Σχεδόν όλες οι προκηρύξεις της Ε.Ο 17Ν είναι σημαντικές τόσο για τους στόχους που επιλέγει η Οργάνωση όσο και για το περιεχόμενο των κειμένων της. Όμως το πιο σημαντικό κείμενο, μετά την πιο πάνω προκήρυξη, θεωρώ ότι είναι ένα ιδεολογικό- πολιτικό κείμενο που η οργάνωση έδωσε στην δημοσιότητα το καλοκαίρι του 1981 χωρίς, κι αυτή τη φορά, να προηγηθεί ένοπλη ενέργεια.
Σ΄ αυτή την προκήρυξη ασκεί έντονη κριτική στον Ε.Λ.Α., αλλά και στις άλλες οργανώσεις ένοπλης πάλης. Μιλάει ακόμα και για το ΠΑ.ΣΟ.Κ και την ενδεχόμενη νίκη του στις εκλογές του στις επικείμενες εκλογές.
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε ολόκληρο, όπως έγραψα και πιο πάνω, στην ακροδεξιά εφημερίδα ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ και '' αναδημοσιεύτηκε'' από παράνομη, 80σέλιδη, έκδοση του Ε.Λ.Α.
στις 22-9-1981 με γενικό τίτλο ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Ο Ε.Λ.Α. χρησιμοποίησε φωτοαντίγραφο της εφημερίδας που είχε ''φιλοξενήσει'' την προκήρυξη της Ε.Ο 17Ν για την αναδημοσίευσή της.
Παραθέτω μεγάλα αποσπάσματα της σημαντικής αυτής προκήρυξης της Ε.Ο 17Ν για να δούμε και την διάσταση απόψεων μεταξύ των δυο ''μεγάλων'' Επαναστατικών- Αντάρτικων Οργανώσεων που έχουν κάνει τις διωκτικές αρχές, απ΄ την μεταπολίτευση και μετά να παραμιλάνε.
''ΠΡΩΤΟΝ
Οι πρόσφατοι εμπρησμοί των Σούπερ Μάρκετ και των Μινιόν- Κατράντζος βάζουν ένα ζήτημα στις οργανώσεις λαϊκής βίας. ( ...). Οι εμπρησμοί αυτοί, σαν ενέργειες λαϊκής βίας ήταν πολιτικά σωστά επιλογές και πετυχημένες ενέργειες; Αυτό το ζήτημα που μπήκε αναπόφευκτα από τις γενικότερες επιπτώσεις των ενεργειών οφείλουν ν΄ αναλύσουν και να ξεκαθαρίσουν όχι μόνο όσοι κάνουν τέτοιες ενέργειες αλλά και όσοι ενδιαφέρονται και τις παρακολουθούσαν από κοντά, άσχετα αν δεν κάνουν τίποτα. Γιατί πράγματι ή αυτές οι ενέργειες ήταν πετυχημένες οπότε δε θα πρέπει να αφήσουμε Σούπερ Μάρκετ όρθιο- αφού πρόκειται για πολύ εύκολες πραγματικά ενέργειες, χωρίς πολλά ρίσκα, που απαιτούν μια ωρολογιακή εμπρηστική- ή είναι λανθασμένες ενέργειες οπότε θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τους λόγους και τις συνέπειές τους και να τις εγκαταλείψουμε το γρηγορότερο. Αυτές οι ενέργειες δεν ήταν τυχαίες και ούτε οι πρώτες. Είναι αποτέλεσμα μιας αντίληψης αρκετά διαδεδομένης σε ορισμένες οργανώσεις που παρότι παρουσιάζει μικροδιαφορές εδώ κι εκεί τα κύρια της χαρακτηριστικά είναι κοινά. Η αντίληψη αυτή εκφράστηκε με μια σειρά από ενέργειες, που επειδή δεν κριτικαρίστηκαν ποτέ δημιούργησαν προηγούμενο κι έριξαν γραμμή. Η σημαντικότερη από αυτές είναι η ενέργεια στην AEG. Έτσι πριν μιλήσουμε για τα Σούπερ Μάρκετ και τα Μινιόν- Κατράντζος θ΄ ασχοληθούμε με την ενέργεια στην AEG.
H ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΗΝ AEG
H οργάνωση που έκανε την ενέργεια στην AEG τη διάλεξε επειδή ήταν γερμανική επιχείρηση και ήθελε να διαμαρτυρηθεί για την δολοφονία του των γερμανών αγωνιστών της ΡΑΦ.
 |
| ο Αντάρτης Πόλης, Χρήστος Κασίμης, δολοφονημένος απ΄τις δυνάμεις καταστολής |
Αυτός όμως δεν πρέπει να τανε ο μόνος λόγος γιατί τότε θα μπορούσε να διαλεχτεί ένας άλλος γερμανικός στόχος. Η επιλογή της σημαίνει ότι υπήρχε κι άλλος λόγος. Ο λόγος αυτός ήταν αυτό πούχε γραφτεί σε άλλα κείμενα ότι δηλαδή διαλέγουμε στόχους που να συμβαδίζουν με τους μαζικούς κοινωνικούς αγώνες ή να τους προωθούν ή μας δένουν μ΄ αυτούς. Κι αφού στην AEG είχε γίνει ένας τέτοιος αγώνας διαλέχτηκε αυτός όπως είχε γίνει και με τον Σκαλιστήρη, στη Λάρκο, τον Πετζετάκη. Το κατά πόσο βέβαια γίνεται αυτή η σύνδεση μ΄ αυτό τον τρόπο ή καταλήγουν στο αντίθετο αποτέλεσμα θα το δούμε πιο κάτω.
Στην AEG, λίγους μήνες πριν, είχε γίνει ένας μαζικός διεκδικητικός αγώνας που είχε καταλήξει σε σκληρή μακρόχρονη απεργία. Σε αυτό τον αγώνα όπως και σε μια σειρά από άλλους παρόμοιους, πρωταρχικό ρόλο είχε παίξει μια ομάδα εργατών που είχε κατορθώσει να κερδίσει την πλειοψηφία και να καθοδηγήσει την απεργία, πολλές φορές κόντρα στα κομματικά στελέχη. Αυτή η ομάδα δεν ήταν κομματικά ενταγμένη πουθενά και το μόνο στοιχείο που την ένωνε ήταν ότι συμφωνούσε στη συνέχιση του μαζικού αγώνα μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων του. Στο τέλος βέβαια οι κομματικές δυνάμεις κατάφεραν να σπάσουν την απεργία αλλά μέσα από αυτό τον αγώνα ξεσκεπάστηκε ο συμβιβαστικός ρόλος τους, τουλάχιστον για μια μερίδα των εργατών.
Αν κάποιος αποφάσιζε, αυτήν την περίοδο, να κάμει μια δυναμική ενέργεια, δεν θα μπορούσε να ναι άλλος απ΄ αυτή την ομάδα.
Αντίθετα, μια ενέργεια που γίνεται από μια οργάνωση τελείως ξένη μ΄ αυτή την ομάδα και το συγκεκριμένο μαζικό αγώνα που ΄χει γίνει, ισοδυναμεί με παραβίαση της βασικής αρχής του εργατικού κινήματος, της αρχής της αυτονομίας του μαζικού κινήματος στους χώρους της μαζικής δουλειάς. Όταν λέμε αυτονομία του μαζικού κινήματος δεν εννοούμε τους εργατοπατέρες ούτε τους κομματικούς γραφειοκράτες αλλά ένα γνήσιο, αυτόνομο προλεταριακό κίνημα στο συγκεκριμένο χώρο. Αυτό ήταν το βασικό λάθος αυτής της επιχείρησης με μια σειρά από τελείως αρνητικές συνέπειες.
Αυτό βέβαια το λάθος πέρασε σχετικά απαρατήρητο τον πρώτο καιρό λόγω της σύλληψης ενός εργάτη της ομάδας, του Σερίφη και της εντύπωσης που δόθηκε ότι ο Σερίφης είχε σχέση με την ενέργεια και κατά συνέπεια η οργάνωση είχε κάποια σχέση με το μαζικό κίνημα της AEG.''
Στην συνέχεια η 17Ν αναφέρει πέντε αρνητικές επιδράσεις της ενέργειας στην AEG:
I. Το μαζικό κίνημα καταδίκασε την ενέργεια,
ΙΙ. Σταμάτημα της απεργίας, απολύσεις εργατών και καπέλωμα του μαζικού κινήματος από εργατοπατέρες,
ΙΙΙ. Σύλληψη του Γιάννη Σερίφη και οι συνέπειες σ΄ αυτόν και την οικογένειά του,
ΙV. Σταμάτημα της προσπάθειας ''ένωσης'' όλων των μαζικών κινημάτων από διάφορους χώρους δουλειάς και
V. To χτύπημα είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρξει αρνητική στάση του λαού σε όλες τις ενέργειες λαϊκής βίας.
Θεωρεί ότι η απόφαση του Ε.Λ.Α. να χτυπήσει την AEG ήταν απόφαση που ''... πάρθηκε τελείως στο πόδι, επιπόλαια, υποτιμώντας τις πολιτικές δυσκολίες. (...) Και οι παραπάνω συνέπειες είναι τελείως ανεξάρτητες απ΄ τη δολοφονία του συντρόφου Κασίμη. Γιατί αν η ενέργεια είχε πετύχει και το εργοστάσιο είχε καταστραφεί, έστω μερικά, οι παραπάνω συνέπειες θα ήταν χοντρικά οι ίδιες...''
Η Ε.Ο 17Ν θεωρεί λανθασμένη αυτή την ενέργεια κι επικρίνει τον Ε.Λ.Α. που δεν έκανε την αυτοκριτική του για την AEG αλλά μόνο για το πώς σκοτώθηκε ο Χρήστος Κασίμης. Θεωρεί ότι η μη άσκηση αυτοκριτικής άνοιξε τον δρόμο γι΄ αυθαίρετες ενέργειες όπως αυτές των Σούπερ Μάρκετ, του Μινιόν και του Κατράντζου.
Γράφει χαρακτηριστικά στην τελευταία παράγραφο αυτού του κεφαλαίου.
''... Έτσι η ενέργεια αυτή και η έλλειψη κριτικής της, άνοιξε διάπλατα την πόρτα στην αυθαιρεσία. Αφού αυτή η οργάνωση, μη έχοντας καμιά σχέση με την AEG πήγε κι έδρασε εκεί, μπορώ κι εγώ ο τάδε αυτόνομος πυρήνας να πάω να δράσω οπουδήποτε μπορώ, χωρίς να μ΄ ενδιαφέρει ποιές θα ΄ναι οι επιπτώσεις στο μαζικό χώρο. Κι έτσι φτάνουμε στα Σούπερ Μάρκετ και στα Μινιόν- Κατράντζος...''
Γι΄ αυτά τα τελευταία χτυπήματα η 17Ν λέει ότι αγνοήθηκαν οι πολιτικές υλικές επιπτώσεις τόσο στους εργαζόμενους στα καταστήματα όσο και για τα πλατύτερα λαϊκά στρώματα.
Αν και τα χτυπήματα σε AEG, Σούπερ Μάρκετ και Μινιόν- Κατράντζο, έγιναν τα ίδια βασικά λάθη.
Η 17Ν λέει ότι αυτά τα μαγαζιά πουλάνε προϊόντα πρώτης ανάγκης σε σχετικά φτηνές τιμές κι εξυπηρετούν τις λαϊκές μάζες. Θεωρεί ''άδικα'' τα χτυπήματα γιατί έχασαν την δουλειά τους 200- 300 άτομα ( σε Μινιόν- Κατράντζο) και δημιούργησαν δυσφορία στον λαό. Γι΄ αυτό ήταν πολιτικά αποτυχημένη ενέργεια με συνέπειες που ζημιώνουν την υπόθεση της λαϊκής βίας.
