθούν. Ολων εκείνων που τσάκισε και τσακίζει η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του Μνημονίου.

Ο αγώνας του Νίκου είναι αγώνας όλων μας. Με τη θαυμαστή στάση και το ήθος του τιμά την επαναστατική παράδοση και δείχνει το δρόμο του αγώνα, που είναι δύσκολος, σκληρός, αλλά ωραίος. Μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, στιγμή τη στιγμή, αντιμέτωπος με το βαρύ τίμημα που έχουν οι πραγματικοί αγώνες, αυτοί που φέρνουν τη νίκη και την ελπίδα. Γι' αυτό και συγκινεί και συνεγείρει και ξεσηκώνει το σεβασμό, τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη, που διαρκώς ογκώνονται και αγκαλιάζουν ολόκληρη την κοινωνία. Γι' αυτό ο Νίκος έχει ήδη νικήσει.

Σήμερα, 6 Δεκέμβρη, τη μέρα που το κράτος δολοφόνησε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, και όλες τις μέρες και τα χρόνια μέχρι σήμερα, που δολοφονεί τα όνειρα όλων των νέων, ο Νίκος Ρωμανός δείχνει πώς παίρνουνε τα όνειρα εκδίκηση.

Ολοι σήμερα στο δρόμο.
Αλληλεγγύη στον Νίκο Ρωμανό, αλληλεγγύη σ' όσους παλεύουν.

Ως ελάχιστη συμπαράσταση, σήμερα 6 Δεκέμβρη θα αρνηθούμε να μπούμε στα κελιά. Θα βρισκόμαστε νοερά δίπλα στον Νίκο, δίπλα στους συναγωνιστές στο δρόμο.

Δημήτρης Κουφοντίνας
Κώστας Γουρνάς

Ειδική πτέρυγα Φυλακών Κορυδαλλού
6 Δεκέμβρη 2014

Αναδημοσίευση από : ΚΟΝΤΡΑ

6 Δεκέμβρη 2008 - εν ψυχρώ δολοφονία του 15 χρόνου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Εξάρχεια 21:00. Συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου ο πραιτωριανός φρουρός, Επαμεινώνδας Κορκονέας, σε επίδειξη μαγκιάς βγάζει το υπηρεσιακό του περίστροφο και δολοφονεί τον 15χρόνο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, που βρίσκοταν εκεί για να γιορτάσει την ονομαστική εορτή φίλου του. Η σφαίρα, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, διαπέρασε την καρδιά και καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο.
Στις μέρες που ακολούθησαν, τόσο στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο, σε πολλές ευρωπαικές πόλεις, στην Κωνσταντινούπολη και στη Νέα Υόρκη γίνονται δυναμικές διαδηλώσεις με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία του νεαρού.

Ο Ελλαδικός χώρος γίνεται ένα απέραντο θέατρο συγκρούσεων και το κράτος με τις δυνάμεις καταστολής σε συνεργασία με ακροδεξιές, "εξωθεσμικές" δυνάμεις προκαλούν με την βιαιότητα που αντιμετωπίζουν τους διαδηλωτές αλλά ακόμα και τους παρατηρητές των διαδηλώσεων.
Μπάτσοι προκαλούν λίγο μετά την κηδεία του δολοφονημένου
Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
Στις 9 Δεκέμβρη, ημέρα της κηδείας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στο νεκροταφείο Παλαιού Φαλήρου, οι μπάτσοι προκαλούσαν τον κόσμο και κυρίως τα παιδιά που είχαν συγκεντρωθεί για να τιμήσουν τον νεκρό, σημαδεύοντας με τα χέρια τους σε σχήμα πιστολιού τους διαδηλωτές, με βρισιές και με πυροβολισμούς στον αέρα.
Έχουν περάσει 6 χρόνια απ την δολοφονία του Αλέξη. Τόσο πρίν όσο και μετά, τον σκληρό, αναίτιο θάνατο του, η λίστα των νεκρών, διαρκώς γεμίζει με το αίμα ανθρώπων, δολοφονημένων όχι μόνο απ τους μπάτσους ή τους χρυσαλήτες συνεργάτες τους αλλά απ τις πολιτικές της αστικής δημοκρατίας που καθημερινά ρίχνει την μάσκα της και δείχνει το αληθινό της, ανάλγητο, κακομούτσουνο  πρόσωπο .

ανάρτηση στο fb ενός μπουμπουκιού, στελέχους της ΝΔ
άλλη, παλαιότερη, ανάρτηση του ίδιου μπουμπουκιού

Η λίστα των βασανισμένων και νεκρών απ΄τα χέρια της δημοκρατίας, δεν ξεκίνησε απ΄τον Αλέξανδρο. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, και χωρίς τους δολοφονημένους ένοπλους αντάρτες ( Κασίμης, Φούντας, Μαρίνος, Πρέκας, Τσουτσουβής) βρήκα μια λίστα απ΄το Athens Indymediaμε δολοφονίες και βασανισμούς πολιτών απ την Δημοκρατία και την παραθέτω
Στο κείμενο αυτό, θα θέλαμε να ασχοληθούμε με ορισμένες από τις μαύρες σελίδες της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.). Ο ρόλος της αστυνομίας στην Ελλάδα είναι μια αμαρτωλή ιστορία. Πριν τη μεταπολίτευση, δηλαδή πριν από το 1974, ταυτίστηκε με το παρακράτος, τους τραμπουκισμούς και τις πολυάριθμες διώξεις εις βάρος όσων ήταν ιδεολογικοί αντίπαλοι του καθεστώτος , σε μια εποχή που η έννοια «χωροφύλακας» ήταν συνώνυμη της εξουσίας με τη μορφή της απόλυτης αυθαιρεσίας. Μετά την πτώση της χούντας (1974) πολλοί περίμεναν πως η αστυνομία θα άλλαζε προς το καλύτερο και θα έπαυε να πραγματοποιεί διάφορες αυθαιρεσίες. Η επταετής κυβερνητική θητεία της Νέας Δημοκρατίας (1974-1981) απέδειξε ότι κάτι τέτοιο δε συνέβη. Αποκορύφωμα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας ήταν οι ψυχρές δολοφονίες της Ματίνας Κανελλοπούλου και του Ιάκωβου Κουμή το Νοέμβρη του 1980. Όταν ανέβηκε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ (1981), η μόνη αλλαγή που έκανε ήταν ότι έβαλε και δικούς του ψηφοφόρους στο σώμα της αστυνομίας. Επί 35 χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις «χαϊδεύουν» την αστυνομία, προσφέροντας στα μέλη της ελεύθερο πεδίο για δράση. Παράλληλα, το καθεστώς της ατιμωρησίας αποθρασύνει την αστυνομία, επιτρέποντάς της να κάνει όλο και περισσότερα εγκλήματα γνωρίζοντας ότι είναι σχεδόν απίθανο να τιμωρηθεί για αυτά. Αποτέλεσμα; Ένας ατελείωτος κύκλος βίας με πολλά αθώα θύματα. Δεν θα αναφερθούμε καθόλου στα εγκλήματα που έχει διαπράξει η αστυνομία πριν από το 1974, διότι είναι πολυάριθμα και απαιτούνται ατελείωτες σελίδες για την καταγραφή τους. Επίσης δεν θα ασχοληθούμε με όλες τις περιπτώσεις κακομεταχείρισης και ξυλοδαρμού κρατουμένων από αστυνομικούς, ούτε με όλα τα περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότητας εις βάρος φοιτητών και συνταξιούχων. Θα ασχοληθούμε κυρίως με δολοφονίες που διέπραξε η αστυνομία την περίοδο της Μεταπολίτευσης, δηλαδή από το 1974 μέχρι σήμερα και για τις οποίες είχε ένα μερίδιο ευθύνης ή ολόκληρη την ευθύνη. Η λίστα που ακολουθεί είναι ενδεικτική της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας:

30/4/1976: Ο Σιδερής Ισιδωρόπουλος, 16 ετών, μαθητής και μέλος της «Κ.Ο. Μαχητής» (οργάνωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς), κόλλαγε αφίσες στην πλατεία Κοτζιά για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, όταν κατέφθασαν τα αστυνομικά όργανα για συλλήψεις. Στην προσπάθειά του να ξεφύγει, παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο στην Πειραιώς. Η κηδεία του μετατράπηκε σε μαχητική διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα «Κάτω η Νέα Τρομοκρατία». 

25/5/1976: Ο τότε υπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης Καραμανλή, Κωνσταντίνος Λάσκαρης, με τον περίφημο «αντισυνδικαλιστικό νόμο 330» γίνεται το «κόκκινο πανί» για τους εργαζόμενους, οι οποίοι προχωρούν σε κινητοποιήσεις. Στις 25 Μαΐου, κατά τη διάρκεια πανεργατικού συλλαλητηρίου, οι συγκρούσεις πολλαπλασιάστηκαν. Μια «αύρα» (θωρακισμένο αυτοκίνητο καταστολής διαδηλώσεων) της Αστυνομίας, ενώ καταδίωκε διαδηλωτές, σκότωσε μια μικροπωλήτρια, την 67χρονη Αναστασία Τσιβίκα. 

28/10/1980: Ο Τάσος Μαγλαρίδης συμμετείχε σε συγκέντρωση αντιστασιακών στη Θεσσαλονίκη, στις 28 Οκτωβρίου 1980. Όταν οι διαδηλωτές επιχείρησαν να παρελάσουν στη Νεάπολη, δέχτηκαν τη βάρβαρη επίθεση της αστυνομίας. Ο 76χρονος, χτυπημένος άσχημα, μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ για να υποκύψει στα τραύματά του ένα μήνα μετά. 

16/11/1980: Στις 16 Νοεμβρίου του 1980 οι εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κορυφώθηκαν με την καθιερωμένη πορεία. Η κυβερνητική απαγόρευση για πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία πυροδότησε τις αντιδράσεις μεγάλης ομάδας διαδηλωτών, η οποία επιχείρησε να σπάσει τον κλοιό των αστυνομικών που είχαν παραταχθεί στη Βασιλίσσης Σοφίας μπροστά στη Βουλή. Άνδρες των ΜΑΤ συνέλαβαν την 21χρονη εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου και τη χτύπησαν αλύπητα με τα κλομπ τους μέχρι να πέσει νεκρή, ενώ με τον ίδιο τρόπο συνέτριψαν το κρανίο του 26χρονου Ιάκωβου Κουμή, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή μια εβδομάδα αργότερα στο νοσοκομείο. Οι δολοφόνοι αστυνομικοί δεν βρέθηκαν ποτέ.

17/11/1985: Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου 1985, ο 15χρονος μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς σκοτώθηκε από τον αστυνομικό Θανάση Μελίστα κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και επεισοδίων μικρής έκτασης για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Ο Μελίστας, επίλεκτος σκοπευτής του «σώματος», πυροβόλησε το νεαρό στην οδό Σολωμού στα Εξάρχεια, καθώς αυτός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές για να διαφύγουν. Συγκεκριμένα, πυροβόλησε πισώπλατα τον 15χρονο μαθητή, πετυχαίνοντάς τον στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Η είδηση της δολοφονίας του μαθητή διαδίδεται γρήγορα και διάφοροι νεαροί καταλαμβάνουν το κτίριο του Χημείου για να διαμαρτυρηθούν. Ο Μελίστας καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο. Με λίγα λόγια, η δολοφονία του 15χρονου μαθητή έμεινε ατιμώρητη.

15/8/1985: Ο αστυνομικός Νίκος Σταθόπουλος πυροβόλησε μέσα από το περιπολικό την Αμερικανίδα τουρίστρια Κάθριν Τζον Μπουλ, 22 ετών, μετά την άρνησή της να γίνει έλεγχος στο αυτοκίνητό της. 

9/2/1986: Ο 17χρονος Μανώλης Κανδανολέων, επιβάτης σε κλεμμένο αυτοκίνητο, πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τρεις αστυνομικούς. Τα ονόματα των δραστών δεν έγιναν ποτέ γνωστά και δεν επακολούθησε δίκη. 

3/9/1986: Ο Άγγελος Μαυροειδής, 60 ετών, εργάτης της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ, πραγματοποιούσε μαζί με 650 συναδέλφους του καθιστική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Βιομηχανίας, ύστερα από άρνηση της τότε υφυπουργού Βάσως Παπανδρέου να τους δεχτεί για το θέμα της μη καταβολής δεδουλευμένων τους. Αστυνομικοί τους έσπρωξαν βίαια, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του. Πέθανε από μετατραυματική επιπλοκή στο ΚΑΤ λίγες μέρες αργότερα. 

4/1/1987: Ο αστυνομικός της Ασφάλειας Παντελής Χατζής σκότωσε, ύστερα από λογομαχία, τον 19χρονο Λουκά Γράψα. 

14/6/1988: Ο αστυνομικός Θωμάς Μακρής δολοφονεί με το περίστροφό του τον Νίκο Παπαγγελάκη μέσα σε ουζερί, ύστερα από μεταξύ τους παρεξήγηση. 

8/3/1990: Ο 37χρονος αστυφύλακας Γρηγόρης Σπυράκος πυροβολεί και σκοτώνει στην Πρέβεζα το 15χρονο μαθητή Δημήτρη Κίκερη. 

10/1/1991: «ΚΑΠΑ ΜΑΡΟΥΣΗ». Χαρακτηρίστηκε ως η μαζικότερη επίθεση κατά πολιτών από τις δυνάμεις καταστολής. Την επαύριο της δολοφονίας του καθηγητή Τεμπονέρα, μικροεπεισόδια στις παρυφές διαδήλωσης στην Αθήνα κατέληξαν σε πολύωρες συγκρούσεις νέων με τα ΜΑΤ. Ένα από τα εκατοντάδες δακρυγόνα που ρίχτηκαν κατά των διαδηλωτών προκάλεσε πυρκαγιά στο βιβλιοχαρτοπωλείο Λίβα και στο κτίριο του «Κάπα Μαρούση». Νεκροί από ασφυξία ανασύρθηκαν ο 32χρονος Περικλής Ρεπάκης, ο 57χρονος Μανόλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος Ιωάννης Νεμετζίδης και ένα – αγνώστων στοιχείων – νεαρό άτομο. Παρά την ύπαρξη πλήθους επώνυμων μαρτύρων για τα αίτια της πυρκαγιάς, η υπηρεσιακή ΕΔΕ έκλεισε (ή κουκούλωσε αν προτιμάτε) την υπόθεση κατηγορώντας τους αντιεξουσιαστές για εμπρησμό του κτιρίου, χωρίς να διαθέτει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο. 

21/1/1991: Ο 25χρονος Τούρκος πρόσφυγας Σουλεϊμάν Ακιάρ συλλαμβάνεται στην Αθήνα με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών. Σακατεμένος από τα βασανιστήρια, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου ξεψύχησε στις 29 Ιανουαρίου. Τον άγριο βασανισμό του θύματος από τους αστυνομικούς της Δίωξης Ναρκωτικών επιβεβαίωσε ο ιατροδικαστής Μπεναρδής, ωστόσο η μήνυση που έγινε μπήκε στο αρχείο. 

16/5/1992: Ο αστυφύλακας Σεραφείμ Σταθογιάννης πυροβόλησε και σκότωσε τον 41χρονο Νικόλαο Σιακαπέτη, ιδιοκτήτη μπαρ, ύστερα από συμπλοκή. 

13/4/1993: Στον Πόρο, ο (νταής) αρχιφύλακας Ηλίας Σταματόπουλος τραυματίζει βαριά τον 40χρονο σερβιτόρο Τάσο Σωτηράκη και πυροβολεί και σκοτώνει τον 26χρονο Γιάννη Τζίτζη. Το Κακουργιοδικείο Πειραιά καταδίκασε αργότερα σε ισόβια κάθειρξη και πρόσκαιρη κάθειρξη 17 χρόνων τον δράστη. 

12/9/1993: Στη Βέροια, νεαρός Αλβανός, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελία προσπαθούσε να διαρρήξει δυο αυτοκίνητα, έπεσε νεκρός από σφαίρα του ανθυπαστυνόμου Αντώνη Δελλά. 

10/1/1994: Ο 28χρονος μουσικός Θοδωρής Γιάκας, κάνοντας τη νυχτερινή βόλτα του στην ερημιά του Μοσχάτου, βρίσκεται νεκρός από σφαίρες αστυνομικών. Ο λόγος; Αρνήθηκε να δώσει τα στοιχεία του σε αστυνομικούς και τράπηκε σε φυγή. Δέχτηκε πισώπλατα τέσσερις σφαίρες από τον αρχιφύλακα Ευάγγελο Λαγογιάννη. 

20/2/1994: Στο χωριό Δαλαμανάρα Άργους, αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε παράνομο μετανάστη στη διάρκεια συμπλοκής σε πορτοκαλεώνα. Πλήρωμα περιπολικού ερευνούσε για παράνομους μετανάστες στην περιοχή, όταν είδε δύο από αυτούς να τρέχουν. Ο αστυνομικός Αντώνης Μεζίνης τράβηξε το υπηρεσιακό του πιστόλι και πυροβόλησε μία φορά στο κεφάλι τον λαθρομετανάστη, που έπεσε νεκρός. 

25/2/1995: Επεισόδιο με θύμα νεαρό Αλβανό συνέβη στην αγροτική περιοχή Κρανιές της Φλώρινας. Ομάδα αστυνομικών του αποσπάσματος Ψαράδων Φλώρινας είχε στήσει ενέδρα σε Αλβανούς λαθρομετανάστες. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου σε 18 λαθρομετανάστες, ο 18χρονος Άλμπερτ Κούκα έπεσε χτυπημένος θανάσιμα από το περίστροφο ενός αστυνομικού. 

20/1/1996: Κατά τη διάρκεια επιχείρησης-«σκούπα» στη Σκάλα Ωρωπού, ο αστυνόμος Διονύσης Καρακαϊδός σκοτώνει Αλβανό μετανάστη τη στιγμή της καταδίωξης.

6/4/1996: Ο 25χρονος Αποστόλης Κεραμιδάς δολοφονείται από αστυνομικούς στη Νίκαια. 

5/6/1996: Ο 26χρονος αστυφύλακας Ηρακλής Νικολόπουλος δολοφόνησε τον Γιώργο Φραγκογιάννη, 37 χρόνων, και τραυμάτισε τον Θεμιστοκλή Καλαποθαράκο, 33 χρόνων, σε νυχτερινό κέντρο του Π. Φαλήρου. «Το 'χα πάρει απόφαση εδώ και ένα χρόνο να τους πυροβολήσω», είπε στους συναδέλφους του όταν συνελήφθη. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε ισόβια. 

14/6/1996: Για δύο... καρπούζια, ο 58χρονος αγροφύλακας Αθανάσιος Μάτος δολοφόνησε τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι στο χωριό Αργυροπούλι της Λάρισας, πυροβολώντας τον με 32άρι περίστροφο στο στήθος. 

22/11/1996: Σε «επιχείρηση» της Αστυνομίας έξω από τη Λιβαδειά για τον εντοπισμό φυγόδικου, ο 32χρονος αστυφύλακας Δημήτρης Τρίμης σκοτώνει με αυτόματο Μ5 τον 45χρονο Τσιγγάνο Τάσο Μουράτη, ο οποίος βρισκόταν ακινητοποιημένος στο έδαφος, μπροστά στα μάτια ενός από τα τρία παιδιά του. Ο Τρίμης, μολονότι του αποδόθηκε κατηγορία για ανθρωποκτονία από πρόθεση, αφέθηκε ελεύθερος. Αυτό το περιστατικό ήταν μια από τις πολλές περιπτώσεις ατιμωρησίας αστυνομικών που έγιναν δολοφόνοι.

8/2/1997: Ο 19χρονος Αλβανός Εριόν έχασε τη ζωή του όταν «εξοστρακίστηκε» η σφαίρα από το όπλο του αστυνομικού Μιλτιάδη Ανδρεόπουλου. Ο θάνατος του νεαρού είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών και με ανακοινώσεις τους το ΚΚΕ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έκαναν λόγο για εν ψυχρώ δολοφονία. «Ήταν ατύχημα...», θα ισχυριστεί απολογούμενος ο αστυφύλακας. 

25/5/1997: Ο 28χρονος Φίλιππος Παπαδόπουλος, πρώην υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, «γαζώνεται» από τις σφαίρες των λιμενοφυλάκων που τον καταδίωξαν γιατί πήρε για βόλτα (ή έκλεψε) από τη μαρίνα της Ζέας τη θαλαμηγό «Ναυσικά» Κύπριου επιχειρηματία. Δύο από τις δεκάδες σφαίρες των περιπολικών του Λιμενικού καρφώθηκαν στο στήθος του και έπεσε νεκρός επάνω στα χειριστήρια του σκάφους. 

3/8/1997: Ο 26χρονος Ηλίας Μέξης δολοφονείται από τον ανθυπαστυνόμο Δημήτρη Τσαγκράκο. Ο Τσαγκράκος τιμωρήθηκε με φυλάκιση 4,5 χρόνων. 

2/4/1998: Νεκρός από σφαίρες αστυνομικού, κατά τη διάρκεια συμπλοκής, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη ο 29χρονος Τσιγγάνος Αγγελος Τζελάλ. Όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Γιαννιτσών διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Για διαφαινόμενη συγκάλυψη φόνου και βιαιοπραγιών κατά Τσιγγάνων από αστυνομικούς έκαναν λόγο το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι και η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων. Το όνομα του δράστη αστυνομικού δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα. 

23/10/1998: Ο 17χρονος Σέρβος μαθητής Μάρκο Μπουλάτοβιτς πυροβολείται στην καρδιά από τον αστυνόμο Κυριάκο Βαντούλη γιατί θεωρήθηκε «ύποπτος για κλοπή». «Ανθρωποκτονία εκ προθέσεως», είπε η εισαγγελέας για το φονικό. Το θύμα βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη σε εκδρομή με το σχολείο του. Ήταν άοπλος και όπως διαπιστώθηκε στη συνέχεια, δεν είχε διαπράξει την κλοπή. 

15/2/2000: Στη Λούτσα ο υπαστυνόμος Θοδωρής Χαλουλάκος πυροβολεί αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις νέοι, επειδή όπως είπε «τους θεώρησε ύποπτους για διακίνηση ναρκωτικών». Η σφαίρα καρφώθηκε στη σπονδυλική στήλη του 18χρονου μαθητή Σωτήρη Κατσιώτη και τον άφησε παράλυτο. 

Φεβρουάριος 2000 : Ο Ρουμάνος Νικολάι Γκορέα δολοφονείται από αστυνομικό στην Πετρούπολη.

25/3/2000: Στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης ο 18χρονος ομογενής από την πρώην ΕΣΣΔ, Νικόλαος Λεωνίδης, πέφτει νεκρός από τα πυρά του αστυνομικού Γιώργου Ατματζίδη, γιατί δεν σταμάτησε σε σήμα για έλεγχο. 

24/10/2001: Ο αστυνομικός Γιώργος Τυλιανάκης δολοφονεί στο Ζεφύρι τον 21χρονο τσιγγάνο Μαρίνο Χριστόπουλο. Ο νεαρός δεν πειθάρχησε σε σήμα ανδρών της Άμεσης Δράσης να σταματήσει το αυτοκίνητό του για έλεγχο. Η σφαίρα κατέληξε στην πίσω πλευρά του κεφαλιού του άτυχου νεαρού. 

26/11/2001: Στην πλατεία Αμερικής ο αστυφύλακας Γιάννης Ριζόπουλος πυροβολεί στο κεφάλι τον 20χρονο Αλβανό Σεντγκάκ Σελνίκου μέσα σε καφετέρια, όταν απείλησε με μαχαίρι τον ίδιο και άλλους τέσσερις συναδέλφους του που είχαν ήδη προτεταμένα τα όπλα τους. 

9/12/2003: Νεκρός από σφαίρες ειδικών φρουρών πέφτει στο Ηράκλειο ο 22χρονος Ηρακλής Μαραγκάκης. Ο νεαρός Μαραγκάκης δέχεται σφαίρα στο κεφάλι, που του προκαλεί διαμπερές τραύμα και τον καθιστά κλινικά νεκρό .Οι άντρες των Τ.Α.Ε. Ρεθύμνου επιτίθενται με όπλα σ'αυτόν και τους 2 φίλους του και στη συνέχεια λένε στα ΜΜΕ ότι οι νεαροί δεν σταμάτησαν σε σήμα τους κοντά στις Γωνιές Μαλεβυζίου. Στην πραγματικότητα οι αστυνομικοί γάζωσαν το αυτοκίνητο και πυροβόλησαν τον Μαραγκάκη στο κεφάλι με σαφή πρόθεση να τον σκοτώσουν, γεγονός που αποδείχθηκε μετά από τη σχετική έρευνα. Πρωτόδικα είχε καταδικασθεί από το Μικτό Ορκωτό δικαστήριο Χανίων σε ισόβια κάθειρξη, ο αρχιφύλακας Γιώργος Δημητρακάκης για την εν ψυχρώ δολοφονία του 22άχρονου ,Στη δεύτερη δίκη όμως ο αρχιφύλακας, που ήταν επικεφαλής του μπλόκου του Τμήματος Αστυνομικών Επιχειρήσεων -ΤΑΕ- Ρεθύμνου, έπεσε στα «μαλακά» από το Κακουργιοδικείο Πειραιά αφού οι δικαστές με οριακή πλειοψηφία 4 προς 3 του επέβαλαν ποινή φυλάκισης 5,5 ετών προκαλώντας την δικαιολογημένη οργή των συγγενών του θύματος. Σήμερα οι δολοφόνοι του Ηρακλή είναι ελεύθεροι.

21/12/2004: Σε βασανιστήρια (ξεγύμνωμα, φάλαγγα, εικονικές εκτελέσεις, απειλές με όπλα και άγριο ξύλο) υπέβαλε τουλάχιστον 40 Αφγανούς μετανάστες ομάδα αστυνομικών και ειδικών φρουρών του Αστυνομικού Τμήματος του Αγίου Παντελεήμονα. Για άλλη μια φορά, «τσαμπουκαλεμένοι» και νταήδες αστυνομικοί, εκμεταλλευόμενοι την εξουσία που έχουν στα χέρια τους, βασάνισαν απάνθρωπα κρατουμένους. 

17/11/2006: Ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου ξυλοκοπείται ανηλεώς από 8 αστυνομικούς με πολιτικά. Η αστυνομία, στην προσπάθειά της να ρίξει στάχτη στα μάτια της κοινής γνώμης, αναφέρει ότι ο νεαρός «έπεσε και χτύπησε σε ζαρντινιέρα» και όχι ότι ξυλοκοπήθηκε από αστυνομικούς, πολλοί από τους οποίους ήταν μάλιστα και κουκουλοφόροι όπως φάνηκε σε σχετικό βίντεο. Τηλεοπτικές και ερασιτεχνικές κάμερες έχουν καταγράψει όλο το περιστατικό. Η ετυμηγορία του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης – όπου δικάστηκαν οι αστυνομικοί - περιορίστηκε σε εξαγοράσιμες ποινές και ποινές με αναστολή. Με λίγα λόγια οι θύτες έπεσαν στα μαλακά. 

5/5/2007: Ένας 19χρονος φοιτητής κατηγορείται από την αστυνομία για επεισόδια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο με βασική επιβαρυντική ένδειξη τα... πράσινα παπούτσια που φορούσε, ομοιόχρωμα με εκείνα του δράστη ενός εμπρησμού αυτοκινήτου. Ο ίδιος και οι συμφοιτητές του υποστήριξαν ότι ήταν σε πάρτι της Πολυτεχνικής Σχολής την ώρα των επεισοδίων, γεγονός που αποδείχτηκε στη συνέχεια. 

8/11/2007: Νεκρός από σφαίρες συνοριοφύλακα πέφτει ο Αλβανός μετανάστης Ίλμι Λατές, πατέρας 5 παιδιών, σε αγροτική περιοχή κοντά στο χωριό Λεβαία Αμυνταίου Φλώρινας. Ο αστυνομικός προφυλακίζεται και μετά από 2 μήνες αποφυλακίζεται με την πρώτη αίτηση αποφυλάκισης. 

6/12/2008: Ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 ετών, πέφτει νεκρός στα Εξάρχεια από σφαίρα του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα μπροστά στα μάτια των συνομήλικων φίλων του. Μετά τη δολοφονία, ο δολοφόνος αστυνομικός όχι μόνο δεν ζήτησε συγνώμη για το ότι σκότωσε τον ανήλικο και άοπλο μαθητή, αλλά προσπάθησε κιόλας να αμαυρώσει την εικόνα του μαθητή με κατηγορίες που εξαπέλυσε εναντίον του. Οι κατηγορίες αυτές (που τελικά διαψεύστηκαν πανηγυρικά) είχαν σαν στόχο να αμαυρώσουν το προφίλ του μαθητή ώστε να δικαιολογηθεί η δολοφονία του στα μάτια της κοινής γνώμης. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου υπήρξε η αφορμή για μια σειρά πρωτοφανών πολλαπλών εκδηλώσεων διαμαρτυρίας εναντίον της αστυνομικής βίας σε πόλεις όλης της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό. Σε όλη τη διάρκεια του Δεκεμβρίου του 2008 αλλά και τον Ιανουάριο του 2009, πολυάριθμοι άνθρωποι διαδήλωσαν, διαμαρτυρήθηκαν και εξέφρασαν την οργή τους απέναντι στην εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Από το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου και μετά, οι διαδηλώσεις, τα επεισόδια και οι οδομαχίες είχαν μεγάλη έκταση και διάρκεια. Πολλές χιλιάδες ανθρώπων κατέβηκαν στους δρόμους θέλοντας να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στις πρακτικές της εξουσίας, όχι μόνο σε ότι αφορά την βίαιη αστυνομική καταστολή, αλλά και σε ένα σωρό άλλα πράγματα που χρόνια τώρα νιώθουν να πνίγουν τη ζωή τους, το παρόν και το μέλλον τους. 

Όσο περνάνε τα χρόνια, η λίστα των θυμάτων μεγαλώνει και οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας.

Και η λίστα δεν σταματά εδώ. Απ΄την περίοδο που ανέλαβε πρωθυπουργεύων ο βαρύμαγκας Αντωνάκης και η ακροδεξιά δράκα του, υιοθέτησαν το δόγμα της "μηδενικής ανοχής", ειδικά οι βασανισμοί πένητων και αντιφρονούντων έχουν πάει σε άλλο επίπεδο. Ο φίλος του δολοφονημένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Νικος Ρωμανός που στα χέρια του ξεψύχησε ο 15χρονος, 5 χρόνια αργότερα συνελλήφθη για απόπειρα ληστείας στον Βελβεντό Κοζάνης, μαζί με άλλους τρεις συντρόφους του, τους Γιάννη Μιχαηλίδη,Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρτζούκο και Δημήτρη Πολίτη. Βγαίνουν στην δημοσιότητα φωτογραφίες τους που παρ όλο το άθλιο φωτόσοπ που έκαναν τα σαίνια της ασφάλειας, δεν μπόρεσαν να κρύψουν τα σημάδια του βασανισμού που υπέστησαν. Κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του ο Νίκος Ρωμανός έδωσε εξετάσεις και πέρασε σε ΤΕΙ των Αθηνών. Κατά πάγια τακτική του κράτους οι επιτυχόντες φυλακισμένοι βραβεύονται απ το αχυράνθρωπο Πρόεδρο της δημοκρατίας με έπαινο και με χρηματικό βραβείο της τάξης των 500 ευρώ. Ο Νίκος Ρωμανός αρνήθηκε να παραλάβει βραβείο και χρήματα απ΄τους βασανιστές του και με αφορμή την απόδραση, μερικούς μήνες νωρίτερα του καταδικασμένου ως μέλους της ΕΟ17Ν, Χριστόδουλου Ξηρού, αδιαφορώντας για τους ίδιους του τους νόμους, αρνείται στον Ρωμανό (όπως και τον Ηρακλή Κωστάρη,επίσης καταδικασμένου ως μέλος της ΕΟ17Ν που για 2,5 χρόνια παρακολουθούσε τις σπουδές του, χωρίς πρόβλημα) τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται για να παρακολουθεί τα μαθήματά του. 
Απ τις 10-11-2014 έχει ξεκινήσει απεργία πείνας και μερικές μέρες αργότερα σε συμπαράσταση ο σύντροφός του Γιάννης Μιχαηλίδης. Ό,τι ξεκίνησε ο μπάτσος Κορκωνέας, δολοφονώντας τον Αλέξανδρο, πάει να το τελειώσει ο γιός του χίτη, υπουργός Αθανασίου, δολοφονώντας τον Νίκο. 
Νίκο Γερά αγόρι μου...


Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατελείωτες τις παρελάσεις
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.

Μιχάλης Κατσαρός 

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Κείμενο αλληλεγγύης στο Ν. Ρωμανό από Α.Δ.Μπουρζούκο και Δ.Πολίτη

ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟΥ
ΣΤΟΜΑ, ΤΟΤΕ ΩΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!


 Στις 3 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε η απορριπτική απάντηση του δικαστικού
συμβουλίου Πειραιά στο αίτημα του Νίκου για εκπαιδευτικές άδειες. Φυσικά
δεν είναι κάτι που δεν το περιμέναμε, δεν είναι κάτι που μας ξαφνιάζει,
αντιθέτως είμαστε από καιρό έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε -και
αντιμετωπίζουμε- την βαρβαρότητα αυτού του μηχανισμού. Η αναμενόμενη
απόρριψη όμως, συνδυάστηκε με έναν πολιτικό τακτικισμό απ' την πλευρά της
κυβέρνησης που στόχο έχει προφανώς την διάσπαση του κινήματος αλληλεγγύης
που έχει συσπειρωθεί γύρω απ' το ζήτημα του Νίκου. Μετά από ένα διάστημα
που οι φορείς εξουσίας πετούσαν το μπαλάκι της ευθύνης ο ένας στον άλλο, η
κυβέρνηση, δια στόματος Χ.Αθανασίου, επιχειρεί -σε μια προσπάθεια ανάδειξης
του δημοκρατικού προσωπείου του κράτους- να απεμπλακεί, δημιουργώντας ένα
νομικό πλαίσιο (καταστρατηγώντας το ήδη υπάρχον) κατά το οποίο έμμεσα
καταργούνται οι εκπαιδευτικές άδειες. Προτείνει λοιπόν στα πλαίσια μιας
δήθεν ευαισθητοποίησης ως "λύση" στις εκπαιδευτικές άδειες την
τηλεδιάσκεψη. Όμως τι σημαίνει πραγματικά η τηλεδιάσκεψη και τι "δρόμους"
ανοίγει στην εξουσία η νομιμοποίηση ενός τέτοιου θεσμού;

Οι εκπαιδευτικές άδειες λοιπόν, όπως και ότι θεωρείται "δεδομένο" δικαίωμα
μέσα στις φυλακές, είναι ένα ευεργέτημα για τους κρατούμενους το οποίο έχει
κατακτηθεί με αγώνες και αίμα απ' την πλευρά των φυλακισμένων. Και η
εκπαιδευτική άδεια σημαίνει ότι ο κρατούμενος δικαιούται να πάρει άδεια για
να πάει στο πανεπιστήμιο, τίποτε λιγότερο, οτιδήποτε άλλο καταργεί το
σκέλος της άδειας οπότε και τον ίδιο το θεσμό. Η τηλεδιάσκεψη λοιπόν, δεν
σημαίνει σε καμία περίπτωση την εκπαιδευτική άδεια, ακριβώς το αντίθετο.
Σημαίνει την κατάργησή της, ένα μεγάλο βήμα πίσω στις διεκδικήσεις και τα
αναχώματα που έχουν κατακτηθεί μέσα στις φυλακές και παράλληλα ένα άνοιγμα
νέων δρόμων για το κράτος με στόχο τον διαρκώς αυξανόμενο περιορισμό. Από
καιρό το κράτος έχει ρίξει στο τραπέζι την τηλεδιάσκεψη ( έμμεσα βέβαια )
ακολουθώντας τα βήματα του Ιταλικού κράτους όπου πλέον εκεί σύντροφοι
δικάζονται με τηλεδιάσκεψη απ' τα κελιά τους. Μπορούμε λοιπόν να
φανταστούμε τις βλέψεις της κυρίαρχης τάξης κι αυτές δεν είναι άλλες απ'
την εδραίωση και την εντατικοποίηση ενός καθεστώτος εξαίρεσης, την
απομόνωση και την εξόντωση των πολιτικών της αντιπάλων. Κάτι που βέβαια δεν
θα αργήσει να επεκταθεί και να "ακουμπήσει" όλα αυτά τα τμήματα της
κοινωνίας που μάχονται, αντιστέκονται και διεκδικούν το μέλλον τους.

Γι αυτούς ακριβώς τους λόγους ο αγώνας του Νίκου έχει γίνει αγώνας δικός
μας, αγώνας όλων όσων βρίσκονται στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων. Γι αυτό
ακριβώς η ύπαρξη και μόνο αυτού του αγώνα είναι μια νίκη απεγκλωβισμένη από
την τελική έκβαση του αιτήματος, είναι μια ουσιαστική παρακαταθήκη αγώνα
που εντυπώνεται στο συλλογικό θυμικό.

Μια μετωπική σύγκρουση ανάμεσα σε δυο κόσμους, ανάμεσα στους αγωνιστές και
στο κράτος. Το παράδειγμα του Νίκου τρομάζει τους εξουσιαστές, η θέληση του
και η αγωνιστικότητα του έχει συσπειρώνει ένα κίνημα αλληλεγγύης που πλέον
(με την μαζικότητα του), έχει μια διαπραγματευτική δύναμη που συνεχώς
αυξάνεται και αυτό θέλουν να το χτυπήσουν.

Γιατί ο αγώνας που δίνεται από τους συντρόφους έξω από τα τείχη, είναι
αυτός που μας γεμίζει πείσμα και δύναμη. Η πορεία της Τρίτης (3/12) και η
νύχτα που την ακολούθησε είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα, είναι η ζωντανή
απόδειξη ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Η πολύμορφη, δυναμική και
διαρκής αλληλεγγύη που όλες αυτές τις μέρες έχει εκφραστεί, κρατάει ζωντανό
τον αγώνα και φέρνει την νίκη όλο και πιο κοντά, μια νίκη τόσο για τον Νίκο
όσο και για το σύνολο του ριζοσπαστικού, ανατρεπτικού χώρου. Καθένας και
καθεμία που εκφράζει την αλληλεγγύη του/της συμβάλει ουσιαστικά
ενδυναμώνοντας την φωνή του Νίκου αλλά και όλων εμάς που αγωνιζόμαστε απ'
την μέσα πλευρά του τοίχου.

Γιατί αν ένα χρόνιο πρόβλημα του αναρχικού χώρου ήταν και είναι το να
βρεθεί ένας τρόπος να επιτευχθεί η ενότητα μέσα από ένα κοινό σκοπό, η
διάχυση των προταγμάτων μας και η ισχυροποίηση της πολιτικής μας δύναμης, η
πρωτοβουλία του Νίκου έδειξε τον δρόμο.


 Όμως, για να αντιληφθούμε λίγο καλύτερα την τοξικότητα της δικαιοσύνης
-για άλλη μια φορά-, όπως επίσης το εάν και κατά πόσο εκδικείται τελικά η
δημοκρατία τους, αρκεί να δούμε τα φυσικά πρόσωπα που εμπλέκονται στην όλη
υπόθεση. Απ' τη μια λοιπόν, το πιο πιστό σκυλί του συστήματος σε κομβική
θέση εξουσίας, ο ειδικός εφέτης ανακριτής, Ευτύχης Νικόπουλος. Ακολουθεί κι
αυτός τα βήματα του προκατόχου του, Κ.Μπαλτά, ο οποίος το 1995 είχε
κρατήσει μια άκρως επιθετική στάση απέναντι στην απεργία πείνας του
αναρχικού Χ.Μαρίνου, αφήνοντάς τον σχεδόν να πεθάνει (με 69 μέρες απεργία
πείνας). Φυσικά ανταμείφθηκε για την πολύχρονη "προσφορά" του στους
μηχανισμούς καταστολής με μια θέση στο πλευρό του Αθανασίου ως σύμβουλος
στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Ένα απάνθρωπο κτήνος σε νευραλγικά πόστα
εξουσίας, μια πορεία που στοχεύει να έχει (ως άλλο θρασύδειλο πλασματάκι)
και ο Ε. Νικόπουλος.

Εκτός απ' αυτόν όμως υπάρχει και ο εισαγγελέας του Πειραιά που έκανε
αρνητική πρόταση για την άδεια του Νίκου, ο Παναγιώτης Καψιμάλης. Είναι ο
ίδιος εισαγγελέας που άφησε τον Λαυρεντιάδη να βγεί απ' τη φυλακή με
περιοριστικούς όρους για λόγους υγείας, έναν άνθρωπο που κατηγορείται ως
ηθικός αυτουργός σε απόπειρα ανθρωποκτονίας και για την υπόθεση με τα
επισφαλή δάνεια ύψους 701 εκατομμυρίων ευρώ. Φυσικά το ζήτημα για την
δικαιοσύνη ήταν και παραμένει ταξικό. Έτσι απ' τη μια χτυπάει και
εκδικείται τους ταξικούς εχθρούς του συστήματος, ενώ απ' την άλλη φροντίζει
να καλύπτει τα εγκλήματα των ανθρώπων που ανήκουν στην πολιτική και
οικονομική ελίτ αυτού του τόπου.

Φυσικά ο άνθρωπος που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο πολιτικής είναι ο
δημοκρατικά καμουφλαρισμένος φασίστας Χ.Αθανασίου, ο εμπνευστής των φυλακών
"τύπου Γ", την επιτομή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ακολουθώντας λοιπόν
κατά γράμμα την πολιτική εξόντωσης και κατασυκοφάντησης κάθε μορφής αγώνα
και αγωνιστών, φτάνει στο σημείο να κάνει δημόσια δήλωση και να πει ότι "ο
Νίκος είναι καλά στην υγεία του και ότι δέχεται υγρή τροφή". Ένα
καταφανέστατο ψέμα που δείχνει την "αξιοπιστία" του υπουργού και στόχο έχει
την ηθική εξόντωση του Νίκου και τη διάσπαση του κινήματος αλληλεγγύης που
έχει ξεσπάσει με αφορμή τον αγώνα του.

Ο φόβος όμως της κυβέρνησης δεν κρύβεται πίσω απ τις δηλώσεις του
κ.Αθανασίου και γιαυτό τον λόγο προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν
την πολιτική σταθερότητα, βγάζοντας από την ατζέντα τους στην επιφάνεια
μέχρι και το βασανιστήριο της υποχρεωτικής σίτισης. Πρώτα με την εντολή της
εισαγγελέως φυλακής Βικτωρίας Μαρσιώνη προς τους γιατρούς του
"Γ.Γεννηματά", ενώ παράλληλα οι διοικητές του Τζάνειου και του Γ.Γεννηματά
πιέζουν τους διευθυντές των κλινικών όπου νοσηλεύονται ο Νίκος και ο
Γιάννης να ακολουθήσουν την εντολή της εισαγγελέως και τέλος με το
"ελεύθερο" του νομικού συμβούλου της 2ης Δ.Υ.Π.Ε. , Συμαντίδη, ο οποίος
προφορικά ενημέρωσε τους γιατρούς στο Τζάνειο πως θα είναι καλυμμένοι
νομικά σε περίπτωση υποχρεωτικής σίτισης. Ανάβοντας έτσι το πράσινο φως,
έστω και ανεπίσημα, για την εφαρμογή αυτού του βασανιστηρίου. Αυτή είναι η
δημοκρατία τους, η άγρια καταστολή και τα ύπουλα παιγνίδια στο όνομα ενός
δήθεν ανθρωπισμού. Οι εντολές τους για εξόντωση των αγωνιστών και φυσικά
για την απόλυτη σιωπή από την πλευρά των θεραπόντων ιατρών για την
κατάσταση του Γιάννη και του Νίκου. Ναι λοιπόν, δείξατε για άλλη μια φορά
το πραγματικό σας πρόσωπο και έτσι συνεχίζετε να δίνετε νόημα στον αγώνα
μας.


 Απαντώντας στα "κοράκια" και τους θρασύδειλους δημοσιογράφους, που με την
ασφάλεια της απόστασης απ την δίνη των γεγονότων, ρίχνουν λάσπη
βαυκαλιζόμενοι τις δημοκρατικές τους ευαισθησίες, τους λέμε, ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!
και όχι, δεν απαντάμε γιατί μας αγγίζουν οι ευτελείς υποταγμένοι, τα
πειθήνια παπαγαλάκια που ακολουθούν τις εντολές της συγκαλυμμένης χούντας
που κυριαρχεί στις μέρες μας.

Απαντάμε γιατί η οργή μας εγκλωβίζεται στους τέσσερις τοίχους της φυλακής
και στη προκειμένη περίπτωση, βρίσκει διέξοδο μόνο στο χαρτί.


 Τέλος, Νίκο και Γιάννη από την πρώτη στιγμή που πέσαμε στα χέρια του
κράτους, στο τμήμα της Βέροιας, της Κοζάνης, στη ΓΑΔΑ και σε όλη την πορεία
μας στη φυλακή, από τότε, έχουμε αποδείξει πρώτα σε εμάς τους ίδιους και
κατ' επέκταση σε όλους τους ανθρώπους έξω από τα τείχη που επιμένουν να
αγωνίζονται, πως μαζί, ενωμένοι, δίνοντας δύναμη ο ένας στον άλλον δε θα
είμαστε ποτέ ηττημένοι.

Καμιά αστυνομία, κανένας δικαστικός μηχανισμός καμία φυλακή δε μπορεί να
μας εξοντώσει, γιατί κανένας τους δε μπορεί να σβήσει το χαμόγελο από τα
χείλη μας.

Από τον Κορυδαλλό λοιπόν, στέλνουμε όλη την σκέψη μας και τη δύναμή μας στο
Τζάνειο και στο Γ.Γεννηματά, στους δυο συντρόφους μας που περιτριγυρισμένοι
από μπάτσους σε ένα δύσκολο περιβάλλον, συνεχίζουν ανυποχώρητοι τον αγώνα.


 Και σε όλους εκεί έξω, που κόντρα στις προσταγές των καιρών μας,
αγωνίζονται και εκφράζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους με κάθε μέσο, λέμε
ΔΎΝΑΜΗ! Κάθε παρέμβαση, κάθε πορεία, κάθε κατάληψη κρατικού ή δημόσιου
κτηρίου, μας θυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι μας και ότι έχουμε ήδη κερδίσει
την ομορφιά της εξέγερσης και του αγώνα.


 Η ΦΛΟΓΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΨΕΙ, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ
ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.

ΑΣ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ, ΑΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ
ΣΑΠΙΟ ΚΟΣΜΟ.


 ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ, ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ


 Υ.Γ.Οποιοσδήποτε τολμήσει να απλώσει χέρι στο Νίκο και στο Γιάννη με στόχο
την αναγκαστική σίτιση, ας γνωρίζει εκ των προτέρων ότι γράφει για πάντα το
όνομα του στη μακρυά λίστα των εχθρών της ελευθερίας και αυτό συνεπάγεται
την στοχοποίηση του.


 Α.Δημήτρης Μπουρζούκος,

Δημήτρης Πολίτης
Αναδημοσίευση από : Athens Indymedia