-αν- Αρχική Σελίδα

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

17/11/1985 - Δολοφονία Μιχάλη Καλτεζά απ΄την Σοσιαλιστική κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου

Στα πλαίσια της πολιτικής "ανακωχής" μεταξύ των σοσιαλδημοκρατών του ΠαΣοΚ που κυβερνούσε την χώρα και των αριστερών κοινοβουλευτικών σχηματισμών, οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου το 1985 ξεκίνησαν και έληξαν με σχετική ηρεμία χωρίς επεισόδια τουλάχιστον απ΄την πλευρά της αριστεράς.


Κατά την επίσημη εκδοχή, στις 23:40 μια ομάδα νεαρών πλησίασε σε σταθμευμένη κλούβα των ΜΑΤ και πέταξε μολότωφ. Οι μπάτσοι με τα όπλα ανά χείρας βγήκαν έξω απ΄την κλούβα ενώ οι νεαροί τρέχουν προς τα Εξάρχεια. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συναδέλφων του, ο Αθανάσιος Μελίστας ήταν εκτός εαυτού. 
Γονάτισε, σημάδεψε και πυροβόλησε...
Θύμα του ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς. Μεταφέρεται από ασθενοφόρο στον Ευαγγελισμό όπου απλώς διαπιστώνεται ο θάνατός του από σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού.
Στις 26 του ίδιου μήνα η Επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη σε αντίποινα για την δολοφονία του νεαρού Καλτεζά, επιχειρεί βομβιστική επίθεση σε κλούβα των ΜΑΤ, πίσω απ΄το Hilton με αποτέλεσμα τον θάνατο του Νίκου Γεωργακόπουλου και τον τραυματισμό ακόμα 12 μπάτσων.
Ο Δολοφόνος Μελίστας
Ο δολοφόνος Μελίστας με δικηγόρο τον γνωστό μαιντανό-δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο ( ο Κούγιας της εποχής στο πιο έξυπνό του) καταδικάζετε πρωτόδικα σε 2,5 χρόνια με αναστολή ενω στον δεύτερο βαθμό στις 25 Γενάρη 1990 αθωώθηκε καθώς του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό  "εν βρασμώ ψυχής". Μετά την αθώωση του νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική της Πάτρας για μικρό χρονικό διάστημα κι έπειτα το καθεστώς τον φυγάδευσε σε συγγενείς του στην Αυστραλία. η Είδηση της αθώωσης του δολοφόνου Μελίστα προκάλεσε αντίδραση και επεισόδια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και το Πολυτεχνείο ήταν σε δυναμική κατάληψη επί 18 ημέρες. 

Το 2005 η Αναρχική Αρχειοθήκη Anarchy press δημοσιεύει το παρακάτω άρθρο με αφορμή την 20η επέτειο της δολοφονίας του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά. ..

ο Δολοφονημένος 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς
" ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1985: Εξεγερτικά γεγονότα για τη προμελετημένη δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά

Είκοσι χρόνια  έχουν περάσει από τότε. Κι όμως τίποτα δεν μπορεί να ξεχαστεί. Όλα παραμένουν επίκαιρα και ζωντανά σε μια χρονιά που μπορεί να την βλέπει κανείς με δέος για τα όσα μπόρεσαν να συμβούν μέσα σε τόσες λίγες και σύντομες μέρες και νύχτες.
Και είναι το 1985 μια χρονιά καμπής για τα σχέδια των κρατιστών που προσπαθούν να ξεγελάσουν την κοινωνία «αδειάζοντας» τον Καραμανλή από την προεδρία της Δημοκρατίας και «φορτώνοντας» τον Σαρτζετάκη.

Είναι μια χρονιά όπου ο «λήθαργος» της κομμουνιστικής και μη αριστεράς (από το ΚΚΕ μέχρι και τα εξωκοινοβουλευτικά σχήματα) συνεχίζεται με μικρά διαλείμματα. Έτσι κι αλλοιώς όλοι μαζί έχουν δώσει το ΠΑΡΩΝ στο προσκλητήριο για την ενίσχυση του «σοσιαλιστικού μετασχηματισμού» με το αζημίωτο, βέβαια, πάντοτε σε πολιτικά προνόμια, παροχές και θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Γι’ αυτό και όλα όσα προβάλλονται, εκ των υστέρων, σαν δικαιολογίες για την «αδυναμία» αντίστασης στη πασοκική δήθεν επιδρομή είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Η διαδικασία για να αποδείξουν και να παραδεχτούν πως είναι ενσωματωμένοι κυριολεκτικά στο σύστημα έχει δρομολογηθεί, χωρίς προσχήματα, πλέον,

η αναρχική δράση βρίσκεται σε συνεχή ανοδική πορεία μετά από τη σύντομη κάμψη που προκάλεσε η βίαιη καταστολή των καταλήψεων το 1981, τους πρώτους κιόλας μήνες της σοσιαλιστικής διαχείρισης των κρατικών και καπιταλιστικών υποθέσεων.

οι επιθέσεις των αναρχικών ενάντια σε φασιστικούς χώρους έρχεται σαν συνέχεια την δυναμικής «υποδοχής» του φασίστα ΛΕΠΕΝ τον προηγούμενο χρόνο,
οι φοιτητικές εκλογές γίνονται μέσα από συγκρούσεις αναρχικών με τα ΜΑΤ στη οδό Σόλωνος που καταλήγουν στην πρόσκαιρη κατάληψη της Νομικής, στην οποία τα ΜΑΤ επιχειρούν να εισβάλουν, χωρίς αποτέλεσμα,

η διαρκής προσπάθεια του κράτους να καταστείλει αναρχικούς και ανυπότακτους νεολαίους προκαλεί άμεσες και βίαιες αντιπαραθέσεις των τελευταίων, με τα ΜΑΤ και ΜΕΑ. Χαρακτηριστικά, από το τελευταίο δεκαήμερο του Απριλίου μέχρι και το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου εκτυλίσσονται άγριες επιθέσεις των κατασταλτικών δυνάμεων στην πλατεία Εξαρχείων με ξυλοδαρμούς και συλλήψεις αλλά και με αντεπιθέσεις των αναρχικών με βόμβες μολότωφ σε κλούβες των ΜΑΤ. Η κατάσταση έχει γίνει εκρηκτική. Στις 9 Μαΐου η πλατεία είναι περικυκλωμένη από εκατοντάδες μπάτσους, ΜΑΤ και ΜΕΑ και η συγκέντρωση που έχουν καλέσει για τις 6 το απόγευμα οι αναρχικοί απαγορεύεται από τον εισαγγελέα και τον αστυνομικό διευθυντή Χοχτούλα, ο οποίος δηλώνει: «Απαγορεύεται η πορεία αλλά και συγκέντρωση στο χώρο της πλατείας, η οποία εξάλλου δεν σας προσφέρει άσυλο. Και εφ’ όσον τολμήσετε να φωνάξετε συνθήματα όπως – μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι – τότε θα συλληφθείτε και θα ισοπεδωθείτε!!». Η συγκέντρωση διαλύεται και ο κόσμος κατευθύνεται προς το Χημείο.

Έξω από το κτίριο ομάδες των ΜΕΑ προσπαθούν να συλλάβουν αναρχικούς, και γίνονται εκτεταμένα επεισόδια στη γύρω περιοχή. Οι αναρχικοί οχυρώνονται και οργανώνουν επιθέσεις ενάντια στα ΜΑΤ και στα ΜΕΑ, ενώ από την άλλη οι μπάτσοι ξυλοκοπούν δεκάδες άτομα που τυχαίνει να βρίσκονται στη γύρω περιοχή. Το βράδυ της ίδιας μέρας οι αναρχικοί ανακοινώνουν την κατάληψη του Χημείου, ενώ έχουν συλληφθεί και παραπέμπονται με πολύ βαριές κατηγορίες 14 άτομα. Τα επεισόδια, που είναι μάλιστα ιδιαίτερα βίαια, συνεχίζονται γύρω από το Χημείο ολόκληρη τη νύχτα, ενώ σε ενίσχυση των μπάτσων καταφθάνουν και φασίστες του ΕΝΕΚ, που πετροβολούν και συγκρούονται με τους οχυρωμένους στο Χημείο αναρχικούς. Η κατάληψη συνεχίζεται και τις επόμενες μέρες με αίτημα την αποφυλάκιση των 14 συλληφθέντων ενώ οι συγκρούσεις συνεχίζονται όλο αυτό το διάστημα μέχρι της 13 Μαΐου όπου οι συλληφθέντες αφήνονται ελεύθεροι. Στο μεταξύ έχει καταληφθεί από αναρχικούς και η θεολογική σχολή Θεσσαλονίκης σε ένδειξη αλληλεγγύης στην κατάληψη του Χημείου, η οποία τερματίζεται με επιτυχία και σε ένα κλίμα ενθουσιασμού αφού ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΗΜΕΙΟ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΙΣΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

πραγματοποιούνται οι εκτελέσεις του Μομφεράτου από την Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη και του εισαγγελέα Θεοφανόπουλου από την Αντικρατική Πάλη,

στη διάρκεια ένοπλης συμπλοκής στου Γκύζη σκοτώνονται τρεις μπάτσοι και ο κοινωνικός αγωνιστής και αντάρτης Χρήστος Τσουτσουβής,

στην «επέτειο» του Πολυτεχνείου οι αναρχικοί συμμετέχουν στην πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Μετά το τέλος της κάνουν επίθεση στα γραφεία των Νοτιοαφρικανικών αερογραμμών και στο ξενοδοχείο Hilton όπου σπάζουν αρκετά τζάμια. Τα επεισόδια συνεχίζονται στα Εξάρχεια, όπου αναρχικοί καταδιώκουν μπάτσους. Στη διάρκεια συγκρούσεων γίνεται επίθεση σε κλούβα των ΜΑΤ, που είναι σταθμευμένη στη συμβολή των οδών Στουρνάρη και Μπόταση. Κατά τη διάρκειά τους ο μπάτσος των ΜΑΤ, Αθανάσιος Μελίστας δολοφονεί με το υπηρεσιακό του περίστροφο τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά σκοπεύοντας και πυροβολώντάς τον από πίσω στο κεφάλι.
Μέσα, λοιπόν, σε ένα κλίμα έντονων κοινωνικών διεργασιών όπου οι αναρχικοί βρίσκονται στο προσκήνιο με την συνεχή επιθετική τους στάση άλλα και τον έντυπο λόγο τους είναι φανερό ότι συμβάλλουν και μπορούν να δημιουργήσουν καταστάσεις που θα οξύνουν τα προβλήματα στο μπλοκ της κυριαρχίας και ιδιαίτερα στην ανάπτυξη γεγονότων που θα προκαλέσουν έντονα ρήγματα στο ήδη ευαίσθητο τοίχος της συναίνεσης.

Η μικρή αντοχή αυτής της μορφής συναίνεσης φάνηκε τα επόμενα χρόνια όπου εν όψει των παγκόσμιων και εσωτερικών αναδιαρθρώσεων προβλήθηκε και χρησιμοποιήθηκε μια ακατάσχετη σκανδαλολογία που επέτρεπε να μπουν σε εφαρμογή «ανίερες» και ΙΕΡΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ, οι οποίες διατηρούν την αίγλη και την ισχύ τους μέχρι τις ημέρες μας.

Σε συνθήκες, όπως αυτές που ίσχυαν το 1985, είναι φανερό πως το κράτος και οι διαχειριστές των υποθέσεών του εντείνουν τη συκοφαντία, την καταστολή και την ψευδολογία (είναι χαρακτηριστικό πως στη διάρκεια της κατάληψης του Χημείου το Μάιο του 1985, ο Παπανδρέου σε ομιλία του στην επαρχία δήλωνε με στόμφο πως «το ΠΑΣΟΚ κατάργησε τα ΜΑΤ», την ίδια στιγμή που οι συγκρούσεις μαίνονταν).

Κι αν είναι βέβαιο πως το κράτος μπροστά στην αποφασιστικότητα των αναρχικών δεν διακινδύνεψε το Μάιο να επιτεθεί σε ένα αξιόμαχο και αποφασισμένο κόσμο λαμβάνοντας υπ’ όψιν πως μια δολοφονική επιχείρηση (δεδομένου πως μέσα στο Χημείο υπήρχαν μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών υλών) θα έκανε το ηφαίστειο να ξεσπάσει με απροσδιόριστες καταστάσεις.
Όλα όσα εκτέθηκαν προηγουμένως εξηγούν την δολοφονική μανία των οργάνων του κράτους, αλλά και την δυναμική απάντηση που υπήρξε από τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαία η δολοφονία του Μιχάλη. Ήταν μια πράξη τρομοκράτησης, μια ενέργεια προμελετημένη. Άλλωστε ο δολοφόνος Μελίστας δεν ήταν κάποιος τυχαίος μπάτσος, ήταν το πρότυπο των εκσυγχρονιστών της κρατικής θηριωδίας. Εκπαιδευμένος και πολύ καλός σκοπευτής. Αυτό που ζητούν όλοι για τους ραβδούχους εγκληματίες.

Ένα τέτοιο υποκείμενο σε μια τέτοια εμπόλεμη ζώνη δεν στέλνεται τυχαία στην συγκεκριμένη μέρα. Η επιλογή είχε περίτεχνα γίνει και η δολοφονία είχε στηθεί για τα καλά. Ίσως, όπως λέγεται, να στόχευε σε άλλο πρόσωπο που πρωταγωνιστούσε στις συγκρούσεις. Σημασία πάντως έχει πως το έγκλημα ήταν προμελετημένο. Γι’ αυτό και ο δολοφόνος αθωώθηκε στην κυριολεξία.

Το 1985 που σημαδεύτηκε από τις έντονες δραστηριοποιήσεις των αναρχικών και την δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά παραμένει ένας σημαντικός σταθμός, ανάμεσα σε τόσους άλλους που έχει δημιουργήσει η δράση και το πάθος των ανθρώπων για ατομική – κοινωνική απελευθέρωση και δικαιοσύνη.

Πολλές είναι οι εμπειρίες που μπορούν να αντληθούν. Πολλές ήταν και οι προσπάθειες (όπως πάντα) να απαξιωθεί η κοινωνική αντίδραση. Όμως η κατάληψη του Χημείου αμέσως μετά την δολοφονία, η βίαιη καταστολή και εκκένωσή του, οι δυναμικές συγκρούσεις που ακολούθησαν στο χώρο του Πολυτεχνείου και τους γύρω δρόμους, αποδεικνύει πως το πάθος και η οργή μερικών ανθρώπων δεν μπορούν να προκαλέσουν συγκρούσεις αν δεν συντεθούν με τις διαθέσεις πολλών ακόμη (εκατοντάδων και χιλιάδων).
Αν, τελικά, δεν υπάρχει συνολικότερη κοινωνική ένταση που δένεται και εκφράζει την κοινωνική οργή. Κι αυτή είναι που δεν μπορεί να συκοφαντηθεί. Κάνει τους εξουσιαστές να ενεργούν με πανικό μπροστά στις δυνατότητες καταστροφής του καθεστώτος. Αλλά οδηγεί και τους υποτιθέμενους επαναστάτες να ακολουθούν πρακτικές πυρόσβεσης και καταστολής. Γιατί και οι εξουσιαστικές ιδεολογίες και οι τεχνικοί της πολιτικής δεν αντέχουν την βίαιη κοινωνική δράση. Προτιμούν να εγκαταλείψουν τα μέτωπα αντιπαράθεσης με το κράτος προσπαθώντας να απομακρύνουν τους αγωνιζόμενους αν δεν κατορθώσουν να τους συμπαρασύρουν στην πολιτική κερδοσκοπία. Οπότε δεν είναι τυχαία η εσπευσμένη εκκένωση του Πολυτεχνείου από τους αριστεριστές την επόμενη μέρα των συγκρούσεων. Παρ’ όλα αυτά το κλίμα ηττοπάθειας δεν μπόρεσε να στεριώσει. Γιατί αφού ΣΤΟ ΧΗΜΕΙΟ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΞΕΦΤΙΛΙΣΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, τότε, η αγωνιζόμενη κοινωνία μπορεί να δημιουργεί τις ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ…

7 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή