-αν- Αρχική Σελίδα

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

( ΜΕΡΟΣ Ε! )Το αντάρτικο Πόλης ως αντιπολιτευτικός λόγος


( Η Συνέχεια της 28σέλιδης προκήρυξης/Μανιφέστο της ΕΟ 17Ν

''...είτε το θέλουν είτε όχι παίζουν το παιγνίδι του που έχει για στόχο ν΄ αποκρύψει την τρομοκρατική φύση του καθεστώτος, προβάλλοντας τη δήθεν τρομοκρατία της 17 Νοέμβρη.
Αλλά ας δούμε αν η δράση μας είναι τρομοκρατία. Τρομοκρατία δεν είναι οποιαδήποτε χρησιμοποίηση βίας. Τρομοκρατία είναι η χρησιμοποίηση βίας με τέτοιο τρόπο που να έχει για κύριο στόχο, γενικότερο, για πλατύτερα στρώματα, εκφοβιστικό χαρακτήρα. Έτσι τρομοκρατία είναι όταν χρησιμοποιούνται τανκς και αύρες ενάντια στο λαό. Τρομοκρατία είναι όταν πέφτουν χιλιάδες δακρυγόνα απ΄ τις αύρες και τους ροπαλοφόρους ενάντια τόσο σε διαδηλωτές όσο και περαστικούς ή απεργούς στα εργοστάσια ή αγρότες στις πορείες τους, με γενικότερο στόχο την τρομοκράτηση ολόκληρου του λαού. Τρομοκρατία είναι όταν ο ιταλοί φασίστες βάζουν βόμβες στα τραίνα ή σε πλατείες. Τρομοκρατία είναι όταν ξυλοκοπούνται δημοσιογράφοι για να τους εκφοβίσουν και μην ξαναγράψουν εναντίον τους. Τρομοκρατία είναι όταν οι νεοφασίστες βάζουν βόμβες με την καθοδήγηση του φασιστικού μηχανισμού για να εκφοβίσουν πλατύτερα στρώματα. Τρομοκρατία είναι και τα βασανιστήρια, κι όχι απλώς σωματικές βλάβες όπως λένε τα δικαστήρια, γιατί εκτός απ΄ το συγκεκριμένο αγωνιστή, έχουν για στόχο τη γενικότερη τρομοκράτηση κι είναι μια από τις βασικές μέθοδες εκφοβισμού του λαού που μαθαίνει ότι γίνονται μεσαιωνικά βασανιστήρια. Η δίκαιη όμως εκτέλεση από λαϊκούς αγωνιστές ενός τρομοκράτη- βασανιστή ποιούς τρομοκρατεί; H δίκαιη εκτέλεση του αρχηγού της εγκληματικής και τρομοκρατικής CIA στη Αθήνα ποιούς πάλι τρομοκρατεί; Μήπως τη δεξιά; Όχι βέβαια. Μήπως τους φασίστες, το φασιστικό μηχανισμό, τη CIA και τους άλλους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού; Αλλά θα ήταν τουλάχιστον αστείο και αφέλεια να υποστηριχτεί ότι με τη δύναμη, την οργάνωση, τα μέσα, τον άρτιο οπλισμό που διαθέτει σήμερα η αντίδραση, ο κρατικός μηχανισμός και ο ιμπεριαλισμός μπορούν να τρομοκρατηθούν με μερικές εκτελέσεις ή ανάλογες ενέργειες. Αυτές οι ενέργειες στη σημερινή φάση δεν γίνονται για να τρομοκρατήσουν τον αντίπαλο και ούτε τέλος, ανεξάρτητα απ΄ τη θέλησή μας, θα μπορούσαν να τον τρομοκρατήσουν''...
     Στη συνέχεια η οργάνωση λέει ότι δεν είναι η στιγμή για φάση ανοιχτού εμφυλίου πολέμου και προτρέπει τους πολιτες σε αυτοοργάνωση.
Λέει ακόμη ότι η δράση της δεν έχει καμμιά σχέση με την δράση των αναρχικών και ναροντνιστών του 19ου αιώνα στη Ρωσία και επιτίθεται πάλι κατά όλων των μαρξιστών- λενινιστών που το μόνο που κάνουν είναι η χρησιμοποίηση ''άκαιρων τσιτάτων για εντυπωσιασμό των απληροφόρητων''.
Κάνει αναφορά στις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις του ΄75 και ΄76 και τονίζει το πόσο πίσω είναι οι ηγεσίες των κομμάτων απ΄ την θέληση και την αγωνιστικότητα της βάσης.
''Απαντάει'' στις κατηγορίες των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ότι η 17Ν περιφρονεί την νόμιμη δουλειά λέγοντας:
''... η δουλειά που κάνουμε δεν μας εμποδίζει ούτε να κάνουμε νόμιμη δουλειά στους χώρους των άμεσων διεκδικητικών αγώνων κι ούτε μας εμποδίζει νάχουμε νόμιμη πολιτικοιδεολογική δραστηριότητα''... και συνεχίζει με βολές κατά του τρόπου λειτουργίας των κομμάτων και οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής- δήθεν ''επαναστατικής'' αριστεράς.
Η προκήρυξη αυτή της 17 Νοέμβρη, έχει ακόμη ένα τελευταίο κεφάλαιο που ουσιαστικά είναι το ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ της οργάνωσης.

''ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ ΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΔΡΑΣΗΣ.''
Όπως είπαμε κι όλας στην αρχή, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού επιδοκιμάζει με ενθουσιασμό την εκτέλεση του αρχιβασανιστή Μάλλιου. 
Αυτή τη διαπίστωση την έκαναν και μερικές οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς. Τοποθέτησαν όμως το ζήτημα σε τελείως συναισθηματική βάση. Και δεν προσπάθησαν να πάνε λίγο πιο πέρα απ΄ αυτή την διαπίστωση και να την εξηγήσουν. Γιατί θα κατέληγαν σε συμπεράσματα τελείως διαφορετικά σε σχέση με τα μέσα και τις μορφές αγώνα που ΄χουν διαλέξει. Οι οργανώσεις αυτές είπαν: ο λαός επιδοκίμασε την εκτέλεση. Είπε: '' καλά του έκαναν'', να κι ένα κάθαρμα που πλήρωσε. Γιατί όμως ο λαός σκέφτηκε έτσι; Γιατί ο Μάλλιος ήταν βασικό στέλεχος του φασιστικού μηχανισμού κι είχε εξασκήσει συγκεκριμένη τρομοκρατική βία εναντίον του, τα βασανιστήρια. Αλλά η ενέργεια μας ήταν εκτέλεση και συγκεκριμένη ένοπλης βίας, έστω και περιορισμένης. Πράγμα που σημαίνει ότι: 
     α) Για πλατιά λαϊκά στρώματα ο φασιστικός μηχανισμός όπως και οι μηχανισμοί του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ( CIA κ.τ.λ. σε σχέση με Γουέλς) είναι δεμένοι στενά με τη συγκεκριμένη αντιλαϊκή βία που εξασκήθηκε εναντίον τους στη δικτατορία. 
Αυτή η βία είναι μια συγκεκριμένη πραγματικότητα κι εμπειρία για το Λαό που την έζησε κι υπέφερε. Κι  η συνειδητοποίηση του λαού γι΄ αυτή είναι τελείως διαφορετική μ΄ αυτήν που υπάρχει σ΄ άλλες Δυτικές χώρες, όπου είναι απλώς συνειδητοποίηση μερικών μειοψηφιών, ενώ για τα πλατιά λαϊκά στρώματα είναι απλώς θεωρητική κι αφηρημένη υπόθεση. 
     β) Αυτό έχει σαν συνέπεια πλατιά στρώματα κι όχι μικρές μειοψηφίες να κατανοούν, να δέχονται, να επιδοκιμάζουν και να υποστηρίζουν την χρησιμοποίηση ένοπλης λαϊκής βίας ενάντια σ΄ αυτούς τους μηχανισμούς, δηλαδή τους φορείς αυτής της αντιλαϊκής βίας. Κι αυτό είναι που έχει καθοριστική σημασία, δηλαδή το τι λέει ο λαός. Αυτό μετράει κι όχι τι λένε τα κόμματα κι αν αυτά προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση...........................................................................................................................
... Αγωνιζόμαστε για τη δημοκρατική και αντιιμπιεραλιστική επανάσταση, δηλαδή τη λαϊκή εξουσία, και το Σοσιαλισμό. Η ιστορική πείρα της χώρας μας όπως και το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα μας δείχνουν ολοκάθαρα ότι δεν υπάρχει ειρηνικό πέρασμα στο Σοσιαλισμό ( ...). 
Στρατηγικός στόχος του κινήματος είναι η δημιουργία και το χτίσιμο του λαϊκού στρατού και του ένοπλου λαού. Οι ευνοϊκοί πολιτικοί όροι που υπάρχουν σήμερα μας βάζουν καθήκον να ξεκινήσουμε σήμερα αυτήν την μακρόχρονη διαδικασία. Έτσι οι σημερινές ένοπλες ενέργειες δε γίνονται μόνο για τον ειδικό λόγο που έχει η κάθε μία. Έχουν και γενικότερους στρατηγικούς λόγους. Βάζουν συγκεκριμένα σήμερα το ζήτημα της ένοπλης λαϊκής πάλης. Λένε ότι η πολιτική, οργανωτική και υλική προετοιμασία κι εξάσκηση της είναι καθήκον κάθε αγωνιστή και κάθε επαναστατικής οργάνωσης. Ο ένοπλος λαϊκός στρατός, ο ένοπλος λαός, ο σοσιαλισμός δε θα δημιουργηθούν μόνα τους, δεν πρόκειται να μας οπλίσει και καμιά χώρα δεν θα μας προσφέρει το σοσιαλισμό αν δεν αγωνιστούμε εμείς οι ίδιοι γι΄ αυτόν. 
     Η λαϊκή επιδοκιμασία που υπάρχει σήμερα έχει τεράστια σημασία. Γιατί σημαίνει ότι μια διαδικασία τέτοιων ένοπλων ενεργειών δεν πρόκειται να οδηγήσει στην απομόνωση αλλά αντίθετα, στη λαϊκή υποστήριξη, στο δυνάμωμα της οργάνωσης και τη βαθμιαία συμμετοχή νέων αγωνιστών. Αυτό βέβαια δε λέμε ότι θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά είναι μακρόχρονη διαδικασία. Κι έτσι μόνο με μια μακρόχρονη διαδικασία ενόπλων ενεργειών μπορούμε να φτάσουμε σε μια μαζική ένοπλη οργάνωση που θ΄  αποτελέσει και τη λαϊκή άμυνα στα χτυπήματα- πραξικοπήματα του φασιστικού μηχανισμού και τον πυρήνα του αυριανού λαϊκού στρατού, του αυριανού ένοπλου λαού. 
Και τότε μόνο θα μπορούσαμε να περάσουμε σε πιο γερά ένοπλα χτυπήματα και συνδυάζοντάς τα με τις άλλες μορφές μαζικής πάλης, να φτάσουμε σ΄ ένα πιο ψηλό επίπεδο αγώνα.
Ανακεφαλαιώνοντας:
     α) Όπως είπαμε παραπάνω, το γεγονός ότι ο φασιστικός μηχανισμός παραμένει άθικτος, όπως κι ότι η αμερικανική κυριαρχία συνεχίζεται οδηγούν σε χτυπήματα του λαϊκού κινήματος τόσο σήμερα (24 Ιούλη ΄75, 25 Μάη ΄76) όσο και μεγαλύτερα, τύπου πραξικοπήματος ή στρατιωτικού νόμου. Οι ένοπλες λαϊκές ενέργειες είναι μια διαδικασία που δημιουργεί μια στοιχειώδη ένοπλη λαϊκή οργάνωση που θα παίξει ρόλο άμυνας κι υποστήριξης του μαζικού κινήματος που χτυπιέται απ΄τους φασίστες.
     β) Οι ενέργειες αυτές δείχνουν ότι είναι δυνατόν να γίνουν συγκεκριμένα ένοπλα χτυπήματα από τις λαϊκές δυνάμεις κι ότι το καθεστώς δεν είναι άτρωτο κι αχτύπητο. Οι δυο μας ενέργειες [( Σ.Σ.) 23-12-1975, ώρα 22:30 R. WELCH/ 14-12-1976, ώρα 22:15 Ε. Mάλλιος ] δείχνουν ότι με πολύ απλά μέσα και στοιχειώδη οργάνωση- αντίθετα μ΄ όσα λένε οι εφημερίδες για επαγγελματίες εκτελεστές κ.τ.λ. -  απλοί αγωνιστές μπορούν να οργανώσουν τέτοια χτυπήματα. Σήμερα, μπορούμε να πούμε, από τη συγκεκριμένη μας πείρα, ότι οποιοιδήποτε αγωνιστές, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο, με μόνη την πολιτική τους απόφαση, θα μπορούσαν να κάνουν και τις δυο ενέργειές μας. Έτσι ενθαρρύνεται η λαϊκή πρωτοβουλία απ΄ τη βάση, χτυπιέται η ηττοπάθεια, η παθητικότητα και το αίσθημα ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα, που καλλιεργούν τα κόμματα για να στήλουν το λαό στο σπίτι του. 
     γ) Ξεσκεπάζουν τα δυο Κ.Κ., τα κόμματα και μερίδα απ΄ τις ''επαναστατικές'' οργανώσεις στα μάτια του λαού, δείχνοντας με τη θέση που παίρνουν, τελείως ξεκάθαρα ότι οι περισσότερες έχουν μετατραπεί σε στηρίγματα του καθεστώτος. Γιατί οι επαναστάτες ξεχωρίζονται απ΄ στους ρεφορμιστές όχι απ΄ το όνομά τους, όχι από όσα λένε αλλά απ΄ τη συγκεκριμένη θέση που παίρνουν στην πράξη πάνω στο βασικό ζήτημα, το βίαιο κι ένοπλο χαρακτήρα της επανάστασης στη χώρα μας. Κι έτσι ενώ μπορεί να λένε ότι κάνουν απ΄ τις εφημερίδες τους πολιτικό- ιδεολογικό αγώνα ενάντια στο ρεφορμισμό, τον αναθεωρητισμό, τον ρεβιζιονισμό, τον οπορτουνισμό και να αποκαλούνται σοσιαλιστές, κομμουνιστές, μαρξιστές- λενινιστές α,β τάσης, λαικοδημοκράτες, τροτσκιστές α,β τάσης, η πρακτική τους πάνω στο παραπάνω ζήτημα δείχνει τι είναι στην πραγματικότητα και δείχνει ότι στην ουσία μπορεί να είναι εξίσου ρεβιζιονιστές και να΄ χουν εγκαταλείψει στην πράξη την προώθηση της επαναστατικής δραστηριότητας. 
Έτσι οι ένοπλες ενέργειες παίζουν κι ένα ρόλο ξεκαθαρίσματος μέσα στις τάξεις του λαϊκού κινήματος. Κι αφού παράλληλα οι συγκεκριμένες συνθήκες όπως είπαμε βάζουν στους αγωνιστές το καθήκον της λαϊκής ένοπλης άμυνας, για να φτάσουμε και να χτιστεί το επαναστατικό κόμμα, χρειάζεται παράλληλα με την πολιτική, ιδεολογική και την οικονομική πάλη να χρησιμοποιηθούν απαραίτητα και οι ένοπλες μορφές πάλης. Δεν είναι το κόμμα που θα οργανώσει και θα κάνει τον ένοπλο αγώνα αλλά αντίθετα η ανάπτυξη του αγώνα στο πολιτικό, ιδεολογικό επίπεδο, στις οικονομικές και τις ένοπλες μορφές, που θα φέρει την ενότητα των επαναστατικών δυνάμεων και αύριο το κόμμα.
      δ) Τέλος, η διαδικασία των ένοπλων ενεργειών, για την οποία όπως είπαμε υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες σήμερα και λαϊκή επιδοκιμασία, είναι μια συγκεκριμένη στρατηγική που βρίσκεται στην πρώτη φάση για το χτίσιμο του λαϊκού στρατού και για να φτάσουμε στον αυριανό ένοπλο λαό, που είναι απαραίτητοι για να φτάσουμε στη Λαϊκή Εξουσία και το Σοσιαλισμό. 
                                                                                             Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
                                                                                                                  Απρίλης 1977''


     Αυτή ήταν η προκήρυξη του Απρίλη '77 της Επαναστατικής Οργάνωσης 17 ΝΟΕΜΒΡΗ. Ήταν η πρώτη από μια σειρά προκηρύξεων που στάλθηκαν σε διάφορα έντυπα, χωρίς να έχει προηγηθεί ένοπλη, βομβιστική ή άλλη ενέργεια.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...

ΜΕΡΟΣ Α : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Β : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Γ : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Δ : ΕΔΩ



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου