-αν- Αρχική Σελίδα

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

(ΜΕΡΟΣ ΙΑ) Το Αντάρτικο Πόλης ως Αντιπολιτευτικός Λόγος (κεφάλαιο 3ο - ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΕΝΤΥΠΟ ΥΛΙΚΟ )


 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο
                                  ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΕΝΤΥΠΟ ΥΛΙΚΟ

     Απ΄ το καλοκαίρι του 1974 και έπειτα, κυκλοφόρησαν μια σειρά από παράνομα έντυπα που για βασικό τους στόχο έχουν την ιδεολογικο- πολιτική στήριξη της ένοπλης λαϊκής βίας, την προπαγάνδιση της αναγκαιότητας για σύγκρουση με το καθεστώς αλλά και την αυτή καθ΄ αυτή την πληροφόρηση για γεγονότα κι ενέργειες που θάβονται ή παραποιούνται απ΄ τις εφημερίδες.
     Πρόκειται για εκδοτική δουλειά περιοδικού χαρακτήρα. Ο εκδοτικός μηχανισμός αλλά και η κυκλοφορία δεκάδων χιλιάδων πολυσέλιδων αντιτύπων έχουν προκαλέσει πανικό στις διωκτικές αρχές που μέχρι στιγμής, από όσο μπορώ να γνωρίζω, δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν τα κέντρα εκτύπωσης και διανομής του παράνομου έντυπου υλικού.
     Η εμφάνιση αυτών των εντύπων είναι πάντα η ίδια. Τυπώνονται σε πολύγραφο, είναι πολυσέλιδες, δεν έχουν τιμή και η διακίνησή τους γίνεται από χέρι σε χέρι ή μέλη της εκδοτικής ομάδας αφήνουν τα τεύχη σε χώρο μαζικής δουλειάς ( Πανεπιστήμιο, Εργοστάσια κ.τ.λ.).
    Όπως έγραψα και σ΄ άλλο σημείο της εργασίας μου, η ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ δεν είναι το δημοσιογραφικό όργανο του Ε.Λ.Α., όπως οι διωκτικές αρχές πιστεύουν. Η ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ  καλύπτει το σύνολο των οργανώσεων ένοπλης λαϊκής βίας, χωρίς να είναι όργανο καμιάς απ΄ αυτές. Αλλά ας δούμε πιο αναλυτικά τρεις απ΄ τις κυριότερες εκδοτικές δουλειές του χώρου.
                     
                                           ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
     Είναι το σημαντικότερο έντυπο με την μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, και πανελλαδικής κυκλοφορίας. Απ΄ το 1975- παίζοντας πολλές φορές και καθοδηγητικό ρόλο- λειτούργησε ως σημείο επαφής και συνδετικός κρίκος στον χώρο των αντικαθεστωτικών, αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων ένοπλης λαϊκής βίας.
     Έχουν κυκλοφορήσει 41 τεύχη σε πανελλαδική κλίμακα. Το πρώτο στις 21 Μάη 1975 και το τελευταίο τον Ιούνιο του 1981. Αυτήν την περίοδο οι περισσότερες ομάδες ένοπλου αγώνα αναστέλλουν ή μειώνουν την δράση τους. Απ΄ τον Ιούνιο του ΄81 και μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα ακόμα τεύχη του περιοδικού που όμως δεν έγιναν ''ευρύτερα'' γνωστά και ''δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερης σημασίας περιεχόμενο'', όπως υποστηρίζουν διάφορα άτομα που ''ξέρουν''.
     Η ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ υποστηρίζει ότι ''...υπάρχει πρωταρχική ανάγκη ν΄ αναπτυχθούν απ΄ την πλευρά των δυνάμεων του λαϊκού κινήματος ο ι   α υ τ ό ν ο μ ε ς  δ υ ν α τ ό τ η τ ε ς 
 α ν τ ι π λ η ρ ο φ ό ρ η σ η ς, για ν΄ αντιμετωπιστεί, όσο το δυνατό περισσότερο, όλη η οργανωμένη και μεθοδευμένη διαστρέβλωση γεγονότων και η πλύση εγκεφάλου που μας επιβάλλουν καθημερινά. Για ν΄ αντιμετωπιστεί η σκόπιμη σιωπή που επιβάλλουν όταν δεν μπορούν να δημαγωγήσουν ή να λασπολογήσουν πάνω στην πολιτική δραστηριότητα που τους πολεμά και τους αρνιέται. Για να μπορεί να υπερασπίζεται κάθε πολιτική δραστηριότητα που η νομοθετική λογοκρισία των αφεντικών επιτρέπει σε άλλους να τη διαστρεβλώνουν και να την καταδικάζουν...''. 
.....................................................................................................................................................................
...''Η δική μας προσπάθεια είναι να βοηθήσουμε, όσο μπορούμε, να πάψει αυτή η τακτική, πουναι πάγια για όλες τις επαναστατικές δυνάμεις και να βοηθήσουμε με κάθε τρόπο την πάλη ενάντια στην τρομοκρατία των αφεντικών και των οργάνων τους. 
Γι΄ αυτό ζητάμε κάθε βοήθεια που θα ενίσχυε αυτήν την προσπάθεια. 
Π ρ έ π ε ι   ν α   β ρ ε θ ο ύ ν   τ ρ ό π ο ι   α ν ά π τ υ ξ η ς   κ α ι   ο λ ο κ λ ή ρ ω σ η ς   κ ά θ ε  
ε π α ν α σ τ α τ ι κ ή ς   π ρ ω τ ο β ο υ λ ί α ς. Γι΄ αυτό ζητάμε κάθε βοήθεια όχι από παρατάξεις, οργανώσεις και ομάδες, που αποδείχνονται καθημερινά φανατικοί πολέμιοι κάθε λαϊκής αντίστασης, όχι από όλους εκείνους που διαλέγουν και πληροφορούν τους οπαδούς τους απ΄ τις αστυνομικές ανακοινώσεις. Ζητάμε βοήθεια από εκείνες τις ομάδες και τους συντρόφους που δεν θέλουν να συμβάλλουν με τη χυδαιότητα της πολιτικής ανεντιμότητας, σ΄ εκείνες τις συνέπειες που συσσωρεύει αυτή η ανεύθυνη τακτική, για το μέλλον όλων των επαναστατικών δυνάμεων του λαού. 
Η πρώτη βοήθεια είναι, νομίζουμε, η ανάληψη οργανωμένης πρωτοβουλίας απ΄ όπου μπορεί να γίνει αυτό, ώστε να πάψει η απαγόρευση διακίνησης της πολιτικής πληροφόρησης, έτσι όπως θέλουν να την επιβάλλουν όσοι σιγοντάρουν την κρατική τρομοκρατία''.
     Στο 36ο τεύχος του περιοδικού, τον Μάη του ΄80 η ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ κατήγγειλε τις προσπάθειες των αστυνομικών αρχών που την παρουσιάζουν ως δημοσιογραφικό όργανο του Ε.Λ.Α.
     Στα τεύχη της ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ μπορούμε να βρούμε έγγυρες και λεπτομερείς πληροφορίες για τις δραστηριότητες των οργανωμένων αντικαθεστωτικών λαϊκών δυνάμεων, αναλύσεις και σχόλια για την ένοπλη βία, ρεπορτάζ για μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις με τις καθεστωτικές δυνάμεις, πληροφορίες για πρακτική εφαρμογή και προώθηση του αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό καθεστώς, δυναμικές ενέργειες και κείμενα απ΄ το διεθνές κίνημα.
     Τόσο η συντακτική επιτροπή του έντυπου όσο και τα άτομα που κινούνται γύρω απ΄ αυτήν, λειτουργούν όπως φαίνεται αυτόνομα και ανεξάρτητα ως μια αυτοδύναμη οργανωμένη πολιτική ομάδα που προωθεί την αντικαθεστωτική επαναστατική λαϊκή βία.
     Μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία για την κατανόηση της ταυτότητας του ρόλου και του στόχου της ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ παραθέτω πιο κάτω, όπως τα έχει σταχυολογήσει ο Γιώργος Καράμπελας στο βιβλίο του ''ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ 1974-1985''.
     ''...Ο στόχος μας είναι να συμβάλλουμε και ΄μεις στην προώθηση της σύγκρουσης με το καθεστώς, πράγμα που σημαίνει και συμβολή στην καλυτέρευση της οργάνωσης των δυνάμεων του λαϊκού και επαναστατικού κινήματος που προωθούν αυτή τη σύγκρουση...
... Η πολιτική πρακτική της αντιπληροφόρησης δεν τιμάται. Στους σκοπούς της είναι η καταπολέμηση της εμπορευματοποίησης της πληροφόρησης και όχι η βελτίωση ή η διεύρυνση ''ποιοτικά'' του κυκλώματος της εμπορευματοποιημένης πληροφορίας, που συνεπάγεται πέρα από το κέρδος, την απόκρυψη και διαστρέβλωση των γεγονότων και των πληροφοριών, τη σιωπηρή αποδοχή της νομοθετημένης λογοκρισίας και των υπόλοιπων μεθόδων που επιβάλλουν το κέρδος και η εκμετάλλευση των ''ειδήσεων'' από αυτούς που τις εμπορεύονται αλλά και από αυτούς που τις χρησιμοποιούν επαγγελματικά για να ...ζήσουν''.
     ''Η πολιτική πρακτική της αντιπληροφόρησης ξεπερνά τη χρησιμοποίηση και το 'σεβασμό' της αστικής νομιμότητας, όσο την ξεπερνούν και οι αγώνες που υπερασπίζεται. Όμως μπορεί και χρειάζεται να παίρνει την πρωτοβουλία σ΄ αυτή την κατεύθυνση''.
     ''Για να μπορεί να γίνεται αντιπληροφόρηση χρειάζεται αυτοδυναμία και κατάκτηση κάποιων βασικών  υλικών μέσων και όρων προφύλαξης και άμυνας απ΄ την εντεινόμενη κρατική τρομοκρατία. 
Η κυκλοφορία- διακίνηση και εναλλαγή της- επιδιώκεται να γίνεται έξω απ΄ τα κανάλια διανομής 'πληροφορίας'- πρακτορεία, περίπτερα κ.λπ.- και με διαφορετικούς τρόπους απ΄ τους καταξιωμένους τρόπους 'επιβολής' και 'κατεύθυνση' της 'πληροφόρησης' π.χ. προσπάθεια διανομής και συλλογής της ύλης γεγονότων, πληροφοριών και απόψεων            χ έ ρ ι  μ ε  χ  έ ρ ι  ώστε να πάψει, το γρηογορότερο μπορετό, η καθιέρωση της μονοπωλιακής σχέσης που καθορίζει σαν ιδανική τη σχέση πληροφορημένου πομπού (...) και απληροφόρητου παθητικού δέκτη. Για το πλάτεμα της ανταλλαγής πληροφοριών- όχι αυτών που περνάνε απ΄ το κρεβάτι του Προκρούστη, των ειδησεογραφικών τραστ των αφεντικών- και την προσπάθεια κριτικής των ιδεών, των απόψεων και των αντιλήψεων που βγαίνουν μέσα απ΄ τους αγώνες, όχι 'αντικειμενικά' και  α π ρ ό σ ω π α      κ α ι  φ ι λ ο λ ο γ ι κ ά  όπως μπορούν γίνουν με τον καθιερωμένο τρόπο, που έχουν διαλέξει για την 'πληροφόρηση'...''.
     Στο 40ο τεύχος της ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ το Μάη του 1981 δημοσιεύεται άρθρο με τον τίτλο ''ΜΑΗΣ ΄75- ΜΑΗΣ ΄81: TΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ'' στο οποίο μεταξύ άλλων τονίζεται: ''...μέσα από συγκεκριμένες και αρκετές δυσκολίες και κινδύνους καθώς και με την αντιμετώπιση σειράς προβληματικής και αντιθέσεων που γεννιόταν από το ίδιο το προχώρημα της πρακτικής και την εξέλιξη των γενικότερων συνθηκών του κοινωνικού αγώνα και των ταξικών συγκρούσεων πιστεύουμε ότι ολοκλήρωσε πολιτικά και οργανωτικά το έργο της για την περίοδο από τότε που ξεκίνησε στις αρχές του 1975 μέχρι σήμερα και για κάποιο χρονικό διάστημα ακόμα''. [(Σ.Σ.) η ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ μιλάει για την επικείμενη διακοπή της ''κυκλοφορίας'' της].


                                ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ Ε.Λ.Α.
     Οι εκδόσεις του Ε.Λ.Α., αποτελούν την μεγαλύτερη εκδοτική δουλειά που ΄χει κάνει για λογαριασμό της, οργάνωση του χώρου.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την όλη δραστηριότητα της οργάνωσης αποδεικνύει ότι ο Ε.Λ.Α. δεν είναι μια μικρή ομαδούλα όπως πιστεύουν οι διωκτικές αρχές, αλλά μια συγκροτημένη πολιτική οργάνωση.
     Τα έντυπα του Ε.Λ.Α. αποτελούνται από μερικές χιλιάδες δακτυλογραφημένες σελίδες και όπως έχει παραδεχτεί αξιωματικός της αστυνομίας σε ΟFF THE RECORD συζήτηση με τον Γιώργο Καράμπελα, για την δακτυλογράφηση, πολυγράφηση και βιβλιοδεσία όλων αυτών των εντύπων θα 'πρεπε ν΄ ασχοληθούν κάτω από συνθήκες νομιμότητας, μερικές δεκάδες υπαλλήλων.
Αλλά ας δούμε μερικές απ΄ τις εκδοτικές δουλειές του Ε.Λ.Α. όπως μου έγιναν γνωστές από διάφορες πηγές:

I. Eκατό περίπου πολιτικά κείμενα με την μορφή προκήρυξης, με ή χωρίς ποηγειθήσα ένοπλη ενέργεια. Ακόμα πολλά τρικ με συνθήματα, μικρή αφίσα για το πως γίνεται η βόμβα μολότωφ, αυτοκόλλητα για την δράση ενάντια στους βορειοαμερικάνους, για την δολοφονία του Χρήστου Κασίμη κ.α.

II. Εσωτερικά κείμενα που κυκλοφόρησαν για τις οργανωτικές ανάγκες του Ε.Λ.Α. Τα περιεχόμενα των κειμένων αυτών είναι Αναλύσεις- διατυπώσεις- εκτιμήσεις, το προσπάθειες και τα προβλήματα συσπείρωσης δυνάμεων.
Για ειδικά προβλήματα σχετικά με συγκεκριμένες ενέργειες και για ''κριτική- συμπεράσματα'' μετά από διάφορες ενέργειες. Έχει ακόμα εκτιμήσεις , διαπιστώσεις, συμπεράσματα και προτάσεις σχετικά με τη δραστηριότητα σε τομείς της πολιτικής πρακτικής εκτός των βιαίων δυναμικών ενεργειών. Για τους προβληματισμούς, τις διαδικασίες και τ΄ αποτελέσματα των μικρών αλλά ουσιαστικών συνεδρίων που έχουν γίνει κατά καιρούς απ΄ τον Ε.Λ.Α. Για δυνατότητες και τρόπους συνεργασίας του Ε.Λ.Α. με άλλες οργανώσεις του επαναστατικού και λαϊκού κινήματος, και άλλα.

III. Το ''Εσωτερικό Δελτίο Νο 1'' κυκλοφόρησε τον Φλεβάρη του ΄75 και αναφερόταν σε ορισμένα απ΄ τα στοιχεία της προετοιμασίας του βασικού ιδεολογικοπολιτικού κειμένου του Ε.Λ.Α.

IV. Ένα κείμενο που κυκλοφόρησε σε 1.500 περίπου αντίτυπα που ήταν ένα ιδεολογικοπολιτικό κείμενο, τον Μάρτη του ΄75.

V. Έκδοση του βασικού ιδεολογικοπολιτικού κειμένου του Ε.Λ.Α. με τίτλο ''ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ''. Εκδόθηκε τον Δεκέμβρη του 1975.

VI. ''Εσωτερικό Δελτίο Νο 2''. Κυκλοφόρησε τον Γενάρη του ΄76. Το περιεχόμενό του είχε εκτιμήσεις και διαπιστώσεις για το βιομηχανικό προλετάριο και την εργοστασιακή οργάνωση στην Ελλάδα.

VII. ''Πληροφοριακό Δελτίο Νο 1''. Περιεχόμενο σχετικό με την δράση των δυνάμεων του επαναστατικού λαϊκού κινήματος.

VIII. ''Πληροφοριακό Δελτίο Νο 2''. Κείμενο που στάλθηκε σε 100 σχεδόν προσωπικότητες με στοιχεία γύρω απ΄ την δολοφονία του Χρήστου Κασίμη.

ΙΧ. ''Πληροφοριακό Δελτίο Νο 3''. Απάντηση του Ε.Λ.Α. σε κριτικές για τις ενέργειές του.

Χ. ''Πληροφοριακό Δελτίο Νο 4''. Περιέχονται διάφορες πολιτικές αναλύσεις. Εκδόθηκε τον Μάρτη του 1980.

ΧΙ. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1981 εκδίδεται το πολυσέλιδο του Ε.Λ.Α. που περιέχει και την προκήρυξη της Ε.Ο 17Ν που δημοσιεύθηκε στην ακροδεξιά εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Υπάρχουν βέβαια αρκετά έντυπα του Ε.Λ.Α. Η ποσότητα όμως της εκδοτικής δουλειάς κάνει δύσκολη την ταξινόμηση και χρονολογική καταγραφή της.


                                                    ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ
     Ο ακριβής τίτλος του περιοδικού είναι Αυτονόμηση στη δράση- στη πληροφόρηση- στην οργάνωση. Η διάρκεια της ζωής του περιοδικού ήταν πολύ μικρή. Εμφανίστηκε στις αρχές του 1980 και σταμάτησε την άνοιξη του 1981. Κυκλοφόρησαν πέντε τεύχη.
Τυπώνονταν σε πολύγραφο κι εμφανισιακά έμοιαζε με την ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ, μόνο που χρησιμοποιούσε χαρτί μεγαλυτέρων διαστάσεων,
Στόχος του περιοδικού είναι να ''...συμβάλλει στις προσπάθειες που γίνονται για να προωθηθεί η αυτονόμηση των δυνάμεων του λαϊκού κινήματος. Αυτονόμηση ενάντια στην οργανωτική πολιτική και ιδεολογική κυριαρχία των αστών- ρεφορμιστών...
...Όλες οι καταστάσεις και οι κοινωνικές σχέσεις, απ΄ τις πιο ''σημαντικές'' μέχρι τις πιο ''ασήμαντες'' είναι συνισταμένες της εκμετάλλευσης και της εξουσίας που ασκούν τ΄ αφεντικά και τα όργανά τους (με στόχο τους να τις διατηρούν και να τις επεκτείνουν), απ΄ τη μια μεριά και του αγώνα που διεξάγουν οι εργαζόμενοι και οι πρωτοπόρες κι επαναστατικές λαϊκές δυνάμεις για ν΄ ανατρέψουν αυτή την εκμετάλλευση...''
Σύμφωνα με την ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ, το εργασιακό καθεστώς δεν χρειάζεται βελτίωση και συνεργασία των εργαζομένων με τους καπιταλιστές αλλά γκρέμισμα αυτού του καθεστώτος και η δημιουργία νέας κατάστασης, χωρίς εκμεταλλευτές κι εκμεταλλευόμενους.
''...Πιστεύουμε ότι με το χτύπημα της ιδεολογικής και πολιτικής κυριαρχίας των αστών- ρεφορμιστών, προωθείται η αυτονόμηση των δυνάμεων του λαϊκού κινήματος, που είναι απ΄ τις βασικές προϋποθέσεις, μια απ΄ τις βασικές πολιτικές ανάγκες για την ανάπτυξη πολιτικής πρακτικής που να έχει τις δυνατότητες να διαμορφώσει συγκεκριμένη επαναστατική προοπτική για την κοινωνική ταξική σύγκρουση στη χώρα μας...''

Στο επόμενο, και τελευταίο κεφάλαιο αυτής της εργασίας θα ασχοληθώ με "Μια άγνωστη επέμβαση των Η.Π.Α στην Αθήνα την άνοιξη του 1984"

ΜΕΡΟΣ Α          : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Β         : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Γ        : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Δ       : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Ε      : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ ΣΤ   : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Ζ    : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Η   : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Θ  : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Ι   : ΕΔΩ

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

(ΜΕΡΟΣ Ι) Το αντάρτικο Πόλης ως Αντιπολιτευτικός Λόγος


 ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΛΑΪΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ (Ε.Λ.Α.)

Ο Ε.Λ.Α. είναι αρκετά συγκροτημένη οργάνωση με συνεχή δράση απ΄ την άνοιξη του ΄75 μέχρι και σήμερα (σ.σ το 1992 που γράφτηκε η εργασία). Έχει αναλάβει την ευθύνη για, περίπου, 450 βομβιστικές ενέργειες, κύρια στο Λεκανοπέδιο, κι έχει εκδώσει διάφορα έντυπα σε 20.000 περίπου αντίτυπα.
Κύριοι στόχοι του είναι οι Αμερικάνοι, Γερμανοί, περιουσίες καπιταλιστών, επιχειρήσεις, κτίρια κρατικών υπηρεσιών και αστυνομικά τμήματα. Η πλούσια δραστηριότητά του, πρωτοφανής για τα Ελληνικά δεδομένα, έχει προβληματίσει τις διωκτικές αρχές που παρά τις κινητοποιήσεις τους το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να έχουν στα χέρια τους τρεις νεκρούς (τον Χρήστο Κασσίμη, κομάντο του Ε.Λ.Α. που δολοφονήθηκε στην ενέργεια του Ε.Λ.Α. στην AEG το 1977, τον Χρήστο Τσουτσουβή, κομάντο που άνηκε σε διασπασμένη απ΄ τον Ε.Λ.Α. οργάνωση και δολοφονήθηκε στην συμπλοκή στου Γκύζη και τον για πολιτικές σκοπιμότητες, εν ψυχρώ δολοφονημένο, Μιχάλη Πρέκα στην Ειρήνη, που καμμιά σχέση δεν είχε με το Αντάρτικο Πόλης. Το παλικάρι ήταν μικροπαραβατικός και σεσημασμένος. Οι συνεχείς συλλήψεις του για μικροκλοπές και η "καλοπέραση" στα χέρια των "αρχών" τον έφερε σε επαφή με τον αντιεξουσιστικό χώρο). (σ.σ το 2004 ξεκίνησε η δίκη αγωνιστών του Ε.Λ.Α ή  κοινωνικώναγωνιστών που οι διωκτικές αρχές τους ενέπλεξαν με τον Ε.Λ.Α) 
ο νεκρός αγωνιστής Χρήστος Τσουτσουβής, πρώην  μέλος
του ΕΛΑ και στέλεχος της Αντικρατικής Πάλης όταν δολοφονήθηκε
     Πολλά απ΄ τα μέλη του Ε.Λ.Α. είχαν ενεργό δράση στην περίοδο της δικτατορίας. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει ότι ο Χρήστος Κασσίμης ήταν μέλος της δραστήριας αντιδικτατορικής οργάνωσης ''Κίνημα 20 Οκτώβρη''. Δεν σημαίνει βέβαια ότι τα μέλη του ''κινήματος'' προσχώρησαν στον Ε.Λ.Α.
     Σύμφωνα με τα στοιχεία, που διαφαίνονται απ΄ την πολιτική πρακτική του Ε.Λ.Α., και σε αντίθεση με όσα υποστηρίζουν οι ''εγκέφαλοι'' της ΚΥΠ, η οργάνωση πρέπει ν΄ αποτελείται από αυτόνομες ομάδες με αυτόνομη δράση. Η κάθε ομάδα, προφανώς, γνωρίζει ελάχιστα πράγματα για τις άλλες ομάδες έτσι ώστε αν κάποιος συλληφθεί το πολύ πολύ να σπάσει μια ομάδα.
     Οι πολλές ενέργειες του Ε.Λ.Α. σε συνδυασμό με τον όγκο της εκδοτικής δουλειάς που έχει κάνει, αποδεικνύει ότι πρόκειται για οργάνωση με τουλάχιστον δεκάδες μέλη, χωρισμένα σε πολλές αυτόνομες ομάδες. Ο Ε.Λ.Α., σύμφωνα με πληροφορίες παράνομων εντύπων, είναι η μοναδική οργάνωση, που κατάφερε να διοργανώσει διάφορα ''μίνι'' συνέδρια παρά το καθεστώς παρανομίας.
    Όπως φάνηκε, από τ΄ αποσπάσματα εγγράφων της ΚΥΠ που, σε προηγούμενο κεφάλαιο, παρέθεσα, οι διωκτικές αρχές θεωρούν την ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ως δημοσιογραφικό όργανο του Ε.Λ.Α. Αυτό όμως δεν συμβαίνει αφού ο Ε.Λ.Α. έχει δική του εκδοτική δραστηριότητα και απλώς διατηρεί σχέσεις με την ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ όπως και σχεδόν όλες οι δυνάμεις ένοπλης λαϊκής βίας.
    Αλλά πριν μιλήσουμε για τα παράνομα έντυπα, αυτό θα γίνει σ΄ επόμενο κεφάλαιο, ας δούμε πως θα επέλθει, σύμφωνα με τον Ε.Λ.Α., η πολιτική ήττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ, όπως ''βγαίνει'' από μια πολυσέλιδη έκδοση του Ε.Λ.Α. στις 31 Γενάρη1984 όπου ασκείται έντονη κριτική τόσο στο ΠΑ.ΣΟ.Κ για την εξαπάτηση του λαού και ισοπέδωση του λαϊκού κινήματος όσο και στην 17 ΝΟΕΜΒΡΗ για την ''περίοδο χάριτος'' που έδωσε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.

''...Η πολιτική ήττα του καθεστώτος θα έρθει σαν το αποτέλεσμα μιας δυναμικής εξέλιξης της συνειδητοποίησης, απ΄ τους προλετάριους και της οργανωμένες δυνάμεις του επαναστατικού λαϊκού κινήματος, για την αναγκαιότητα ν΄ ανατραπεί το καπιταλιστικό εκμεταλευτικό καθεστώς και, σαν το συνεχόμενο και έμπραχτο φανέρωμα της δυναμικότητας, που υπάρχει, για να πετύχει η ανατροπή του. Άρα, η πολιτική ήττα του καθεστώτος θα προχωράει όσο θα εξελίσσεται η γενική διάθεση, σε συγκεκριμένη θέληση και οργανωμένη πραχτική ενάντιά του, για την ανατροπή του και για την δημιουργία επαναστατικής αλλαγής. Δηλαδή, με άλλα λόγια, κάθε βήμα ανάπτυξης της επαναστατικής ταξικής συνείδησης σημαίνει παράλληλα κι ένα βήμα για την πολιτική ήττα του καθεστώτος...
...Η συνειδητοποίηση όμως της αναγκαιότητας και της δυνατότητας για επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, δεν μπορεί να δημιουργηθεί, στις σημερινές ιστορικές συνθήκες, χωρίς την χρησιμοποιήση της επαναστατικής και λαϊκής βίας ενάντια στην καθημερινή κι ολόπλευρη καθεστωτική βία και τρομοκρατία που ασκεί ο καπιταλισμός- ιμπεριαλισμός. 
Καθεστωτική βία και τρομοκρατία που ασκεί πια σ΄ όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και της καθημερινότητας και που αποσκοπεί να μονιμοποιήσει την εκμετάλλευση, να επεκτείνει την εξουσία της κυρίαρχης τάξης και να τελειοποιεί τις μεθόδους κοινωνικού καταναγκασμού και πολιτικού ελέγχου πάνω σ΄ όλο τον πληθυσμό και ιδιαίτερα στους προλετάριους...
...Η επαναστατική και λαϊκή βία σαν συγκεκριμένη πρακτική και σαν ιδεολογική- πολιτική αντίληψη, δεν είναι μια απλή τακτική, για να χρησιμοποιούνται σε ορισμένες περιόδους, απ΄ τις δυνάμεις του επαναστατικού και λαϊκού κινήματος, κάποιες βίαιες- δυναμικές ενέργειες.
δολοφονημένος απ΄τις αρχές ασφαλείας, αγωνιστής
Χρήστος Κασίμης κατά την συμπλοκή των
ανταρτ'ων του Ε.Λ.Α με αστυνομικούς, στην AEG
Είναι ουσιαστικό και μόνιμο συστατικό του επαναστατικού λαϊκού αγώνα και του σκοπού του και άρα αποτελεί μια στρατηγική ανάγκη και εκλογή για τις οργανωμένες δυνάμεις του επαναστατικού και λαϊκού κινήματος, όπου οι βίαιες- δυναμικές ενέργειες είναι μόνιμη και βασική μορφή πάλης χωρίς βέβαια να είναι η μοναδική''. 
     Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι πολλές ενέργειες του Ε.Λ.Α. η μεγάλη ποσοτικά, εκδοτική του δουλειά, οι αρκετές ''ομάδες'' του και οι ιδεολογικές τους διαφοροποιήσεις, κάποιες φορές, μου καθιστούν απαγορευτική τόσο την συγγραφή ενός χρονικού  χτυπημάτων, όπως έκανα με την Ε.Ο 17Ν, όσο και την παραπέρα ενασχόλησή μου με την οργάνωση. Κι αυτό για λόγους οικονομίας χώρου και δυσκολίας ανεύρεσης χρόνου για πιο ουσιαστική δουλειά.
    Είναι φανερό ότι η Ε.Ο 17Ν υπερτερεί έναντι όλων των άλλων οργανώσεων, και του Ε.Λ.Α. Και υπερτερεί γιατί οι στόχοι της είναι πιο ''δύσκολοι'' και εντυπωσιακοί. Αυτό σημαίνει άψογη οργανωτική δουλειά, άρτια εκπαίδευση, εξοπλισμό και τουλάχιστον καλό, δίκτυο πληροφοριών. Ο Ε.Λ.Α. προβληματίζει τις αρχές λόγω ''ποσότητας'' ενώ η 17Ν λόγω ''ποιότητας''. Ακόμα το ότι εδώ και 17 χρόνια η Οργάνωση δεν έχει κανένα λάθος που να οφείλεται σε κακή οργάνωση της επιχείρησης, σε αντίθεση με τον Ε.Λ.Α. (θυμίσου AEG) φανερώνει την υπεροχή της. (σ.σ βέβαια η Ε.Ο 17Ν έκανε αργότερα 2 σημαντικά λάθη. Το ένα στο χτύπημα κατά του Παλιοκρασά στις 14 Ιουλίου 1992 που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο ενός περαστικού νεαρού εργαζόμενου παιδιού, του του Θάνου Αξλαριάν και φυσικά το λάθος της 29ης Ιούνη του 2002 όταν έσκασε η βόμβα στα χέρια του Σάββα Ξηρού και οδήγησε στην σύλληωη των μελών της Οργάνωσης)
Μπάτσοι μεταφέρουν τη σορό του δολοφονημένου Μιχάλη Πρέκα 
     Είναι λογικό λοιπόν την μερίδα του λέοντος στην εργασία μου να την κατέχει η 17Ν. Όχι από διάθεση ''ελιτισμού'' αλλά ευκολίας. Βέβαια δημιουργείται ένα πρόβλημα. Η Ε.Ο 17Ν δεν είναι ''αντιπροσωπευτική'' οργάνωση σε αντίθεση με τον Ε.Λ.Α. που βρίσκεται πιο ''κοντά'' έτσι όπως δρα κι επιλέγει στόχους, με τις ''μικρές'' οργανώσεις λαϊκής βίας αλλά και αυτόνομους πυρήνες του μαζικού λαϊκού κινήματος.
     Πριν περάσω στο επόμενο κεφάλαιο θέλω να σημειώσω ένα επιχειρησιακό παράδοξο της
Ε.Ο 17 ΝΟΕΜΒΡΗ.
Ενώ όλες ανά τον κόσμο Οργανώσεις Αντάρτικου Πόλης ξεκινάν την δράση τους με τον εύκολο τρόπο, δηλαδή τοποθέτηση αυτοσχέδιων εκρηκτικών ή εμπρηστικών μηχανισμών και στην συνέχεια μπορεί να περάσουν στην εκτέλεση προσώπων, η 17Ν ακολούθησε τελείως διαφορετικό δρόμο. Ξεκίνησε με δύσκολες για πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση επιχειρήσεις, παίρνοντας μάλιστα και πολλά ρίσκα, χτυπώντας στόχους από απόσταση αναπνοής. Στην συνέχεια και μετά από αρκετά χρόνια δράσης, πέρασαν και στις βομβιστικές ενέργειες για να περάσουν μετά, σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα στο χτύπημα επιλεγμένων στόχων τους με ρουκέτες. ( Ακόμα και οι Αντάρτες Πόλεων πρέπει να εκσυγχρονίζονται).
     Στην εργασία, ούτε ασχολήθηκα ούτε θ΄ ασχοληθώ στην συνέχεια με την πιθανολογούμενη διάσπαση, της Οργάνωσης, που έγινε αν έγινε, σύμφωνα με κάποια ''περίεργη'' προκήρυξη, με την εκτέλεση του Μπακογιάννη. Θα ήταν, ίσως, ενδιαφέρον αλλά είναι τεράστιο θέμα που ''σηκώνει'' πολλές ερμηνείες.

Πιο αναλυτική αναφορά στην Δράση του Ε.Λ.Α μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΜΕΡΟΣ Α   : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Β   : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Γ   : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Δ   : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Ε   : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ ΣΤ : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Ζ   : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Η   : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Θ   : ΕΔΩ

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

(ΜΕΡΟΣ Θ) Το Αντάρτικο Πόλης ως Αντιπολιτευτικός Λόγος



ΧΡΟΝΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ο 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 


                                                         
     Η Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ έχει κάνει, απ΄ το 1975 μέχρι και το 1991, τα πιο εντυπωσιακά χτυπήματα τόσο στον Ελλαδικό όσο και στον Ευρωπαϊκό χώρο. Αλλά ας δούμε αυτά τα χτυπήματα με χρονολογική σειρά.

( Αναλυτικά, όποιος θέλει να διαβάσει τις προκηρύξεις τις Ε.Ο 17 Ν μπορεί να τις βρει : ΕΔΩ )

ο Σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα Richard Welch
23-12-1975  Εκτελείται ο σταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα Ρίτσαρντ Γουέλλς. Γι΄ αυτήν την ενέργεια ''εκδόθηκαν'' τρεις προκηρύξεις απ΄ την οργάνωση, για να πείσει για την ύπαρξή της. Το ένα  απ΄ αυτά τα κείμενα δημοσιεύτηκε στην Γαλλική LIBERATION. Μάλιστα ο "θρύλος" θέλει ως "ταχυδρόμο" της προκήρυξης στην γαλλική εφημερίδα τον Γάλλο διανοούμενο Jean Paul Sartre
Ελλάς Ελλήνων Βασανιστών 

14-12-1976  Εκτελείται ο Ευάγγελος Μάλλιος, απότακτος αστυνομικός επιθεωρητής Αθηνών και                                       αρχιβασανιστής την περίοδο της δικτατορίας.

13-4-1977   Η οργάνωση στέλνει στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ένα πολυσέλιδο δακτυλογραφημένο κείμενο, που χαρακτηρίζεται απ΄ τους αναλυτές ως το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ της 17 ΝΟΕΜΒΡΗ χωρίς να έχει προηγηθεί ένοπλη ενέργειά της.

16-1-1980   Εκτελούνται, ο υποδιοικητής των ΜΑΤ, Παντελής Πέτρου και ο οδηγός του Σωτήρης Σταμούλης.

4-8-1981    Δημοσιεύεται στην ακροδεξιά: φιλοβασιλική εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ένα πολυσέλιδο κείμενο, στο οποίο ασκείται κριτική στον Ε.Λ.Α.  για τον τρόπο δράσης του και την επιλογή των στόχων του. Και πάλι δεν έχει προηγηθεί ένοπλη ενέργεια.

15-11-1983 Εκτελούνται, ο Ελληνικής καταγωγής Αμερικανός πλοίαρχος Τζωρτζ Τσάντες, που υπηρετούσε στην JUSMAGG και ο οδηγός του Νίκος Βελούτσος. Είναι το πρώτο χτύπημα της 17 Νοέμβρη επί κυβερνήσεως ΠΑ.ΣΟ.Κ.

3-4-1984    Τραυματίζεται ο λοχίας και ''ταχυδρόμος'' της JUSMAGG Ρόμπερτ Τσαντ.

29-5-1984  Η Οργάνωση στέλνει στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΠΟΝΤΙΚΙ κείμενο, χωρίς να έχει προηγηθεί  ένοπλη ενέργεια της, με το οποίο βεβαιώνει ότι δεν έχει συλληφθεί κανένα στέλεχος της, όπως μέρος του τύπου υποστηρίζει. Κάνει αναφορά σ΄ όλες τις ενέργειες λαϊκής βίας από το 1974 έως  τώρα.

21-2-1985  Εκτελούνται ο Νίκος Μομφεράτος, εκδότης της ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΣ, πρόεδρος της ΕΙΗΕΑ και  υπουργός του Μαρκεζίνη στη Χούντα, και ο οδηγός του Παναγιώτη Ρουσσέτης.

23-9-1985  Η 17Ν στέλνει στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ κείμενο, χωρίς και πάλι να έχει προηγηθεί ένοπλη ενέργειά της με την οποία δηλώνει ότι δεν έχει σχέση με την εκτέλεση του εκδότη Τζώρτζη Αθανασιάδη και αναφέρεται στο χαφιέ Ντάνο Κρυστάλλη, και στις προβοκάτσιες των μυστικών υπηρεσιών.  

26-11-1985  Πρώτη βομβιστική ενέργεια της Οργάνωσης. Ανατινάζουν κλούβα των ΜΑΤ, κοντά στο ΚΑΡΑΒΕΛ. Νεκρός είναι ο αστυφύλακας Νίκος Γεωργακόπουλος. Η ενέργεια έγινε σε αντίποινα για την εν  ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή Μιχάλη Καλτεζά από τον δολοφόνο Μελίστα.    

4-12-1985  Με ''ανακοίνωσή'' της στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ κάνει κριτική στον Ανδρέα Παπανδρέου, το  κοινοβούλιο και το Κ.Κ.Εεσ. Εξηγεί το πως έκανε την επίθεση στην κλούβα των ΜΑΤ, λίγες μέρες  πριν. Και πάλι δεν έχει προηγηθεί ένοπλη ενέργειά της.

8-4-1986   Εκτελείται ο 79χρονος βιομήχανος, πρόεδρος του Δ.Σ. της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ, Δημήτρης Αγγελόπουλος.

4/5-10-1986  Τοποθετούνται 4 βόμβες, τρεις στις οικονομικές εφορίες Αμαρουσίου, Νέας Ιωνίας, Μπραχαμίου και μια σε υπηρεσία της Νομαρχίας Πειραία.

14-10-1986  Με ''επιστολή'' στο ΠΟΝΤΙΚΙ απαντάει σε επικρίσεις, που έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα, μετά την εκτέλεση του Αγγελόπουλου.  

4-2-1987   Η 17Ν τραυματίζει ( δεν ήθελε να σκοτώσει) το μεγαλογιατρό Ζαχαρία Καψαλάκη.

24-4-1987  Έντεκα Αμερικανοί στρατιώτες τραυματίζονται από έκρηξη βόμβας σε λεωφορείο της Π.Α. που τους μετέφερε.

10-8-1987 Ανατινάζεται πούλμαν που μεταφέρει 9 Αμερικανούς στρατιωτικούς. Αυτή είναι η πρώτη επιχείρησ που κάνει η οργάνωση με τηλεκοντρόλ.

11-10-1987  Με ανακοίνωσή της δηλώνει ότι δεν έχει καμιά σχέση με τους δολοφονημένους από τις αρχές ασφαλείας, Χρήστου Τσουτσουβή (1985) και Μιχάλη Πρέκα (1987).

14-10-1987  Η 17 Νοέμβρη ''απαντάει'' στον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Δροσογιάννη.

21-1-1988  Αποτυχημένη βομβιστική ενέργεια κατά του πράκτορα της DIA Τζωρτζ Κάρος.

1-3-1988  Εκτελείται ο βιομήχανος Αλέξανδρος Αθανασιάδης- Μποδοσάκης.

12-3-1988  Με προκήρυξή της υπό τον τίτλο ''Άξιος ο μισθός σου άοπλε σύντροφε'' που έστειλε στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ απαντάει σε άρθρο του Γεωργίου Βότση της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, που έχει τίτλο ''Άκουμε  ένοπλε σύντροφε''.

23-5-1988  ''Υποδέχεται'' τον Τούρκο υπουργό εξωτερικών Μεσούτ Γιλμάζ, με βόμβες που έχουν τοποθετηθεί  σε αυτοκίνητα Τούρκων διπλωματών.

28-6-1988  Εκτελείται ο Αμερικανός πλοίαρχος και πράκτορας της DIA Ουϊλιαμ Νορντίν.

14-8-1988  Ίσως η πιο εντυπωσιακή ενέργεια της 17Ν. Εισβάλλουν στο ΙΘ αστυνομικό τμήμα στο Βύρωνα και αφαιρούν μέρος του οπλισμού. Στη προκήρυξη που έστειλαν μετά την επιδρομή έστειλαν και φωτογραφιές από το οπλοστάσιό τους που πραγματικά θα το ζήλευαν αρκετές στρατιωτικές μονάδες.

11-11-1988  Με προκήρυξή της στο ΕΘΝΟΣ παρεμβαίνει στα πολιτικά δρώμενα της εποχής και το σκάνδαλο Κοσκωτά.

10-1-1989  Τραυματίζεται και αργότερα πεθαίνει από κακές εκτιμήσεις των γιατρών σύμφωνα με την                οργάνωση, ο εισαγγελέας, ο εισαγγελές Κώστες Ανδρουλιδάκης.

18-1-1989  Τραυματίζεται (δεν ήθελε να τον σκοτώσει) ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Παναγιώτης Ταρασουλέας.

2-2-1989  Με προκήρυξη, χωρίς να έχει προηγηθεί ένοπλη ενέργεια, που στέλνει στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, εμφανίζεται νέα σφραγίδα της Οργάνωσης, αφιερώνει μέρος του κειμένου της στο μυθιστόρημα του Ονόρε Μπαλζάκ ''Χαμένες ψευδαισθήσεις'' και κάνει μια γενική και αόριστη κριτική στην πολιτική  και δικαστική κατάσταση που επικρατεί στην χώρα.

22-2-1989  Τοποθετεί βόμβες σε ακατοίκητα σπίτια, στο Κολωνάκι, τα Βριλήσσια και το Χαλάνδρι ως διαμαρτυρία για τα ενοικία.

8-5-1989  Απόπειρα εκτέλεσης, με τηλεβόμβα, του ''ενεχόμενου'' στο σκάνδαλο Κοσκωτά, πρώην υπουργό ΠΑ.ΣΟ.Κ Γεώργιο Πέτσο. Είναι η πρώτη ενέργεια με στόχο πολιτικό πρόσωπο.

19-5-1989  Με κείμενο που έστειλε στο ΕΘΝΟΣ ''απαντά'' στον καθηγητή της Παντείου Φίλια για άρθρο του  που δημοσιεύθηκε στην ίδια εφημερίδα.

30-5-1989  Εκ νέου ''απάντηση'' στον Κ. Φίλια για νέο άρθρο του.

3-7-1989  Νέα ''άοπλη'' προκήρυξη που εναντιώνεται στους Φλωράκη και Κύρκο.

26-9-1989  Εκτελείται ο γαμπρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και βουλευτής Νέας Δημοκρατίας, Παύλος Μπακογιάννης ως συν- υπαίτιος για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Είναι η πρώτη ενέργεια μετά την πτώση του ΠΑ.ΣΟ.Κ απ΄ την εξουσία και το δεύτερο χτύπημα σε  πολιτικό πρόσωπο.

11-10-1989  Νέα ''άοπλη'' προκήρυξη, όπου στηρίζει την λευκή ψήφο και επαναλαμβάνει τους λόγους της  εκτέλεσης του Μπακογιάννη.

16-11-1989  Νέα προκήρυξη της 17 Νοέμβρη με ουσιαστική παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της εποχής και  ''νουθετεί'' τους Οικολόγους για συνεργασία με Συνασπισμό και ΠΑ.ΣΟ.Κ.

24/25-12-1989  Κομάντος της Ε.Ο 17Ν εισβάλλουν στις αποθήκες στρατοπέδου στην Λάρισα, στο χωριό  Συκούριο, απ΄ όπου ''σήκωσαν'' μεγάλη ποσότητα από ρουκέτες, χειροβομβίδες, σφαίρες και άλλο  πολεμικό υλικό.

3-2-1990  Εισβολή στο Πολεμικό Μουσείο και αφαίρεση δυο μπαζούκας.

15-5-1990  Βόμβες στην Εκάλη. ''Γιατί κάψαμε τους φοροκλέφτες''.

11-6-1990  Ρουκέτες κατά της Πολυεθνικής Πρόκτερ εντ Γκάμπλ στην Συγγρού.

14-9-1990  Προκήρυξη της 17Ν με βολές κατά του Δήμου Μπότσαρη που έγραψε βιβλίο στο οποίο                 παρουσιάζονταν ο Μιχάλης Ράπτης ή Πάμπλο ως αρχηγός της οργάνωσης.

10-10-1990 Προκήρυξη- αίνιγμα που θεωρείται πλαστή- 17Ν Νο2.

18-10-1990 ''Απάντηση'' της Ε.Ο 17Ν στην προηγούμενη.

13-11-1990 Νέα προκήρυξη της Νο2 17Ν όπου μιλάει για διάσπαση της οργάνωσης.

20-11-1990 Επίθεση κατά του μεγαλοεπιχειρηματία Βαρδή Βαρδινογιάννη.

16-12-1990 Ρουκέτες κατά των γραφείων της Ε.Ο.Κ. στην λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας 21.

24/25-1-1991 Βόμβες κατά Αγγλικών, Γαλλικών και Αμερικανικών στόχων λόγω της συμμαχίας τους ενάντια στο Ιράκ.

26-1-1991 Τοποθετούνται βόμβες στα υποκαταστήματα των τραπεζών CITYBANK σε Χαλάνδρι και Αγία  , Μπάρκλεϊς στο Μαρούσι και στην Στρατιωτική υπηρεσία της Γαλλικής Πρεσβείας στο                           Μετς.

28-1-1991 Ρουκέτες πλήττουν την AMERICAN EXPRESS.

29-1-1991 Tα γραφεία της ''Β.Ρ.'' στην Κηφισιά, βάλλονται από ρουκέτες.

12-3-1991 Βόμβες σε 5 τουρκικά λεωφορεία που οι ιδιοκτήτες τους λειτούργησαν ως απεργοσπάστες στην μεγάλη απεργία των αστικών λεωφορείων.

13-3-1991 Εκτελείται με τηλε-βόμβα ο Αμερικανός λοχίας Ρόναλντ Στιούαρτ στην Γλυφάδα.
1-4-1991 Ρουκέτες στο ξενοδοχείο ''ΠΕΝΤΕΛΙΚΟ''.

26-4-1991 Τοποθετείται βόμβα στο ρυμουλκό Καραπιπίρης VI, στην Γερμανική Σκάλα Περάματος, επειδή ήταν απεργοσπάστης.

2-5-1991 Ρουκέτες στην ΔΕΗ Αγίων Αναργύρων.

8-5-1991 Ρουκέτες στην ΖΗΜΕΝΣ Αμαρουσίου.

17-5-1991 Ρουκέτες στην Τσιμεντοβιομηχανία ΧΑΛΥΨ.

31-5-1991 Ρουκέτες, ''εντός έδρας'' στην ΛΕΒΑΝΜΠΡΟΪ στην Αταλάντη.

16-7-1991 Απόπειρα εκτέλεσης με τηλε-βόμβα, του Τούρκου επιτετραμμένου στην Αθήνα, Μπουλούκμπασι.

7-10-1991 Εκτελείται ο Ακόλουθος Τύπου της Τουρκικής Πρεσβείας Τσιτίν Γκιοργίου.

15-10-1991 Ληστεία Τράπεζας στο Ούτινε της Ιταλίας. Κάποιοι ''ειδικοί'' την ρίχνουν στην 17 ΝΟΕΜΒΡΗ επειδή κάποιος τηλεφώνησε και χρησιμοποίησε το όνομά της, σε Ιταλική εφημερίδα. Δυο μέρες αργότερα οι Ιταλοί αντιτρομοκράτες αμφιβάλλουν για την αλήθεια του τηλεφωνήματος.

23-10-1991 Με προκήρυξη που στάλθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και δεν δημοσιεύτηκε, η 17 ΝΟΕΜΒΡΗ   ''απαντά'' σε επικριτικό άρθρο του Μιχάλη Ράπτη ή Πάμπλο που δημοσιεύθηκε στις 20/10/91 στο  ΒΗΜΑ με τίτλο ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ- ΜΑΟΪΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ.

2-11-1991 Επίθεση σε κλούβα των ΜΑΤ, έξω απ΄ τα κεντρικά γραφεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ στην Χαριλάου Τρικούπη,  με ρουκέτα και χειροβομβίδα. Νεκρός είναι ο αστυφύλακας Γιάννης Βαρής.

20-11-1991 Μάχη στα Σεπόλια μεταξύ αστυνομικών και κάποιων πολιτών την στιγμή που οι δεύτεροι                ''απαλλοτρίωναν'' ημιφορτηγό. Οι πολίτες θεωρήθηκαν κομάντος της 17 ΝΟΕΜΒΡΗ γιατί ήταν και                 οπλισμένοι και είχαν ''άψογη'' αντίδραση όταν τους πλησίασαν οι αστυνομικοί.

9-12-1991 Η Οργάνωση βάλλει κατά της ΒΙΟΧΑΛΚΟ με ρουκέτες. Είναι η τελευταία, μέχρι στιγμής (την εποχή που έγραφα την συγκεκριμένη εργασία) , ενέργεια της 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, που αν και δεν την έχει ''επίσημα'' αναλάβει με προκήρυξή της όλα τα στοιχεία ''δείχνουν'' Ε.Ο 17. Οι αρχές και οι περί ''τρομοκρατίας'' ''ειδικοί'' θεωρούν ότι ήταν εκπαιδευτική   βολή νέων μελών της οργάνωσης.

Στις 10-12-1991 υπήρξε ξυλοδαρμός αστυνομικών από πολίτες όταν οι πρώτοι τους ζήτησαν τα στοιχεία τους. Στην αρχή θεωρήθηκε ότι ήταν μέλη της αντάρτικης οργάνωσης αλλά μάλλον δεν ισχύει αυτό. Ακόμα στις 12-12-1991 έγινε κλοπή περιπολικού και μέχρι τώρα δεν έχει εξακριβωθεί ποιός και γιατί το έκανε. Πολλοί όμως θεωρούν ότι είναι ενέργεια της Ε.Ο 17Ν.

Από τότε μέχρι την στιγμή της έκρηξης της βόμβας στα χέρια του Σάββα Ξηρού που οδήγησε στην σύλληψη των μελών της Επαναστατικής Οργάνωσης, η 17Ν έχει κάνει ή της έχουν αποδώσει και τα παρακάτω χτυπήματα : (αντιγραφή από wikipedia)

23 Μαρτίου 1992 - Αμπελόκηποι, οδός Λουίζης Ριανκούρ, η αστυνομία έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με μέλη της 17Ν την ώρα που έκαναν πρόβα επίθεσης.

14 Ιουλίου 1992 - Σύνταγμα, εκτόξευση ρουκέτας με στόχο τον υπουργό οικονομικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη Γιάννη Παλαιοκρασσά. Τραυματίζεται θανάσιμα ο διερχόμενος 22χρονος Θάνος Αξαρλιάν.

( η μόνη επίθεση της Οργάνωσης που είχε "παράπλευρες απώλειες" και άρχισε να χάνει το όποιο λαικό έρισμα είχε ακριβώς λόγω του θανάτου του νεαρού χρυσοχόου. Μάλιστα σε δεύτερη προκήρυξή της για το χτύπημα ρίχνει την ευθύνη του θανάτου του νεαρού σε σκόπιμη καθυστέρηση των αρχών να τον περιθάλψουν, ακριβώς για να δημιουργηθεί η εντύπωση της αδιαφορίας της Οργάνωσης για την ζωή των πολιτών)

28 Νοεμβρίου 1992 - Νέα Φιλαδέλφεια, ρουκέτα κατά του ΔΟΥ Φιλαδέλφειας.


3 Δεκεμβρίου 1992 - Μαρούσι, έκρηξη στη ΔΟΥ Αμαρουσίου.


21 Δεκεμβρίου 1992 - Μαρούσι, απόπειρα δολοφονίας του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Λευτέρη Παπαδημητρίου.


12 Φεβρουαρίου 1993 - Μοσχάτο, έκρηξη στη ΔΟΥ Μοσχάτου.


23 Φεβρουαρίου 1993 - Χαλάνδρι, έκρηξη στη ΔΟΥ Χαλανδρίου.


3 Μαρτίου 1993 - Περιστέρι, έκρηξη στη Β' ΔΟΥ Περιστερίου.


9 Μαρτίου 1993 - Πετρούπολη, έκρηξη στη ΔΟΥ Πετρούπολης.


26 Μαρτίου 1993 - Αθήνα, μπαράζ εκρήξεων σε αυτοκίνητα πολιτών.


2 Απριλίου 1993 - Αθήνα, μπαράζ εκρήξεων σε αυτοκίνητα πολιτών.


24 Ιανουαρίου 1994 - Κολωνάκι, δολοφονία του πρώην διοικητή της Εθνικής Τράπεζας επί κυβέρνησης ΝΔ Μιχάλη Βρανόπουλου.


11 Απριλίου 1994 - Χολαργός, έκρηξη στην εταιρία Miele.


18 Μαΐου 1994 - Αμπελόκηποι, λεωφόρος Κηφισίας, ρουκέτα κατά της IBM.


4 Ιουλίου 1994 - Παλαιό Φάληρο, δολοφονία του συμβούλου της τουρκικής πρεσβείας Ομερ Σιπαχίογλου.


3 Οκτωβρίου 1994 - Πατήσια, έκρηξη σε Ι.Χ. πολίτη.


19 Δεκεμβρίου 1994 - Χαλάνδρι, έκρηξη στη Citibank Χαλανδρίου.


15 Μαρτίου 1995 - Παιανία, δυο ρουκέτες κατά του Mega Channel.


28 Μαΐου 1997 - Πειραιάς, δολοφονία του ελληνο-βρετανού εφοπλιστή Κώστα Περρατικού.


3 Φεβρουαρίου 1998 - Αθήνα, εκρήξεις βομβών σε δυο υποκαταστήματα McDonald's.


19 Φεβρουαρίου 1998 - Αθήνα, εκρήξεις σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων.


9 Δεκεμβρίου 1998 - Αμπελόκηποι, έκρηξη στην Εθνική Τράπεζα στη Λ. Αλεξάνδρας.


7 Απριλίου 1998 - Κυψέλη, ρουκέτα στο υποκατάστημα της Citibank.


31 Μαρτίου 1999 - Εξάρχεια, ρουκέτα κατά των γραφείων του ΠΑΣΟΚ στην Χ. Τρικούπη.


3 Απριλίου 1999 - Γαλάτσι, ρουκέτα κατά των γραφείων του ΠΑΣΟΚ.


16 Μαΐου 1999 - Χαλάνδρι, ρουκέτα στο σπίτι του Γερμανού πρέσβη Άλμπερτ Κούνα.


8 Ιουνίου 2000 - Ψυχικό, δολοφονείται ο Βρετανός στρατιωτικός ακόλουθος Στίβεν Σόντερς.


Τελευταία προκήρυξη της Ε.Ο 17Ν ήταν τον Ιούνιο του 2001, όπου κατηγορεί τις αμερικάνικες και ελληνικές μυστικές υπηρεσίες για προβοκατόρικο χτύπημα στις 20 Ιανουαρίου του ίδιου χρόνου, με τηλεχειριζόμενη βόμβα,  στον νυν δήμαρχο Πειραία και τότε πολιτευτή της Νέας Δημοκρατίας, πρώην πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ με ακροδεξιά, παραστρατιωτική δράση μέσω των "Κενταύρων" και "Ρέηντζερς" , Βασίλη Μιχαλολιάκου. ( Ο ίδιος αργότερα την επίθεση την αποδίδει σε κυκλώματα της νύχτας)

Η δράση της Επαναστατικής Οργάνωσης 17 Ν σταμάτησε το 2002, έπειτα από πρόωρη έκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού που τοποθετούσε στα εκδοτήρια ακτοπλοϊκής εταιρίας στον Πειραιά, οι αστυνομικές αρχές συλλαμβάνουν , βαριά τραυματισμένο τον Σάββα Ξηρό, που οδήγησε στην σύλληψη των μελών της Οργάνωσης.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...


ΜΕΡΟΣ Α  : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Β  : ΕΔΩ


ΜΕΡΟΣ Γ  : ΕΔΩ

ΜΕΡΟΣ Δ  : ΕΔΩ


ΜΕΡΟΣ Ε  : ΕΔΩ


ΜΕΡΟΣ ΣΤ : ΕΔΩ


ΜΕΡΟΣ Ζ  : ΕΔΩ


ΜΕΡΟΣ  Η : ΕΔΩ

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΩΝ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ.

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, ότι διανύουμε μια περίοδο πρωτόγνωρων καταστάσεων, ανατρεπτικών αλλαγών και γεγονότων που μέχρι πριν λίγο καιρό φάνταζαν αδιανόητα. Το μόνο σίγουρο για την εποχή που ζούμε, είναι ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Πολλές αναλύσεις μπορούν να γίνουν, και δεκάδες σημαντικά θέματα μας κα

λούν να πράξουμε τα δέοντα για την αντιμετώπισή τους.
Εμείς επικεντρωνόμαστε ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ σε ένα από αυτά, το οποίο θεωρούμε ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν. Και αυτό είναι η άνοδος του φασισμού.
Ανεξαρτήτως των διαφορετικών αναλύσεων και προσεγγίσεων που μπορεί κάποιος να έχει για το θέμα, επί του πρακτέου, κρίνουμε ότι υπάρχει η απόλυτη αναγκαιότητα οι φασίστες να αντιμετωπιστούν σε δυο επίπεδα:
-Προπαγάνδας, για να σταματήσει η εξάπλωση και διάχυσή τους στο κοινωνικό σώμα.
-Άμυνας και περιφρούρησης, για να προστατεύσουμε τις γειτονιές μας από τη δολοφονική τους δράση.
Και όλα αυτά να γίνουν σε τρία επίπεδα:
-Μαζικά. Δεν είναι υπόθεση μόνο των αναρχικών-αντιεξουσιαστών. Χρειάζεται η συμμετοχή όλων των αντιφασιστών.
-Συντονισμένα. Να υπάρχει επικοινωνία και αλληλοβοήθεια-αλληλοκάλυψη μεταξύ των αντιφασιστικών δυνάμεων.
-Οργανωμένα. Δημιουργία σταθερών δομών που δεν θα είναι ούτε ευάλωτες, ούτε διάτρητες απέναντι στο κράτος και τους φασίστες. Συγκεκριμένο σχέδιο δράσης.
Έχουμε συγκεκριμένη πρόταση να σας καταθέσουμε.
Η κάθε συλλογικότητα-ομάδα-στέκι, μπορεί να χρησιμοποιήσει την πρόταση όπως αρμόζει στην περιοχή δράσης της.
Οι ανένταχτοι-ανοργάνωτοι σύντροφοι-ισσες μπορούν είτε να ενισχύσουν τα ήδη υπάρχοντα σχήματα, είτε να δημιουργήσουν καινούρια.
Όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους αντιφασίστες...
Όσοι θεωρούν άμεση ανάγκη την αντιμετώπιση του φασισμού...
Όσοι πιστεύουν ότι αυτό πρέπει να γίνει με περισσότερη οργάνωση...
Σας καλούμε σε συζήτηση την Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012, στις 18.00, στο Πολυτεχνείο-κτίριο Γκίνη.
Η στιγμή είναι καθοριστική. Είτε θα την καθορίσουμε εμείς, είτε θα την αφήσουμε να μας καθορίσει...


Κ*ΒΟΞ




Αναδημοσίευση από : Λέμε Όχι στην Χρυσή Αυγή

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

(ΜΕΡΟΣ Η) Το Αντάρτικο Πόλης ως Αντιπολιτευτικός Λόγος


 Η συνέχεια και το τέλος της πολυσέλιδης προκήρυξης/ Μανιφέστο της Ε.Ο 17Ν με τίτλο 

Η ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ, Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΚΑΙ  Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ'

     "Σημασία λοιπόν δεν έχει πόσες ενέργειες θα γίνουν όσο ποιες ενέργειες. Καλύτερα να κάνουμε λιγότερες ενέργειες αλλά σωστές πολιτικά, παρά πολλές που είτε δεν έχουν κανένα πολιτικό αποτέλεσμα είτε έχουν τελείως αρνητικά αποτελέσματα. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε αυτές τις σωστές, ας δουλέψουμε οργανωτικά για να μπορέσουμε να τις κάνουμε. Και σήμερα υπάρχει ένας ακόμη λόγος που συντρέχει προς το πολιτικό, οργανωτικό, υλικό δυνάμωμα των οργανώσεων λαϊκής βίας. Αυτός είναι η νέα κρίσιμη περίοδος που ανοίγεται με τις εκλογές και την πιθανότητα εκλογικής νίκης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

      Στις ερχόμενες εκλογές υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει την πλειοψηφία το ΠΑ.ΣΟ.Κ.  Στην περίπτωση αυτή κι εφόσον θάχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ανοίγεται μια κρίσιμη και σημαντική περίοδος για το λαϊκό κίνημα και τις επαναστατικές δυνάμεις.

     Το ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν πρέπει να βλέπεται σαν ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θά ρθει σαν εφεδρική λύση του συστήματος για να διαχειριστεί τις υποθέσεις της μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού, παρότι υπάρχει μέσα στις τάξεις του μια τέτοια τάση και μια μερίδα της άρχουσας τάξης θα προσπαθήσεις να το σύρει σε μια τέτοια πολιτική. Μέσα στις διάφορες προγραμματικές διακηρύξεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ υπάρχει ένα μίνιμουμ μέτρων που θα υποχρεωθεί να πάρει, όσο κι αν προσπαθήσει να τα μεθοδεύσει. Ακόμη κι αν δεν κάνει τίποτε σε σχέση με τις κοινωνικοποιήσεις και τις κρατικοποιήσεις των διαφόρων τομέων της οικονομίας, θα υποχρεωθεί   
1)να βγάλει τη χώρα απ΄ το ΝΑΤΟ και να πάρει ουσιαστικά μέτρα για τις βάσεις  
2)να εκκαθαρίσει το φασιστικό μηχανισμό πού ναι ανέπαφος στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας για να τα ελέγξει και να μπορέσει να προχωρήσει έχοντας ορισμένες εγγυήσεις  3)ορισμένα ελάχιστα μέτρα ενάντια στην ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου. 
Και σ΄ αυτούς τους τομείς, το σύστημα σε καμμιά περίτωση δε θα δεχτεί να θιχτούν τα προνόμιά τους γιατί είναι στρατηγικής και καθοριστικής σημασίας, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο της κατάστασης και δε θα διστάσει να τον ανατρέψει.  Όποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να θυμηθεί τι θύελλα αποδοκιμασίας, εχθρότητας και αντισοσιαλομανίας ξεσήκωσε μέσα στην μεγαλοστική τάξη, ένας πολιτικός σαν το Καραμανλή πούναι σάρκα απ΄ τη σάρκα του συστήματος και χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο ενάντια στο σύστημα, απλώς ορισμένα πολύ δειλά ημίμετρα εκμοντερνισμού του Ελληνικού καπιταλισμού.

[(Σ.Σ.) Η Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη, έδωσε "περίοδο χάριτος" στο ΠΑ.ΣΟ.Κ για 25 μήνες μέχρι  που εκτέλεσε, στις 15-11-1983 τον προϊστάμενο του Ελληνικού Τμήματος της  DIA και της JUSMAGG, Τζώρτζ Τσάντες και τον οδηγό του Αμερικάνου αρχιπράκτορα, Νίκο Βελούτσο. Με την προκήρυξη που είχε στείλει τότε, κατηγορούσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ  για "πολιτική που δεν είναι απλά διαχείριση του καπιταλισμού, πού ναι ο κλασσικός ρόλος της ρεφορμιστικής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά επιπλέον στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες των χωρών της εξαρτημένης περιφέρειας και σημερινής οικονομικής κρίσης, είναι καταδικασμένη απάτη απ΄ τη μια ν΄ αναπαράγει τις σχέσεις εξάρτησης- υποτέλειας κι απ΄ την άλλη, τη συνέχιση και διαιώνιση του καπιταλισμού- μπανανίας με τα πελώρια σκάνδαλα και τις εκρηκτικές ταξικές αντιθέσεις..."]

     Το καθεστώς λοιπόν θ΄  ανεχτεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ  μόνον εφόσον δε θιχτούν τα συμφέροντά του στους παραπάνω τομείς.  Από τη στιγμή όμως που θα αγγίξει αυτά τα στρατηγικής σημασίας προνόμιά του, είναι σίγουρο ότι θ΄ ανατραπεί. Κι αυτά τα μέτρα θ΄ αναγκαστεί να τα πάρει γιατί είναι απαραίτητα και χωρίς αυτά τα μίνιμουμ δεν μπορεί καν να γίνεται κουβέντα όχι για πορεία προς το σοσιαλισμό αλλά ούτε για εθνική ανεξαρτησία και στοιχειώδη εκδημοκρατισμό του κρατικού μηχανισμού και γιατί θα πιέζεται απ΄ το λαό που διψάει για ουσιαστική και ριζική κοινωνική αλλαγή. Όπως ήταν υποχρεωμένος ο Γ. Παπανδρέου να ελέγξει το στρατό για να προχωρήσει σ΄ εκδημοκρατισμό και μόλις πήγε να αλλάξει τον υπουργό Άμυνας, ανατράπηκε κι οδηγηθήκαμε στην 21η Απρίλη. Το βασικό λοιπόν σημερινό πολιτικό ζήτημα που κρύβουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις όπως και ο τύπος, είναι ότι οδηγούμαστε σε νέα βίαιη αντιλαϊκή εκτροπή.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι - παρόλο ότι είναι πολύ νωρίς για να γίνουν προβέψεις- ότι θα πάρει τη μορφή ανοιχτού πραξικοπήματος, χωρίς και ν΄ αποκλείεται. Το πιο πιθανό είναι να παρουσιαστεί με μια νομιμοφανή κάλυψη, σε συνδυασμό με οργανωμένη απ΄ την ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό, επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης που θάναι σχετικά εύκολη λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Αυτή η νόμιμη κάλυψη άλλωστε είναι και η εμπειρία της αντίδρασης για την 7ετία κι όχι αυτό που λέγεται ότι δηλαδή ο στρατός δεν θα ξαναεπέμβει: η επέμβαση πρέπει να μη διαιρεί την αστική τάξη και γι΄ αυτό πρέπει νάχει ψευτόνομη κάλυψη, που δεν είχε η 21 Απρίλη αφού ανέτρεψε τη νόμιμη κυβέρνηση. 
Όποια μορφή όμως και να πάρει, θα πρόκειται στην ουσία για χρησιμποιήση της ένοπλης βίας του καθεστώτος σε μαγάλες διαστάσεις ενάντια στο λαό για την προάσπιση των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού. 
     Μπροστά σ΄αυτή την προοπτική δυο δρόμοι ανοίγονται για τις λαϊκές δυνάμεις. Ο πρώτος είναι, να μην παρθούν ουσιαστικά μέτρα, σε μια πρώτη περίοδο να βασιστούν στο ανύπαρκτο δημοκρατικό τμήμα του στρατού (όταν λέμε ανύπαρκτο δημοκρατικό τμήμα δεν εννοούμε ότι δεν υπάρχουν δημοκράτες αξιωματικοί όπως άλλωστε υπήρχαν και το ΄67, αλλά αυτοί απομονωμένοι και αποψιλωμένοι από κάθε πραγματική εξουσία σε αντίθεση με τους φασίστες πούναι οργανωμένοι συνομωτικά, κατέχουν τα καίρια πόστα, τα κέντρα εξουσίας κι έχουν παράδοση δεκαετιών τέτοιας δραστηριότητας) και παράλληλα να επιτευχθεί αδρανοποιήση και παθητικοποίηση του λαϊκού κινήματος στη βάση, για να μην τρομάξει ο στρατός και η άρχουσα τάξη. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας πορείας είναι να οδηγηθούμε τόσο πιο εύκολα για την αντίδραση στην εκτροπή όσο το λαϊκό κίνημα στη βάση θάχει κινητοποιηθεί. Είναι ο δρόμος της Χιλής όπου η αλλαγή βασίστηκε στη δημοκρατικότητα και το σεβασμό στο Σύνταγμα των στρατιωτικών. Έτσι οι ίδιοι οι αρχηγοί του στρατού της Λαϊκής Ενότητας για τους οποίους ο Αλιέντε βεβαίωνε ότι ήταν νομιμόφρονες- μεταξύ αυτών και ο αρχηγός του στρατού ξηράς Πινοσέτ που προήχθηκε απ΄ τον Αλιέντε λίγους μήνες πριν το πραξικόπημα σε αρχηγό του επιτελείου- τον ανέτρεψαν αφού έκαναν το παν και στο τέλος το πέτυχαν, για να τον εμποδίσουν να οπλίσει το λαό. Όταν πείστηκαν ότι δεν θα τον όπλιζε κα κατόρθωσαν ν΄ αφοπλίσουν τα λίγα εργαστάσια και τις λαϊκές επιτροπές που ΄χουν οπλιστεί με δική τους πρωτοβουλία, προχώρησαν στο πραξικόπημα όντας τελείως σίγουροι ότι δε θα αντιμετώπιζαν ένοπλη αντίσταση. Ας αναλογιστούν όλα αυτά αυτοί που σήμερα μας βομβαρδίζουν καθημερινά για τη νομιμοφροσύνη των αξιωματικών, ενώ απ΄ την άλλη μέχρι πρότινος κατηγορούσαν την κυβέρνηση ότι δεν έκανε κάθαρση. 
     Ο δεύτερος δρόμος είναι η λαϊκή μαζική κινητοποίηση και ο οπλισμός των λαϊκών δυνάμεων στη βάση. Σ΄ αυτό το δρόμο αναφέρθηκε όχι ένας εξτρεμιστής, όχι ένας αναρχικός, όχι ένας τρομοκράτης, αλλά ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, όταν τον ρώτησαν στη φετεινή επέτειο της 21ης Απρίλη, για τα διδάγματά της. Πρέπει, είπε, τα κόμματα της αριστεράς να οργανώσουν το λαό σε ειδικές ομάδες, να τον προετοιμάσουν υλικά, ώστε να μην περάσει νέο πραξικόπημα. Δυστυχώς, πρόσθεσε, αυτή η σημαντική δραστηριότητα έχει παραμεληθεί απ΄ τα κόμματα που ασχολούνται μόνο με την κοινοβουλευτική. την εκλογικίστική πρακτική τους. Αυτή τη δραστηριότητα όπως και η λαϊκή κινητοποίηση μπορούν απ΄ τη μια ν΄ αποτελέσουν φραγμό κι αποφασιστικό εμπόδιο σ΄ ενδεχόμενη απόπειρα πραξικοπήματος κι απ΄ την άλλη να σπρώξουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ να ξεφύγει απ΄ τις πιέσεις της δεξιάς τάσης του, που θα ζητήσει συμβιβασμό με το καθεστώς και να το οδηγήσει  σε μέτρα που θ΄ ανοίγουν μια επαναστατική προοπτική. Το παράδειγμα της Περσίας- παρότι η κατάσταση ήταν διαφορετική- επιβεβαιώνει τα παραπάνω. 
Οι κινητοποιημένες οπλισμένες λαϊκές μάζες εμπόδισαν την πραγματοποιήση πραξικοπήματος αλλά κι επέμβαση των Αμερικάνων, αφού στην πρώτη φάση μετά την πτώση του Σάχη, ο στρατός βρισκόταν ολότελα στα χέρια των αξιωματικών του Σάχη. Αυτοί όμως προτίμησαν να μην κάνουν τίποτε παρά νάχουν ν΄ αντιμετωπίσουν τη σίγουρη μαζική λαϊκή ένοπλη αντίσταση.
     Σ΄ αυτό λοιπόν το σημείο μπαίνουν τα συγκεκριμένα καθήκοντα τόσο στις οργανώσεις λαϊκής βίας όσο και στις άλλες δυνάμεις της άκρας αριστεράς. Απ΄ τη μια να μη δεχτούν την αδρανοποίηση του λαϊκού κινήματος σε περίπτωση νίκης του ΠΑ.ΣΟ.Κ αλλά αντίθετα να κινητοποιήσουν και να οργανώσουν το λαό στη βάση και δεύτερο από  σήμερα κι όλας να προετοιμαστούν σοβαρά πολιτικο- ιδεολογικά, οργανωτικά, φτιάχνοντας μια στοιχειώδη υποδομή, υλικα- τεχνικά, μαζεύοντας υλικά, όπλα, εκρηκτικά κ.λ.π, πείθοντας νέους αγωνιστές ακόμη κι απ΄ τη βάση των κομμάτων ότι το συμφέρον του λαϊκού κινήματος τους υπαγορεύει να προετοιμαστούν και να οργανωθούν για την προοπτική της λαϊκής αυτοάμυνας. 
Στον τελευταίο τομέα, οι οργανώσεις λαϊκής βίας είναι αυτές που μπορούν καταρχήν να δραστηριοποιηθούν και ν΄αναλάβουν αυτά τα καθήκοντα, με την προϋπόθεση ότι θα κάνουν την προσπάθεια για την οποία μιλήσαμε και ότι θα δουν την κατάσταση απ΄ τη σκοπιά των συμφερόντων του λαϊκού κινήματος κι όχι των στενών οργανωτίστικων συμφερόντων. Γι΄ αυτή την προϋπόθεση μπορούν ν΄ αποτελέσουν μια αξιοσήμαντη δύναμη, την απαρχή, το πρώτο βήμα μιας σοβαρής ένοπλης λαϊκής δύναμης και τον πόλο συσπείρωσης των νέων και πιο προχωρημένων αγωνιστών που βλέπουν ότι η ρεφορμιστική τακτική μας οδηγεί σε νέες συγκρούσεις κι υπάρχει επείγουσα αναγκαιότητα προετοιμασίας της λαϊκής αυτοάμυνας. 
Σήμερα πια, μετά τόσες εμπειρίες, μετά το βασιλικό πραξικόπημα του ΄65, μετά την 21η Απρίλη και την 7χρονη δικτατορία, μετά τη λαϊκή εξέγερση του ΄73 όπου οι λαϊκές δυνάμεις παρότι απροετοίμαστες κι εγκατελειμμένες απ΄ τα κόμματα αντιμετώπισαν μ΄ όλα τα μέσα που ΄χαν στη διάθεσή τους τα τανκς του Ιωαννίδη, πρέπει όλες οι επαναστατικές δυνάμεις να δουλέψουν σοβαρά, ώστε οποιοσδήποτε προσπαθήσει να κάνει βίαια επέμβαση, νάναι σίγουρος ότι δε θα κάνει περίπατο- όπως το ΄67- κι ότι θάχει ν΄ αντιμετωπίσει ένοπλη αντίσταση από λαϊκές δυνάμεις που σήμερα όχι μόνο θάναι αποφασισμένες όπως το ΝΟΕΜΡΒΗ του ΄73 αλλά και προετοιμασμένες γι΄ αυτό πολιτικό- ιδεολογικά, οργανωτικά, επιχειρησιακά, υλικά. "|
                                                                                                                          
 Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ''

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...



ΜΕΡΟΣ Α   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Β   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Γ   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Δ   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Ε   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ ΣΤ : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Z  : ΕΔΩ





Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΚΑΙ ΤΡΩΕΙ ΚΡΑΞΙΜΟ ΑΠΟ ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΕΛΕΧΗ!


Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν του Λαού-Δεν αμαυρώνεται από την ύβρη Φασίστα και Χουντικού
Η φασιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή θεώρησε ότι η επιχείρηση ύβρις κατά της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου θα έβρισκε πρόσφορο έδαφος στα στρατόπεδα. Αυτοί που φωνάζουν υποκριτικά «έξω η πολιτική από σχολεία και στρατό», ουσιαστικά απαιτούν τη διείσδυση και επικράτηση των φασιστικών ιδεών. Βλέπεις πάντα οι ΝΑΖΙ είχαν πρόβλημα στην αναμέτρηση της σκέψης και των επιχειρημάτων. Θεωρούν εχθρικό πεδίο το δημοκρατικό στίβο καθώς προτιμούν το στίβο μάχης και τον εθνικιστικό, ρατσιστικό και μισαλλόδοξο μονόλογο, την επικράτηση του οποίου εξασφαλίζει ο τραμπουκισμός.
Χωρίς να το ανακοινώσει, αλλά λειτουργώντας με σχέδιο, προσπάθησε την 17η Νοέμβρη, εκτός των σχολείων, να επεκτείνει τη φασιστική της παρέμβαση σε μονάδες του ελληνικού στρατού,επιδιώκοντας να μολύνει με τις πράξεις και τα λόγια των μελών της τις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής στους νεκρούς της εξέγερσης της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας.
ΕΚΑΝΕ ΛΑΘΟΣ. ΕΠΑΙΞΕ ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΧΑΣΕ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα συνέβησαν την 17η Νοέμβρη στο Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων Αυλώνας, όπως καταγγέλλουν νεοσύλλεκτοι συνάδελφοι. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που οργανώθηκε από τη διοίκηση της μονάδας και ενώ προβάλλονταν επετειακό βίντεο, την στιγμή που το τανκς έριχνε την πύλη του Πολυτεχνείου, 2-3πιτσιρικάδες, μέλη της δολοφονικής οργάνωσης, άρχισαν να επευφημούν και να φωνάζουν«ζήτω»!
Άμεση ήταν η παρέμβαση των βαθμοφόρων. Όχι μόνο καταδίκασαν με δριμύτητα την υβριστική παρέμβαση των ανώριμων και παρασυρμένων ακροδεξιών, που σε αυτή την νεαρή ηλικία ταυτίζονται με ένα φονικό ναζιστικό παρελθόν, αλλά και με ένα εξίσου αποκρουστικό νεοναζιστικό παρόν και μέλλον. Όχι τόνισαν την ανάγκη σεβασμού, αναγνώρισης και παραδειγματισμού από τις αξίες των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου. Όχι μόνο καταδίκασαν την πράξη των Πραξικοπηματιών και των νοσταλγών τους. Αλλά και τόνισαν τις συνέπειες από μια επιστολή καταγγελίας που θα δημοσιοποιούσε ότι σε στρατόπεδο του Ελληνικού Στρατού,τελετή για την Εξέγερση του Πολυτεχνείου,αντί να αναγνωρίζει τη θυσία, επευφημεί το έγκλημα!
Που να μπορέσουν όμως οι εγκάθετοι προβοκάτορες της Χρυσής Αυγής να εκτιμήσουν την ανυστερόβουλη θυσία των χιλιάδων αφανών ηρώων της Εξέγερσης. Πως να μπορέσουν να καταλάβουν ότι με τις χυδαίες πράξεις τους όχι μόνο ντροπιάζουν τους εαυτούς τους, αλλά επιπλέον θέτουν σε κίνδυνο την εργασία τόσων βαθμοφόρων, που όχι μόνο αδυνατούν να θρέψουν τις οικογένειες τους εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής και των Μνημονίων, αλλά απειλούνται και με αμαύρωση της καριέρας τους εξαιτίας των ανώριμων, ανεύθυνων και προσβλητικών λόγων και έργων, παρασυρμένων νεαρών Ναζιστών.
Ακόμη μεγαλύτερη όμως ήταν η καταδίκη των νεοναζιστών από τους υπόλοιπους νεοσύλλεκτους φαντάρους. Ιδιαίτερα στα πηγαδάκια που ακολούθησαν ασκήθηκε δριμεία κριτική, καταγγέλθηκε η περιφρόνηση της θυσίας των εξεγερμένων και εκφράστηκε η ανάγκη περιθωριοποίησης των Ναζιστών.
Άλλα είναι τα προβλήματα και οι αγωνίες των νεοσύλλεκτων συναδέλφων και οι φασίστες δεν έχουν να πουν τίποτε για αυτά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής Κασιδιάρης που ενδιαφέρεται για το μισθό του αξιωματικού αδελφού του, ενώ, αν και λαλίστατος,δε βρήκε να πει μια λέξη για το γεγονός ότι ο ίδιος πρωταγωνίστησε σε ρατσιστικό επεισόδιο, στο οποίο μάλιστα τράβηξε όπλο. Ο Κασιδιάρης έκανε σόου σε Βουλή και κανάλια το εκκαθαριστικό του παρανομούντα αδελφού, αλλά έκανε επίσης «μόκο» για το ζήτημα της βάναυσης περικοπής των καταστάσεων επιβίβασης των φαντάρων. Ένα άγριο ταξικό μέτρο που πλήττει τους φτωχότερους φαντάρους που υπηρετούν 6 μήνες στην παραμεθόριο, στους οποίους ουσιαστικά απαγορεύει την άδεια.
Βλέπεις, η Χρυσή Αυγή ήταν πολύ απασχολημένη να διαιωνίσει το αφορολόγητο των εφοπλιστών και να επιβάλλει στην κοινωνία μας, αν και ειδωλολάτρισσα στο θρησκευτικό της πιστεύω, τα Χουντικά θέσφατα«Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια» !
Το συμπέρασμα από τα γεγονότα της17ης Νοέμβρη στο ΚΕΝ Αυλώνα είναι ότι πρέπει και μπορούμε ενωτικά και αποφασιστικά, να κλιμακώσουμε την πάλη μας ενάντια στο βρωμερό, δολοφονικό και απάνθρωπο φασιστικό φαινόμενο.
Εμείς καλούμε τους συναδέλφους φαντάρους σε κλιμάκωση της πάλης τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Φαντάρου-Πολίτη με Στολή. Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε η αξία του συλλογικού αγώνα, η αξία της επιστολής καταγγελίας και η ανάγκη του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ των Φαντάρων.
Στεκόμαστε δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό μας. Αρνούμαστε να συμμετέχουμε σε Αποστολές Καταστολής Πλήθους και Αστυνόμευσης. Αρνούμαστε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στο ΝΑΤΟ, τον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ και στις στρατιωτικές δυνάμεις του Κράτους Δολοφόνου Ισραήλ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στη διάθεση μας βρίσκονται τα στοιχεία όλων των εμπλεκόμενων.
Δεν τα δημοσιοποιούμε, γιατί θέλουμε με τον τρόπο αυτό να προβάλλουμε το υψηλό δημοκρατικό φρόνημα που στην συγκεκριμένη περίπτωση εκφράστηκε από την συντριπτική πλειοψηφία του προσωπικού που υπηρετεί στο ΚΕΝ Αυλώνας.
Σε αυτή την εποχή κρίσης και αμφισβήτησης του αυτονόητου, η στάση τους, τους τιμά και μας τιμά!
Πρώτα απ΄όλα τιμά τους εξεγερμένους, τους μάρτυρες και τους αγώνες του λαού μας.
Αποτελώντας πολύτιμη παρακαταθήκη.
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

Αναδημοσίευση από : Diktiospartakos.blogspot.com

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

( ΜΕΡΟΣ Ζ! ) Το Αντάρτικο Πόλης ως Αντιπολιτευτικός Λόγος


Η 17Ν παίρνει ως παράδειγμα δυο ενέργειες ( η μια στην AEG, ενώ την άλλη δεν την κατονομάζει αλλά την οριοθετεί χρονικά στις αρχές του ΄76) και κατακρίνει τις οργανώσεις για την επιπολαιότητά τους, την κακή τους οργάνωση και την έλλειψη επιχειρησιακού πλάνου που στην ενέργεια της AEG είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο '' του συντρόφου Χρήστου Κασίμη'' και τους κατηγορεί για ανευθυνότητα και τυχοδιωκτισμό.
Δεν θα παραθέσω τα ''μαθήματα'' που παραδίδει η 17Ν για λόγους οικονομίας, αν και τα θεωρώ πολύ σημαντικά κι ενδεικτικά του τρόπου σκέψης και της πολιτικής και επιχειρησιακής αντίληψης της συγκεκριμένης οργάνωσης. Θα παραθέσω την τελευταία παράγραφο του κεφαλαίου.
Aλλά πριν απ΄αυτό, ας δούμε ποιές οι δυναμικές ενέργειες ολόκληρης της χρονιάς 1976, αφού μια απ΄αυτές τις ενέργειες αποτελεί αιτία κριτικής απ΄την 17Ν.
Θέλω να σημειώσω ότι η 17Ν κριτικάρει τον τρόπο που ενήργησε ο Ε.Λ.Α. σύμφωνα με τα στοιχεία που ο ίδιος έδωσε απ΄τις προκηρύξεις του.
Σημείωση: To 1976 μόνο ο Ε.Λ.Α. είχε χτυπήσει. Η 17Ν χτύπησε στις 14/12/76. Ακόμα στον κατάλογο των δυναμικών ενεργειών για το έτος 1976 δεν περιλαμβάνονται λαϊκές κινητοποιήσεις και μαζικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, ούτε κι ενέργειες αυτόνομων ομάδων, αλλά μόνο ενέργειες που θα μπορούσαν να είναι αντικείμενο κριτικής απ΄ την 17Ν. Έτσι έχουμε:
29-1-76  Υλικές ζημιές σε κατάστημα έκθεση της βιομηχανίας Πίτσος στην Αθήνα (Ε.Λ.Α.)
27-2-76  Έκρηξη στις αμερικάνικες τράπεζες AMERICAN EXPRESS (οδός Ευριπίδου) και ΤΖΕΗΣ ΜΑΝΧΑΤΑΝ (οδός Κοραή)  (Ε.Λ.Α.)
6-3-76   Ολική καταστροφή 6 αστικών λεωφορείων σε γκαράζ στο Μπραχάμι (Ε.Λ.Α.)
2-4-76   Έκρηξη βόμβας στα κεντρικά της AMERICAN EXPRESS στο Σύνταγμα (Ε.Λ.Α.)
21-4-76  Έκρηξη βόμβας στο υποκατάστημα της Αμερικανικής τράπεζας CITY BANK στην οδό
 Ι. Δροσοπούλου (;) 
10-9-76  Απόπειρα εμπρησμού του ΣΕΒ απέτυχε λόγω βλάβης του μηχανισμού πυροδότησης (Ε.Λ.Α.)
11-9-76  Βόμβα στα γραφεία των επιχειρήσεων Σκαλιστήρη στην οδό Καλλιρόης (Ε.Λ.Α.)
14-10-76 Βόμβα σε κατάστημα της ΖΗΜΕΝΣ στην οδό Μιχαλακοπούλου στα Ιλίσια (Ε.Λ.Α.)
13-11-76 Απόπειρα εμπρησμού μηχανημάτων και φορτηγών της COCA COLA απέτυχε από βλάβη του πυροδοτικού μηχανισμού  (Ε.Λ.Α)  
13-11-76 Απόπειρα εμπρησμού στα Ρ-Χ της Βάσης του Ελληνικού απέτυχε από βλάβη του πυροδοτικού μηχανισμού   (Ε.Λ.Α.)
13-11-76 Βόμβα σε χώρο που προοριζόταν για εκπαιδευτήριο των Μ.Α.Τ. (Ε.Λ.Α.)
Ας δούμε τώρα και την τελευταία παράγραφο του κεφαλαίου ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ της προκήρυξης της Ε.Ο 17Ν.
''...Ίσως μερικοί να πουν: Εμείς δεν μπορούμε ν΄ ασχοληθούμε με αυτό, [(Σ.Σ.) δηλαδή την ουσιαστική οργανωτική δουλειά] ν΄ αφιερώσουμε τόσο χρόνο και αυτό σημαίνει μιλιταρισμό. Πρώτο, αν σήμερα υπάρχει ένας μιλιταρισμός αυτός είναι, όπως είπαμε, η υποτίμηση των πολιτικών δυσκολιών μιας ενέργειας, η υπερτίμηση της σημασίας της βίας σαν τέτοιας, δηλαδή η αντίληψη που θεωρεί όλες τις ενέργειες αυτονόητα θετικές επειδή χρησιμοποιήθηκε βία. Αυτός ο μιλιταρισμός υπάρχει σήμερα και κυριαρχεί στις περισσότερες οργανώσεις λαϊκής βίας. Δεύτερο, αν εννοούν ότι με το ν΄ ασχοληθούνε σοβαρά, σημαίνει ότι κάνουμε μόνο αυτό και δεν μένει καιρός  αυτό είναι πολύ φτηνή δικαιολογία, γιατί όπως ξέρουν όλοι οι ενέργειες είναι σχετικά λίγες κι όταν λέμε 2 βδομάδες προετοιμασία [(Σ.Σ.) Η Ε.Ο 17Ν σε άλλο σημείο της προκήρυξής της έγραψε ότι το μίνιμουμ για μια σχετικά σωστή προετοιμασία είναι 2 βδομάδες] αυτό σημαίνει κάθε άλλο παρά 24ωρη καθημερινή απασχόληση ακόμη και σ΄αυτές τις 2 βδομάδες. Και όλοι ξέρουν ότι σήμερα συμβαίνει το αντίθετο, ότι δηλαδή υπάρχει πάρα πολύς χρόνος για όλες τις άλλες δραστηριότητες σε σχέση με την καθαρά επιχειρησιακή κι οργανωτική δραστηριότητα.Τρίτο, ή σήμερα πολιτικά είναι αναγκαία η λαϊκή βία για το λαϊκό κίνημα, οπότε και θα πρέπει ν΄αναλάβουμε σοβαρά να λύσουμε όλες τις δυσκολίες πολιτικο- ιδεολογικές, οργανωτικές, επιχειρησιακές, υλικές, κ.λ.π, που μπαίνουν, ή δεν είναι αναγκαία οπότε και θα πρέπει να την εγκαταλείψουμε το γρηγορότερο. Ενδιάμεσες καταστάσεις δεν υπάρχουν. Αν υπάρχει κάτι που δεν σηκώνει παιχνίδια και επιπολαιότητες αυτό είναι η λαϊκή βία. Γιατί αυτά τα παιχνίδια, όσο χαριτωμένα κι αν είναι για μερικούς, πληρώνονται πολύ ακριβά νέοι σύντροφοι που ναι άγνωστοι στους μπάτσους ''καίγονται'' πριν προφτάσουν να κάνουν οτιδήποτε, άλλοι συλλαμβάνονται και ξυλοφορτώνονται, άλλοι βασανίζονται, άλλοι καταδικάζονται σε πολύχρονες φυλακίσεις για το τίποτα κι άλλοι τέλος χάνουν τη ζωή τους''...
     Το επόμενο κεφάλαιο της προκήρυξης με τον τίτλο ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ. ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟς ΑΥΘΟΜΡΗΤΙΣΜΟΣ, η 17Ν ουσιαστικά κάνει μια ανασκόπηση στα όσα μέχρι τώρα έχει γράψει, πριν περάσει στο επόμενο κεφάλαιο με τίτλο ΟΙ ΣΩΣΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΙΑΣ με το οποίο καθορίζει ποιές ενέργειες είναι πολιτικά σωστές, και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για το δυνάμωμα του λαϊκού κινήματος και την αντιμετώπιση της καθεστωτικής βίας και την επαναστατική ανατροπή του καθεστώτος στο μέλλον και ποιές προβοκάρουν συνειδητά ή όχι το λαϊκό κίνημα. 
Ρίχνει ακόμα βάρη στις νόμιμες αριστερίστικες οργανώσεις επειδή δεν έχουν ένα σχέδιο αντιμετώπισης των δυνάμεων κρατικής καταστολής και δεν προστατεύουν τους συμμετέχοντες στις διάφορες κινητοποιήσεις απ΄ την μανία των Μ.Α.Τ. 
     Η 17Ν χωρίζει τη λαϊκή βία σε δύο επίπεδα. Την αυθόρμητη λαϊκή βία και την οργανωμένη βία που εκφράζεται απ΄ την ένοπλη προπαγάνδα των οργανώσεων λαϊκής βίας.
Γράφει χαρακτηριστικά: ''H εξάσκηση των μορφών βίας από το άμεσο μαζικό κίνημα στις διάφορες κινητοποιήσεις δεν πρέπει να συγχέεται με τις ενέργειες λαϊκής βίας που γίνονται απ΄ τις οργανώσεις. Γιατί οι πρώτες μπορεί να καταστούν αναγκαίες- ακόμη κι αν δεν κατορθώσουν να χουν άμεσα υλικά αποτελέσματα- από την διαλεκτική ανάπτυξη ενός μαζικού αγώνα με σκοπό την υποστήριξη ενός αιτήματος απέναντι σε μια μαζική επίθεση του καθεστώτος, π.χ. να μην γίνει χαβούζα ή το πετrοχημικό, τα Μ.Α.Τ. επεμβαίνουν, ο λαός συγκρούεται με τα Μ.Α.Τ. Έχουν λοιπόν αμυντικό χαρακτήρα. Ενώ οι άλλες γίνονται σαν επιλογές για να προπαγανδίσουν τη λαϊκή βία. Και για να επιτευχθεί αυτή η προπαγάνδιση πρέπει να χουν ξεπεραστεί ορισμένες πολιτικές δυσκολίες. Αλλιώς πρέπει να γίνεται άλλη επιλογή αφού αυτές οι ενέργειες διαλέγονται από τις οργανώσεις, ανάμεσα σε μαι σειρά δυνατές ενέργειες.
     Οι ενέργειες λοιπόν λαϊκής βίας που γίνονται από τις οργανώσεις δεν είναι όλες σωστές πολιτικά. Η υλική επιτυχία μιας ενέργειας παρότι είναι απαραίτητη, δεν συνεπάγεται αυτόματα και την πολιτική επιτυχία. Η χρήση βίας ενάντια σ΄ένα καπιταλιστικό στόχο δεν σημαίνει αυτόματα και πολιτικά αντικαπιταλιστική κι άρα επαναστατική ενέργεια για τον πολύ απλό λόγο ότι δεν βρισκόμαστε σε μια φάση γενικευμένης χρήσης της λαϊκής βίας και γενικής επίθεσης απ΄ την εργατική τάξη και τους συμμάχους της ενάντια στο καθεστώς κι όπου ενδεχόμενα το οποιοδήποτε υλικό χτύπημα του ταξικού εχθρού τον αποδυναμώνει κι άρα βοηθάει τον αγώνα, την επανάσταση. 
Αντίθετα στη σημερινή φάση παρότι έχουμε αύξηση των ενεργειών λαϊκής βίας, παρότι αυτές επιβάλλονται από το ίδιο το λαϊκό κίνημα, αυτές έχουν προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Κι αυτό σημαίνει ότι μια ενέργεια είναι πολιτικά σωστή, όταν πετυχαίνει αυτό το σκοπό της, δηλαδή την προπαγάνδιση της αναγκαιότητας της λαϊκής βίας...''
     Σύμφωνα με την Ε.Ο 17Ν η προπαγάνδα δεν πετυχαίνεται μόνο μέσω προκηρύξεων που απλώς εξηγούν τον λόγο της ενέργειας αλλά και απ΄ το αν η ενέργεια έχει απήχηση στα λαϊκά στρώματα. Θεωρεί ότι ο στόχος πρέπει να είναι τέτοιος που ο λαός και χωρίς δημοσίευση προκήρυξης να καταλαβαίνει γιατί έγινε η ενέργεια. Πιστεύει ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν και η πολιτική συγκυρία στην επιλογή του στόχου. Η 17Ν, αναφέρει ενδεικτικά μερικούς απ΄ τους στόχους που θα ικανοποιούσαν τον λαό και θα ήταν άμεσα κατανοητοί οι λόγοι της επιλογής:
Bασανιστές της χούντας, πράκτορες της CIA, ΣΕΒ, εφορίες, Αμερικάνικοι στόχοι (τράπεζες, αυτοκίνητα της βάσης ή της πρεσβείας) κ.τ.λ.
Αν, τώρα, ο στόχος που έχει επιλεχθεί δεν είναι άμεσα κατανοητός απ΄ τον λαό, θα πρέπει να είναι τέτοιος, σύμφωνα με την 17Ν, που να μην δημιουργεί το οποιοδήποτε πρόβλημα η ενέργεια αυτή της οργάνωσης, σε τρίτους και να μην δημιουργεί λαϊκή δυσφορία. 
Ακόμα, η 17Ν, λέει ότι τα Μ.Α.Τ, όπως συνήθως συμβαίνει, οι οργανώσεις πρέπει να απαντήσουν στ΄ όνομα των διαδηλωτών. 
     Στη συνέχεια του κεφαλαίου επαναλαμβάνει τις επικρίσεις της στον Ε.Λ.Α. και τελειώνει αυτό το κεφάλαιο λέγοντας ότι:
''... με τέτοιες σωστές πολιτικά ενέργειες μπορούμε να ελπίζουμε ότι θ΄ αποσπάσουμε προοδευτικά- παρότι αυτά είναι μακροχρόνιο ζήτημα και χρειάζονται και άλλου τύπου πολιτικές πρωτοβουλίες- τους πιο συνειδητοποιημένους, πιο προχωρημένους κι αποφασισμένους αγωνιστές της εργατικής τάξης που σήμερα μπορεί ν΄ ακολουθούν είτε τα κόμματα είτε τους αριστεριστές. είτε είναι ανένταχτοι είτε βγαίνουν από καινούργιους πραγματικά αυτόνομους, κοινωνικούς αγώνες''.
     Πριν κλείσω το ''κεφάλαιο Ε.Ο 17Ν'', γι΄ αυτήν την φάση της εργασίας, και πριν περάσω στο ''κεφάλαιο Ε.Λ.Α.'', παραθέτω και το τελευταίο κεφάλαιο της προκήρυξης του καλοκαιριού του ΄81 που μαζί με την άλλη, του Απρίλη του ΄77, αποτελούν το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ της οργάνωσης, σύμφωνα με ΚΥΠατζήδες, δημοσιογράφους, πολιτικούς αλλά και...σοβαρούς αναλυτές....

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 

ΜΕΡΟΣ Α   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Β   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Γ   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Δ   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Ε   : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ ΣΤ : ΕΔΩ