Η συνέχεια και το τέλος της πολυσέλιδης προκήρυξης/ Μανιφέστο της Ε.Ο 17Ν με τίτλο
Η ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ, Η ΕΚΤΡΟΠΗ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ'
"Σημασία λοιπόν δεν έχει πόσες ενέργειες θα γίνουν όσο ποιες ενέργειες. Καλύτερα να κάνουμε λιγότερες ενέργειες αλλά σωστές πολιτικά, παρά πολλές που είτε δεν έχουν κανένα πολιτικό αποτέλεσμα είτε έχουν τελείως αρνητικά αποτελέσματα. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε αυτές τις σωστές, ας δουλέψουμε οργανωτικά για να μπορέσουμε να τις κάνουμε. Και σήμερα υπάρχει ένας ακόμη λόγος που συντρέχει προς το πολιτικό, οργανωτικό, υλικό δυνάμωμα των οργανώσεων λαϊκής βίας. Αυτός είναι η νέα κρίσιμη περίοδος που ανοίγεται με τις εκλογές και την πιθανότητα εκλογικής νίκης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Στις ερχόμενες εκλογές υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει την πλειοψηφία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Στην περίπτωση αυτή κι εφόσον θάχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ανοίγεται μια κρίσιμη και σημαντική περίοδος για το λαϊκό κίνημα και τις επαναστατικές δυνάμεις.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν πρέπει να βλέπεται σαν ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θά ρθει σαν εφεδρική λύση του συστήματος για να διαχειριστεί τις υποθέσεις της μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού, παρότι υπάρχει μέσα στις τάξεις του μια τέτοια τάση και μια μερίδα της άρχουσας τάξης θα προσπαθήσεις να το σύρει σε μια τέτοια πολιτική. Μέσα στις διάφορες προγραμματικές διακηρύξεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ υπάρχει ένα μίνιμουμ μέτρων που θα υποχρεωθεί να πάρει, όσο κι αν προσπαθήσει να τα μεθοδεύσει. Ακόμη κι αν δεν κάνει τίποτε σε σχέση με τις κοινωνικοποιήσεις και τις κρατικοποιήσεις των διαφόρων τομέων της οικονομίας, θα υποχρεωθεί
1)να βγάλει τη χώρα απ΄ το ΝΑΤΟ και να πάρει ουσιαστικά μέτρα για τις βάσεις
2)να εκκαθαρίσει το φασιστικό μηχανισμό πού ναι ανέπαφος στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας για να τα ελέγξει και να μπορέσει να προχωρήσει έχοντας ορισμένες εγγυήσεις 3)ορισμένα ελάχιστα μέτρα ενάντια στην ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου.
Και σ΄ αυτούς τους τομείς, το σύστημα σε καμμιά περίτωση δε θα δεχτεί να θιχτούν τα προνόμιά τους γιατί είναι στρατηγικής και καθοριστικής σημασίας, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο της κατάστασης και δε θα διστάσει να τον ανατρέψει. Όποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να θυμηθεί τι θύελλα αποδοκιμασίας, εχθρότητας και αντισοσιαλομανίας ξεσήκωσε μέσα στην μεγαλοστική τάξη, ένας πολιτικός σαν το Καραμανλή πούναι σάρκα απ΄ τη σάρκα του συστήματος και χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο ενάντια στο σύστημα, απλώς ορισμένα πολύ δειλά ημίμετρα εκμοντερνισμού του Ελληνικού καπιταλισμού.
[(Σ.Σ.) Η Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη, έδωσε "περίοδο χάριτος" στο ΠΑ.ΣΟ.Κ για 25 μήνες μέχρι που εκτέλεσε, στις 15-11-1983 τον προϊστάμενο του Ελληνικού Τμήματος της DIA και της JUSMAGG, Τζώρτζ Τσάντες και τον οδηγό του Αμερικάνου αρχιπράκτορα, Νίκο Βελούτσο. Με την προκήρυξη που είχε στείλει τότε, κατηγορούσε το ΠΑ.ΣΟ.Κ για "πολιτική που δεν είναι απλά διαχείριση του καπιταλισμού, πού ναι ο κλασσικός ρόλος της ρεφορμιστικής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά επιπλέον στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες των χωρών της εξαρτημένης περιφέρειας και σημερινής οικονομικής κρίσης, είναι καταδικασμένη απάτη απ΄ τη μια ν΄ αναπαράγει τις σχέσεις εξάρτησης- υποτέλειας κι απ΄ την άλλη, τη συνέχιση και διαιώνιση του καπιταλισμού- μπανανίας με τα πελώρια σκάνδαλα και τις εκρηκτικές ταξικές αντιθέσεις..."]Το καθεστώς λοιπόν θ΄ ανεχτεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ μόνον εφόσον δε θιχτούν τα συμφέροντά του στους παραπάνω τομείς. Από τη στιγμή όμως που θα αγγίξει αυτά τα στρατηγικής σημασίας προνόμιά του, είναι σίγουρο ότι θ΄ ανατραπεί. Κι αυτά τα μέτρα θ΄ αναγκαστεί να τα πάρει γιατί είναι απαραίτητα και χωρίς αυτά τα μίνιμουμ δεν μπορεί καν να γίνεται κουβέντα όχι για πορεία προς το σοσιαλισμό αλλά ούτε για εθνική ανεξαρτησία και στοιχειώδη εκδημοκρατισμό του κρατικού μηχανισμού και γιατί θα πιέζεται απ΄ το λαό που διψάει για ουσιαστική και ριζική κοινωνική αλλαγή. Όπως ήταν υποχρεωμένος ο Γ. Παπανδρέου να ελέγξει το στρατό για να προχωρήσει σ΄ εκδημοκρατισμό και μόλις πήγε να αλλάξει τον υπουργό Άμυνας, ανατράπηκε κι οδηγηθήκαμε στην 21η Απρίλη. Το βασικό λοιπόν σημερινό πολιτικό ζήτημα που κρύβουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις όπως και ο τύπος, είναι ότι οδηγούμαστε σε νέα βίαιη αντιλαϊκή εκτροπή.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι - παρόλο ότι είναι πολύ νωρίς για να γίνουν προβέψεις- ότι θα πάρει τη μορφή ανοιχτού πραξικοπήματος, χωρίς και ν΄ αποκλείεται. Το πιο πιθανό είναι να παρουσιαστεί με μια νομιμοφανή κάλυψη, σε συνδυασμό με οργανωμένη απ΄ την ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό, επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης που θάναι σχετικά εύκολη λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Αυτή η νόμιμη κάλυψη άλλωστε είναι και η εμπειρία της αντίδρασης για την 7ετία κι όχι αυτό που λέγεται ότι δηλαδή ο στρατός δεν θα ξαναεπέμβει: η επέμβαση πρέπει να μη διαιρεί την αστική τάξη και γι΄ αυτό πρέπει νάχει ψευτόνομη κάλυψη, που δεν είχε η 21 Απρίλη αφού ανέτρεψε τη νόμιμη κυβέρνηση.
Όποια μορφή όμως και να πάρει, θα πρόκειται στην ουσία για χρησιμποιήση της ένοπλης βίας του καθεστώτος σε μαγάλες διαστάσεις ενάντια στο λαό για την προάσπιση των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού.
Μπροστά σ΄αυτή την προοπτική δυο δρόμοι ανοίγονται για τις λαϊκές δυνάμεις. Ο πρώτος είναι, να μην παρθούν ουσιαστικά μέτρα, σε μια πρώτη περίοδο να βασιστούν στο ανύπαρκτο δημοκρατικό τμήμα του στρατού (όταν λέμε ανύπαρκτο δημοκρατικό τμήμα δεν εννοούμε ότι δεν υπάρχουν δημοκράτες αξιωματικοί όπως άλλωστε υπήρχαν και το ΄67, αλλά αυτοί απομονωμένοι και αποψιλωμένοι από κάθε πραγματική εξουσία σε αντίθεση με τους φασίστες πούναι οργανωμένοι συνομωτικά, κατέχουν τα καίρια πόστα, τα κέντρα εξουσίας κι έχουν παράδοση δεκαετιών τέτοιας δραστηριότητας) και παράλληλα να επιτευχθεί αδρανοποιήση και παθητικοποίηση του λαϊκού κινήματος στη βάση, για να μην τρομάξει ο στρατός και η άρχουσα τάξη. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας πορείας είναι να οδηγηθούμε τόσο πιο εύκολα για την αντίδραση στην εκτροπή όσο το λαϊκό κίνημα στη βάση θάχει κινητοποιηθεί. Είναι ο δρόμος της Χιλής όπου η αλλαγή βασίστηκε στη δημοκρατικότητα και το σεβασμό στο Σύνταγμα των στρατιωτικών. Έτσι οι ίδιοι οι αρχηγοί του στρατού της Λαϊκής Ενότητας για τους οποίους ο Αλιέντε βεβαίωνε ότι ήταν νομιμόφρονες- μεταξύ αυτών και ο αρχηγός του στρατού ξηράς Πινοσέτ που προήχθηκε απ΄ τον Αλιέντε λίγους μήνες πριν το πραξικόπημα σε αρχηγό του επιτελείου- τον ανέτρεψαν αφού έκαναν το παν και στο τέλος το πέτυχαν, για να τον εμποδίσουν να οπλίσει το λαό. Όταν πείστηκαν ότι δεν θα τον όπλιζε κα κατόρθωσαν ν΄ αφοπλίσουν τα λίγα εργαστάσια και τις λαϊκές επιτροπές που ΄χουν οπλιστεί με δική τους πρωτοβουλία, προχώρησαν στο πραξικόπημα όντας τελείως σίγουροι ότι δε θα αντιμετώπιζαν ένοπλη αντίσταση. Ας αναλογιστούν όλα αυτά αυτοί που σήμερα μας βομβαρδίζουν καθημερινά για τη νομιμοφροσύνη των αξιωματικών, ενώ απ΄ την άλλη μέχρι πρότινος κατηγορούσαν την κυβέρνηση ότι δεν έκανε κάθαρση.
Ο δεύτερος δρόμος είναι η λαϊκή μαζική κινητοποίηση και ο οπλισμός των λαϊκών δυνάμεων στη βάση. Σ΄ αυτό το δρόμο αναφέρθηκε όχι ένας εξτρεμιστής, όχι ένας αναρχικός, όχι ένας τρομοκράτης, αλλά ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, όταν τον ρώτησαν στη φετεινή επέτειο της 21ης Απρίλη, για τα διδάγματά της. Πρέπει, είπε, τα κόμματα της αριστεράς να οργανώσουν το λαό σε ειδικές ομάδες, να τον προετοιμάσουν υλικά, ώστε να μην περάσει νέο πραξικόπημα. Δυστυχώς, πρόσθεσε, αυτή η σημαντική δραστηριότητα έχει παραμεληθεί απ΄ τα κόμματα που ασχολούνται μόνο με την κοινοβουλευτική. την εκλογικίστική πρακτική τους. Αυτή τη δραστηριότητα όπως και η λαϊκή κινητοποίηση μπορούν απ΄ τη μια ν΄ αποτελέσουν φραγμό κι αποφασιστικό εμπόδιο σ΄ ενδεχόμενη απόπειρα πραξικοπήματος κι απ΄ την άλλη να σπρώξουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ να ξεφύγει απ΄ τις πιέσεις της δεξιάς τάσης του, που θα ζητήσει συμβιβασμό με το καθεστώς και να το οδηγήσει σε μέτρα που θ΄ ανοίγουν μια επαναστατική προοπτική. Το παράδειγμα της Περσίας- παρότι η κατάσταση ήταν διαφορετική- επιβεβαιώνει τα παραπάνω.
Οι κινητοποιημένες οπλισμένες λαϊκές μάζες εμπόδισαν την πραγματοποιήση πραξικοπήματος αλλά κι επέμβαση των Αμερικάνων, αφού στην πρώτη φάση μετά την πτώση του Σάχη, ο στρατός βρισκόταν ολότελα στα χέρια των αξιωματικών του Σάχη. Αυτοί όμως προτίμησαν να μην κάνουν τίποτε παρά νάχουν ν΄ αντιμετωπίσουν τη σίγουρη μαζική λαϊκή ένοπλη αντίσταση.
Σ΄ αυτό λοιπόν το σημείο μπαίνουν τα συγκεκριμένα καθήκοντα τόσο στις οργανώσεις λαϊκής βίας όσο και στις άλλες δυνάμεις της άκρας αριστεράς. Απ΄ τη μια να μη δεχτούν την αδρανοποίηση του λαϊκού κινήματος σε περίπτωση νίκης του ΠΑ.ΣΟ.Κ αλλά αντίθετα να κινητοποιήσουν και να οργανώσουν το λαό στη βάση και δεύτερο από σήμερα κι όλας να προετοιμαστούν σοβαρά πολιτικο- ιδεολογικά, οργανωτικά, φτιάχνοντας μια στοιχειώδη υποδομή, υλικα- τεχνικά, μαζεύοντας υλικά, όπλα, εκρηκτικά κ.λ.π, πείθοντας νέους αγωνιστές ακόμη κι απ΄ τη βάση των κομμάτων ότι το συμφέρον του λαϊκού κινήματος τους υπαγορεύει να προετοιμαστούν και να οργανωθούν για την προοπτική της λαϊκής αυτοάμυνας.
Στον τελευταίο τομέα, οι οργανώσεις λαϊκής βίας είναι αυτές που μπορούν καταρχήν να δραστηριοποιηθούν και ν΄αναλάβουν αυτά τα καθήκοντα, με την προϋπόθεση ότι θα κάνουν την προσπάθεια για την οποία μιλήσαμε και ότι θα δουν την κατάσταση απ΄ τη σκοπιά των συμφερόντων του λαϊκού κινήματος κι όχι των στενών οργανωτίστικων συμφερόντων. Γι΄ αυτή την προϋπόθεση μπορούν ν΄ αποτελέσουν μια αξιοσήμαντη δύναμη, την απαρχή, το πρώτο βήμα μιας σοβαρής ένοπλης λαϊκής δύναμης και τον πόλο συσπείρωσης των νέων και πιο προχωρημένων αγωνιστών που βλέπουν ότι η ρεφορμιστική τακτική μας οδηγεί σε νέες συγκρούσεις κι υπάρχει επείγουσα αναγκαιότητα προετοιμασίας της λαϊκής αυτοάμυνας.
Σήμερα πια, μετά τόσες εμπειρίες, μετά το βασιλικό πραξικόπημα του ΄65, μετά την 21η Απρίλη και την 7χρονη δικτατορία, μετά τη λαϊκή εξέγερση του ΄73 όπου οι λαϊκές δυνάμεις παρότι απροετοίμαστες κι εγκατελειμμένες απ΄ τα κόμματα αντιμετώπισαν μ΄ όλα τα μέσα που ΄χαν στη διάθεσή τους τα τανκς του Ιωαννίδη, πρέπει όλες οι επαναστατικές δυνάμεις να δουλέψουν σοβαρά, ώστε οποιοσδήποτε προσπαθήσει να κάνει βίαια επέμβαση, νάναι σίγουρος ότι δε θα κάνει περίπατο- όπως το ΄67- κι ότι θάχει ν΄ αντιμετωπίσει ένοπλη αντίσταση από λαϊκές δυνάμεις που σήμερα όχι μόνο θάναι αποφασισμένες όπως το ΝΟΕΜΡΒΗ του ΄73 αλλά και προετοιμασμένες γι΄ αυτό πολιτικό- ιδεολογικά, οργανωτικά, επιχειρησιακά, υλικά. "|
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ''
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...
ΜΕΡΟΣ Α : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Β : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Γ : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Δ : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Ε : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ ΣΤ : ΕΔΩ
ΜΕΡΟΣ Z : ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου