-αν- Αρχική Σελίδα

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

1944-1974 30 ΜΑΥΡΑ ΧΡΟΝΙΑ (KΕΦΑΛΑΙΟ 5ο 1965-1967 ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ)

KΕΦΑΛΑΙΟ 5ο
1965-1967 ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ

     Το βράδυ της 15ης Ιουλίου 1965 ορκίζεται το τριμελές κυβερνητικό κλιμάκιο του Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα και την επόμενη μέρα ορκίζεται όλη η πρώτη κυβέρνηση των αποστατών. Κι αμέσως αναδεικνύεται ο ιδιαίτερος ρόλος της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Πάνου Κόκκα, και του Υπουργού Συντονισμού των αποστατών Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο οποίος αναλαμβάνει να δώσει την πολιτική ερμηνεία της αποστασίας. Λέει χαρακτηριστικά:
''Δεν είμεθα προδόται. Είμεθα τοποτηρηταί της Ενώσεως Κέντρου ως συνόλου εις την εξουσίαν. Επειδή η λαϊκή εντολή ήτο και παραμένει να κυβερνήση το Κέντρον. Δεν θα αφήναμεν την εξουσίαν έρμαιον των πεζοδρομιών, ούτε θα την εστηρίζαμεν εις τους παντοειδής μνηστήρες της ανωμαλίας''.
     Στις 19 Ιουλίου ο Γεώργιος Παπανδρέου κάνει μία θριαμβευτική ''πορεία'' από το Καστρί προς τα κεντρικά γραφεία της Ένωσης Κέντρου στην οδό Κολοκοτρώνη. Η πορεία αυτή είναι η πρώτη λαϊκή καταδίκη του βασιλικού πραξικοπήματος. Ο Παπανδρέου από το μπαλκόνι των γραφείων της Ε.Κ. είπε στο πλήθος που βρίσκονταν απ΄ έξω:
''Λαέ των Αθηνών!
Σου εκφράζω την ευγνωμοσύνην μου δι΄ αυτήν την καταπληκτικήν και πρωτοφανή εκδήλωσιν της εμπιστοσύνης και της αγάπης σου. Μου εδώσατε σήμερον μίαν από τας μεγαλυτέρας συγκινήσεως της ζωής μου. Σας ευχαριστώ!
Αυτάς τα ημέρας η Δημοκρατία δοξάζεται εις την πατρίδα της...
Απλούν και μέγα είναι το ερώτημα, το οποίον έχει τεθή: Ποιός κυβερνά την Ελλάδα; Ο Βασιλεύς ή ο Λαός; Ημείς, με την επιστολή μας εις τον Ανώτατον Άρχοντα, έχομεν δώσει απάντησιν: Εις το Πολίτευμαν της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, το οποίον είναι το νόμιμον πολίτευμα της χώρας, ο Βασιλεύς συμβουλεύει, η Κυβέρνησις αποφασίζει. Εις το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας τους Αρχηγούς των Κομμάτων και των Κυβερνήσεων δεν ορίζει η εύνοια της Αυλής. Ορίζει μόνο η εύνοιαν του Λαού. Αυτό είναι σήμερον το απλούν και μέγα ερώτημα. Και είναι συγχρόνως το θέμα της διαφωνίας.
Εν ονόματι αυτών των αρχών υψώνομεν πάλιν την σημαίαν του Ανένδοτου Αγώνα. Και είμαι απολύτως βέβαιος, ότι και ο νέος Ανένδοτος Αγών, με την θυελλώση συμπαράστασιν του Λαού, όπως παρέχει σήμερον την απόδειξιν, και με την πρωτοπορίαν της Νεότητος, η οποία δεν είναι από ιδεαλισμόν, ασφαλώς θα ευδωθή. Η δημοκρατία και πάλιν θα νικήση.
Λαέ των Αθηνών, Λαέ της Ελλάδος. Κάτω η Κυβέρνησις των προδοτών. Ζήτω η Δημοκρατία.'' .

     Οι λαϊκές κινητοποιήσεις παίρνουν διαρκώς μεγαλύτερη ένταση και μαχητικότητα. Οι συγκρούσεις των διαδηλωτών με την αστυνομία είναι καθημερινές. Στις 21 Ιουλίου γίνοναι 250 συλλήψεις διαδηλωτών, υπάρχουν πάνω από 200 τραυματίες κι ένας νεκρός. Το στέλεχος της ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ, Σωτήρης Πέτρουλας, που η κηδεία του ήταν αφορμή για μεγάλη, ίσως τη μεγαλύτερη λαϊκή κινητοποίηση. Το βράδυ της δολοφονίας του Πέτρουλα, ο Γεώργιος Παπανδρέου δηλώνει:
''Η Κυβέρνησις Νόβα δεν αρκέσθη να είναι κυβέρνησις προδοσίας. Εγινε επίσης και κυβέρνησις του αίματος. Πρέπει να εξαφανισθή από προσώπου γης και να λογοδοτήση δια τα εγκλήματα της''.
     Στις 29 Ιουλίου, συγκαλείται η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ε.Κ. και 143 από τους 145 βουλευτές υπογράφουν πρωτόκολλο καταδίκης της κυβέρνησης Νόβα. Το πρωτόκολλο δεν υπέγραψαν οι βουλευτές Θ. Ρέντης και Α. Λώρας που όμως στην ψηφοφορία της 5ης Αυγούστου καταψήφισαν την κυβέρνηση. Στην ψηφοφορία που έγινε τις πρώτες πρωϊνές ώρες η Κυβέρνηση Νόβα πήρε 131 ψήφους υπέρ (98 της Ε.Ρ.Ε., 8 των ''Προοδευτικών'' και 25 των αποστατών)  και 167 κατά (142 από την Ε.Κ. και 25 της Ε.Δ.Α.).
     Η πρώτη βασιλική κυβέρνηση έχει πέσει κι αυτό φέρνει αμηχανία στο παλάτι.
Ο Γαρουφαλιάς είχε διαβεβαίωσει τον Κωνσταντίνο ότι 70-80 βουλευτές θ΄ αποχωρούσαν από την Ε.Κ. και θα στήριζαν τον Νόβα. Όμως μόνο 25 βουλευτές στήριξαν την κυβέρνηση των αποστατών. Παρ΄ όλ΄ αυτά ο Βασιλιάς ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει την τακτική ''σαλαμοποιήσης'' της Ε.Κ.
     Το απόγευμα της 25ης Αυγούστου, ο Κωνσταντίνος ξεκινά συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς ''για να ξεπεραστεί η κρίση''. Πρώτος καλείται, ο αρχηγός της Ε.Κ., Γεώργιος Παπανδρέου που δηλώνει στον Βασιλιά ότι υπάρχουν μόνο δύο λύσεις. Ή να του ανατεθεί η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ή να προκηρχτούν εκλογές. Αργά το βράδυ της ίδιας μέρας καλείται ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε., Παναγιώτης Κανελλόπουλος που αρνείται να του δωθεί διευρυνητική εντολή. Την επόμενη μέρα καλείται ο αρχηγός της Ε.Δ.Α.  Γιάννης Πασχαλίδης που είναι υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας πηγαίνει στο παλάτι ο αρχηγός του Κόμματος των Προοδευτικών, Σπύρος Μαρκεζίνης που προτείνει τον σχηματισμό κυβέρνησης όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής χωρίς την Ε.Δ.Α. φυσικά.
     Ο Βασιλιάς αποκλείει και τον σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Παπανδρέου και τις εκλογές. Και στις δύο περιπτώσεις ο Κωνσταντίνος θα έβγαινε χαμένος από την αναμέτρηση με τον γηραιό πολιτικό. Έτσι επιμένει στο αρχικό σχέδιο της διάσπασης της Ε.Κ με νέες αποχωρήσεις βουλευτών. Γι΄ αυτό καλεί ηγετικά στελέχη της Ε.Κ. κι απ΄ τους αποχωρήσαντες κι απ΄ τους ''νομιμόφρονες'' για να τους ΄συμβουλευτεί''. Ανάμεσά τους ήταν οι Στέφανος Στεφανόπουλος, Ηλίας Τσιριμώκος. Σάββας Παπαπολίτης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κ.α.
     Το απόγευμα της 6ης Αυγούστου ο Γ. Παπανδρέου συγκαλεί την Κ.Ο. της Ε.Κ., όχι για να γίνει συζήτηση πάνω στην νέα πολιτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί αλλά για να κάνει αναφορές κι ανακοινώσεις πάνω σ΄ αυτά.
Το βράδυ της ίδια μέρας δέχεται επίσκεψη στο Καστρί από τους βουλευτές Εμ. Μπαλκατζή, Ηλία Τσιριμώκο, Στέφανο Στεφανόπουλο, Σάββα Παπαπολίτη και τους εκδότες της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ Ι. Βελλίδη, ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ Ι. Παπαγεωργίου και των εφημεριδών Δ.Ο.Λ. (ΒΗΜΑ- ΝΕΑ) Χρήστο Λαμπράκη. Εκτός από τον Μπαλκατζή, οι υπόλοποι είχαν υπογράψει με πρωτοβουλία του Λαμπράκη, ένα ''πρωτόκολλο'' από τις 26 Ιουλίου που ήταν συμβιβαστική λύση με τ΄ ανάκτορα.
     Χωρίς να είναι γνωστή η ύπαρξη του ''Πρωτοκόλλου'' στον Παπανδρέου, οι επισκέπτες του του μίλησαν για τις λύσεις που αυτό προωθούσε.
Τα κύρια σημεία του ''Πρωτοκόλλου'', που η ύπαρξή του έγινε γνωστή στις 17 Αυγούστου ήταν:
1. Aναμφισβήτως είναι η αναγνώρισις ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου είναι και παραμένει αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου.
2. Η ενότης  του κόμματος δεν πρέπει να διαταραχθή και η Ένωσις Κέντρου οφείλει και πρέπει να παραμείνη εις την εξουσίαν μέχρι πέρατος της τετραετίας.
3. Εφ΄ όσον η εισήγησις του Γεωργίου Παπανδρέου δια την ανάθεσιν εις αυτόν της εντολής ή άλλης διενέργειας εκλογών δεν έγινε αποδεκτή, η Ένωσις Κέντρου έχει υπόχρεωσιν να δώση άλλην κυβέρνησιν εκ των κόλπων της. Προς τούτο εγκρίνει όπως ο Στέφανος Στεφανόπουλος προχωρήση εις τον σχηματισμόν κυβερνήσεως εκ της Ένωσης Κέντρου.
4. Αποκρούεται η υποστήριξις κυβερνήσεως εξωπολιτικής, εφ΄ όσον άλλως το κόμμα είναι σε θέσιν να σχηματίση κυβέρνησιν.
5. Αι εκλογαί είναι ασύμφορν να διεξαχθούν υπό τας παρούσας συνθήκας. ''.

     Το απόγευμα της 8ης Αυγούστου ο Βασιλιάς καλεί και πάλι τον Παπανδρέου για να του ανακοινώσει ότι απορρίπτει και τις δυο προτάσεις του και τον ερωτά αν έχει να προτείνει τρίτη λύση. Ο Παπανδρέου απαντά αρνητικά και το βράδυ της ίδια μέρας, ο Βασιλιάς καλεί τον Στέφανο Στεφανόπουλο,  στον οποίο αναθέτει και διερευνητική εντολή. Ο Στεφανόπουλος δηλώνει ότι θα συνεννοηθεί με τον αρχηγό του και ότι την οριστική απόφαση θα την πάρει η Κ.Ο. του κόμματος.
     Στις 9 Αυγούστου συγκαλείται η Κ.Ο. της Ε.Κ. για ν΄ αποφασίσει επί της διερευνητικής εντολής του Στεφανόπουλου. Η συνεδρίαση έγινε στα γραφεία της Λέσχης των Φιλελεύθερων. Απ΄ έξω είχαν μαζευτεί χιλιάδες λαού που υποστήριζαν τις απόψεις Παπανδρέου. Μάλιστα σ'  ένδειξη διαμαρτυρίας έκαψαν εκατοντάδεις φύλλα των εφημεριδών ΝΕΑ, ΒΗΜΑ και ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ που πίεζαν προς τη λύση Στεφανόπουλου.
Είχε δημιουργηθεί εκρηκτική κατάσταση απ΄ έξω και οι βουλευτές έπρεπε να συζητήσουν ''εις τόνον απολύτου ηρεμίας και περιωπής'' και ν΄  αποφασίσουν. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, στην ομιλία του για την ανάθεση εντολής στον Στέφανο Στεφανόπουλο, είπε προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του:
    ''Ουδέποτε συνέβη εις το παρελθόν ο Βασιλεύς να εισβάλλει εις το κόμμα και να εκλέγη κατ΄ αρέσκειαν μέλη δια να κατασκευάζη κυβερνήσεις, διαλύοντάς τα. Η μέθοδος της κατασκευής πρωθυπουργών από τας τάξεις της Ενώσεως Κέντρου παραβιάζει το Καταστατικόν του Κόμματος, το οποίο ορίζει ότι του κόμματος ηγείται ο αρχηγός, ο οποίος και εκπροσωπεί το κόμμα (...). Όταν έχει την λύσιν των εκλογών ουδέποτε, ούτε ενώπιον της Ιστορίας, ούτε ενώπιον του λαού θα εύρη δικαίωσιν η εκτροπή προς δικτατορίαν (...).
     Εν ονόματι των γενικοτέρων συμφερόντων της χώρας επιβάλλεται να υπάρξη σοβαρά, βιώσιμος, λαοπρόβλητος κυβέρνησις, η οποία ενώπιον αυτής θα έχη τον χρόνον να αντιμετωπίση τα προβλήματα. Ιδού διατί αντίστροφον είανι το επιχείρημα. Κυβέρνησις- ράκος ή κυβέρνησις- τέρας θα είναι η σήψις η οποία θα αποσυνθέσει τη χώρα. Και τότε ο κίνδυνος τον οποίον φοβούνται θα γίνη πραγματικότης. Τότε θα γιγαντωθή η Αριστερά, ενώ σήμερον ημείς την έχομεν περιορίσει. Ημείς σήμερον κυριαρχούμεν εις την ψυχήν του λαού...''.

     Μετά τον Παπανδρέου πήραν τον λόγο οι Στεφανόπουλος και Τσιριμώκος που ήταν υπέρ της αποδοχής της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης. Αφού μίλησαν κι άλλοι βουλευτές, έγινε ψηφοφορία. Η ''λύση Στεφανόπουλου'' καταψηφίστηκε με 113 ψήφους κατά έναντι 26 υπέρ.
     Μετά την ψηφοφορία ο Στεφανόπουλος καταθέτει την εντολή. Στις 11 Αυγούστου ο Παπανδρέου ζητά ακρόαση από το Βασιλιά που γίνεται στις 12 Αυγούστου, διαρκεί μιάμιση ώρα και σην οποία ο αρχηγός της Ε.Κ. ζητά από τον Κωνσταντίνο να κάνει δεκτή μία από τις δύο προτάσεις του, με την υπόσχεση ότι δεν θα συμπράξει εκλογικά με την Αριστερά κι ότ θα σπάσει το μέτωπο της βάσης Αριστεράς-Κέντρου. Ο Παπανδρέου βλέπει ότι ο Βασιλιάς εμμένει στις θέσεις του και στις 13 του ίδιου μήνα απευθύνει διάγγελμα στον Ελληνικό Λαό, όπου καταγγέλει τ΄ ανάκτορα για εύνοια προς την συντηρητική παράταξη. Αλήθεια τι ''ασθενής'' μνήμη;
O Γεώργιος Παπανδρέου, όπως κι όλοι οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων της χώρας καταγγέλουν την βασιλική εύνοια όταν την χάσουν.
Ο Καραμανλής το 1963 συγκρούστηκε με τ΄ ανάκτορα. Ο Γ. Παπανδρέου τάχθηκε στο πλευρό του Βασιλιά. Στα τέλη του 1963, όταν η βασιλική εύνοια κινήθηκε προς τον Παπανδρέου , ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. κατήγγειλε τ΄ ανάκτορα για απαράδεκτες παρεμβάσεις στον εκλογικό αγώνα υπέρ της Ε.Κ. Τώρα, τον Αύγουστο του 1965, ο Παπανδρέου καταγγέλει την βασιλική εύνοια.
     Στις 14 Αυγούστου, οι Στεφανόπουλος και Τσιριμώκος εγκαταλείπουν την Ε.Κ. και στις 16 του ίδιου μήνα καταθέτουν στο προεδρείο της Βουλής δήλωση με την οποία ενημέρωναν το σώμα για την ''ανεξαρτητοποίησή'' τους απ΄ την Ε.Κ. αλλά ότι παρέμεναν βουλευτές στον χώρο του Κέντρου.
     Σ΄ αυτήν την κίνηση των δύο βουλευτών, ο Παπανδρέου αντιδρά έντονα και ακολουθούν σκληρές, εκατέρωθεν,δηλώσεις, που είναι περισσότερο πολιτικές επιθέσεις παρά πολιτικές αντιπαραθέσεις.
     Στις 18 Αυγούστου ο Βασιλιάς αναθέτει στο Τσιριμώκο εντολή σχηματισμού κυβέρνηση, μετά από συζήτηση που είχε μαζί του και με τον Στεφανόπουλο.
    Όταν έγινε γνωστή η ανάθεση της εντολής, ο Παπανδρέου δήλωσε:
''O Aνώτατος Άρχοντας ουδέποτε μου είχε συγχωρήσει ότι υπέδειξα τον κ. Τσιριμώκο ως υπουργόν των Εσωτερικών. Και όμως του έδωσε σήμερον εντολήν να σχηματίσει κυβέρνησιν. Η Ε.Ρ.Ε. είχε γίνει επιληπτική όταν τον Νοέμβριο του 1963 ο κ. Τσιριμώκος έγινε πρόεδρος της Βουλής. Κι επίσης όταν έγινε υπουργός Εσωτερικών. Και τώρα διακηρύττει χωρίς δισταγμόν ότι θα τον ψηφίση ως πρόεδρον της Κυβερνήσεως. Ο κ. Τσιριμώκος εθεωρείτο δημοκρατικός και αριστερός. Και όμως σπεύδει να γίνει αυλικός θεράπων. Είναι αληθώς καταθλιπτικός ο γενικός εξευτελισμός ιδεών, θεσμών και προσώπων. Οι ανεύθυνοι σύμβουλοι δεν εννοούν επί τέλους που οδηγούν τον τόπον και τον θρόνον;''
     Στις 20 Αυγούστου ορκίζεται η κυβέρνηση Τσιριμώκου και το βράδυ της ίδιας μέρας το κέντρο της Αθήνας φλέγεται. Πύρινα οδοφράγματα, πυρπολήσεις αυτοκινήτων, συγκρούσεις με την αστυνομία, καταστροφές καταστημάτων και πορειές μέχτι τα ξημερώματα.
Ο Τσιριμώκος κάνει έκκληση προς τον Παπανδρέου ''όπως διατάξει την ηγεσία της Ε.Δ.Α. και τον μεγαλύτερον υιό του να σταματήσουν εις τον κατήφορον της ανωμαλίας...'' .
     Όμως για τα γεγονότα της ''ανωμαλίας'' που οδηγούσαν την χώρα στον ''κατήφορο'' δεν ήταν υπεύθυνοι η Ε.Δ.Α. ή ο Ανδρέας Παπανδρέου όπως ήθελαν να παρουσιάσουν η Ε.Ρ.Ε, οι αποστάτες και το παλάτι, αλλά η ΚΥΠ κι οι παρακρατικοί που δρούσαν στα πλαίσια του γενικότερου σχεδίου των φιλοδικτατορικών κύκλων να εμφανίσουν τον ''κομμουνιστικό κίνδυνο'' προ των πυλών.
Στις 21 Αυγούστου η Ε.Δ.Α. με ανακοίνωσή της επισημαίνει:
''H ύπαρξη σκευωρίας, προμελετημένου σχεδίου θεμελιώνεται από μια σειρά στοιχείων. Από την παρουσία πρακτόρων της ασφάλειας που είχαν διεισδύσει ανάμεσα στους διαδηλωτές και όταν συλλαμβάνονταν από αστυνομικούς έλεγαν το ''σύνθημα'' και το ''παρασύνθημα'' και αφήνονταν ελεύθεροι. Από τις φωτιές που ανάφθηκαν κατά ύποπτο τρόπο και με την ανοχή της αστυνομίας, ακριβώς όταν είχε διαλυθή η διαδήλωση (...). Από ορισμένους έξαλλους τύπους, που παριστάνουν τους ''κόκκινους'' Λαμπράκηδες. Από τα καμιόνια που, κατά την αστυνομία, μοίραζαν φιάλες βενζίνης και ξύλα...''.
     Την ύπαρξη των προβοκατόρων διαπίστωσε κι ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος σε κάποιο κείμενό του, λίγα χρόνια αργότερα:
'' Όταν, πριν από τα μεσάνυχτα, πληροφορήθηκα τα επεισόδια, πήρα το αυτοκίνητό μου και οδηγώντας το μόνος μου κατευθύνθηκα στην Ομόνοια (...). Είδα με τα ίδια μου τα μάτια τις φωτιές, ένα πυρπολυμένο φορτηγό σε μια απόμερη συνοικία και επισκέφθηκα τον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών και δυο νοσοκομεία που είχαν μεταφερθεί τραυματίες. Οι εικόνες, που έπιασε η ματιά μου, μου φάνηκαν περίεργες. Δεν επείσθηκα, ότι όσα είχαν συμβεί την βραδιά εκείνη ήταν έργο μόνο των διαδηλωτών."
     Την νύχτα της 20ης προς 21ης Αυγούστου, έγιναν προσπάθειες από το Γ.Ε.Σ. να επιβάλλει στρατιωτικό νόμο αλλά ο Τσιριμώκος αντέδρασε έντονα και γλίτωσε προς στιγμήν την χώρα από την δικτατορία. ''Μόνη'' του παραχώρηση ήταν η αναστολή κάποιων άρθρων το Συντάγματος.
     Στις 21 Αυγούστου ο Παπανδρέου ξεκινά την ''πορεία'' προς τον λαό για ανατροπή της καταστάσεως, με μεγάλη συγκέντρωση στον Βόλο.
     Στις 25 Αυγούστου, η κυβέρνηση Τσιριμώκου ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και στην ψηφοφορία της 28ης Αυγούστου καταψηφίζονται με 159 ψήφους κατά (134 Ε.Κ. -22 Ε.Δ.Α.- 3 από το Κόμμα των Προοδευτικών), με 135 υπέρ (98 Ε.Ρ.Ε.- 37 αποστάτες) και 6 αποχές (5 από το Κόμμα των Προοδευτικών και 1, ο Αχιλλέας Καραμανλής από την Ε.Ρ.Ε.).
     Μέσα σε 10 ημέρες πέφτει και η δεύτερη βασιλική κυβέρνηση.
     Ο Τσιριμώκος προτείνει στον Βασιλιά να συγκαλέσει το Συμβούλιο του Στέμματος κι εκεί να αναζητηθεί λύση εξόδου από την κρίση.
     Πράγματι, την 1η Σεπτέμβρη 1965,ο Βασιλιάς συγκαλεί το Συμβούλιο του Στέμματος αποτελούμενο απ΄ όλους τους πρώην πρωθυπουργούς της χώρας και τους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων, πλην του προέδρου της Ε.Δ.Α. Γιάννη Πασαλίδη που αποκλείστηκε από το Συμβούλιο. Έλαβαν μέρος οι:
-Γεώργιος Παπανδρέου,
-Παναγιώτης Κανελλόπουλος,
-Ηλίας Τσιριμώκος,
-Σπύρος Μαρκεζίνης,
-Γεώργιος Αθανασιάσης-Νόβας,
-Π. Πιπινέλης,
(που λάμβαναν ενεργό μέρος στην πολιτική),
-Κωνσταντίνος Τσαλδάρης,
-Κ. Δόβας,
-Δ. Κιουσόπουλος,
-Ι. Παρασκευόπουλος και
-Στ. Γονατάς.
Ακόμη κλήθηκαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Στ. Μαυρομιχάλης, Κ. Γεωργακόπουλος και Π. Πουλίτσης που δεν έλαβαν μέρος γιατί οι δύο πρώτοι απουσίαζαν στο εξωτερικό ενώ οι δεύτεροι ασθενούσαν.
     Το Συμβούλιο συνεδρίασε δύο μέρες (1-2/9/1965) από 3 1/2 και 7 ώρες αντίστοιχα.
Η σύνθεση του Συμβουλίου του Στέμματος, που δεν ήταν ότι ο Παπανδρέου επιθυμούσε, προεξοφλούσε την επιδοκιμασία των πράξεων του Βασιλιά και υιοθέτηση των μελλοντικών του χειρισμών.
Έπρεπε ο Παπανδρέου να επανασυνδεθεί με την ''εθνικόφρονα οικογένεια'' κι αν δεν το έκανε, να απομονωθεί από τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο.
     Η πρόταση του αρχηγού της Ε.Ρ.Ε., στο Συμβούλιο του Στέμματος, ήταν η διένεργεια εκλογών, από κυβέρνηση της Ε.Ρ.Ε.. Ο Γ. Παπανδρέου δεν απορρίπτει την πρόταση. Αυτό ''πονοκεφαλιάζει'' τον Κωνσταντίνο γιατί, προς στιγμή, δεν μπορεί να εφαρμόσει το σχέδιό του για ''σαλαμοποιήση'' της Ε.Κ. με κυβερνήσεις από τους κόλπους της, μιας και δεν μπορεί να εναντιωθεί, ταυτόχρονα, και στους δύο αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων που θεωρούν ότι η μόνη λύση για έξοδο από την κρίση είναι η προσφυγή στις κάλπες, πράγμα που ο Κωνσταντίνος θέλει ν΄ αποφύγει.
     Στις 3 Σεπτεμβρίου ο Παπανδρέου συγκαλεί την Κ.Ο. της Ε.Κ. και ανακοινώνει ότι δέχεται την πρόταση Κανελλόπουλου με το όρο ότι θα συμφωνηθούν οι προϋποθέσεις για την διεξαγωγή ελεύθερων εκλογών. Η Ε.Δ.Α., που ζητά κι αυτή εκλογές, διαφωνεί με την διεξαγωγή τους από την Ε.Ρ.Ε. αλλά ζητά να γίνουν από κυβέρνηση κοινής εμπιστοσύνης. Βέβαια ποιος ''ακούει'' την Ε.Δ.Α. ;
     O Bασιλιάς, οι αυλικοί του κι οι ανακτορικοί της Ε.Ρ.Ε. ασκούν πιέσεις στον Κανελλόπουλο για ν΄ αποσύρει την πρότασή του για εκλογές. Ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. την αποσύρει κι ο Βασιλιάς αφού παίρνει την ''έγκριση'' Κανελλόπουλου και Μαρκεζίνη αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Στέφανο Στεφανόπουλο. Εν τω μεταξύ, έχουν αποχωρήσει άλλοι έξι βουλευτές από την Ε.Κ.
     Στις 17 Σεπτεμβρίου το βράδυ, ορκίζεται η νέα κυβέρνηση που στην σύνθεσή της υπάρχουν και στελέχη τόσο της Ε.Ρ.Ε. όσο και των Προοδευτικών. Η σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παπανδρέου απέναντι στον Στεφανόπουλο και τους αποστάτες, την ίδια μέρα, αλλά και στον Βασιλιά, δυο μέρες μετά σε μεγαλειώση συγκέντρωση στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, είναι ουσιαστικά επανάληψη του λόγου που είχε βγάλει στις 29 Ιουλίου, απευθυνόμενος στο συγκεντρωμένο πλήθος έξω από τα κεντρικά γραφεία της Ε.Κ. στην οδό Κολοκοτρώνη.
     Στις 22 Σεπτεμβρίου, ο Στεφανόπουλος ζητά ψήφο εμπιστοσύνης και στις 24 του μήνα την παίρνει με 152 ψήφους (45 αποστάτες, 8 Κ.Π. και 99 Ε.Ρ.Ε.) και 148 κατά (126 Ε.Κ., 22 Ε.Δ.Α.).
     Ο Γ. Παπανδρέου που εξακολουθει να ενθουσιάζει τον λαό του Κέντρου και της Αριστεράς, χάνει τη μάχη της Βουλής αφού έχουν αποσκιρτήσει τα σημαντικότερα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του κόμματός του.
     Από την άλλη, ο Στεφανόπουλος προσπαθεί να δικαιολογήσει την συνεργασία των αποστατών με την Ε.Ρ.Ε. και το Κ.Π. Αλλά δεν έχει καταλάβει ότι η κυβέρνηση του δεν έχει καμμιά πολιτική πρωτοβουλία. ''Οι πολιτικές πρωτοβουλίες είχαν περάσει οριστικά στον Βασιλιά και στις συνωμοτικές δυνάμεις που είχαν εγκατασταθεί στ΄ ανάκτορα''.
Και ιδιαίτερα στις δεύτερες.
     Η κυβέρνηση Στεφανόπουλου στηρίζεται στην κοινοβουλευτική δύναμη της δεξιάς ενώ διακηρύσσει ότι παραμένει πιστή στις αρχές και στο πρόγραμμα της Ε.Κ.
Η λαϊκή βάση είναι οργισμένη με αυτήν την κατάσταση. Μέσα στη Βουλή, τόσο η Ε.Δ.Α όσο κι οι ''νομιμόφρονες'' της Ε.Κ. εξαπολύουν μύδρους ενάντια στην κυβέρνηση και τ΄ ανάκτορα.
     Η πολιτική εξουσία έχει φύγει πλέον, οριστικά, από τα πολιτικά κόμματα κι έχει περάσει σε εξωπολιτικούς παράγοντες. Είναι η κατάλληλη στιγμή για τους συνομότες του Ι.Δ.Ε.Α. να προωθήσουν τις θέσεις τους για τον απόλυτο έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας.
Στις 7 Οκτωβρίου αλλάζει η στρατιωτική ηγεσία με απόφαση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου. Αποστρατεύεται ο Ι. Γεννηματάς και τοποθετείται στην θέση του Αρχηγού Γ.Ε.Σ. Γρ. Σπαντιδάκης που είναι εκλεκτός των ανακτόρων και υποστηρίζεται από τον ''μικρό'' Ι.Δ.Ε.Α. του Γ. Παπαδόπουλου.
Ίσως, φαίνεται παράξενη η απομάκρυνση του Γεννηματά από την ηγεσία του στρατού, μιας κι είχε παίξει σημαντικό ρόλο στο εκλογικό πραξικόπημα του 1961. Αλλά, σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Γεννηματάς αποτελούσε εμπόδιο για τα σχέδια της χούντας των συνταγματαρχών κι έτσι με χαλκευμένη επιστολή του Ι. Γεννηματά προς τον Γ. Παπανδρέου, που του δηλώνει πίστη και υποταγή, τον βγάζει από την μέση.
Ο ''μικρός'' Ι.Δ.Ε.Α. ''βγάζει'' πολλούς από τους αντιπάλους του από την μέση και προωθεί, με τη βοήθεια των Αμερικάνων, τους δικούς του σε σημαντικές θέσεις στην ηγεσία του στρατεύματος. Κι ενώ ο Στεφανόπουλος αντιδρούσε γι΄ αυτές τις αλλαγές δεν έκανε τίποτα για να τις αποτρέψει.
     Η Ε.Κ. κι η Αριστερά συνεχίσουν τον ανένδοτο αγώνα και τις κινητοποιήσεις των οπαδών του με κύριο αίτημα την προσφυγή στις κάλπες. Η κυβέρνηση όμως εμφανίζεται σταθερή. Δεν σταματά μάλιστα να δηλώνει ότι συνεχίζει το πρόγραμμα της Ε.Κ.
     Ο Στεφανόπουλος προχωρά και στην ίδρυση νέου κόμματος, με διακήρυξη του προς τον Ελληνικό Λαό στις 8 Δεκεμβρίου. Στο νέο αυτό κόμμα που το ονομάζει ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ (ΦΙ.ΔΗ.Κ) δεν προσχωρούν ο Ηλίας Τσιριμώκος κι οι πολιτευτές που επηρεάζονται απ΄ αυτόν.
     Η Πρωτοχρονιά του 1966 είναι η μέρα που η δημοκρατία δέχεται ένα ακόμη πλήγμα.
     Στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του ο Κωνσταντίνος κηρύσσει, ουσιαστικά, την επανέναρξη του αντικομμουνιστικού αγώνα. Λέει χαρακτηριστικά, σ΄ ένα σημείο του διαγγέλματός του:
'' O Κομμουνισμός αποτελεί μίασμα γεννηθέν έξω της Ελλάδος, εμπνεόμενον και κινούμενον έξωθεν. Ηθική του είναι το ψεύδος και η προδοσία. Μολύνει και καθιστά ανύποπτον εχθρόν της Πατρίδος πάντα ερχόμενον εις επαφήν με αυτόν, άτομον ή ομάδα, πάντα καλόν Έλληνα, μη διαβλέποντα τον κίνδυνον.''. 
     Η Ε.Κ. χαρακτήρισε το διάγγελμα ως ''βαρύ λάθος'' και καταλόγισε την ευθύνη στην κυβέρνηση ως συνυπεύθυνη για τις πράξεις του Βασιλιά. Ακόμη και ο Κανελλόπουλος με τον Μαρκεζίνη, ζήτησαν ''διευκρινήσεις'' από την κυβέρνηση. Η Ε.Δ.Α. μ΄ επέρωτησή της, στις 10/1/1966, φέρνει το θέμα στην Βουλή κι ο Στεφανόπουλος αναλαμβάνει την ευθύνη του βασιλικού διαγγέλματος.
Ο Κανελλόπουλος, όχι η Ε.Ρ.Ε.. διαχωρίζει την θέση του από τον Στεφανόπουλο.
     Το διάγγελμα επικρίθηκε και από τις φιλικές εφημερίδες του Τσιριμώκου ΜΑΧΗ και Μητσοτάκη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Παρά τις επικρίσεις το διάγγελμα έδωσε την αφορμή για να τεθεί η Αριστερά πάλι υπό διωγμό.
     Οι πρώτοι μήνες του 1966 θα κυλήσουν σχετικά ήρεμα και ήπια από πλευράς λαϊκών κινητοποιήσεων της βάσης της Ε.Δ.Α. και της Ε.Κ.. Όμως αυτή χρονιά ''κρύβει εκλήξεις'' για την κυβέρνηση.
     Ο Ηλίας Τσιριμώκος, ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Στεφανόπουλου, υποστήριξε την διεθνή θέση της Κύπρου, ως ανέξαρτητου κράτους- μέλους του Ο.Η.Ε.. Οι θέσεις του ταυτίζονται με αυτές του Μακάριου κι είναι αντίθετες με τις θέσεις του Κανελλόπουλου που ήθελε και προωθούσε την ένωση Κύπρου- Ελλάδος μ΄ ανταλλάγματα στην Τουρκία. Πίστευε ακόμη, ο Στεφανόπουλος ότι τον πρώτο και τελευταίο λόγο για το Κυπριακό έπρεπε να έχει η Ελλάδα. Έτσι για να επιβάλλει τις λύσεις που αυτός προωθούσε ανέθεσε στον Γρίβα την διοίκηση της Κυπριακής Εθνοφρουράς και πληροφορεί τον Μακάριο γι'  αυτήν του την επιλογή μ΄ επιστολή που του έστειλε στις 9 Μαρτίου 1966.
     Ο Μακάριος αρνείται να δεχτεί το Γρίβα σ΄ αυτήν τη θέση και αντιπροτείνει τον αντιστράτηγο ε.α. Ι. Γεννηματά με την προϋπόθεση ότι θα υπάγεται και θ΄ αναφέρεται στην Κυπριακή κυβέρνηση κι όχι στο Γ.Ε.Ε.Θ.Α.
Για να υποστηρίξει μάλιστα τις θέσεις του πληροφορεί τον Στεφανόπουλο ότι γνωρίζει την επιστολή. της 26ης Μαρτίου 1966, του Γρίβα προς τον διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Ι. Σωσίδη με την οποία δήλωνε ότι ''ήταν όλα έτοιμα για την επιβολή των αποφάσεων της Αθήνας''.
     Πολλοί θεωρούν ότι την επιστολή του Γρίβα την γνωστοποίησε στον Μακάριο ο Τσιριμώκος μαζί με ''προειδοποιήσεις και συστάσεις για τα σχέδια των κύκλων που θέλουν την ανατροπή'' του Κύπριου Εθνάρχη.
     Στις 9 Απριλίου ο Στεφανόπουλος διαμηνύσει στον Τσιριμώκο μέσω ραδιοφώνου ότι ''το σχέδιον για την Κυπριακή Εθνοφρουρά είναι σχέδιον κυβερνητικόν και εάν θα υπάρξει υπουργός διαφωνών δεν μένει παρά να παραιτηθή.".
Την επόμενη μέρα ο Τσιριμώκος παραιτείται, υπογραμμίζει τις διαφορές του μς την κυβέρνηση για το Κυπριακό και δηλώνει ότι αίρει την εμπιστοσύνη του, και μαζί του άλλοι δύο επηρεαζόμενοι από αυτόν βουλευτές.
     Στις 19 Απριλίου, Ε.Κ. και Ε.Δ.Α. καταθέτον πρόταση δυσπιστίας και στις 25 γίνεται η ψηφοφορία ΄που η κυβέρνηση παίρνει 151 ψήφους αφού αμέσως μετά την αποχώρηση των τριών βουλευτών ''κατέλαβαν'' οι Γιαμάς, βουλευτής Ηλίειας κι Ιγνατιάδης, βουλευτής Πέλλης, και οι δύο της Ε.Κ.
     Όσο προχωρούσε το 1966, ο στρατός περνούσε στον έλεγχο των συνομωτών.
Απειλές για δικτατορία εκτοξεύονταν τόσο από στρατιωτικούς όσο και από πολιτικούς παράγοντες. Ο κρατικός μηχανισμός προβάλλει όλο και πιο έντονα τον κομμουνιστικό κίνδυνο με κατασκευασμένες πληροφορίες.
Ο Στεφανόπουλος κάθε άλλο παρά κυβερνά και είναι έτοιμος να ''πέσει''.
Ο Ανένδοτος Αγώνας του Γ. Παπανδρέου δεν μπορεί να επιβάλλει συνταγματικές και δημοκρατικές λύσεις για έξοδο απο την πολύμηνη κρίση.
     Οι εσωκομματικές διαμάχες δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στα δύο μεγάλα κόμματα.
Από την μια, η Ε.Κ. ''γέρνει'' όλο και πιο αριστερά με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ηγέτη αυτής της μετακίνησης. Από την άλλη, οι ''σκληροί'' της Ε.Ρ.Ε. κατηγορούν τον Κανελλόπουλου ότι υποστηρίζει τον Στεφανόπουλου και δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλία για να περάσει η κυβέρνηση στην Ε.Ρ.Ε.
Τέλος, η μόνη νηφάλια πολιτική δύναμη της εποχής, η Ε.Δ.Α., σε μια προσπάθεια για συμβιβασμό των κομμάτων, αναλαμβάνει πολιτική πρωτοβουλία και κάνει πρόταση πέντε σημείων για την έξοδο από την κρίση. Συνοπτικά τα πέντε αυτά σημεία. όπως τα καταγράφει ο Πότης Παρακευόπουλος στο βιβλίο του ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ : ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ 1961-1967, ήταν:
''1. Καταδίκη απ΄ όλα τα κόμματα οποιασδήποτε απειλής κατά των βουλευτικών θεσμών και κάθε ιδέας γι΄  ανοιχτή ή συγκαλυμμένη δικτατορία.
 2. Να συγκροτηθεί υπηρεσιακή κυβέρνηση κοινής αποδοχής που θα στηριχθεί στην εμπιστοσύνη της  Βουλής και θα διενεργήσει εκλογές αδιάβλητες μέσα σε τρεις μήνες μ΄ εκλογικό σύστημα την απλή  αναλογική.
 3. Να καταργηθούν τα έκτακτα μέτρα της εποχής του εμφυλίου πολέμου και ν΄ αμνηστευθούν τ΄       αδικήματα που συνδέονται με πολιτικούς λόγους.
 4. Να διακηρυχθεί απ΄ όλα τα πολιτικά κόμματα ότι δεν θέτουν πολιτειακό θέμα και να διευκρινιστεί  ότι ο ρόλος του Βασιλιά είναι ρυθμιστικός και ότι το περιβάλλον της Αυλής θα υπάγεται στην ευθύνη της κυβέρνησης.
 5. Ν΄ απαλλαγούν οι ένοπλες δυνάμεις απ΄ τα συνωμοτικά χουντικά στοιχεία και να παύσει με            αμνήστευση η δίωξη εναντίον στρατιωτικών για τις υποθέσεις ''Περικλής'' και ''ΑΣΠΙΔΑ''.
     Η Ε.Δ.Α. με τις προτάσεις της βάζει στο ''τραπέζι'' την ανάγκη του συμβιβασμού. Ανάγκη που την συνειδητοποιούν οι αρχηγοί των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων αλλά δεν συμερίζονται οι ''σκληροί'' της Ε.Ρ.Ε. που επιδιώκουν την επιστροφή του Καραμανλή. Του προτείνουν μάλιστα ν΄ αναλάβει την ηγεσία ενός ευρύτερου συνασπισμού. Ο Καραμανλής μ΄ επιστολή που στέλνει στον στενό του συνεργάτη Κωνσταντίνο Τσάτσο, στις 10 Μαϊου 1966 απαντά αρνητικά στις εκκλήσεις των κομματικών στελεχών της Ε.Ρ.Ε.
Ακόμη κι ο Βασιλιάς προτείνει στον Καραμανλή να επιστρέψει από το Παρίσι και να σχηματίσει κυβέρνηση μ΄ έκτακτες εξουσίες. Αλλά κι αυτή η προσπάθεια επιστροφής του Καραμανλή πέφτει στο κενό.
Απ΄ την πλευρά της Ε.Κ., ο Ανδρέας Παπανδρέου κι οι επηρεαζόμενοι από αυτόν βουλευτές είναι αντίθετοι με τον όποιο συμβιβασμό. Ο Α. Παπανδρέου πίστευε ότι με την τακτική του ''καλλιεργούσε τη μετωπική σύγκρουση με το κατεστημένο''.
     Τέλη Σεπτεμβρίου, αρχές Οκτωβρίου του 1966 έρχονται στο προσκήνιο δύο μεγάλες δίκες. Η δίκη του ΑΣΠΙΔΑ κι η δίκη των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη.
     Στις 29 Σεπτεμβρίου ο πρόεδρος του διαρκούς στρατοδικείου, Ν. Μπιρμπίλης υπέβαλλε στον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Στ. Κωστόπουλο (που έπραξε σημαντικό ρόλο στην παραίτηση του Τσιριμώκου από το ΥΠ. ΕΞ., όταν μαζί με τον Στεφανόπουλο και τον Γρίβα προωθούσαν την ανατροπή του Μακαρίου) το πόρισμα για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Με το βούλευμα των 475 σελίδων, παραπέμπονται σε δίκη, με την κατηγορία της συμμετοχής σε συνωμοσία ''αποβλέπουσαν εις την ανατροπήν του πολιτεύματος και εγκαθίδρυσιν δικτατορίας νασερικού τύπου'', 28 απ΄ τους 30 προφυλακισμένους για την υπόθεση αξιωματικούς.
     Στο βούλευμα γίνονταν λόγος για ενδείξεις σε βάρος των Γεωργίου κι Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Παύλου Βαρδινογιάννη, Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, Στυλιανού Χούτα, Τ. Γεωργίου για συμμετοχή τους στον ΑΣΠΙΔΑ.
Ειδικά για τον Ανδρέα Παπανδρεόυ το βούλευμα μιλούσε για ''ηγετικό ρόλο στην συνωμοσία'' και για την ''οργανική σχέση του με το στρατιωτικό επειτελείο που διηύθυναν την οργάνωση''.
Για τους μη στρατιωτικούς η υπόθεση διαχωρίστηκε και η ανάκριση ανατέθηκε στον δικαστικό Σωκράτη Σωκρατίδη. Ο Γ. Παπανδρέου χαρακτήρισε το βούλευμα ως '' άθλιον άρθρον του χειροτέρου δεξιού Τύπου'' και τόνισε ότι φανέρωνε ''πρόθεση προγραφής αξιωματικών''.
Ο Κανελλόπουλος από την πλευρά του στάθηκε προσεκτικός κι επιφυλακτικός στις δηλώσεις του και ουδιαστικά ευχήθηκε την πλήρη διελεύκανση της υπόθεσης.
Η δίκη των αξιωματικών ορίσθηκε 14 Νοεμβρίου 1966, όπου αποδείχθηκε, τουλάχιστον, η έλλειψη στοιχείων συμμετοχής των αξιωματικών στην οργάνωση.
     Στις 2 Οκτώβρη αρχίζει και η δίκη των δολοφόνων του βουλευτή της Ε.Δ.Α., Γρηγόρη Λαμπράκη. Στο εδώλιο κάθονται ως φυσικοί αυτουργοί του φόνου ο πολίτες Σπ. Γκοτζαμάνης κι Εμ. Εμμανουηλίδης. Κι ως ηθικοί αυτουργοί ανώτεροι και κατώτεροι αξιωματικοί της χωροφυλακής.
     Στο καθαρά πολιτικό μέρος της εποχής, οι μέρες της είναι μετρημένες. Ο Στεφανόπουλος ομολογεί ότι βρίσκεται σε αδιέξιοδο. Ο βασιλιάς ''ανακαλύπτει'' ότι εκτός από τον ΑΣΠΙΔΑ υπάρχουν και βασιλόφρονες αξιωματικοί που κινούνται για δικτατορία. Υπάρχουν ακόμη και πολιτικοί παράγοντες που τον πιέζουν να πάρει πρωτοβουλία έξοδο από την κρίση με μία νέα αντισυνταγματική εκτροπή.
Η παράταση της ανωμαλίας φοβίζει τον Κωνσταντίνο που καταλαβαίνει ότι, ίσως για πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή του, ότι δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση που ενδεχομένως θα έχει δυσάρεστες συνέπειες και γι΄ αυτόν. '' 'Αλλωστε οι Αμερικάνοι, από τον Ιούλιο του 1963 τον είχαν πληροφορήσει για την χούντα των συνταγματαρχών''.
     Μπροστά στο ολοένα κι εκτεινόμενο αδιέξοδο επιχειρείται μια νέα προσπάθεια συνδιαλλαγής για την αποκατάσταση του ομαλού πολιτικού βίου.
Με πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου, από τις αρχές του Νοεμβρίου 1966 έρχεται σε μυστικές επαφές με το Βασιλιά μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου για ανεύρεση λύσης. Στις 30 Νοεμβρίου ενημερώνονται κι ο Κανελλόπουλος γι΄αυτές τις συναντήσεις, από το Βασιλιά και μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου οι Βασιλιάς, Κανελλόπουλος και Παπανδρέου προσπαθούν να βρουν φόρμουλα. Τελικά καταλήγουν στην υπογραφή μυστικού Μνημονίου, όπου τερματίζεται η κυβέρνηση Στεφανόπουλου. Το Μνημόνιο, που υπέγραψαν οι πολιτικοί αρχηγοί με την σύμφωνη γνώμη του Βασιλιά έχει ως εξής:
'' Aρχομένου του Νοεμβρίου 1966, ο κ. αρχηγός της Ε.Κ. διετύπωσε εις την Α.Μ. τον Βασιλέα ορισμένας απόψεις αποσκοπούσες εις τον κατευνασμον των πολιτικών πραγμάτων της χώρας. Αι προτάσεις του Γ. Παπανδρέου συνωψίζοντο ως κάτωθι:
α)Επί των συμβάντων του παρελθόντος έκαστος διατηρεί τας θέσεις του, θα παύσουν όμως ταύτα να αποτελούν θέματα πολιτικής διαμάχης.
β)Η σημερινή κυβέρνησις να αποχωρήση, να διορισθή νέα κυβέρνησις τύπου Γεωργακόπουλου ήτις να προετοιμάση τη χώραν δι΄ εκλογάς.
γ)Η νέα κυβέρνησις να επιδιώξη την ψήφισιν της απλής αναλογικής. Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν έχει ως Κ.Ε. λόγον να προτιμά την απλήν αναλογικήν την αποδέχεται όμως δυναμένην να συμβάλλη εις τον κατευνασμόν.
δ)Εις περίπτωσιν επιτυχίας της Ε.Κ. ως πρώτου κόμματος αλλά μη συγκεντρούντος απόλυτον πλειψηφίαν, η Ε.Κ. επ΄ αουδενί λόγο θα στηριχθή η συνεργασθή μετά της Ε.Δ.Α.
ε)Εάν ο Βασιλεύς ήθελεν αποδεχθή τας ως άνω απόψεις και αναλάβη πρωτοβουλίαν βάσει αυτών τότε ο κ. αρχηγός της Ε.Κ. θα εξήρε την βασιλικήν πρωτοβουλίαν θα ετίθετο δε τέρμα από πλευράς Ε.Κ. εις πάντα τα συνθήματα τα συνδεόμενα με τον Βασιλέα εν τη ασκήσει των συνταγματικών καθηκόντων του.
Ο κ. αρχηγός της Ε.Κ. ανέπτυξε και προφορικώς τας ως άνω απόψεις του εις τον Βασιλέα παρισταμένου του κ. αρχηγού της Ε.Ρ.Ε.
Ο κ. Κανελλόπουλος αναπτύξας τας δικάς του απόψεις είπε εν συνόψει ότι:
α)Μολονότι η Ε.Ρ.Ε. από στενοτέρας κομματικής απόψεως θα ωφελείτο δια τας εντάσεως της πολιτικής οξύτητος παρά ταύτα ως αρχηγός αυτής και εν συνεπεία της ακολουθηθείσης υπ΄αυτού μέχρι τούδε μετριοπαθούς στάσεως συντάσσεται προς την κατεύθυνσιν τοιούτης καταυναστικής ενεργείας του Βασιλέως.
β)Φρονεί εν τοιούτοις ότι η νεα κυβέρνηση δέον να είναι εξαμήνου διαρκείας και να προεδρεύσει υπό προσώπου κατά πάντα αδιάβλητον. Ως αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. δεν έχει λόγον να προτιμά το σύστημα της απλής αναλογικής, αποδέχεται όμως ως δυνάμενην να συμβάλη εις τον κατευνασμόν.
Η Α.Μ. ο Βασιλεύς ακούσας τους αρχηγους της Ε.Κ. και της Ε.Ρ.Ε. ετόνισεν ότι ο κατευνασμός των πολιτικών πραγμάτων αποτελεί σταθεράν επιθυμίαν του εν τω πνεύματι δε τούτου διεδήλωσεν ότι είναι έτοιμος να αναλάβη πρωτοβουλίαν αναθέσεως εντολής εις προσωπικότηταν ήτις θα εσχημάτιζε κυβέρνησιν τύπου Γεωργακόπουλου. Η κυβέρνησις αυτή εμφανιζομένη ενώπιον της Βουλής θα εδήλου ότι θα οδηγήση την χώραν εις εκλογάς το βραδύτερον τέλη Μαϊου και θα συνίστα την υιοθέτησιν του συστήματος της απλής αναλογικής ως δυναμένου να συμβάλη περαιτέρω εις τον κατευνασμόν και την γαλήνευσιν. Παρακάλεσε τέλος ο Βασιλεύς όπως έχει το συντομώτερον τα τελικάς απόψεις των δύο αρχηγών.
Η απάντησις του κ. αρχηγού της Ε.Κ. διετυπώθη ως κάτωθι:
α)ο κ. Γ. Παπανδρέου ευχαρίστως αποδέχεται την πρότασιν του Βασιλέως.
β)Μετά την παραίτησιν της παρούσης κυβερνήσεως θα προσέλθη καλούμενος υπό του Βασιλέως δια την καθιερωμένην διαβούλευσιν. Εξερχόμενος δε των Ανακτόρων θα αρκεσθή να δηλώση ότι ανέπτυξε εις τον Βασιλέα τας γνωστάς απόψεις της Ε.Κ.. Επίσης ότι ο Βασιλέας διετήρησε την πρωτοβουλίαν των αποφάσεων του.
γ)Η σύνθεσις της νέας κυβερνήσεως πρέπει να παρέχει το εχέγγυον τιμίως διεξαγωγής των εκλογών.
δ)Η νέα κυβέρνησις να ανακοινώση επί τη ορκωμοσία της ότι είναι εξουσιοδοτημένη να οδηγήση των χώραν εις εκλογάς το βραδύτερον τέλη Μαϊου. Επίσης ότι εύχεται την ψήφισιν της απλής αναλογικής ως δυνάμενης να συμβάλη έως τον κατευνασμόν.
ε)Μετά ταύτα ο κ. Παπανδρέου θα συγκελέσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του και θα εξάρη την πρωτοβουλίαν του Βασιλέως, θα ζητήση δε όπως η Ε.Κ. παράσχη ψήφον εμπιστοσύνης εις την νέαν κυβέρνησιν. Επί του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών θα δηλώση ότι καίτοι νομίζει ότι θα συνέφερε την χώραν να γόνουν αυταί ενωρίτερον΄αποδέχεται την προθεσμίαν μέχρι τέλους Μαϊο εφ΄ όσον προκρίνεται.
στ)Μετά ταύτα θα συνέλθη η Βουλή ενώπιον της οποίας ο κ. Παπανδρέου θα ομιλήση υπό το αυτό πνεύμα.
ζ)Η Βουλή αφού παραπέμψη το εκλογικόν νομοσχέδιον εις επιτροπήν θα διακόψη τας εργασίας της επί δεκαπενθήμερον. Θα συνέλθη εκ νέου δια να ακούση το πόρισμα της επιτροπής της, αφού δε ψηφισθή η απλή αναλογική η Βουλή θα διακόψη και πάλι. Η Βουλή δεν θα νομοθετήση κατά την διάρκειαν της θητείας της νέας κυβερνήσεως.
η)Οσάκις παρουσιάζονται προβλήματα ο πρωθυπουργός θα συναντάται μετά των αρχηγών των κομματων κεχωρισμένως.
θ)Τέλος, επειδή η περίοδος αυτή συμπίπτει με την διευκρίνισιν μέσω του Ελληνοτουρκικού διαλόγου των οριστικών απόψεων της Τουρκίας επί του Κυπριακού, η ακολουθητέα γραμμή θα χαραχθή δια Συμβουλίου του Στέμματος στο οποίον θα κληθούν οι αρχηγοί των κομμάτων μόνο, πλην της Ε.Δ.Α. ήτις ακολουθεί ιδιάν εξωτερικήν πολιτικήν.
Ο κ. αρχηγός της Ε.Ρ.Ε απήντησεν ότι μετά την γενομένην και προαναφερόμενην δήλωσιν του είναι αυτονόητον ότι συμφωνεί με την πρότασιν του Βασιλέως. Η Α.Μ. ο Βασιλεύς λαβών γνώσιν των ανωτέρω απαντήσεων εδήλωσεν ότι προτίθεται να αναθέση την προεδρίαν της νέας κυβερνήσεως εις τον κ. Ι. Παρασκευόπουλο ως επίσης και το υπουργείον Εθνικής Αμύνης, εις τον κ. Χρ. Στράτου το υπουργείον Εσωτερικών, εις τον τέως πρόεδρον του Συμβουλίου Επικρατίας κ. Μητρέλιαν το υποργείο Δικαιοσύνης και εις τον κ. Τζανετήν το υπουργείο Δημόσιας Τάξεως.
Εζήτησε ο Βασιλεύς από τους δύο αρρχηγούς όπως συστήσουν εις τας κοινοβουλευτικάς των ομάδας την ψήφισιν της απλάς αναλογικής.
Τέλος συνέστησε όπως το Κυπριακόν μη αποτελέση θέμα πολιτικού ανταγωνισμού και όπως προκειμένου περί του εθνικού αυτού ζητήματος οι αρχηγού κομματων συναντιώνται μετά του πρωθυπουργού οσάκις παρίσταται ανάγκη. Οι κ.κ. αρχηγοί της Ε.Κ. και της Ε.Ρ.Ε. εξεδήλωσαν συμφωνία επί των ανωτέρω. 
                                                                                                           Αθήναι, 18 Δεκεμβρίου 1966  '' 



Ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. με το μυστικό Μνημόνιο υπογεγραμμένο, ζητά συνάντηση με τον Στεφανόπουλο, στις 20 Δεκεμβρίου 1966 όπου και του ανακοινώνει την απόφαση της Ε.Ρ.Ε. ν΄ αποσύρει την εμπιστοσύνη της απ΄ την κυβέρνηση. Το πρωί της 21ης Δεκεμβρίου ο Στεφανόπουλος υποβάλλει την παραίτησή του στο Βασιλιά. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας, ο Κωνσταντίνος δίνει την εντολή στον Ιωάννη Παρακευόπουλο και στις 22 ορκίζεται η νέα κυβέρνηση με την συμφωνημένη σύνθεση απ΄ τους αρχηγούς Ε.Κ. και Ε.Ρ.Ε.
     Η 6μηνη περίοδος μέχρι τις εκλογές ήταν περίοδος εκτόνωσης των σχέσεων Ε.Κ.-Βασιλιά αλλά πολλοί πολιτικοί παράγοντες δεν ήθελαν, όχι την εκτόνωση των σχέσεων, αλλά τον συμβιβασμό.
Η Ε.Δ.Α. χαρακτήρισε την κυβέρνηση ως ''τρίτη αυλική κυβέρνηση'' και κατηγόρησε τον Γ. Παπανδρέου ότι υπαναχώρησε απ΄ το περιεχόμενο του Ανένδοτου Αγώνα.
Από την πλευρά του, ο ηγέτης της Αριστερής πτέρυγας της Ε.Κ. και γιος του Γεωργίου, Ανδρέας Παπανδρέου, δηλώνει την αντίθεσή του με τον Παπανδρέου και αρνείται να υποστηρίξει την κυβέρνηση Παρακευόπουλου. Καλεί, μάλιστα, τους βουλευτές της Ε.Κ. να καταψηφίσουν την νέα κυβέρνηση. Λέει στη δήλωσή του:
''...Απευθύνω επίσης έκκληση στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ενώσεως Κέντρου, στους τιμίους άνδρες που έμειναν σταθεροί κατά το σκληρό με ευγενή αγώνα εναντίον του βασιλικού πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, να καταψηφίσουν την κυβέρνηση Παρασκευοπούλου ώστε να μην δικαιώσουν το πραξικόπημα, να μην υπονομεύσουν τις θέσεις της Ενώσεως Κέντρου, να μην στερήσουν από τον Ελληνικό Λαό τη δημοκρατική του ηγεσία. Η Κίρκη δεν πρέπει να αφεθεί να μαγέψει όλους τους δημοκράτες. Η Ελλάδα δεν πρέπει να χάσει άλλους Οδυσσείς. Υπερψήφιση της κυβερνήσεως Παρασκευόπουλου ισοδυναμεί με πλήρη γελοιοποίηση των θέσεων της Ενώσεως Κέντρου. Σημαίνει υιοθέτηση των θέσεων της δεξιάς. Σημαίνει αποδοχή του βασιλικού πραξικοπήματος. Σημαίνει εγκατάλειψη του βασιλικού συνθήματος πως ΄ Ο Βασιλεύς βασιλεύει, ο λαός κυβερνά΄...''.
     Ο Γ. Παπανδρέου αντιδρά στην ''ανταρσία'' του γιου του με σύγκληση της Κ.Ο της Ε.Κ., στις 4 Ιανουαρίου 1967, για να δωθεί λύση στις εσωτερικές διαφωνίες. Προειδοποιεί τους βουλευτές της Ε.Κ. ότι όσοι δεν πειθαρχήσουν στις αποφάσεις του κόμματος ''τίθονται αυτομάτως εκτός κόμματος''.
     Η κυβέρνηση Παρακευόπουλου δεν δέχεται πυρά μόνο απ΄ τη Ε.Δ.Α. και την αριστερή πτέρυγα της Ε.Κ.. Έμμεση υπονόμευση του ''συμβιβασμού'' έκαναν οι σκληροί της Ε.Ρ.Ε. και ιδιαίτερα ο Παν. Πιπινέλης.
Αλλά και οι εφημερίδες της δεξιάς ήταν εναντίον της λύσης Παρασκεύοπουλου. Μάλιστα στις 27 Δεκεμβρίου 1966, η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ρωτούσε τον αρχηγό της Ε.Ρ.Ε.:
''1ον. Ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. σκοπεύει να συνεργασθή με την Ένωσιν Κέντρου;
 2ον. Έχει κάμει πολιτικήν συμφωνίαν με τον Γ. Παπανδρέου ο κ. Κανελλόπουλος; Και τι περιλαμβάνει  αυτή η συμφωνία;
 3ον. Ο κ. Π. Κανελλόπουλος επιδιώκει να καταστή ενδεχομένως κληρονόμος των πολιτικών δυνάμεων  του Κέντρου;''
     Tην πρωτοχρονιά του 1967 η εφημερίδα ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ΄΄ δημοσιεύει ένα ψεύτικο ''Μνημόνιο'' , που όμως απέδειδε το περιεχόμενο του γνήσιου. Απεκάλυπτε ότι το Μνημόνιο είχε συνταχθεί απ΄ τους Παν. Κανελλόπουλο, Δ. Μπίτσιο, Ελ. Βλάχου, και τον Χρήστο Λαμπράκη εκ μέρους του Γ. Παπανδρέου. Το ''Μνημόνιο της συνομωσίας'' όπως το απεκάλεσε η ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' καταγγέλθηκε ως πλαστό απ΄ τον Παν. Κανελλόπουλο και την Ελένη Βλάχου οι οποίοι κατέθεσαν και μήνυση στον εκδότη της εφημερίδας, Πάνο Κόκκα.
     Μέσα στις αντιδράσεις που προκαλεί η δημοσίευση του Μνημονίου γίνεται και η προαναγγελθείσα συνεδρίαση της Κ.Ο. της Ε.Κ. με αποχή 42 βουλευτών της ομάδας του Ανδρέα Παπανδρέου, που ήθελε ν΄ ασκήσει πίεση στον πατέρα του για μια λιγότερο συμβιβαστική πολιτική του κόμματος.
Τελικά οι ''απειλές'' για διαγραφή απ΄ την Ε.Κ. όποιων δεν υπακούσουν στις εντολές του κόμματος κάνουν τους 42 να υποχωρήσουν και τον Ανδρέα Παπανδρέου να δηλώσει ότι η διαφωνία του με τον πατέρα του ήταν αποτέλεσμα του ότι ήθελε ''να στείλει μήνυμα στο λαό για την πίστη του στην καθαρότητα των σκοπών του ανένδοτου αγώνα''.
     Μέσα, λοιπόν, στις συγκρούσεις που έχουν τα κόμματα τόσο μεταξύ τους όσο και στο εσωτερικό του εμφανίζεται η κυβέρνηση Παρασκευόπουλου, στις 9/1/1967, στην Βουλή και δηλώνει ότι θα διενεργήσει μέχρι τέλη Μαϊου εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής.
     Οι εκλογές ορίζονται για τις 28 Μαϊου και αμέσως αρχίζει ο προεκλογικός αγώνας που ουσιαστικά διεξάγεται απ΄ τους σκληροπηρυνικούς της Ε.Ρ.Ε. και τους συνωμότες της χούντας για την πλευρά της Ε.Ρ.Ε. και απ΄ την ομάδα του Ανδρέα Παπανδρέου για την Ε.Κ.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου προσπαθούσε να υπερκεράσει και την Αριστερά και να δυναμώσει την κεντροαριστερά.
Στην προσπάθειά του αυτή, κηρύσσει τον ''ανυποχώρητο αγώνα κατά του Καταστημένου'' με τα κύρια συνθήματα ''η Ελλάδα στους Έλληνες, ο Στρατός στο Έθνος, ο Λαός κυρίαρχος, ο Βασιλιάς βασιλεύει΄ δεν κυβερνά''. Ακόμα εξαπολύει επίθεση στους ξένους πράκτορες που ελέγχουν τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Επίσης, μιλάει για αστυνομικό κράτος, παρασύνταγμα, παρακράτος και φακέλους φρονημάτων.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε ότι ήταν δυνατόν για να πάει η χώρα στις εκλογές, όχι με βάση το Μνημόνιο αλλά με βάση μια δυναμική αναμέτρηση με το Κατεστημένο. Στις 21 Φεβρουαρίου εξαπολύει νέα, σφοδρή επίθεση στο Μνημόνιο σε ομιλία του στο σύνδεσμο πτυχιούχων ανωτάτων και ανώτερων οικονομικών σχολών.
Από την άλλη πλευρά το Μνημόνιο δέχεται επίθεση και από την χούντα των στρατιωτικών. Στις 24 Φεβρουαρίου, ο Μέραρχος υποστράτηγος Λουμάκης, σε συγκέντρωση αξιωματικών στην Τρίπολη δηλώνει:
''Αυτοί που αποφάσισαν να γίνουν εκλογαί τον Μάϊον θα μετανοήσουν πικρά. Διότι εις τρεις μήνας δε θα υπάρχη Ελληνικόν Έθνος υπό την έννοιαν που σήμερον γνωρίζετε. Εύχομαι ο εκλογαί να αναβληθούν. Προς το σκοπον αυτόν ημείς θα βοηθήσωμεν όσο δυνάμεθα.''
     Την ίδια μέρα η εισαγγελία Αθηνών με προτροπή του εισαγγελέα Αρείου Πάγου, Κ. Κόλλια, πρώτου πρωθυπουργού της δικτατορίας, ζητάει μ΄ έγγραφό της ν΄ αρθεί η βουλευτική ασυλία του Ανδρέα Παπανδρέου και Παύλου Βαρδινογιάννη για ν΄  ασκηθεί δίωξη εναντίον του ''επί συμμετοχή προς εκτέλεσιν πράξεως εσχάτης προδοσίας''.
Η αίτηση της εισαγγελίας πυροδοτεί νέα οξύτητα.
Οι δυο βουλευτές δηλώνουν ότι παραιτούνται της ασυλίας τους για ν΄ αντιμετωπίσουν ''την σκευωρία''. Η Κ.Ο. της Ε.Κ., όμως αποφασίζει να μην επιτρέψει την παραίτηση και παραπέμπει το   θέμα στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής η οποία στις 15 Μαρτίου απέρριψε το αίτημα της εισαγγελίας Αθηνών.
     Ο μήνας Μάρτιος ήταν ο τελευταίος μήνας της κυβέρνησης Παρασκευόπουλου. Πολλά γεγονότα οδηγούν στην πτώση της. Από τις 8 μέχρι τις 12 Μαρτίου γίνονται εκρήξεις στην Αθήνα. Ο Τύπος της δεξιάς τις αποδίδει στην αριστερά. Στις 16 Μαρτίου το Στρατοδικείο εκδίδει την απόφαση του για την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, καταδικάζοντας 14 αξιωματικούς με ποινές από 2 έως 14 χρόνια. Μέσα από την ίδια ην Ε.Ρ.Ε. ακούγονται φωνές για την αναβολή των εκλογών. Ο πρωθυπουργός πιέζει κι αυτός τον Κανελλόπουλο να συμφωνήσει ώστε να μην γίνουν εκλογές. Στις 27 Μαρτίου, ο Παρασκευόπουλος συγκαλεί το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας. Αντικαθιστά τον Α/Γ.Ε.Σ., Κ. Τσόλακα, ποκαταγγείλει στο στρατοδικείο ως σκευωρία την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, με τον αντιναύαρχο Αυγέρη και τον αρχηγό της χωροφυλακής Ν. Παναγιωτακόπουλο με τον Ν. Παναγόπουλου
Ο Γ. Παπανδρέου κατήγγειλε ότι αυτές οι αλλαγές δεν μπορούσαν να γίνουν από μία υπηρεσιακή κυβέρνηση. Η Ε.Κ. όμως δεν αποσύρει την εμπιστοσύνη της κι ο Γ. Παπανδρέου διευκρινίζει:
''... Και δια να μην ανακόψωμεν την πορείαν προς τας εκλογάς, δια να μην δημιουργήσωμεν μια κυβερνητικήν κρίσιν, η οποία θα παρείχε τας ευκαιρίας εις την χούνταν η οποία και υπάρχει και συνομοτεί και καιροφυλακτεί, εστέρξαμεν να ανεχθώμεν την κυβέρνησιν. ''.
     Στις 29 Μαρτίου η ολομέλεια της βουλής συζητά το εκλογικό νομοσχέδιο και η Ε.Κ. ζητά να υπάρξει προσθήκη στο νομοσχέδιο όπου λέει ότι η ασυλία των βουλευτών δεν στερείται μετά την διάλυση της Βουλής αλλά μετά την εκλογή της νέας , αν κάποιος υπό δίωξη βουλευτής δεν επανεκλεγεί. Επέμενε μάλιστα η ψήφιση της προσθήκης να γίνει πριν ολοκληρωθεί η κατ΄ άρθρον συζήτηση του νομοσχεδίου. Ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε. αρνείται με το επιχείρημα ότι ''παραβιάζονται οι καθιερωμένες κοινοβουλευτικές αρχές και ότι είναι διάταξη αντισυνταγματική'', (το Σύνταγμα του 1952 έλεγε ότι η βουλευτική ασυλία παρατείνονταν ως και τέσσερις εβδομάδες μετά την διάλυση της Βουλής).
Μ΄ αυτήν την προσθήκη διαφωνεί κι ο υπουργός Εσωτερικών, Χρ. Στράτος.
Η Κ.Ο. της Ε.Κ. ζητά να γίνει ψηφοφορία. Ο Κανελλόπουλος δηλώνει ότι αν η κυβέρνηση φέρει το θέμα στη Βουλή, η Ε.Ρ.Ε. θ΄ άρει την εμπιστοσύνη της. Η Ε.Κ. επιμένει για την ψηφοφορία και ο Παρασκευόπουλος που βλέπει ότι δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει ν΄ ασκεί τα καθήκοντά του υποβάλλει την παραίτησή της κυβέρνησης του στις 30 Μαρτίου 1967.
     Την πτώση της κυβέρνησης την ήθελε τόσο ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος για ν΄ αναλάβει την εξουσία η Ε.Ρ.Ε. και να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές, όσο κι ο Ανδρέας Παπανδρέου για να ''σπάσει'' την συμφωνία του Μνημονίου και ν΄ αναμετρηθεί δυναμικά με το Κατεστημένο.
     Η πτώση της κυβέρνηση προκαλεό την έντονη αντίδραση του Γ. Παπανδρέου που συγκαλεί αμέσως την Κ.Ο. του κόμματος του και δηλώνει:
''Υπέστημεν βασιλικόν πραξικόπηματην 15ην Ιουλίου 1965. Αλλά δεν ετηρήσαμεν επαναστατικήν γραμμήν. Δεν επέσαμεν καθεστωτικόν. Ηνεχθήκαμεν την δίκην του ΑΣΠΙΔΑ και την συνέχειάν της. Ηνεχθήκαμεν ακόμη και την έφεσιν εναντίον της αθωώσεως ορισμένων αθώων. Αλλά σήμερον ευρισκόμεθα ενώπιον κρίσεως, η οποία δεν είναι συνήθης κυβερνητική κρίσις. Δεν κρίνει την τύχην της Δημοκρατίας. Και δηλούμεν: Δεν θα ανεχθώμεν α΄λλην κυβέρνησιν εκ της παρούσης Βουλής. Αυτή η Βουλή έληξε δι΄ ημάς. Με όσα συνέβησαν ητιμάσθη και ατίμασε την πολιτικήν ιστορίαν της Ελλαδός. Αυτή η Βουλή πρέπει να διαλυθή.
Και ευρίσκεται ο Ανώτατος Άρχων σήμερον ενώπιον του υπέρτατου διλλήματος. Η οδός της Αρετής και η οδός της Κακίας. Η μόνη τίμια δημοκρατική οδός είναι ο σχηματισμός μιας αμερολήπτου υπηρεσιακής κυβερνήσεως και η ενέργεια εκλογών εντός των συνταγματικών προθεσμιών. Με τον τρόπο αυτόν εισερχόμεθα εις τον ομαλόν πολιτικόν βίον της χώρας. Θα κατέλθωμεν εις αυτάς με συνθήματα τα οποία διετηρήσαμεν, παρ΄ όλας τα δοκιμασίας, κατά την διάρκειαν των είκοσι μηνών. Δεν υπάρχει ούτε καθεστωικόν, ούτε λαϊκόν μέτωπον. Εάν τηρηθή αυτή η διαδικασία, ημείς είμεθα οι εγγυηταί του ομαλού πολιτικού βίου...
Αλλά εάν αποφασισθή η άλλη οδός, εάν αποφασισθή η εκτροπή, ειδοποιούμεν. Λήγει πλέον η πολιτική αντιμετώπισις. Εις την εκτροπήν ο Ελληνικός Λαός θα απαντήση με επανάστασιν. Και επικεφαλής της επαναστάσεως θα είμεθα ημείς οι εκπρόσωποι του Έθνουμ, οι βουλευταί με εμένα πρώτον...''.

     Με την πτώση της κυβερνήσεως Παρασκεύοπουλου ο Βασιλιάς κάλεσε τους αρχηγούς των κομμάτων για να προτείνουν λύσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε την διάλυση της Βουλής κι οι εκλογές να γίνουν από υπηρεσιακή κυβέρνηση κοινής αποδοχής. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ζήτησε να του ανατεθεί η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, με το δικαίωμα να διαλύσει την Βουλή και να διενεργήσει εκλογές στις 28 Μαϊου.
Την 1η Απριλίου πηγαίνει στ΄ανάκτορα κι ο πρόεδρος της Ε.Δ.Α. Γιάννης Πασαλίδης που προτείνει τον σχηματισμό οικομενικής κυβέρνησης.
Ο Γ. Παπανδρέου απορρίπτει την πρόταση της Ε.Δ.Α. με το επιχείρημα ότι οικουμενικές κυβερνήσεις σχηματίζονται σε περίοδο πολέμου. Τελικά στις 3 Απριλίου 1967 ο Βασιλιάς δίνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό της Ε.Ρ.Ε. που ορκίζεται την ίδια μέρα.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου σε δήλωσή του χαρακτήρισε τον Βασιλιά ως κομματάρχη και τη νέα κυβέρνηση αποτέλεσμα ''ενός ακόμα συνταγματικού πραξικοπήματος που η ζωή της θα ήταν ελάχιστη γιατί ο λαός στις εκλογές θα έδινε την απάντησή του''.
Ο Κανελλόπουλος αποφασίζει να εμφανιστεί στη Βουλή στις 14 Απριλίου και να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Όλα, όμως τα κόμματα δήλωσαν ότι θα καταψηφίσουν την κυβέρνηση. Ο Κανελλόπουλος στις 14 Απριλίου δεν εμφανίζεται στη Βουλή και λίγες ώρες αργότερα πριν την συνδρίασή της αναγγέλει- μέσω του Πολιτικού του Γραφείου- την διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών για την Κυριακή 28 Μαϊου 1967.
Με την αναγγελία της ημερομηνίας των εκλογών ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει:
'' Επιτέλους ήρθε η ώρα.''.
Αλλά όπως γράφει ο Πότης Παρασκευόπουλος στο βιβλίο του ''ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ :
TA ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ 1961-1967'' :
''... δεν ήταν η ώρα των εκλογών όπως ήλπιζε ο Γεώργιος Παπανδρέου. Ούτε η ώρα των στρατηγών όπως ευχόταν το Παλάτι και φοβόταν ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος της χώρας. Ήταν η ώρα της χούντας των συνταγματαρχών όπως είχε προειδοποιήσει ο Αμερικανός σύμβουλος του Βασιλιά απ΄τις 16 Ιουλίου 1963. Η κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο πολιτικός κόσμος της χώρας και αυτά τα ανάκτορα βρέθηκαν δεσμώτες της χούντας των συνταγματαρχών τις πρώτες πρωινές ώρες της 21 Απριλίου. Ο Ελληνικός λαός έμπαινε στην εφτάχρονη νύχτα της στρατιωτικής δικτατορίας. Και η Κύπρος στο έλεος του Αττίλα.''



ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου