-αν- Αρχική Σελίδα

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Επίθεση με χειροβομβίδα στο ΣΚΑΪ (Αθήνα, 12/7/2014)

Με κείμενο που έστειλαν στο Inter Arma, oi “Πυρήνες Μηδενιστών”, αναλαμβάνουν την ευθύνη για την ρίψη χειροβομβίδας στο κανάλι του Αλαφούζου...

ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΣΚΑΪ
ΑΛΗΤΕΣ – ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
“Ό,τι είναι τα τανκς για την δικτατορία, είναι τα Μ.Μ.Ε για την δημοκρατία”
Οι “Πυρήνες Μηδενιστών” αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την επίθεση με χειροβομβίδα στα κεντρικά γραφεία του ρουφιανοκάναλου ΣΚΑΙ, τα ξημερώματα του Σαββάτου 12/07.
Στην εποχή της αυτοκρατορίας των ΜΜΕ γράφονται πάρα πολλά για να ειπωθούν πολύ λίγα και να κρυφτούν τα περισσότερα. Οι δημοσιογράφοι εμφανίζονται ως οι μοναδικοί ιδιοκτήτες της αλήθειας. Ό,τι δεν ‘παίζει’ στις τηλεοπτικές κάμερες, απλά δεν υπάρχει. Διαγράφεται… αποσιωπάται… αποκρύβεται…
Όπως η μεγαλύτερη απεργία πείνας (4500 κρατούμενοι) που πραγματοποιήθηκε στις ελληνικές φυλακές ενάντια στο νομοσχέδιο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Η είδηση της πρωτοφανούς απεργίας πείνας, στριμώχτηκε ανάμεσα σε διαφημίσεις κινητών τηλεφώνων, απορρυπαντικών, ηλεκτρικών συσκευών και πανηγυρικών ρυθμών μουντιάλ για να τεμαχιστεί, να σφαγιαστεί και στο τέλος να αποσιωπηθεί τελείως.
Ο αγώνας των κρατουμένων για να μην θαφτούν και ξεχαστούν ζωντανοί-νεκροί μέσα σε εκατοντάδες τόνους τσιμέντου και κάγκελων φαίνεται πως δεν ταιριάζει στην τηλεοπτική αφήγηση της ζωής. Εκεί που το ψέμα κτίζει τα ιδεολογικά του κάστρα, χωράει μόνο ο φόβος και η αποβλάκωση της κοινωνίας του θεάματος. Οι εικόνες ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια για λίγο φαγητό, εναλλάσσονται με φανταχτερές επιδείξεις μόδας και φιλανθρωπικές δεξιώσεις, ενώ η είδηση για τις χιλιάδες αυτοκτονίες νεοαπελπισμένων πρώην μικροαστών, ξεχνιέται στον απόηχο lifestyle κουτσομπολιών σε ένα ατελείωτο τηλεοπτικό αλισβερίσι κοινωνικής αφασίας… Και η ζωή συνεχίζεται εκτός οθόνης σε ασπρόμαυρο φόντο. Μαζικός τρόπος σκέψης και συναισθήματα με οδηγίες χρήσης… αυτό είναι το κοινωνικό εργοστάσιο των Μ.Μ.Ε..
Ο ΣΚΑΙ με το δημοσιογραφικό επιτελείο λακέδων και ρουφιάνων που διαθέτει ασκεί την προπαγάνδα του συντηρητισμού και του φόβου. Γεροντοκόρες μάγισσες (Ι. Μάνδρου), υποτακτικοί κονσιλιέρι (Α. Προτοσάλτε), πράκτορες (Παπαχελάς), ελεεινοί γλύφτες (Γ. Αυτιάς), νεόκοποι ξιπασμένοι θρασύδειλοι (Τ. Χατζής), υστερικοί τραπεζίτες (Μ. Παπαδημητρίου), υπό τις οδηγίες του λαθρέμπορου (Αλαφούζου) εξυμνούν και καθαγιάζουν τις εντολές της εξουσίας, στέλνοντας στην ιερά εξέταση όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει.
Θα μπορούσαμε να πούμε χιλιάδες λέξεις για τους έμμισθους τηλε-εισαγγελείς. Όμως κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας. Στην μάχη ενάντια στο υπάρχουν δεν κερδίζει αυτός που μιλάει πιο ‘καλά’, αλλά αυτός που κάνει τα λόγια του πράξη. Για αυτό δεν μας αρέσουν οι γαρνιρισμένοι λόγοι, πολύπλοκες αναλύσεις, οι κοινωνικές ρητορείες και οι σοβαροφανείς πολιτικές ορολογίες, για να ‘δικαιολογήσουμε’ τις πράξεις μας, ή να γίνουμε αρεστοί στις μάζες.
Είμαστε με την μειοψηφία εκείνων που αδιαφορούν για τις αντικειμενικές συνθήκες και τα ενδιάμεσα στάδια της ‘κοινωνικής επανάστασης’ και μεταφέρουμε το άμεσο βίωμα της αναρχικής εξέγερσης στο ΕΔΩ και ΤΩΡΑ…
Από την κόψη του ξυραφιού που αναζητάμε το αυθεντικό βίωμα της επίθεσης, στέλνουμε τους χαιρετισμούς και την συνενοχή μας στους ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ του πυρήνα φυλακής της Σ.Π.Φ και στους Αντρέα και Σπύρο που κρατούνται στην Α’ πτέρυγα Κορυδαλλού, στην συντρόφισσα Όλγα της Σ.Π.Φ και σε όλους εκείνους τους φίλους στις φυλακές που δεν γονατίζουν μπροστά στην τυραννία της εξουσίας και της φθοράς του χρόνου. Αλληλεγγύη και Δύναμη στον παράνομο τομέα της ΣΥΝΟΜΩΣIΑΣ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, στους Συντρόφους στην Γερμανία, Ιταλία, Ινδονησία και Αγγλία, που ενισχύουν το «σχέδιο Φοίνικας», στο διεθνές δίκτυο της FAI/IRF και στον καταζητούμενο Αντάρτη πόλης Χ. Ξηρό.
ΣΚΕΨΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ – ΠΡΑΞΕ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ
“Πυρήνες Μηδενιστών”
ΥΓ (1). Η παρουσία κάποιων τυχαίων περαστικών και ο κίνδυνος να τραυματιστούν, μας ανάγκασε να μην εκφράσουμε το εύρος της επίθεσης που είχαμε οργανώσει και να περιοριστούμε στην ρίψη της συγκεκριμένης χειροβομβίδας… Την επόμενη φορά όμως δεν θα αρκεστούμε σε έναν απλό εκφοβιστικό συμβολισμό…
ΥΓ (2). Κάθε σύλληψη αντάρτη πόλης, όπως η σύλληψη του Ν. Μαζιώτη, είναι ακόμα ένας λόγος για την όξυνση των επιθέσεων. Δύναμη και Συνενοχή στους συντρόφους που αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη της επιλογής του ένοπλου αγώνα.

Αναδημοσίευση από : Inter Arma


Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Συζήτηση Με Παλαιστίνιους Αναρχικούς: Προσαρμόζοντας Τον Αναρχισμό Σε Μια Αποικιοκρατούμενη Χώρα

Αν και το κείμενο έχει δημοσιευτεί τον Φλεβάρη του 2013 οι απόψεις τρων αναρχικών της Παλαιστίνης έχουν ενδιαφέρον στην σημερινή συγκυρία 
Πώς θα μπορούσαν, ωστόσο, άνθρωποι που δεν έχουν δικό τους κράτος να ενδιαφερθούν για τον αναρχισμό, για ένα σύνολο αντιλήψεων που έχουν ως προϋπόθεσή τους την αντίθεση σε κάποια μορφή κράτους;
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2013, στον Λίβανο, στο περιοδικό 
“The Outpost” 
Joshua Stephens



“Προσπαθώ ακόμη, ειλικρινά, να ξεφορτωθώ την πατριωτική προδιάθεση”, αστειεύεται ο ακτιβιστής Ahmad Nimer, καθώς μιλάμε έξω από ένα καφέ στη Ραμάλα. Το θέμα της συζήτησής μας μοιάζει αδιανόητο: Πώς είναι το να ζεις ως αναρχικός στην Παλαιστίνη. “Σε μια αποικιοκρατούμενη χώρα, είναι πολύ δύσκολο να πείσεις τους ανθρώπους για μη-εξουσιαστικές, μη κρατικές λύσεις. Συναντάς, λίγο ως πολύ, μια αυστηρά αντιαποικιοκρατική -συχνά στενά πατριωτική- νοοτροπία”, λέει αποθαρρυμένος ο Nimer. Πράγματι, οι αναρχικοί στην Παλαιστίνη είναι προς το παρόν σχεδόν αόρατοι. Παρά τη μεγάλη δημοσιότητα που παίρνουν οι δράσεις των αναρχικών (σε όλο τον κόσμο, αλλά και των Ισραηλινών αναρχικών), οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι δεν φαίνεται να γνωρίζουν πολλά για τον αναρχισμό.
“Οι τρέχουσες συζητήσεις των αναρχικών εστιάζουν περισσότερο στο θέμα της εξουσίας: Απορρίπτουν την εξουσία από τα πάνω, για χάρη τού αυτεξούσιου ατόμου. Όταν μιλάει κανείς για τον αναρχισμό ως πολιτική έννοια, τον ορίζει ως απόρριψη του κράτους”, λέει ο Saed Abu-Hijleh, λέκτορας ανθρωπογεωγραφίας στο πανεπιστήμιο της Ναμπλούς. “Μιλάει για ελευθερία και αυτοοργάνωση της κοινωνίας, χωρίς την παρέμβαση του κράτους”. Πώς θα μπορούσαν, ωστόσο, άνθρωποι που δεν έχουν δικό τους κράτος να ενδιαφερθούν για τον αναρχισμό, για ένα σύνολο αντιλήψεων που έχουν ως προϋπόθεσή τους την αντίθεση σε κάποια μορφή κράτους;
Στην Παλαιστίνη, ο αγώνας του λαού είναι πολύ συχνά -λόγω παράδοσης- αυτοοργανωμένος. Παρότι δεν χρησιμοποιείται ο όρος 'αναρχισμός', “οι άνθρωποι αυτοοργανώνονται οριζόντια και μη-ιεραρχικά σε όλη τους τη ζωή”, λέει η Beesan Ramadan, μία ακόμη ντόπια αναρχική, η οποία περιγράφει τον αναρχισμό ως 'τακτική', αλλά αμφισβητεί την ανάγκη να μπει μια ταμπέλα. Και συνεχίζει: “Είναι ήδη εκεί, στην κουλτούρα μου και στον τρόπο που λειτουργεί ο ακτιβισμός των Παλαιστινίων. Στην πρώτη Ιντιφάντα, για παράδειγμα, όταν καταστρεφόταν το σπίτι κάποιου, ο κόσμος -αυθόρμητα σχεδόν- οργανώνονταν για να το ξανακτίσουν. Όντας Παλαιστίνια αναρχική, επιθυμώ να ξαναγυρίσουμε στην κληρονομιά της πρώτης Ιντιφάντα. Δεν ήταν απόρροια κάποιας πολιτικής απόφασης. Ήταν ενάντια στη θέληση της PLO. Ο Γιασέρ Αραφάτ διακήρυξε την ανεξαρτησία τον Νοέμβρη του 1988 -ενώ η πρώτη Ιντιφάντα ήδη είχε ξεκινήσει τον Δεκέμβρη του 1987- για να υφαρπάξει τα κέρδη της πρώτης Ιντιφάντα”, λέει η Ramadan.
Το θέμα της Παλαιστίνης έγινε ακόμη πιο περίπλοκο της τελευταίες δεκαετίες. Η -σε μεγάλο βαθμό- οριζόντια αυτοοργάνωση της πρώτης Ιντιφάντα, εκτοπίστηκε το 1993 με την υπογραφή της Συμφωνίας του Όσλο και την ιεραρχική Παλαιστινιακή Αρχή που δημιουργήθηκε. “Τώρα, εδώ στην Παλαιστίνη”, παρατηρεί η Ramadan, “δεν υπάρχει η έννοια της εξουσίας στην οποία άλλοι άνθρωποι αντιστέκονται... Έχουμε την Παλαιστινιακή Αρχή και την ισραηλινή κατοχή, και οι προτεραιότητές μας είναι πάντοτε μπερδεμένες. Η Παλαιστινιακή Αρχή και οι Ισραηλινοί βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο, γιατί η Παλαιστινιακή Αρχή είναι ένα εργαλείο των Ισραηλινών για την καταπίεση των Παλαιστινίων”.
Ο Nimer συμφωνεί κι αυτός με αυτή την άποψη, λέγοντας ότι αυτό πλέον είναι πολύ διαδεδομένο και πολλοί βλέπουν την Παλαιστινιακή Αρχή ως ένα “υποκατάστατο κατοχής”.
“Το να είναι κανείς αναρχικός, δεν σημαίνει ότι πρέπει να κρατάει τη μαυροκόκκινη σημαία, ή να υπάρχει μπλακ μπλοκ”, επισημαίνει η Ramadan, αναφερόμενη στην καθιερωμένη αναρχική πρακτική στις διαδηλώσεις, με τα μαύρα ρούχα και τα καλυμμένα πρόσωπα. “Δεν θέλω να μιμηθώ τον αναρχισμό κάποιας ομάδας της Δύσης... δεν πρόκειται να είναι αποτελεσματικός εδώ, γιατί χρειάζεται να αλλάξει όλη η αυτοσυνείδηση των ανθρώπων. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν αυτή την έννοια”. Ωστόσο, η Ramadan πιστεύει ότι η μικρή ορατότητα των Παλαιστίνιων αναρχικών, το ότι οι Παλαιστίνιοι δεν γνωρίζουν τι είναι αναρχισμός, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ότι υπάρχουν λίγοι αναρχικοί. “Πιστεύω ότι υπάρχουν αρκετοί αναρχικοί στην Παλαιστίνη”, τονίζει, παρόλο που μετά παραδέχεται ότι, “...κατά κύριο λόγο, όμως, προς το παρόν πρόκειται για ατομικές πεποιθήσεις – παρόλο που συμμετέχουμε σε δράσεις με το δικό μας τρόπο”.
Αυτή η απουσία ενιαίου αναρχικού κινήματος στη Παλαιστίνη μπορεί να είναι και απόρροια του γεγονότος ότι οι Δυτικοί αναρχικοί δεν εστίασαν ποτέ την προσοχή τους στην αποικιοκρατία. “[Οι Δυτικοί αναλυτές] δεν είναι ανάγκη να το κάνουν”, υποστηρίζει η Budour Hassan (1), ακτιβίστρια και φοιτήτρια νομικής. “Ο δικός τους αγώνας ήταν διαφορετικός”. Ο Nimer προσθέτει επίσης: “Για έναν αναρχικό, στις ΗΠΑ, η απαλλαγή από την αποικιοκρατία μπορεί να συμπεριλαμβάνεται στον αντεξουσιαστικό αγώνα˙ για μένα, είναι απλώς αναγκαιότητα”.
Είναι σημαντικό το ότι η Hassan επεκτείνει τη δικιά της αντίληψη για τον αναρχισμό πέρα από τις θέσεις απλώς ενάντια στο κράτος, ή την αποικιοκρατική εξουσία. Αναφέρει τον Παλαιστίνιο μυθιστοριογράφο αραβικής καταγωγής Ghassan Kanafani (2), επισημαίνοντας ότι, παρότι εναντιώθηκε στην ισραηλινή κατοχή, “...εναντιώθηκε επίσης στις πατριαρχικές σχέσεις και τους αστούς. Γι' αυτό πιστεύω ότι εμείς οι Άραβες αναρχικοί -από την Παλαιστίνη, την Αίγυπτο, τη Συρία, το Μπαχρέιν- πρέπει να αναδιατυπώσουμε τον αναρχισμό, με τρόπο που να αντανακλά τις εμπειρίες μας από την αποικιοκρατία, τις εμπειρίες μας ως γυναίκες σε μια πατριαρχική κοινωνία κτλ.”
“Η πολιτική αντίσταση απλώς, δεν πρόκειται να σώσει κανέναν”, προειδοποιεί η Ramadan, η οποία προσθέτει ότι, για πολλές γυναίκες, “η αντίσταση στην ισραηλινή κατοχή, σημαίνει ταυτόχρονα ότι είναι υποχρεωμένες να αντισταθούν και στην οικογένεια”. Υποστηρίζει, μάλιστα, ότι η υπερβολική προβολή των γυναικών στις διαδηλώσεις αποκρύπτει το γεγονός ότι, στην πραγματικότητα, πολλές γυναίκες πρέπει να παλέψουν για να βρεθούν απλώς εκεί. Ακόμη και το να παρευρίσκονται σε βραδινές συγκεντρώσεις απαιτεί από πολλές γυναίκες το ξεπέρασμα κοινωνικών φραγμών, τους οποίους δεν αντιμετωπίζουν οι άνδρες σύντροφοί τους.
“Όντας Παλαιστίνιοι/ες, πρέπει να συνδεθούμε με τους Άραβες αναρχικούς”, λέει η Ramadan, επηρεασμένη από όσα διαβάζει για τους αναρχικούς στην Αίγυπτο και τη Συρία. “Έχουμε πάρα πολλά κοινά και, εξαιτίας της απομόνωσης, καταλήγουμε να συναντάμε αναρχικούς από άλλα μέρη του κόσμου οι οποίοι, όσο καλές κι αν είναι οι πολιτικές θέσεις τους, παραμένουν προσκολλημένοι σε παρανοήσεις και στην ισλαμοφοβία”.
Σε ένα μικρό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Jadaliyya (,3) με τίτλο «Αναρχικές, φιλελεύθερες και εξουσιαστικές αναλαμπές: Σημειώσεις από την Αραβική Άνοιξη» (4), ο Mohammed Bamyeh υποστηρίζει ότι οι πρόσφατες αραβικές εξεγέρσεις αντανακλούν “...έναν παράξενο συνδυασμό αναρχικής μεθόδου και φιλελεύθερων προθέσεων”, επισημαίνοντας ότι “...ο σχεδιασμός των εξεγέρσεων είναι αναρχικός, με την έννοια ότι απαιτεί μικρή οργάνωση, καθοδήγηση, ακόμη και συντονισμό, [και] αντιμετωπίζει με καχυποψία τα κόμματα και τις ιεραρχίες, ακόμη και μετά την επιτυχία της εξέγερσης”.
Για τη Ramadan, ο πατριωτισμός αποτελεί άλλο ένα σημαντικό πρόβλημα. “Οι άνθρωποι χρειάζονται τον πατριωτισμό όταν αγωνίζονται”, παραδέχεται, “[αλλά] μερικές φορές γίνεται εμπόδιο... Ξέρεις τι σημαίνει πατριωτισμός με την αρνητική έννοια; Σημαίνει να σκέφτεσαι μόνον ως Παλαιστίνιος/α, να σκέφτεσαι ότι οι Παλαιστίνιοι είναι οι μόνοι στον κόσμο που υποφέρουν”. Ο Nimer προσθέτει επίσης: “Μιλάμε για 60 χρόνια ισραηλινής κατοχής και εθνικών εκκαθαρίσεων, και για 60 χρόνια αντίστασης σ' αυτά μέσω του πατριωτισμού. Είναι πάρα πολλά τα χρόνια, και είναι ανθυγιεινό. Οι άνθρωποι μπορούν να περάσουν πολύ γρήγορα από τον πατριωτισμό στον φασισμό”.

http://budourhassan.wordpress.com
http://en.wikipedia.org/wiki/Ghassan_Kanafani
http://www.jadaliyya.com
http://www.jadaliyya.com/pages/index/2268/anarchist-liberal-and-authoritarian-enlightenments
https://tahriricn.wordpress.com/2013/07/20

Πηγή : Institute of Anarchist Studies 
Μετάφραση Ε.Α

Αναδημοσίευση από : Ελευθεριακή Φράξια

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Φυλακές Αλικαρνασσού : Ανακοίνωση αποχής συσσιτίου κρατουμένων

Αποχή συσσιτίου στη φυλακή αλικαρνασσού σε ένδειξη αλληλεγγύης στον κρατούμενο Μαρίνο Μητσόπουλο που από 13 Ιουλίου έχει ράψει το στόμα του αρνούμενος κάθε μορφή σίτισης

ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΟΥ

Εμείς οι κρατούμενοι της φυλακής Αλικαρνασσού, θέλοντας να σταθούμε αλληλέγγυοι στο δίκαιο αγώνα που δίνει ο συγκρατούμενός μας, Μαρίνος Μητσόπουλος ο οποίος έχει ράψει το στόμα του και αρνείται καθε μορφή σίτισης εδώ και 9 ημέρες, δηλαδή από 13 Ιουλίου 2014, διεκδικώντας με αυτό τον τρόπο να γίνει δεκτό το αίτημά του και να του χορηγηθεί η υφ' όρον απόλυση καθώς έχει ήδη εκτίσει τα τρία πέμπτα της επιβληθείσας σε αυτόν ποινής, διάστημα που ισιούται με 15 χρόνια κράτησης έχοντας τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση 25 έτη. Πέραν τούτου έχει και ενάμισι χρόνο μεροκάματα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι εδώ και ένα χρόνο του στερούν το δικαίωμα της υφ' όρον απόλυσης (αναστολή) με τη δικαιολογία της κατ' επίφαση καλής συμπεριφοράς, δηλαδή με λίγα λόγια, ότι προσποιείται το καλό και ήσυχο παιδί ώστε να καταφέρει να αποφυλακιστεί και να διαπράξει νέο αδίκημα. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι ο ισχυρισμός αυτός γίνεται δια στόματος του εισαγγελέα Ηρακλείου ο οποίος ουδέποτε έχει συναντηθεί με τον κρατούμενο ώστε να έχει μια ξεκάθαρη εικόνα των πραγμάτων και δυστυχώς στηρίζει αυτή του την απόφαση εκτιμώντας μόνο κάποια έγγραφα που έχει προσκομίσει η κοινωνική υπηρεσία από τον ατόμικό του φάκελο που τηρείται στη φυλακή. Επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες κάθε κρατούμενος έχει το δικαίωμα να καταθέτει τα σχετικά έγγραφα για την υφ' όρον απόλυση κάθε δύο μήνες στην περίπτωση όμως του Μαρίνου Μητσόπουλου πιστεύουμε ότι εσκεμμένα καθυστερούν 4 ως και 5 μήνες. Την τελευταία φορά που κλήθηκε να υπογράψει ήταν στις 8 Απριλιίου 2014 και ως σήμερα δεν έχει λάβει καμία απάντηση. Επίσης, θέλουμε να επισημάνουμε το γεγονός ότι ο Μαρίνος Μητσόπουλος, γεννημένος το 1984, είναι κρατουμενος από 15 χρόνων ως σήμερα, έχοντας γίνει πλέον γίνει τριάντα ετών γεγονός που καθιστά άμεσα αναγκαίο να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο το συντομότερο δυνατόν. Για αυτούς του λόγους που αναφέρουμε παραπάνω και για να κάνουμε αισθητή την αλληλεγγύη μας στον Μαρίνο Μητσόπουλο από την Τρίτη 22 Ιουλίου προχωράμε σε αποχή συσσιτίου

οι συγκρατούμενοί του στην φυλακή Αλικαρνασσού
Αναστάσιος Μπογιάννης, Καπουσούζ Φώτης, Βενέτης Δημήτρης, Ασημάκης Παναγιώτης, Μικελάτος Διονύσης, Αντωνόπουλος Ζήσης, Ποτόσογλου Θεολόγος, Δούμος Γρηγόρης, Παύλου Ανδρέας, Πετράκης Απόστολος

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Στις 14/7 ταξίδεψα από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, με σκοπό να παραμείνω εκεί μέχρι τις 16/7, οπότε και θα επέστρεφα στην Αθήνα, καθώς προσωπικά δε μου έχει επιβληθεί ο όρος της απαγόρευσης εξόδου από την Αττική.
Εκεί φιλοξενήθηκα από ένα ζευγάρι συντρόφων. Ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου, ο οποίος είναι ο ένας εκ των οποίων με φιλοξένησε σπίτι του για ένα βράδυ, είχε ένταλμα σύλληψης για άρνηση στράτευσης, κάτι για το οποίο με είχε ενημερώσει.
Το επόμενο μεσημέρι, συγκεκριμένα στις δύο, βγαίνοντας από το σπίτι τους, μας ορμάνε 20 κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής, αφού πρώτα έχουν κλείσει με αμάξια τα γύρω στενά, στήνοντας τη γνωστή επιχείρηση υπερπαραγωγής, για να πραγματοποιηθεί η σύλληψή μας.
Στη διάρκεια της έρευνας που ακολούθησε στο σπίτι κατασχέθηκαν laptop, Η/Υ και προσωπικά αντικείμενα τόσο των συντρόφων, όσο και τα δικά μου.
Κατά τη σύλληψη χτυπάνε τον σύντροφο Χατζηαγγέλου, μας περνάνε χειροπέδες και μας μεταφέρουν σε υπόγειο κρατητήριο για 5 ώρες, κατά τις οποίες μας έχουν συνέχεια με τις χειροπέδες, με τη διαρκή παρουσία των μπάτσων της αντιτρομοκρατικής μέσα στο κρατητήριο, και την πλήρη δική μου άγνοια για το λόγο για τον οποίο έχω συλληφθεί.
Τελικά στις εφτά το απόγευμα ενημερώνομαι ότι κατηγορούμαι για παραβίαση του όρου που αφορά τη διαμονή.
Οδηγηθήκαμε στα κρατητήρια, όπου εκεί ήταν γύρω στους 80 κρατούμενους, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονταν εκεί μέχρι και 6 μήνες. Το φαγητό και το νερό τους το πλήρωναν οι ίδιοι, δεν υπήρχαν τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα, παρόλο που τα κρατητήρια έχουν μετατραπεί σε κανονική φυλακή, αφού κρατούνταν εκεί επί μήνες, έχοντας στερηθεί όλο αυτό το διάστημα μέχρι και τον προαυλισμό.
Όσο αφορά την κατηγορία που μου αποδόθηκε, είναι η ίδια ακριβώς δίωξη που είχαν “στήσει” για τον σύντροφο Κώστα Σακκά, ο οποίος, επειδή ένα βράδυ διανυκτέρευσε στο σπίτι φίλης του, κατηγορήθηκε ψευδώς ότι παραβίασε τον όρο που αφορά τη διαμονή.
Στη συνέχεια βέβαια αθωώθηκε καθώς ο όρος της διαμονής αφορά τη δήλωση σταθερής και μόνιμης κατοικίας και όχι την απαγόρευση διανυκτέρευσης σε άλλο σπίτι.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο τώρα που το δικαστήριο το δικό μου και των συντρόφων μου, Μητρούσια, Καραγιαννίδη, Σακκά, φτάνει στο τέλος του, να προσπαθούν να δημιουργήσουν εναντίον μου τέτοιο κλίμα, προσθέτοντας κατηγορίες και δικαστήρια.
Το πιο ξεκάθαρο απ' όλα είναι η προσπάθεια επίδειξης δύναμης από τη μεριά του κράτους, όπως και η συνεχώς εντεινόμενη καταστολή εναντίον των αγωνιστών, κομμάτι της οποίας είναι και η δημιουργία των φυλακών υψίστης ασφαλείας.
Το πρωί της Τετάρτης 16/7 οδηγηθήκαμε στο δικαστήριο με ακόμη μια κατηγορία, αυτήν της απείθειας, καθώς αρνηθήκαμε να δώσουμε αποτυπώματα. Εκείνη την ώρα στην αίθουσα του δικαστηρίου παρευρίσκονταν αλληλέγγυοι σύντροφοι, οι οποίοι είχαν καλέσει σε συγκέντρωση.
Το δικαστήριό μας στη Θεσσαλονίκη πήρε αναβολή για τις 28 Ιουλίου.

Τη στιγμή που ήμασταν στο δικαστήριο και μας έδιναν την αναβολή ενημερώθηκα για τη συμπλοκή του συντρόφου Ν. Μαζιώτη με τους μπάτσους, καθώς για τον τραυματισμό και τη σύλληψή του. Στέκομαι αλληλέγγυα στον σύντροφο Ν. Μαζιώτη που πάλεψε για τη ζωή και την ελευθερία του.


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ Ν. ΜΑΖΙΩΤΗ ΚΑΙ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ, ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ!


Στέλλα Αντωνίου
18/7/2014
Αναδημοσίευση από : Athens Indymedia

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Ανάληψη ευθύνης για τις σφαίρες στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, από πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση Αντάρτικου Πόλης

Η πρωτοεμφανιζόμενη "Οργάνωση Επαναστατικής Αυτοάμυνας" ανέλαβε την ευθύνη με προκήρυξή της για την επίθεση με καλάσνικοφ στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στις 25 Μαΐου, ημέρα διεξαγωγής του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών.

Την παραμονή των ευρωεκλογών (25 Μάη 2014) πραγματοποιήσαμε ένοπλη επίθεση στα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Σύντροφοι της οργάνωσης στάθηκαν στην οδό Μαυρομιχάλη και πυροβόλησαν τα πίσω παράθυρα του κτηρίου με στρατιωτικό όπλο ΑΚ47.
Το ΠΑΣΟΚ έχει παίξει έναν ιστορικό ρόλο στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Η άνοδός του στην εξουσία στηρίχθηκε από τους μηχανισμούς της αστικής τάξης για να κάμψει την ταξική πάλη και να εκμαυλίσει την ελληνική κοινωνία της μεταπολίτευσης.
Το ΠΑΣΟΚ σε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης στήριξε την πολιτική του στην καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ ανήκει στο σκληρό πυρήνα του κρατικού ολοκληρωτισμού. Η συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τους νεοφασίστες της δεξιάς δίνει δημοκρατικό προσωπείο στην άγρια καπιταλιστική επίθεση.
Αυτή την εβδομάδα ψηφίζεται στη βουλή ένα νομοσχέδιο που προετοιμάζει την εξόντωση όποιων κρατούμενων αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της φυλακής. Τα σωφρονιστικά κολαστήρια είναι γεμάτα από πεινασμένους. Οι συνθήκες ζωής μέσα στις φυλακές χειροτερεύουν. Πολλοί αγωνιστές κρατούνται στα κελιά της δημοκρατίας. Από τη δεύτερη περίοδο ΠΑΣΟΚ το ελληνικό κράτος προσπάθησε να σπάσει τους αγώνες των φυλακισμένων με τη πρέζα και τις μαφίες του. Σήμερα θέλει να δολοφονήσει τους αγωνιστές σε λευκά κελιά.
Οι τροπολογίες που προτείνει το ΠΑΣΟΚ δίνουν άλλοθι εξομάλυνσης σ' αυτό το δολοφονικό σχέδιο. Έτσι προσπαθεί να διασπάσει τον αγώνα των κρατουμένων.
Κάθε στέλεχος του κρατικού μηχανισμού έχει προσωπική ευθύνη για τα εγκλήματα της εξουσίας. Αυτοί που καταπιέζουν τους εργαζόμενους. Αυτοί που χτυπάνε τους κοινωνικούς αγώνες. Τα όργανα που φυλάνε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές. Οι πολιτικοί προϊστάμενοι των μηχανισμών καταστολής. Οι βουλευτές που ψηφίζουν τα νέα μέτρα για τις φυλακές και ο πρόεδρος του καθεστώτος που θα βάλει την υπογραφή του. Το ταξικό κίνημα έχει τη δύναμη να τιμωρήσει τους προστάτες της αστικής τάξης έναν έναν όπως τους αξίζει.
Οι σφαίρες που καρφώσαμε στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ ήταν μια πρόγευση για τους εξουσιαστές. Όλοι οι λογαριασμοί της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης θα πληρωθούν.
Οι σύντροφοι που πραγματοποίησαν την επίθεση στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ είδαν τους μπάτσους των ΜΑΤ που φυλούσσαν το κτήριο. Μπορούσαμε να τους χτυπήσουμε. Θα ήταν μια δίκαιη ενέργεια. Η βαρβαρότητα των οργάνων της εξουσίας θα τσακιστεί από τη δύναμη των όπλων της αντίστασης. Δεν τους χτυπήσαμε αυτή τη φορά γιατί το πολιτικό σχέδιο της οργάνωσης είχε καθαρό στόχο ενάντια στο συγκεκριμένο πολιτικό μηχανισμό των αφεντικών.
Η απελευθέρωση από την κυριαρχία των διεθνών καπιταλιστικών μηχανισμών θα είναι το αποτέλεσμα της κοινωνικής επανάστασης. Οι μετανάστες κι οι ντόπιοι εργαζόμενοι και άνεργοι να πάρουμε την παραγωγική βάση στα χέρια μας. Να αυτονομήσουμε τη κοινωνική ζωή ενάντια στις καπιταλιστικές σχέσεις και το κράτος. Γι'αυτή τη πραγματική κοινωνική ανατροπή είναι απαραίτητη η αγωνιστική πρωτοβουλία, η αλληλεγγύη και η αυτοοργάνωση των εργαζόμενων στους χώρους δουλειάς και όλων των ταξικά καταπιεσμένων στις γειτονιές και στην ύπαιθρο. Με αγώνες κι εξεγέρσεις σπάει ο φαύλος κύκλος της εξαθλίωσης.
-ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
-ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο «ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ»
-ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
-ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ

Δε ζητάμε τίποτα λιγότερο από την καταστροφή του θηρίου που διατηρεί τη λειτουργία του συστήματος.

Την ευθύνη για την εμπρηστική επίθεση στο αυτοκίνητο του Έλληνα πρόξενου στο Βερολίνο, Άρη Ραδιόπουλου, ανέλαβε η οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς- Φράξια Μηδενιστών» με επιστολή της στον γερμανικό ιστότοπο «linksunten.indymedia.org». Ακολουθεί η προκήρυξη...


Οι κυβερνώντες δημοκράτες ανταποδίδουν τα χτυπήματα με σκληρότητα. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που, γεμάτο ενθουσιασμό, ταπεινώνει, βασανίζει, φυλακίζει ή δολοφονεί ανθρώπους. Ένα πρόσωπο που χαμογελάει χαρούμενο μπροστά στις κάμερες του κόσμου, ενώ ταυτόχρονα επιστρατεύει στη γωνία χιλιάδες μπάτσους για να καταστείλουν κάθε αντίδραση.
Αλλά, δεν ικανοποιούνται μόνο με αυτό.  Αφού κατάφεραν τα σκυλιά του συστήματος να κάμψουν την αντίσταση στο δρόμο, τώρα έχουν αφιερώσει τις προσπάθειές τους στην κάμψη της εναπομείνουσας αντίστασης στις φυλακές, μέσω της απομόνωσης των κρατουμένων. Η εξουσία χρησιμοποιεί το διάχυτο φόβο της μεγάλης σιωπηρής πλειοψηφίας για να εκδικηθεί εκείνους που έβαλαν φωτιά στην Ελλάδα, το Δεκέμβρη του 2008.  Οι αντάρτικες ομάδες, που ξεπήδησαν από την εξέγερση, προκαλούν αρρυθμίες στην αναπνοή των δυσκοίλιων κυρίων των Βρυξελλών. Η αντίδρασή τους δεν άργησε να έρθει και ήταν δυναμική. Μαζί με την τρόικα, έστειλαν στην Αθήνα και ένα κλιμάκιο ειδικών για την τρομοκρατία, ώστε να ξεμπερδέψουν με το πνεύμα αντίστασης μια και καλή. Έτσι, η νέα εκπαίδευση των μπάτσων απέδωσε γρήγορα. Θα μπορούσαν τα σκυλιά αρχικά να είχαν πάρει μόνο τα ραβδιά, αλλά υιοθέτησαν εντελώς ωμά το ιδεολογικό πλαίσιο του φασισμού. Μια αρμονική συνύπαρξη, όπου οι διψασμένοι για εξουσία δημοκρατικοί σάκοι λίπους χρησιμοποιούν τις φασιστικές συμμορίες. Η κατασκευή των φυλακών τύπου Γ είναι ακόμα ένα βήμα για την ολική καταστροφή εκείνων που βαρέθηκαν να τους εκμεταλλεύονται.
Δε θέλουμε να παραμένουμε άπραγοι όσο εξελίσσονται αυτά τα γεγονότα, όπως κάνουν πολλοί άλλοι που έχουν σταματήσει να αγωνίζονται. Γι’ αυτό, αποφασίσαμε να κάνουμε μια επίσκεψη σε έναν από τους λακέδες τους στο ήσυχο Wilmsdorf.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους απεργούς πείνας στις ελληνικές φυλακές.
Θυμόμαστε, επίσης, εδώ τη δολοφονία του Ιλία Καρέλι, που σκοτώθηκε από τους φονιάδες, που ονομάζονται δεσμοφύλακες.
“Ο χαμένος αυτού του πολέμου, είναι εκείνος που πάει σπίτι του. Κανένα βήμα πίσω, καμιά αναβολή”.
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Μηδενιστική Φράξια

Μετάφραση: Inter Arma

Αναδημοσίευση από : Inter Arma