Λέει ότι οι οργανώσεις του είδους, πρέπει να επιλέγουν στόχους που να είναι αντιπαθείς στο λαό. Μια σωστή πολιτική ενέργεια, σε σχέση με τα πολύκαταστήματα και τα Σούπερ Μάρκετ, σύμφωνα με την 17 ΝΟΕΜΒΡΗ θα ήταν η απαλλοτρίωση μέρος των προϊόντων τους και το κατά δυνατόν μοίρασμα τους σε φτωχές συνοικίες. Αλλά αυτό θα χρειαζόταν πολύ οργανωτική δουλειά, πράγμα που σύμφωνα με την 17Ν, οι οργανώσεις που έκαναν αυτές τις ενέργειες λειτουργούν, όπως λειτουργούν για πρακτική τους ευκολία κι όχι για πολιτικούς λόγους.
Τονίζει ότι τα χτυπήματα, που η ίδια έχει κάνει, είναι ορθά πολιτικά γιατί και το λαϊκό αίσθημα ικανοποιούν και βρίσκονται ''ψηλά, όχι μόνο υλικά- επιχειρησιακά- οργανωτικά αλλά κυρίως πολιτικά- ιδεολογικά'' και προτρέπει και τις άλλες οργανώσεις να δουλέψουν για να μπορέσουν ν΄ αναλάβουν πιο ''σοβαρές'' ενέργειες κι αν δεν μπορεί η καθεμιά από αυτές, ξεχωριστά, να το κάνει ας ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια και η 17Ν πιστεύει ότι αυτές οι δυνάμεις υπάρχουν. Και καταλήγει η 17Ν σ' αυτό το κεφάλαιο: ''... H μορφή και το είδος της οργάνωσης βγαίνει απ΄ τις πολιτικές ανάγκες, τις παραπάνω ενέργειες που βάζει το κίνημα κι όχι το αντίθετο που καταλήγει στην οργάνωση για την οργάνωση, στον αυτοσκοπό της οργάνωσης. Αν πάλι δεν μπορούν- παρότι δεν το πιστεύουμε, γιατί η δική μας η ενέργεια αποδείχνει ότι οι δυσκολίες μπορούν να υπερνικηθούν- τότε θα ταν σωστότερο πολιτικά να μην έκαναν τίποτα αντί να διαλέγουν ενέργειες με κριτήρια πρακτικής ευκολίας και λόγω της αδύνατης οργανωτικής τους κατάστασης που πολιτικά είναι επιζήμιες για τη λαϊκή βία''.
Το επόμενο κεφάλαιο τιτλοφορείται απ΄ την οργάνωση ως
ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.
Εδώ Ε.Ο 17Ν επικρίνει τις άλλες οργανώσεις ένοπλης πάλης διότι η πρακτική τους οδηγεί στη ''στασιμότητα και στο σαμποτάρισμα κάθε προσπάθειας ενοποίησης των πυρήνων'' και την δημιουργία νέων ενώ η ενοποίηση και η δημιουργία νέων πυρήνων θα έπρεπε να είναι ένας από τους πρωταρχικούς σκοπούς της κάθε ένοπλης ομάδας.
Κατηγορεί τις οργανώσεις για σταλινικές αποκλίσεις και γράφει χαρακτηριστικά: ''... Ο χωρίς αρχές ιδεολογικός αυθορμητισμός εκδηλώνεται στο οργανωτικό επίπεδο ως εξής: Θεωρώντας το σταλινισμό σαν το προϊόν ενός ορισμένου οργανωτικού σχήματος, άποψη που είναι τουλάχιστον αφελής κι επιφανειακή, αρνείται την αναγκαιότητα της οργάνωσης και αντιμετωπίζει τον πυρήνα ή τους αποκεντρωμένους πυρήνες σαν το ιδεώδες οργανωτικό σχήμα που μας προφυλάσσει απ΄ το σταλινισμό.
Το πρόβλημα όμως και οι αιτίες του σταλισνισμού είναι πιο βαθιές και πολύπλοκες. Αν π.χ παραβιάζεται η αρχή της αυτονομίας του μαζικού κινήματος ή της σωστής επίλυσης, με δημοκρατική, ουσιαστική συζήτηση κι όχι με κομπίνες, αυθαιρεσίες, εκβιασμούς, μανιπουλάτσιες των πολιτικών διαφορών ανάμεσα στο λαό - είτε μέσα στην οργάνωση ή τον πυρήνα, είτε ανάμεσα σε οργανώσεις, είτε ανάμεσα σε οργάνωση ή πυρήνα και το μαζικό κίνημα π.χ ενός χώρου- τότε μπορεί να έχουμε σταλινικές τάσεις ακόμη κι αν υπάρχει ένας μόνο πυρήνας ή αποκεντρωμένοι πυρήνες.
Η ενέργεια της AEG δείχνει ότι αυτές ο σταλινικές τάσεις μπορεί να υπάρχουν ακόμα κι αν υπάρχει ένας μόνο πυρήνας. Στην προκειμένη περίπτωση η παραβίαση της αρχής της αυτονομίας του μαζικού κινήματος, ισοδυναμεί με το κλασικό σταλινικό καπέλωμα. Γιατί η ενέργεια έγινε αυθαίρετα, ετσιθελικά, ρίχνοντας στην πράξη έμμεσα τις πολιτικές ευθύνες πάνω στην εργατική ομάδα του χώρου κι υποχρεώνοντας την έμπραχτα να υποστεί τις συνέπειες''. (...)
....................................................................................................................................................................
''Δεύτερη σταλινική τάση είναι η καταπίεση της αρχής που λέει ότι για τα πολιτικά ζητήματα, τις διαφωνίες σ΄ αυτά, τις αποχρώσεις απόψεων, δεν υπάρχει θέμα συνωμοτικότητας. Γι΄ αυτά τα ζητήματα πρέπει να υπάρχει η πιο πλατιά και πιο διεξοδική συζήτηση, κυκλοφορία απόψεων με πλήρη, αυστηρό, σχολαστικό σεβασμό τους. Ακόμη κι αν ορισμένα τέτοια ζητήματα άπτονται θεμάτων ασφαλείας, υπάρχουν τρόποι να γίνεται συζήτηση επί της ουσίας χωρίς να κινδυνεύει η ασφάλεια.
Από τη στιγμή όμως που γίνεται από ορισμένους το αντίθετο, δηλαδή γίνεται εκμετάλλευση της στεγανότητας για να περάσει η άποψή τους- εφόσον είναι φυσικό ακόμη και σ΄ ένα πυρήνα να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις- δηλαδή οι απόψεις αυτές υπερισχύουν όχι σαν αποτέλεσμα αυτής της ουσιαστικής συζήτησης αλλά διαφόρων αποσιωπήσεων, παραπλανήσεων, διαστρεβλώσεων, στεγανοποίησης πολιτικών απόψεων των συντρόφων, αυτό ισοδυναμεί με το κλασικό σταλινικό μανιπουλάρισμα των μελών. Αυτή την κατάσταση την ευνοεί η συνωμοτικότητα, η στεγανότητα, αλλά δεν είναι η αιτία της. Αιτία είναι η καταπάτηση της παραπάνω αρχής...''
Συνεχίζει τις επικρίσεις της για τις οργανώσεις ένοπλης πάλης και τους ''δήθεν αυτόνομους πυρήνες'' που με την πρακτική τους αποπροσανατολίζουν τον λαό και κάθε άλλο παρά βοηθάνε στην δημιουργία αυτόνομων πυρήνων.
Θεωρεί ότι η βία ΔΕΝ είναι πανάκεια και ότι κάποια ''ζητήματα πολιτικο- ιδεολογικής φύσης ή μαζικού αγώνα δεν λύνονται με την βία'' και τελειώνει αυτό το κεφάλαιο με βολές κατά της νοοτροπίας των οργανώσεων που οδηγούν ''στην εξής τραγελαφική κατάσταση: εκεί που χρειάζεται αυτόνομη ανοιχτή μαζική δουλειά και δεν χρειάζεται βία κι ακόμη περισσότερο με τη μορφή βόμβας- χρησιμοποιούμε βόμβα. Κι απ΄ την άλλη, εκεί που πραγματικά είναι απαραίτητη η λαϊκή βία, π.χ για να αντιμετωπίσουμε τα ΜΑΤ σαν ένα από τους κύριους φορείς της βίας του καθεστώτος, δεν τη χρησιμοποιούμε.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε: η υπερτίμηση της σημασίας της βίας, (...), η υποτίμηση των πολιτικών δυσκολιών, η αδυναμία προσδιορισμού των κριτηρίων επιλογής μιας ενέργειας και των ορίων ανάμεσα στους χώρους της αυτόνομης μαζικής δραστηριότητας και της βιαίας αυτός ο χωρίς αρχές μιλιταριστικός αυθορμητισμός, όντες σε αναζήτηση πολιτικών κριτηρίων καταφεύγει στη ''θεωρία της αυτονομίας'' και ντύνεται με τον μανδύα του αυτόνομου και αυθόρμητου μαζικού κινήματος, με λογικό αποτέλεσμα να καταπατάει την ουσιαστική αυτονομία του, δηλαδή καταλήγει αναγκαστικά στην αυθαιρεσία. Αυτή η ''αυτονομία'' έχοντας σαν βαθύτερο ιδεολογικό υπόβαθρο τον χωρίς αρχές αυθορμητισμό, κάνει ενέργειες αυθαίρετες πούχουν αρνητικές υλικές και πολιτικές επιπτώσεις στο μαζικό κίνημα του χώρου κι άρα είναι επιζήμιες για τη λαϊκή βία αντί να την προπαγανδίζουν, έχουν αρνητική απήχηση και δημιουργούν δυσφορία στα πλατύτερα λαϊκά στρώματα.
Κι αν ορισμένοι, που όψιμα μιλάνε για μετατροπή της αυτονομίας σε αυθαιρεσία- ενώ είναι οι πρώτοι διδάξαντες και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα- θέλουν πραγματικά να προσφέρουν στον αγώνα ενάντια σ΄ αυτή την αυθαιρεσία, δεν έχουν άλλο δρόμο παρά να κριτικάρουν τις σημαντικότερες τέτοιες ενέργειες, αποκαλύπτοντας την αντίληψη που οδηγεί σ΄ αυτές, κι όχι να λένε ότι η τάδε ενέργεια είναι αυθαίρετη επειδή δεν την έκαναν αυτοί, ενώ όμως έχουν κάνει ακριβώς την ίδια ( ίδιο στόχο, ίδιες συνέπειες) και τη θεωρούν σωστή. Με τέτοια μεροληπτική κι επιφανειακή ''κριτική'' απ΄ όπου λείπει η στοιχειώδης σοβαρότητα, δεν γίνεται αγώνας ενάντια σ΄ αυτή την αυθαιρεσία''.
Στο επόμενο κεφάλαιο της προκήρυξης η Ε.Ο 17Ν δίνει τον τίτλο
''ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΥΣΚΟΛΙΩΝ''.
Θα μπορούσε να ονομασθεί και ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ ΠΟΛΗΣ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ. Κυριολεκτικά η Ε.Ο 17Ν δεν κάνει τίποτ΄ άλλο απ΄ το να δίνει μαθήματα δράσης στους ''συντρόφους'' άλλων οργανώσεων.
Η 17Ν παίρνει ως παράδειγμα δυο ενέργειες ( η μια στην AEG, ενώ την άλλη δεν την κατονομάζει αλλά την οριοθετεί χρονικά στις αρχές του ΄76) και κατακρίνει τις οργανώσεις για την επιπολαιότητά τους, την κακή τους οργάνωση και την έλλειψη επιχειρησιακού πλάνου που στην ενέργεια της AEG είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο '' του συντρόφου Χρήστου Κασίμη'' και τους κατηγορεί για ανευθυνότητα και τυχοδιωκτισμό.
Δεν θα παραθέσω τα ''μαθήματα'' που παραδίδει η 17Ν για λόγους οικονομίας, αν και τα θεωρώ πολύ σημαντικά κι ενδεικτικά του τρόπου σκέψης και της πολιτικής και επιχειρησιακής αντίληψης της συγκεκριμένης οργάνωσης. Θα παραθέσω την τελευταία παράγραφο του κεφαλαίου. ...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΜΕΡΟΣ Α : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Β : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Γ : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Δ : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Ε : ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου